Ιφιγένεια

Έφυγα από το γραφείο των παιδιών και κατευθύνθηκα προς το σπίτι μου για να ετοιμαστώ για την γνωριμία μου με την Βανέσα, την αδερφή του Δημήτρη.

Έκανα ένα χαλαρωτικό μπάνιο αφήνοντας όλες τις σκέψεις μου να ξεπηδήσουν ψάχνοντας  τρόπο διαφυγής από το μυαλό μου που έτρεχε με γρήγορους ρυθμούς.
Σκέψεις... Ένα κομμάτι που γίνεται η σκιά του εαυτού μας. Σε προειδοποιεί ή σε προτρέπει  για κάτι που πρόκειται να έρθει χωρίς όμως εσύ να ξέρεις πραγματικά τι πρόκειται να συμβεί.

Είναι σαν μια πυξίδα η οποία όμως δεν ξέρεις αν βγαίνει πάντα σωστή στο πόρισμα της γιατί πολλές φορές οι σκέψεις μας είναι λανθασμένες. Επηρεάζονται από τα συναισθήματα που νιώθουμε και φεύγουν από το μονοπάτι της λογικής. Αντίστοιχα κάποιοι από εμάς λειτουργούν πάντα με βάση την λογική καταπιέζοντας τον εαυτό τους να ζήσουν όπως η καρδιά τους επιθυμεί.

Εγώ αυτή την στιγμή έχω  ένα ανεξήγητο συναίσθημα που έχει φωλιά στην ψυχή μου βαραίνοντας την. Προσπαθώ μέσω της λογικής να το καταπολεμήσω όμως δεν ξέρω αν αυτή είναι η πραγματική λύση. Αυτή έρχεται στο τέλος. Αφού έχεις ρισκάρει με κίνδυνο να πληγωθείς ή ακόμα και να ευτυχήσεις έρχεται η λύση για την περίπτωση σου όμως ίσως τότε να είναι αργά.

Έδιωξα όλες μου τις σκέψεις και ξεκίνησα να ετοιμάζομαι. Αφού έφτιαξα τα μαλλιά μου ελαφριές μπούκλες και έκανα ένα απαλό βάψιμο ξεκίνησα να ντύνομαι.

Μπήκα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα με προορισμό την έπαυλη. Στην διαδρομή ήμουν σκεπτική ωστόσο δεν επέστρεψα στις σκέψεις μου να μου χαλάσουν την διάθεση.

Μερικες στιγμές αργότερα είχα φτάσει έξω από το σπίτι. Χτύπησα το κουδούνι και μου άνοιξαν ο Στέφανος με την Μελίνα στην αγκαλιά του. Τα χαμογέλα τους έγιναν μεγάλα μόλις με είδαν με αποτέλεσμα να με παρασύρουν και εμένα σε ένα λαμπερό χαμόγελο. Τους πήρα μια αγκαλιά και τους είπα

"Τι κάνουν τα μικρά μου;" ρώτησα με γλυκιά φωνή και τότε μου απάντησαν ταυτόχρονα

"Καλά είμαστε"
Πήγαμε στο σαλόνι και η μικρή στο δωμάτιο της. Ο Στέφανος με έκλεισε στην αγκαλιά του και μου φίλησε τα μαλλιά. Εγώ τον έσφιξα πάνω μου και του χαμογέλασα γλυκά. Καθίσαμε στον καναπέ αγκαλιά και ξεκινήσαμε να διηγούμαστε την ημέρα μας ο ένας στο  άλλον. Όταν του είπα για την Αμάντα και τον Άρη εκείνος γέλασε και με κοίταξε με ένα ανεξιχνίαστο χαμόγελο.

"Το πολύ σε ένα χρόνο αυτοί οι δύο θα είναι μαζί,όπως εμείς " μου είπε και μου χαμογέλασε, τότε τον κοίταξα
στα μάτια. Αναμνήσεις από τις πρώτες μέρες της γνωριμίας μας ήρθαν στο μυαλό μου και ασυναίσθητα χαμογέλασα.

"Θα περάσουν πολλά , όμως, όπως κι εμείς. Μέχρι να παραδεχτούμε τα συναισθήματα μας ήμασταν τόσο αντιδραστικοί ο ένας απέναντι στον άλλο. Συνέχεια μαλώναμε" είπα και τότε μου χάιδεψε το μαγουλο.

