Αφήγηση

Τα δύο αυτά πρόσωπα είχαν αποφασίσει να παγώσουν τα συναισθήματα τους και να επιστρέψουν στους παλιούς τους εαυτούς. Σε αυτούς τους εαυτούς που κυρίαρχος ήταν η  αδιαφορία τους για ουσιαστική ζωή. Για ζωή στην οποία πρωταγωνιστές είναι οι ίδιοι και όχι οι φόβοι τους.. Γιατί.. Ναι ο φόβος είναι που τους απομακρύνει. Ο φόβος της αγάπης. Λέγεται ότι ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης του ανθρώπου. Όμως γιατί υπάρχει αφού τρομάζει και εμποδίζει τους ανθρώπους να συνεχίσουν αβίαστα τη ζωή τους; Ο φόβος είναι η συνείδηση των πράξεων μας. Είναι ο καθρέφτης στον οποίο αντικατοπτρίζονται  όλες οι αμφιβολίες μας με σκοπό να μας αποτρέψει από λάθος πράξεις. Αυτό όμως δεν ισχύει και με τον έρωτα. Σε αυτή την κατάσταση τα άτομα φοβούνται ότι αν νιώσουν κάποια συναισθήματα θα οδηγηθούν σε μια πλάνη και θα πληγωθούν... όμως... Πως το ξέρουν ότι πάντα πίσω από όλα αυτά βρίσκεται μόνο πλάνη;

Ιφιγένεια

Έπαιρνα βαθιές ανάσες μέχρι να ανοίξει η πόρτα ενώ το μυαλό έτρεχε σε κάθε πληροφορία που είχα σκεφτεί για να βγω στην αντεπίθεση . Από εδώ και πέρα είχε έρθει ο καιρός να κάνω κι εγώ την δική μου κίνηση στο παιχνίδι που απλωνόταν μπροστά στα μάτια μας. Έβαλα το ακαταμάχητο χαμόγελο μου και κατεύθυνα το βλέμμα μου στο άνοιγμα της πόρτας και  αντίκρισα ένα μικρό ζιζάνιο να τρέχει κατά πάνω μου.

"Ιφιγενειααα μου έλειψες "είπε και με έσφιξε στην αγκαλιά της. Χαμογέλασα  και έσπευσα να της απαντήσω ενώ της χάιδευα  τα μαλλάκια της

"Κι εμένα μου έλειψες αστεράκι μου "είπα και άρχισα να την γυρίζω γύρω γύρω  ενώ αυτήν γελούσε ασταμάτητα . Την ωραία μας στιγμή όμως έπρεπε να διακόψει ο στριμμένος .Ξερόβηξε και τότε γυρίσαμε και τον  κοιτάξαμε και οι δύο. Είχε ένα απόλυτα σοβαρό και ξινό βλέμμα ενώ από δίπλα του είχε μια - ας πούμε κοπέλα -  που μας κοιτούσε με ένα περίεργο βλέμμα . Μόλις την είδα μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι
'Ναι  γιατί ζήλεψες 'πετάχτηκε η Κατίνα
'όχι βέβαια απλά θίχτηκε ο εγωισμός .. δηλαδή εμένα δεν με πήρε τηλέφωνο και έβαλε την Αθηνά γιατί ήταν με αυτή την "κοπέλα "'προσπάθησα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου όμως μάλλον η Κατίνα δεν με πίστεψε γιατί άκουσα το γέλιο της. Τις σκέψεις μου διέκοψε η φωνή του Στέφανου .

"Καλησπέρα Ιφιγένεια "είπε ο Στέφανος τελείως απόμακρα . Χμμμ μάλιστα καλά αρχίσαμε ..

"Καλησπέρα Στέφανε "είπα και τότε κοίταξα την συνοδό του προκειμένου να δώσω το σημάδι ότι θέλω να συστηθώ . Ο Στέφανος το κατάλαβε και ξερόβηξε

"Λοιπόν Αφροδίτη από εδώ η κυρία Αναγνώστου , η ψυχολόγος της Μελίνας ,κυρία Αναγνώστου  από εδώ η Αφροδίτη Οικονόμου πολύ καλή μου φίλη "είπε μην έχοντας καμία έκφραση στο πρόσωπο του εκτός από αδιαφορία ...ώστε τώρα έγινα αναγνώστου έτσι ;;καλά Στέφανε ....
Έβαλα τα δυνατά μου να χαμογελάσω και τα κατάφερα . Της χαμογέλασα ζεστά ενώ της έτεινα το  χέρι μου για χειραψία .

