Είχε βραδινή βάρδια και απολάμβανε το καφέ του στο κρεβάτι όταν εκείνη βγήκε από το μπάνιο. Πέρασα μια εβδομάδα και η διάθεση του είχε εκτοξευθεί στα ύψη. Μέσα σε αυτές τι μέρες, έδωσε χρόνο στην Ελίζα να ηρεμήσει αποφεύγοντας ακόμα και τα τηλεφωνήματα με τους οικείους τους ενώ είχε βρεθεί και με το Κίαν στο νοσοκομείο λόγο ενός παιδιού. Τη πρώτη φορά που τον είχε πλησιάσει ο Κίαν για αυτό το παιδάκι, τον έκρινε χωρίς να γνωρίζει πιστεύοντας πως ήταν δικό του. Έβλεπε τη μητέρα του παιδιού να είναι αρκετά κοντά με το Κίαν μα δίνοντας του την ευκαιρία να μιλήσουν όμορφα σαν αδέρφια, έμαθε πως ένας φίλος του είχε αφήσει έγκυο τη κοπέλα και εξαφανίστηκε. Το μωρό έπασχε από ένα αυτοανοσο -όχι σοβαρό νόσημα,  ενώ η οικονομική στήριξη του Κιαν προς τη κοπέλα και το παιδί της, τον ανέβασαν κατά πολύ στα μάτια του.

"Σου πάει πάντως!" αποκρίθηκε υπονοώντας το δαχτυλίδι που εν τέλει δέχθηκε να κοσμησει το δάχτυλο της και  αφήνοντας κάτω τη κούπα του , σηκώθηκε. "Είπα στο Κιαν σήμερα να πάρει τη Λάουρα και να πάμε βόλτα πριν πάω στο νοσοκομείο" της είπε βλέποντάς τη να μην σχολιαζει κάτι για το δαχτυλίδι.

"Βόλτα; Έχει χειμωνιασει Πίτερ και ο καιρός έχει αγριέψει έξω. Θα μας πιάσει καμία μπόρα..."

"Δε πειράζ..." το κινητό της τηλέφωνο χτύπησε διακόπτοντας τον και παίρνοντας το στα χέρια μορφασε .

"Δεν το ξέρω τον αριθμό.."

"Ε σηκωσε το να δούμε βρε αγάπη μου"

"Παρακαλώ;"

"Καλησπέρα σας και με συγχωρείτε , είστε η δεσποινίς Ελίζα Ρομπινσον;"

"Η ίδια, ποιος είναι παρακαλώ;"

"Σας καλέσαμε από το Boston university. Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε σχετικά με την καινούρια διδακτική χρονιά που θα ξεκινήσει καθώς μέσα στην εβδομάδα το Πανεπιστήμιο θα κλείσει και δεν θέλουμε να αφήσουμε εκκρεμότητες τη τελευταία στιγμή"

"Το ποιο;" εκείνη σαστισε . Έριξε ένα βλέμμα στο Πίτερ ο οποίος μέσα στην ησυχία άκουσε ποιος ήταν πίσω από τη γραμμή.

"Η αίτηση σας για τη θέση της καθηγήτριας έγινε αποδεκτή αν αυτό ρωτάτε..." Η Ελίζα γουρλωσε τα μάτια της κοιτάζοντας εχθρικά το Πίτερ ο οποίος το απολάμβανε.

"Βγαινω να μιλήσω και τα πούμε μετα εμείς!" Γρυλισε σχεδόν αηχα προς εκείνον και βγήκε στο σαλόνι...

****

"Αλήθεια τώρα; Αυτό είναι υπέροχο και περίεργο ταυτόχρονα!" Η Λάουρα ανακάτεψε τη σοκολάτα της χαρούμενα ενώ ο Κίαν από δίπλα, καθόταν σκεπτικός.

"Με όλα αυτά ξέχασα να της το πω και όπως βλέπετε με το ζόρι την έβγαλα από το σπίτι! Ακόμα μούτρα κάνει..."

"Μούτρα; Κάνω μούτρα; Ξέχασες να με ενημερώσεις πως θα διδάξω στη καινούρια σχολική χρονιά και θεωρείς υπερβολική την αντίδραση μου;" τοποθετήθηκε η Ελίζα

"Εγώ το βρίσκω υπέροχο! Απλά δεν ξέρω κατά πόσο θα σε βλέπω σαν καθηγήτρια!" Της είπε η Λάουρα

"Καθηγήτρια;" ρώτησε με στενεμενα μάτια η Ελίζα

"Μα στο ίδιο Πανεπιστήμιο με εμας  είσαι... Άρα θα σε έχουμε στο μάθημα μας !" Η Ελίζα κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό.

"Ωωω, αυτό ξέχασα να στο πω !" Ο Πίτερ έφερε το ρόφημα του στα χείλη έχοντας μια αθώα μα και ένοχη  έκφραση ταυτόχρονα .