"Μπορεί να μαλώναμε αλλά δεν θα άλλαζα ούτε μια στιγμή από όσα περάσαμε. Ούτε καν την πρώτη συνάντηση γιατί έτσι γνωριστήκαμε νωρίτερα. Κανένας τσακωμός δεν πρόκειται να με κάνει να μετανιώσω γιατί όλα για κάποιο λόγο γίνονται" είπε ενώ με κοιτούσε βαθιά στα μάτια και μπορούσα να δω την αληθοφάνεια στα λόγια του. Ανασηκώθηκα λίγο χωρίς να βγω όμως από την αγκαλιά του.

"Αλήθεια πιστεύεις ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο; ακόμα κι αν είναι θλιβερά; "ρώτησα σαν μικρό παιδάκι και τότε γέλασε ελαφρά .

"Ναι μωρό μου γιατί ακόμα κι αν η ζωή σου στερεί κάτι στο αναπληρώνει με κάτι άλλο πιο ικανοποιητικό με μοναδικό σκοπό να σε κάνει πιο δυνατό. Και αν δεν έπεφτες τότε με τον καφέ πάνω μου  δεν θα μου είχες κινήσει τόσο πολύ το ενδιαφέρον. Οπότε ναι. Άξιζε "τελείωσε τα λόγια του και τον πήρα μια αγκαλιά.

Σηκώθηκε από τον καναπέ και μου είπε

" Λοιπόν τα παιδιά σε λίγο θα είναι εδώ. Πάμε να δούμε αν το τραπέζι είναι έτοιμο. "είπε και αφού ξεφύσηξα βαριεστημένα σηκώθηκα με προορισμό την κουζίνα.

Την στιγμή που έβαζα τις τελευταίες πινελιές στο τραπέζι χτύπησε το κουδούνι. Ο Στέφανος χαρούμενος σχεδόν έτρεξε να ανοίξει την πόρτα και εγώ γέλασα  με την παιδικότητα του και την ανυπομονησία του.

Μόλις άνοιξε η πόρτα αντίκρυσα μια όμορφη κοπέλα να πέφτει με φορά στην αγκαλιά του Στεφάνου και να τον γεμίζει φιλιά στα μάγουλα. Και οι δύο  γέλασαν ενώ ήδη από εκείνη την στιγμή εγώ είχα  αρχίσει να νιώθω  άβολα.

"Μωρό μου τι κάνεις; πόσο καιρό έχω να σε δω;" είπε η κοπέλα και ο Στέφανος γέλασε ελαφρά με τον χαρακτηρισμό ενώ εγώ είχα σοκαριστεί ελαφρώς.

"χα χαχ έλα βρε Βανέσα έτσι με έλεγες όταν ήμασταν πιο μικροί. Τώρα μεγαλώσαμε" είπε και την ξαναπήρε αγκαλιά. Εκείνη αφού της δόθηκε η ευκαιρία κόλλησε πιο πολύ απάνω του χωρίς να την ενδιαφέρουν  τα άτομα που βρίσκονταν στον χώρο.

Ο Δημήτρης βλέποντας την αμηχανία μου  ξερόβηξε με αποτέλεσμα ο Στέφανος να γυρίσει να τον κοιτάξει . Κούνησε το κεφάλι σαν επιβεβαίωση.

"Λοιπόν παιδιά πάμε μέσα. Βανέσα θέλω να σου γνωρίσω ένα σημαντικό για μένα πρόσωπο." είπε ενώ ξεκίνησε να κατευθύνεται προς την κουζίνα έχοντας πιάσει το χέρι της Βανέσα χωρίς όμως να έχει παρατηρήσει το παγωμένο χαμόγελο που είχε τώρα εκείνη μετά από τα λόγια του.

Στάθηκαν μερικά βήματα μακριά από εμένα που  είχα  φορέσει το πιο γλυκό μα συνάμα ψεύτικο  χαμόγελο και στεκόμουν  απέναντι τους αποπνέοντας έναν αέρα σιγουριάς που ο Στέφανος έμεινε να θαυμάζει για λίγο θαρρείς και δεν υπήρχε κάνεις άλλος όμως γρήγορα επανήλθε στην πραγματικότητα. Με κοίταξε για λίγο στα μάτια την στιγμή που του χαμογέλασα γλυκά και έπειτα ετοιμάστηκε να κάνει μια ανακοίνωση . Μια απλή ανακοίνωση η οποία όμως δεν θα είναι αποδεκτή από όλους και μπορεί να προκαλέσει πολλά δεινά.

