Ιφιγενεια 

Γέννηση...
Μία τόσο μικρή λέξη με τόσο μεγάλη σημασία ...η αρχή ύπαρξης του ανθρώπου. Ένα στάδιο που έρχεσαι στον κόσμο με σκοπό να μάθεις όσο πιο πολλά πράγματα μπορείς ,να γνωρίσεις τους δικούς σου ανθρώπους ,να αγαπήσεις και να αγαπηθείς μα πάνω από όλα να μάθεις να υπάρχεις ...να πολεμάς για όσα θέλεις να πετύχεις και να μάθεις να ζεις με την αποτυχία ....να νιώθεις τον πόνο σε κάθε κύτταρο σου και
παρ' όλα αυτά να μην διστάζεις να συνεχίσεις αψηφώντας όλα όσα σε φοβίζουν και σε κρατάνε μακριά από τα όνειρα σου ...και όσο για τους γονείς ...νιώθουν την ολοκλήρωση να γεμίζει την ψυχή τους όταν αντικρίσουν για πρώτη φορά τα μάτια των παιδιών τους .Έρχονται αντιμέτωποι με διαφορετικά συναισθήματα κατά την διάρκεια των χρόνων ...με την λύπη όταν τα βλέπουν λυπημένα...με τον φόβο όταν κινδυνεύουν μα και με την χαρά σε κάθε τους επιτυχία ...και όταν έχουν μεγαλώσει ; Απλά κάθονται σαν απλοί παρατηρητές και νιώθουν περήφανοι που πέτυχαν τον σκοπό τους ...να αναθρέψουν σωστά το παιδί τους και να το δουν ευτυχισμένο μέχρι το τέλος της ζωής τους ...

Είμαι η Ιφιγένεια Αναγνώστου και σε λίγες ώρες θα κρατάω τον γιό μου στα χέρια μου...

Είμαι η Ιφιγένεια Αναγνώστου και νιώθω φοβισμένη μα πάνω απ'όλα ανυπόμονη ...ανυπόμονη για να δω το δημιούργημα ενός έρωτα ...ανυπόμονη για να του μάθω όλα όσα χρειάζεται ...ανυπόμονη για να δω τα όμορφα ματάκια του ....

Βρίσκομαι στην αίθουσα τοκετού και περιμένω την στιγμή που θα φέρω στον κόσμο το παιδί μας ...ο πόνος ; πολύς μα κάθε δυνατός πόνος αξίζει ...τα μάτια μου τρέχουν στον χώρο όσο οι γιατροί ετοιμάζονται για τον ερχομό αυτό ...οι αναμνήσεις πολλές ...κυρίως με την οικογένεια μου ...τον έρωτα της ζωής μου ....Είναι η στιγμή που κάνεις απογραφή των γεγονότων της ζωής σου και ετοιμάζεσαι να ζήσεις καινούργιες εμπειρίες με νέα άτομα ....βρίσκομαι μόνη μου όμως ξέρω ότι έξω από αυτό το δωμάτιο όλοι οι αγαπημένοι μου άνθρωποι αναμένουν με αγωνία τις εξελίξεις ..ακόμη θυμάμαι τις αντιδράσεις τους μια ώρα πριν όταν τους ανακοίνωσα ότι γεννάω.

flashback
Είναι 7 το απόγευμα και μαζί με την Ιόλη μαγειρεύουμε για το δείπνο. Χθες ήρθαν να με επισκεφθούν οι γονείς μου και είμαι πολύ χαρούμενη γι'αυτό .Όλους  αυτούς τους μήνες που είμαι έγκυος ένιωθα καθαρά την απώλεια ακόμα κι αν η Ιόλη με τον Πάνο προσπαθούσαν να αναπληρώσουν το κενό αυτό .

Περίπου μισή ώρα αργότερα εμείς βρισκόμασταν στην τραπεζαρία απολαμβάνοντας το φαγητό και τις συζητήσεις που απλώνονταν μεταξύ μας . Δίπλα μου είχαν καθίσει ο Πάνος με την Ιόλη .Κάποια στιγμή ο Πάνος έβαλε το χέρι του στην κοιλιά μου και την χάιδεψε απαλά .

''Πως είναι ο μικρός μας;''είπε ενθουσιασμένος  και εγώ χαιρόμουν που είχα ακόμη μια φορά άτομα που με αγαπούσαν δίπλα μου .Του έπιασα το χέρι και του χαμογέλασα 

''Καλά είναι, ταλαιπωρεί την μαμά του .Συνέχεια με κλωτσάει ''είπα χαμογελώντας όσο χάιδευα την κοιλιά μου σε μια προσπάθεια να ηρεμήσω τον μικρό μου .