"Χάρηκα πολύ "είπα .. αυτή με κοίταξε με ένα ανεξιχνίαστο βλέμμα και μετά μου απάντησε σφίγγοντας το χέρι μου

"Εγώ να δεις "είπε με ένα μειδίαμα ενώ είδα τον Στέφανο να την σκουντάει διακριτικά .
Τι φάση παιδιά ;;;μπερδεύτηκα .. αυτή δεν θα έπρεπε να με μισεί ;
Τις σκέψεις μου διέκοψε ένα ζουζούνι που ήρθε και αγκάλιασε τα πόδια μου σφιχτά. Εγώ χαχάνισα και έσκυψα στο ύψος της ενώ της χαμογέλασα γλυκά.

"Τι έγινε γλυκάκι μου;" της είπα χωρίς να δώσω σημασία στους άλλους δύο που μας παρατηρούσα . Αυτή χαμογέλασε αθώα λες και έκανε αταξία και μου είπε με ναζί

"Θέλω να πάμε να παίξουμε" είπε ενώ άρχισε να μου κάνει παράπονα. Ήξερε η πονηρή πως να με πείσει. Την κοίταξα χαμογελώντας πονηρά ενώ άκουσα γέλια από την Αφροδίτη. Ο Στέφανος παλι δεν αντέδρασε καθόλου . Καθόταν ως συνήθως σαν παγόβουνο.

'Ναι αλλά ωραίο παγόβουνο' πετάχτηκε η Κατίνα
'Δεν έχει σημασία πια' είπα ελπίζοντας να την πείσω για να σταματήσει την συζήτηση. Γιατί ναι είναι πολύ ωραίος ο Στέφανος όμως  από εδώ και πέρα δεν μετράει αυτό για μένα αλλά οι πράξεις του.

"χμμ αντε πάμε πονηρή αλεπού" της είπα γελώντας και γύρισα προς τον Στέφανο με παγωμένο βλέμμα .Μην ξεχνιόμαστε δεν θα του δώσω την εντύπωση ότι μετά από αυτά θα παραμείνω η καλή γλυκιά Ιφιγένεια...

"Εμείς πάμε πάνω να παίξουμε " του είπα με λίγο έντονο ύφος

"Να πάτε απλά να μην αργήσετε.. θα σας ενημερώσει η Αθηνά όταν είναι ώρα για φαγητό "είπε και εγώ ήθελα να του σπάσω το κεφάλι γιατί με εκνεύριζε η αδιαφορία του.Τους γύρισα την πλάτη και ξεκίνησα να κατευθύνομαι προς το δωμάτιο της μικρής με αποφασιστικό βήμα γιατί ήθελα να δείξω οτι δεν με πείραξε καθόλου η συμπεριφορά του ακόμα κι αν με τσάκισε.Όχι Ιφιγένεια σύνελθε....είπαμε οτι δεν θα ασχοληθούμε άλλο με το Στέφανο. Πάει και τελείωσε...

Είχε περάσει κάποια ώρα μέχρι που ήρθε η Αθηνά να μας φωνάξει για φαγητό. Πήγαμε στην τραπεζαρία και βρήκαμε τα "φιλαράκια " να γελάνε.Έχω μια απορία αυτός ο ξινός από πότε γελάει;Αλλά ναι ξέχασα φταίει η παρέα του. Μόλις μας κατάλαβαν έβαλε πάλι το σοβαρό του πρόσωπο και αφού ξερόβηξε μας είπε να καθίσουμε

"Αα  ήρθατε; Μπορείτε να καθίσετε γιατί σας περιμέναμε και καθυστερήσατε ; "είπε με εκείνο το εκνευριστικό ύφος με αποτέλεσμα εγώ να γυρίσω να τον κεραυνοβολήσω με το βλέμμα μου.. Εε δεν άντεχα άλλο τα είχε ξεπεράσει τα όρια.

"Πρώτον έπρεπε η μικρή να πλύνει τα χέρια της  και δεύτερον δεν νομίζω να σας πείραξε πολύ η απουσία μας έτσι δεν είναι κύριε Παπαδόπουλε;" είπα με την ειρωνεία να στάζει στην κάθε μου λέξη. Έπρεπε επιτέλους να καταλάβει ότι ούτε ηλιθια είμαι αλλά ούτε ότι μπορεί να με κάνει ότι θέλει.