"Λοιπόν Βανέσα να σου γνωρίσω την Ιφιγένεια Αναγνώστου. Την.... Κοπέλα μου" είπε χαμογελαστός και η κοπέλα δίπλα του πάγωσε για δεύτερη φορά. Το βλέμμα της μετατράπηκε σε δευτερόλεπτα σε εχθρικό και έπεσε σαν κεραυνός πάνω μου  που  χαμογελούσα  ακόμα κι αν δεν ένιωθα χαρούμενη. Έσπευσα να τείνω  το χέρι μου  για χειραψία.

"Χάρηκα πολύ Βανέσα" είπα  με ένα χαμόγελο σιγουριάς που η Βανέσα έλαβε ως απειλή. Δεν μου ανταπέδωσε την χειραψία . Αντίθετα με κοίταξε υποτιμητικά και γύρισε προς τον Στέφανο έτοιμη να στάξει σταγόνες από το φαρμάκι της για να νιώσει ανώτερη όλων. Όμως.. Όσο και να υποβαθμίσεις τους άλλους δεν καταφέρνεις τίποτα παρά μόνο να μειώσεις τον εαυτό σου.

"Καλά βρε Στέφανε και νόμιζα ότι μετά την Ναταλία θα έβαζες μυαλό αλλά μου φαίνεται ότι κάνεις τις ίδιες επιλογές και χειρότερες." είπε ειρωνικά ενώ με ξανακοίταξε με ένα βλέμμα αηδίας. Εγώ στα λόγια της είχα σοκαριστεί όμως άρχιζα να εξοργίζομαι. Δεν ήταν δυνατόν να μπορεί κάποιος να μιλάει έτσι για εμένα ενώ με ξέρει μόλις λίγα λεπτά.
Την κοίταξα με μια ψυχρή έκφραση για να δείξω ότι δεν επηρέασε. Κοίταξα τον Στέφανο για να δω τι θα κάνει ώστε να την σταματήσει όμως αυτός δεν φάνηκε να προσέχει την προσβολή.

"Εεε όχι βρε Βανέσα τώρα κάνω πολύ καλύτερες επιλογές." είπε ενώ μου χαμογέλασε όμως αυτή την φορά δεν ανταπέδωσα γιατί με ενόχλησε η  αδιαφορία του.

"Είσαι σίγουρος Στέφανε; γιατί εγώ κάτι τέτοιες γυναίκες  ξέρω ότι δεν αξίζουν μπορεί να σε παρατήσουν την επόμενη στιγμή "είπε συνεχίζοντας να  με προσβάλλει και εγώ προσπαθούσα με κόπο να μην της ορμήσω. Είχα εκνευριστεί αφάνταστα και ο μόνος που το παρατήρησε ήταν ο Δημήτρης ο οποίος έσωσε την κατάσταση για ακόμη μια φορά.

" εεεε τι λέτε να φάμε; πείνασα "είπε λίγο αμήχανα ενώ με κοιτούσε παρακλητικά στα μάτια. Εγώ πήρα μια βαθιά ανάσα για να ηρεμήσω και αφού φόρεσα ξανά το ψεύτικο μου χαμόγελο

"Έχει δίκιο ο Δημήτρης. Καθίστε, εγώ πάω να βοηθήσω την Αθηνά με τα φαγητά. Αν γίνετε κάποιος να φωνάξει και την Μελίνα" είπα και ο μόνος που προσφέρθηκε ήταν ο Δημήτρης ο οποίος έφυγε αμέσως για τον επάνω όροφο.

"Αχ ναι η Μελίνα το χρυσό μου. Πόσα χρόνια έχω να την δω; πρέπει να μεγάλωσε. "είπε προσπαθώντας να δείξει ενδιαφέρον όμως η αδιαφορία της γινόταν εύκολα διακριτη.

"Ναι έγινε σωστή  πριγκίπισσα" είπε ο Στέφανος ενώ κοιτούσε χαμογελαστά την μικρή που κατέβαινε τις σκάλες χαρούμενη. Η Βανέσα ακολούθησε το βλέμμα του και έκανε μια γκριμάτσα αηδίας που μόνο εγώ την παρατήρησα.

"Εε εντάξει λογικό είναι με εσένα πατέρα όμως.. Χωρίς το γυναικείο πρότυπο είναι δύσκολο να μεγαλώσει σωστά" σαν βόμβα φάνηκαν στα αυτιά μου τα λόγια της. Δεν μπορούσα να φανταστώ  ότι προσέβαλε την Μελίνα και ο Στέφανος δεν είχε καταλάβει τίποτα. Είχε μεγάλο θράσος αυτή η γυναίκα μα και κακία.