''Εε θα γίνει ποδοσφαιριστής γι'αυτό ''είπε ο μπαμπάς μου συγκινημένος και εγώ τον κοίταξα περίεργα .

''Ότι θέλει θα γίνει το παιδί μου .''είπα ελαφρώς επιθετικά χωρίς να ξέρω τον λόγο και συνέχισα να τρώω με μεγαλύτερη όμως όρεξη αυτή την φορά .Τότε άκουσα σιγανά γελάκια από δίπλα μου .

''Σιγά βρε κορίτσι μου θα πνιγείς .Δεν στο παίρνει κανένας το πιάτο ''άκουσα την μαμά μου να λέει γλυκά όμως δεν της έδωσα σημασία και συνέχισα να τρώω μέχρι την στιγμή που άκουσα κάτι που με εξόργισε .

''Γιατί και να θέλαμε δεν προλαβαίνουμε, όλο τρώει ''άκουσα τον Πάνο να ψιθυρίζει στην Ιόλη προσπαθώντας να μην γίνει αντιληπτός σε εμένα όμως για κακή τους τύχη το άκουσα .Χωρίς να μπορώ να συγκρατηθώ τα μάτια μου άρχισαν να βουρκώνουν .Γύρισα το κεφαλι μου προς την κατεύθυνση του .

''Δηλαδή με λες χοντρή ;''του φώναξα κλαίγοντας με λυγμούς ενώ έσυρα το καροτσάκι μακριά τους. Εκείνοι με κοιτούσαν τρομαγμένος με την απότομη αλλαγή. Η Ιόλη πήγε να με πλησιάσει όμως απομακρυνθηκα ακόμη περισσότερο.

''Όχι  βρε αγάπη μου .είναι δυνατόν ; πλάκα κάνει ''είπε η Ιόλη ενώ τον σκουντούσε για να μιλήσει κι εκείνος όμως εγώ ένιωθα ότι έβλεπα στα βλέμματα τους την λύπηση και δεν το ήθελα.

''Όχι αφήστε με .Μου  λέτε ψέμματα .ΟΛΟΙ ΣΑΣ ..ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΕ ΘΕΛΕΙ" φώναξα κλαίγοντας και έτρεξα προς την κουζίνα αγνοώντας τις φωνές των υπολοίπων που μου έλεγαν να γυρίσω πίσω .Κάθισα στο τραπέζι και αφού πήρα ένα κουταλάκι ξεκίνησα να τρώω προφιτερόλ κλαίγοντας .Σκεφτόμουν πόσο μου λείπει ο Στέφανος  με την Μελίνα ....οι φίλοι μου ..δεν έχω μιλήσει ακόμα μαζί τους ... Ο Στέφανος τους εξήγησε την κατάσταση αλλά εγώ δεν τους πήρα τηλέφωνο ..δείλιασα ...

Τις σκέψεις μου διέκοψαν βήματα όμως δεν σήκωσα το κεφάλι μου. Ένιωσα μια σκιά από πάνω μου και είδα τον Πάνο να με κοιτάει τρυφερά .

"Έχει  και για εμένα ένα κουταλάκι ;" είπε γλυκά . Εγώ τον κοίταξα θυμωμένα όμως του έδωσα ένα κουταλάκι από το συρτάρι και με την σειρά του κάθισε δίπλα μου τρώγοντας .

''Ξέρεις ...την πρώτη φορά που σε είδα ..στην έπαυλη αυτής ένιωσα ότι είσαι ένα πολύ δυνατό άτομο ....από την πρώτη στιγμή ένιωθα ανίκανος να κάνω αυτό που μου είχε επιβάλλει γιατί αισθανόμουν την ανάγκη να σε προστατεύσω ....μετανιώνω κάθε μέρα που σε ανάγκασα να ζήσεις έστω και γι'αυτά τα λίγα λεπτά τον φόβο ...τελικά μετά από αυτούς τους μήνες κατάλαβα τι ήταν αυτό το συναίσθημα ...από την πρώτη στιγμή σε ένιωσα φίλη μου ...σαν αδερφή μου ....όταν ....μου έδωσες μια ευκαιρία και χτίσαμε την φιλία αυτή ένιωσα ευγνώμων ...είσαι πολύ σημαντικό άτομο στην ζωή μου Ιφιγένεια και δεν πρόκειται ποτέ να σου συμπεριφερθώ άσχημα ..νόμιζα ότι το ήξερες αυτό αλλά έκανα λάθος ..δεν έπρεπε να σου πω αυτά τα λόγια πριν ακόμα κι αν τα είπα ως αστείο ...συγνώμη. ''είπε σιγανά με κατεβασμένο το κεφάλι και εγώ με δάκρυα στα μάτια έπεσα στην αγκαλιά του .Τον  έσφιξα πάνω μου προσπαθώντας να αναπλήρωσω το κενό που ένιωθα .