"Εμένα με συγχωρείται για λίγο..." σηκώθηκε ταραγμένη και κατευθύνθηκε προς το μπάνιο. Μπαίνοντας μέσα χτύπησε τα χέρια της στο νιπτήρα και κοίταξε το είδωλο της. "ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΤΟΥΣ;" είπε θυμωμένα μα σαν παρατήρησε την έκφραση του προσώπου της αναστέναξε. "Τι μου συμβαίνει επιτέλους;" αναρωτήθηκε φωναχτά προσπαθώντας να καταλάβει και η ίδια το λόγο που ο Κίαν "έκοβε" βόλτες μέσα στο κεφάλι της. Από την ώρα που πήγαν για καφέ, ζήτημα να μίλησε πέντε φορές ενώ η Λάουρα δεν είχε βάλει γλώσσα μέσα. Χαμήλωσε το βλέμμα στο μονοπετρο και μια αίσθηση κάψας μα και πνιγμού την έζωσε.

-Τι κάνω λαθος; Αναρωτήθηκε ρίχνοντας αρκετό κρύο νερό στο πρόσωπο της. Τράβηξε άτσαλα το χαρτί μιας χρήσης, σκουπιστηκε και καρφιτσωσε ένα χαμόγελο στα αχαρα χείλη της που δεν έλεγαν να χάσουν εκείνο το μειδίαμα της λύπης που είχε κάθε φορά που έμενε μόνη. Καθηγήτρια λοιπόν... Με εκείνον για μαθητή. Τι θα μπορούσε να πάει στραβά;

*****

"Δεν μιλάς πολύ απόψε..." παρατήρησε η Λάουρα αφήνοντας το μπουφάν της στη κρεμάστρα πίσω από τη πόρτα.

"Δεν έχω και πολύ όρεξη..."

"Κίαν σε ξέρω 3 χρόνια! Άσε τις υπεκφυγές και μίλησε μου. Είναι εκείνη σωστα;"

"Λάουρα άφησε με να χαρείς..." πήγε ξεφυσωντας μέχρι τη κουζίνα μα εκείνη τον ακολούθησε. "Τώρα τι θες;" της είπε ανοίγοντας τη καφετιέρα

"Μόλις ήπιαμε καφέ , βάζεις κι άλλο, και ρωτας τι θέλω;" στρογγυλοκαθισε στη καρέκλα χτυπώντας ρυθμικά τα δάχτυλα της στην επιφάνεια του τραπεζιού, περιμένοντας από εκείνον να μιλήσει μα ο Κίαν, ανασηκωσε τους ώμους αναίσθητα.

"Δε καταλαβαίνω τη δυσανασχέτηση σου με τη συμπεριφορά μου"

"Έχεις αλλάξει Κίαν... Ούτε σεξ κάνουμε όπως παλαιότερα. Ξέρω φυσικά πως δεν δεσμεύεσαι μα είχαμε το τρόπο μεταξύ μας να περνάμε καλά. Τι άλλαξε; Τό τελευταίο καιρό κάνουμε σεξ με το ζόρι. Αν δεν σε τραβάω πια , μπορείς να μου το πεις και πάλι θα μείνω φίλη σου...Μην μου λες όμως ψέματα. Γουστάρεις την γυναίκα του αδερφού σου έτσι;" Ο ωμός  τρόπος με τον οποίο η Λάουρα τοποθέτησε την ερώτηση της τον πείραξε και μόνο στο άκουσμα. Ένιωσε αμέσως σκάρτος.

"Γίνεσαι παράλογη!" Ο Κίαν ανέβασε το τόνο του ενώ η κούπα του που προσγειώθηκε κάπως δυνατά στο τραπέζι φανέρωσαν στα μάτια της πολλά περισσότερα από τις αερολογίες που της είπε.

"Γιατί εκνευρίζεσαι; Μια ερώτηση έκανα μόνο!"

"Να λείπουν αυτές οι ερωτήσεις! Δε θα το έκανα ποτέ στο Πίτερ αυτό"

"Μάλιστα..." αρκέστηκε να πει και κάνοντας το γύρω του τραπεζιού, έκανε στην άκρη τη κούπα, κάθισε πάνω και άνοιξε προκλητικά τα πόδια της. "Απέδειξε μου ότι κάνω λάθος..." ζήτησε βγάζοντας τη μπλούζα της. Τα πλούσια στήθη της που κάποτε ζουλουσε με ζήλο, του προκάλεσαν αδιαφορία.

"Μου ζητάς να σε πηδήξω για να αποδείξω τι;" τη ρώτησε

"Την αλήθεια. Εμπρός... Έχουμε να κάνουμε σεξ δέκα μέρες. Τα όρια σου θα είναι στο κόκκινο από όσο σε ξέρω... Απέδειξε μου λοιπόν πως δε σκέφτεσαι αν όχι εκείνη κάποια άλλη γυναίκα... Σκέφτηκα πολλά ξέρεις... Ακόμα και το ενδεχόμενο να σε πείραξε που η Σαντερς έφυγε από το Πανεπιστήμιο  ενώ μου είχες πει ότι ήθελες να τη πηδήξεις παλαιότερα.  Ο Κίαν που ξέρω δεν θα έλεγε όχι στο σεξ και εσύ έχεις αλλάξει. Αν δε σε ηξερα καλά θα έλεγα πως είσαι ερωτευμ..." της βουλωσε το στόμα με ένα άγριο  φιλί και σκίζοντας όσα ρούχα είχαν απομείνει πάνω της, προσπάθησε να αποδείξει το αντίθετο τόσο σε εκείνη, όσο και στον εαυτό του...

Σας φιλώ...