" εε όχι γιατί το λες αυτό; τους τελευταίους μήνες έχει την Ιφιγένεια. Είναι πολύ καλό πρότυπο γι'αυτήν" "είπε ο Στέφανος απορημένος αφού δεν είχε καταλάβει την κακία προς το πρόσωπό της κόρης του μέσα από τα λόγια της παιδικής του φίλης. Εκείνη με κοίταξε ξανά υποτιμητικά με αποτέλεσμα εγώ να της ανταποδώσω ένα εχθρικό βλέμμα.

"Δεν νομίζω ότι η κοπελίτσα από εδώ θα μπορέσει να σταθεί επάξια στην ανατροφή της γλυκύτατης κόρης σου. Χρειάζεσαι μία γυναίκα του κύκλου σου για να έχει τις ίδιες αξίες με εσένα" "είπε και τότε ήταν που με είχε φτάσει στα όρια μου. Την κοίταξα εκνευρισμένη.

"Τουλάχιστον εγώ έχω αξιοπρέπεια όχι σαν κάποιες άλλες.. Γενικά μιλάω.. Πότε δεν ξέρεις τι διαστροφικό μυαλό μπορεί να έχει κάποια γυναίκα προκειμένου να πετύχει τον στόχο της. Μπορεί να πέσει πολύ χαμηλά." της είπα στην αρχή όμως έσπευσα να το διορθώσω αφού το βλέμμα του Στεφάνου με καρφώνει επικριτικά. Τελείωσα την πρόταση μου με ένα πονηρό χαμόγελο το οποίο φανερώνε την αντεπίθεση μου. Εκείνη με κοίταξε θυμωμένη όμως δεν άφησε τον θυμό να την καταβάλει . Εκμετάλλευτηκε την θέση της και κόλλησε πάνω στον Στέφανο ο οποίος ανίδεος για το φίδι που είχε δίπλα του δέχτηκε με χαρά την αγκαλιά της. Απέτρεψα το βλέμμα μου από αυτή την εικόνα γιατί με πλήγωνε. Πρώτη φορά έβλεπα τον Στέφανο να μην αντιδρά σε καμία προσβολή ούτε για την κόρη του. Φαινόταν σαν υπνωτισμένος από το τραγούδι της σειρήνας που με κοιτούσε μονίμως πονηρά.

Τις σκέψεις μου διέκοψε η Μελίνα η οποία έπεσε στην αγκαλιά μου.

"Ωππ αστεράκι μου, σιγά θα με ρίξεις" είπα ενώ γέλασα με το γελαστό μουτράκι που είχα απέναντι μου.

"Συγνώμη Ιφιγένεια απλά χάρηκα που σε είδα. Μου έλειψες" είπε ενώ με κοιτούσε με τα αθώα της ματάκια με αποτέλεσμα να λιώνει η καρδιά μου.

Σαν χτύπημα ακούστηκε η φωνή του Στεφάνου για την καρδιά της που άθελά του χάλασε αυτή την γλυκιά στιγμή.

"Μελίνα μου κοίτα ποιός ήρθε. Η Βανέσα. Δεν θα την χαιρετήσεις;" είπε χαρούμενος την στιγμή που η μικρή κοιτούσε την Βανέσα με ένα σοβαρό βλεμμα.

"Αα ναι γειά σου Βανέσα.. Λοιπόν να φάμε; πείνασα " είπε το γλυκό μου αστεράκι και κάθισε στην καρέκλα της δίπλα μου. Ο πατέρας την την κοίταξε θυμωμένος όμως δεν έδωσε συνέχεια στο θέμα.

Σιγή επικρατούσε την ώρα του φαγητού. Ωστόσο επικρατούσε και μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα εξαιτίας των βλεμμάτων που έριχνε η Βανέσα κυρίως σε εμένα. Με προειδοποιούσε για την νίκη της. Δεν ήξερε όμως ότι έχω μάθει να παλεύω πολύ περισσότερο στην ζωή μου από αυτή και δεν ήμουν πρόθυμη να τα παρατήσω τόσο εύκολα.

Κάποια στιγμή και ενώ είχαμε σερβιριστεί με γλυκό την σιωπή αποφάσισε να διακόψει για ακόμη μια φορά ο Στέφανος.