Με κοίταξε με το πιο  σοβαρό του  βλέμμα και μου απάντησε με μεγάλο εκνευρισμό να ξεχυλίζει  στη φωνή του.

"Το  τι κάνω εγώ δεν νομίζω να σας αφορά κυρία Αναγνώστου" πήγα να του απαντήσω όμως μας διέκοψε η μικρή που μάλλον μέχρι και αυτή μας κατάλαβε και προσπάθησε να σώσει την κατάσταση.

"Μπαμπά πεινάω πότε θα φάμε;" είπε ενώ εμένα με σκουντούσε διακριτικά κάτω από το τραπέζι. Την κοίταξα και παρατήρησα ότι το βλέμμα της ήταν λες και με μάλωνε για κάποια μου αταξία. Προσπαθούσα να κρατήσω το γέλιο μου για να μην κάνω χειρότερη την κατάσταση.

"Φυσικά αγάπη  μου. Καλή μας όρεξη" είπε ενώ κοιτούσε ακόμη θυμωμένα προς το μέρος μου όμως αυτόματα γύρισε στο γλυκό του χαμόγελο και το χάρισε στις άλλες δύο υπάρξεις του τραπεζιού. Εε βέβαια η Ιφιγένεια του δημιουργεί μόνο νεύρα.

Καθώς τρώγαμε ήσυχα ακούστηκε ο ήχος κλήσης μου. Αμέσως σήκωσε το κεφάλι του. Ήταν η σειρά του να με κεραυνοβολησει. Δεν του έδωσα παραπάνω σημασία και αφού ζήτησα συγγνώμη πήγα στο σαλόνι για να μιλήσω. Είδα ότι με καλούσε η Νεφέλη . Χαμογέλασα γιατί πάντα αυτό το κορίτσι μπορούσε να αισθανθεί την ανησυχία μου.

"Γειά σου Νεφελάκι " είπα μόλις το σήκωσα.

"Γειά σου Ιφιγένεια. Τι έγινε εκεί; πως πάει το σχέδιο ;" είπε με ενθουσιασμό στη φωνή. Εγώ στριφογύρισα  τα μάτια  ακόμη και αν ήξερα ότι δεν μπορούσε να με δει.

"Πως να πάει. Με εκνευρίζει αλλά εγώ παραμένω ήρεμη, τουλάχιστον μπροστά του. "είπα με παράπονο . Εκείνη γέλασε και έσπευσε να μου απαντήσει

" Έτσι πρέπει. Λοιπόν δεν σε πήρα
γι' αυτό αλλά γιατί το πρωί ξέχασες να ανοίξεις τον φάκελο ." μου είπε κι εγώ αμέσως σοβάρεψα. Για κάποιο λόγο αυτός ο φάκελος με προβλημάτιζε. Δεν μπορούσα να προσδιορίσω αν είναι κάτι θετικό ή όχι αλλά έπρεπε να το μάθω σύντομα.

" Ωραία άνοιξε το "είπα απλά και από την άλλη γραμμή ακούγονταν μόνο ο ήχος του χαρτιού και μετά σιωπή. Εγώ κατεκλυσμένη από το  άγχος μου γιατί δεν μου άρεσε η σιωπή της Νεφέλης.

"Νεφέλη πες μου επιτέλους." είπα και τότε μου ανακοίνωσε ενθουσιασμένη  κάτι που αποτελούσε ένα από τα όνειρα μου.

"Ιφιγένεια ήρθε γράμμα ....Σε βραβεύουν για μια έρευνα που είχες συμμετάσχει με το πανεπιστήμιο που σπούδασες με θέμα τον νυχτερινό τρόμο στην παιδική ηλικία και την διαφορά του από τους εφιάλτες.... Αααα συγχαρητήρια αα" είπε ενώ άρχιζε να τσιρίζει όμως εγώ δεν την άκουγα. Είχα χαθεί στα λόγια της. Μετά από τόσο κόπο και άγχος επιτέλους κατάφερα να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα.

Από μικρή η ψυχολογία ήταν ο στόχος μου. Όταν πέρασα ήμουν πολύ ευτυχισμένη. Διάβασα πολύ, δυσκολεύτηκα όμως είχα καταφέρει όχι μόνο να τελειώσω την σχολή αλλά να ανοίξω ένα δικό μου γραφείο.
Παρ' όλα αυτα δεν ήθελα να τελειώσω εκεί την προσπάθεια μου. Έτσι πριν κάποιους μήνες μου είχε ζητήσει την βοήθεια μου ένας παλιός μου καθηγητής από το πανεπιστήμιο που σπούδασα στην Αγγλία. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη όταν ξεκινήσαμε την έρευνα. Ανυπομονούσα τόσο πολύ να ολοκληρωθεί όχι γιατί επιθυμούσα  την αναγνώριση αλλά γιατί έκανα κάτι που αγαπούσα. Όμως είχαν περάσει μήνες και είχα ξεχάσει οτι θα έβγαινε το πόρισμα.