''Συγχωρεμένος ...έχω κι εγώ νεύρα λόγω της εγκυμοσύνης . Θέλω να ξέρεις ότι κι εγώ χαίρομαι που είσαι φίλος μου ..δεν μετάνιωσα ούτε μια στιγμή για την ευκαιρία που σου έδωσα ..ήξερα εκείνη την ημέρα ότι δεν ήθελες να το κάνεις ..φαινόταν στα μάτια σου  οπότε μην νιώθεις ένοχος για τίποτα ...''είπα και του χαμογέλασα μόλις κούνησε το κεφάλι του καταφατικά .Εκείνη την στιγμή ήρθαν και οι υπόλοιποι στην κουζίνα κοιτώντας μας χαμογελαστοί .

''Τι έγινε ; Λύσατε την παρεξήγηση ;'' ρώτησε η μαμά μου χαμογελαστή. Εγώ με παγωμένο χαμόγελο και εμφανώς τρομοκρατημένη πήγα να μιλήσω αλλά με διέκοψε.

''Εε καλά τώρα φίλοι είστε λογικό να τσακωθείτε για χαζομάρες .Πάντα όμως θα τα βρίσκετε γιατί αγαπάτε ο ένας τον άλλο . Αυτό μην το ξεχάσετε ποτέ παιδιά μου. Να θυμάστε πάντα ..η φιλία είναι η πιο σημαντική στην ζωή του ανθρώπου .Σε  βοηθάει να επιβιώσεις αλλά και μπορεί να σε καταστρέψει .Βέβαια εσείς μην σκεφτεσ-''μιλούσε ασταμάτητα εμποδίζοντας με να εκφράσω αυτό που ήθελα να πω με αποτέλεσμα να φωνάξω ..

''ΜΑΜΑ ΣΤΑΜΑΤΑ ΓΕΝΝΑΩ 'φώναξα ενώ ένιωθα υγρά να τρέχουν στα πόδια μου και ο πόνος να έρχεται σταδιακά .Κρατήθηκα  από τον πάγκο ενώ έπαιρνα βαθιές ανάσες προσπαθώντας να αγνοήσω τους υπόλοιπους που με κοιτούσαν σαστισμένοι.

''Τι  εννοείς ότι γεννάς; Ένα μήνα πριν; ''ρώτησε η Ιόλη με γουρλωμένα μάτια και εγώ την κοίταξα ειρωνικά όσο προσπαθούσα να ηρεμήσω .

''Αλήθεια τώρα ; Συνέλθετε λέμε .ΓΕΝ-ΝΑ-Ω'' είπα τονίζοντας την τελευταία λέξη λαχανιασμένα και τότε σαν να συνήλθαν ξεκίνησαν να τρέχουν πανικόβλητοι  στο σπίτι αφήνοντας με μόνη μου .Κάποια στιγμή ένιωσα ένα πολύ δυνατό πόνο με αποτέλεσμα να ουρλιάξω. Μέσα  σε δευτερόλεπτα το αγχωμένο  ζευγάρι ήταν δίπλα μου και με καθοδηγούσε στο αυτοκίνητο του Πάνου . Εγώ έπαιρνα βαθιές ανάσες προσπαθώντας να διαχειριστώ τους πόνους . Έτσι  φτάσαμε στο νοσοκομείο με εμένα να μπαίνω στην αίθουσα τοκετού φωνάζοντας παράλληλα στην Ιόλη να ενημερώσουν τον Στέφανο .

Σε  περιμένω αγάπη μου ...

Καλημέρα!!!
Νέο κεφάλαιο.. Δεν μου βγήκε πολύ ωραίο αλλά σας υπόσχομαι ότι το επόμενο που είναι το τελευταίο θα σας αρέσει πολύ...
Όπως είπα και πριν το επόμενο είναι το τελευταίο και μετά θα βάλω ένα bonus που θα είναι χρονιά αργότερα...
Ποιο λέτε να είναι το τέλος;
Θα μάθουμε σύντομα..
Ελπίζω να σας άρεσε!!