"Λοιπόν Βανέσα; τι έγινε πως και δεν έκανες οικογένεια τόσα χρόνια στο εξωτερικό;"εωτησε ο Στέφανος

"Γιατί κανένας δεν την άντεξε" είπα ψιθυριστά όμως με άκουσε και μου έριξε ένα άκρως δολοφονικό βλέμμα. Με αγνόησε και κοίταξε τον Στέφανο

"Γιατί γλυκέ μου κάποιοι άνθρωποι δεν είναι άξιοι να σταθούν κοντά σε εμάς τους ανώτερους.. Σε κοινωνική τάξη εννοώ και φυσικά σε αισθητική "είπε και στις τελευταίες της λέξεις με κοίταξε υποτιμητικά. Εγώ έχοντας εκνευριστεί πήγα να σηκωθώ από το τραπέζι για να της φωνάξω όμως με τράβηξε διακριτικά ο Δημήτρης. Με κοίταξε παρακλητικά στα μάτια και αφού ξεφύσηξα επέστρεψα στην θέση μου.

" Εε όχι βρε μικρή. Δεν είναι δυνατόν να μην βρέθηκε κάποιος που να είναι ο ιδανικός για εσένα" είπε ο Στέφανος χωρίς ακόμη να έχει αντιληφθεί την κατάσταση.
Πολύ αγαθός μας βγήκε αυτός! Επισήμανα νοερά στον εαυτό μου και τον κοίταξα με το πιο δολοφονικό μου βλέμμα χωρίς όμως αυτός να το έχει αντιληφθεί.

" Αχχ Στέφανε μου δεν είναι όλοι σαν εσένα. Δύσκολο στις μέρες μας να βρεις έναν τόσο καλό άντρα" είπε και αναστέναξε ψεύτικα ενώ τον κοιτούσε έντονα στα μάτια και εγώ σκεφτόμουν 8 διαφορετικούς τρόπους για να της τα βγάλω. Ήρθε η ώρα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου.

" Ναι έχεις δίκιο Βανέσα μου..Άλλωστε για να επιτύχει μια σχέση χρειάζεται και η γυναίκα να έχει κατάλληλο χαρακτήρα. Αν τώρα κάποια έχει σκληρό και απότομο  χαρακτήρα είναι λογικό να τρομάζει τους άντρες ." είπα ενώ της χαμογέλασα πονηρά και άκουσα τον Δημήτρη δίπλα μου να κρυφογελάει. Με κοίταξε σοκαρισμένη και μετά με στραβοκοίταξε.

Η ώρα περνούσε απίστευτα εκνευριστικά αφού η Βανέσα είχε κολλήσει πάνω στον Στέφανο και συνέχεια χαχάνιζε ψεύτικα.

Κάποια στιγμή ο Δημήτρης ζήτησε να φύγουν. Πριν φύγουν γύρισε ο γλυκός μου ο Δημήτρης σε εμένα

"Ιφιγένεια θέλεις να σε πάμε εμείς σπίτι; είναι αργά μην οδηγείς" είπε κι εγώ του χαμογέλασα ευγενικά.

"Εεε εγώ σήμερα λέω να μείνω να κοιμηθώ αγκαλίτσα με τον Στέφανο γιατί μου έλειψε" είπα και πήρα ένα πονηρό χαμόγελο ενώ ταυτόχρονα είδα την Βανέσα να έχει γούρλωσε τα μάτια και να κοιτά τα χέρια του Στεφάνου που είχαν τυλιχτεί στην μέση μου όσο μου έδινε μικρά φιλιά στον λαιμό.

Ο Δημήτρης γέλασε και είπε .

" Καλά θα κάνεις όμως με προσοχή μην με κάνετε ξανά νονό. Είμαι πολύ νέος" είπε και  γελάσαμε όλοι εκτός από την Βανέσα η οποία αφού μου έριξε ένα εχθρικό βλέμμα πήγε στο αυτοκίνητο.

Δεν ξέρεις με ποιά τα έχεις βάλει Βανέσα.

Το παιχνίδι μόλις άρχισε.

Γειά σας!!
Τι κάνετε;
Βάψατε αυγά;
Λοιπόν.. Είδαμε την γνωριμία των δύο γυναικών.
Γλυκύτατη η Βανέσα ετσι;
Τι πιστεύετε γαι την συμπεριφορά του Στέφανου;
Φιλιά!!