Συνήλθα από τις σκέψεις μου γιατί συνειδητοποίησα ότι τόση ώρα δεν είχα μιλήσει καθόλου.

"Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω; επιτέλους κατάφερα να κάνω ένα ακόμα όνειρο μου πραγματικότητα. Αχχ Νεφέλη δεν το πιστεύω." είπα χαρούμενη ενώ ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια μου .

"Συγχαρητήρια γλυκιά μου. Σου αξίζει. Είσαι μια εξαιρετική ψυχολόγος Ιφιγένεια και αυτό φαίνεται "είπε και τότε συγκινήθηκα πολύ περισσότερο χωρίς όμως να σταματήσω να χαμογελάω.

"Σε ευχαριστώ πολύ αγάπη μου. Είναι πολύ σημαντικό αυτό για εμένα. Θα τα πούμε μετά "είπα και το κλείσαμε. Χωρίς να αφαιρέσω το χαμόγελο από τα χείλη μου γύρισα για να βγω από το σαλόνι όμως με αυτό που αντίκρυσα τρόμαξα και μου κόπηκε η ανάσα. Πίσω μου ήταν ο Στέφανος με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και ένα επικριτικός βλέμμα. Από το ξάφνιασμα μου έβγαλα ένα επιφώνημα

"ααααα με τρόμαξες" είπα ενώ προσπαθούσα να ρυθμίσω την αναπνοή μου στο φυσιολογικό. Αυτός έβαλε τα χέρια στις τσέπες και μου απάντησε

"Δεν το είχα σκοπό. Δεν φταίω εγώ που εσύ είχες απορροφηθεί τόσο πολύ στον συνομιλητή σου που δεν με κατάλαβες" είπε ελαφρώς ειρωνικά μα και συνάμα σκληρά.
Παρέβλεψα τα λόγια του και τον ρώτησα

"Με  ήθελες κάτι;" είπα όσο μπορούσα πιο ήρεμα

"Ναι έχεις αργήσει στο τραπέζι και η μικρή πεινάει."

"Δεν φάγατε; "ρώτησα με απορία γιατί νόμιζα ότι παρόλο που σηκώθηκα θα συνέχιζαν το γεύμα τους

"Να σου θυμίσω ότι είσαι καλεσμένη μας και εμείς δεν προσβάλλουμε ποτέ έτσι τους καλεσμένους μας" είπε τονίζοντας την λέξη 'προσβάλλουμε'...

Όπα κάτσε τι εννοεί; ότι τον προσέβαλα ως οικοδεσπότη επειδή απάντησα στο τηλέφωνο μου; αα τον αχρείο...Καλά εε με έχει εκνευρίσει αφάνταστα. Αλλά όχι Ιφιγένεια πριν λίγο πήρες τα πιο Χαρούμενα νέα. Μην του επιτρέψεις να σε Εκνευρίσει.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και γύρισα με ένα χαμόγελο προς το μέρος του ετοιμάζοντας ήδη την απάντηση μου.

"Ναι φυσικά γιατί εσείς ξέρετε μόνο να κάνετε τον ανήξερο σε θέματα που δεν σας συμφέρουν" είπα με ύπουλο χαμόγελο .Αφού κοιταχτήκαμε για λίγο στα μάτια τον προσπέρασα και έφυγα.Από εδώ και πέρα δεν πρόκειται να το αφήσω έτσι.Θα καταλάβει τι εστι Ιφιγένεια.....

Γειά σου κόσμε!!!
Πως μου είστε;
Λοιπονννν.... Μάθαμε τελικά τι περιέχει το Γράμμα.
Τι γνώμη έχετε γι αυτό;
Η συμπεριφορά του Στεφάνου πως σας φαίνεται;
Θα συνεχίσουν έτσι τα πράγματα ή θα έρθει κάτι που θα τους αναστατώσει; 😇😇
Αστεράκι και σχόλια μην ξεχάσετε. Μέχρι το επόμενο.
Τα λέμε!!