°°Χρυση κλωστή δεμένη, μέσα στου χρόνου τον αργαλειό και εκείνη κάθεται και υφαίνει...°°

Κωνσταντινούπολη έτος 2020

Πάνω στο τραπέζι υπήρχαν χίλια δυο εδέσματα. Σαλαμια κάθε λογής, κασερια, καναπεδάκια, μέχρι και χαβιάρι. Τα ποτήρια τους ήταν γεμάτα με το πιο γλυκόπιοτο μπρούσκο που είχε δοκιμάσει ποτέ της ενώ ο ήλιος έξω είχε αρχίσει να δύει όμορφα χαρίζοντας στην ατμόσφαιρα μια αλλιωτικη αίγλη.
Οι κουρτίνες ανέμιζαν πίσω από τις τεράστιες μπαλκονόπορτες, η ευωδία του κρασιού είχε πλημμυρίσει το σαλόνι και εκείνες γελούσαν σαν να μην είχε περάσει μέρα από τη τελευταία φορά που είχαν βρεθεί.

"Τελικά ο Σωτηράκης ήταν όντως έξυπνος! Κοίτα να δεις και δε του το 'χα!" η Σοφία γέλασε δυνατά και σηκώθηκε

"Που πας πάλι;" απόρησε η Μυρσίνη "Τι μια έφερες νερό, την άλλη τα τσιγάρα σου, μετά ήθελες κι άλλο κασέρι, μετά..."

"Σταμάτα μωρέ γκρίνια! Πάω να φέρω ένα ακόμα κρασί!"

"Όχι! Φτάνει , νομίζω ήπιαμε αρκετά"

"Έχουμε χαρές;" ρώτησε κοιτώντας τη στραβά και η Μυρσίνη αναστεναξε

"Έχουμε..."

"Ωραία. Έχουμε χρόνο;"

"Και από αυτόν έχουμε..."

"Σκατα έχουμε!" της είπε αξαφνα και κατευθύνθηκε προς τη κουζίνα "Σε λίγο θα έρθει ο Κενάν με το Γιαμάν!" Συνέχισε φωνάζοντας απο τη κουζίνα

"Ποιον Ζαμάν; Εγώ ο μόνος Ζαμάν που ξέρω είναι ο Ζαμάν φου!" Η Μυρσίνη έπεσε προς τα πίσω γελώντας ολομόναχη και η Σοφία βγήκε απο τη κουζίνα με το κρασί και τη κοίταξε σηκώνοντας το φρύδι της.

"Μήπως παρα ηπιες τελικά;" αποκρίθηκε και η Μυρσίνη συνέχισε να γελάει "Γιαμάν μωρέ Μυρσίνη! Γιαμάν!"

"Γιαμάν, Ζαμάν, το ίδιο είναι!"

"Όχι! Ζαμάν είναι ο χρόνος... Άντε φτάνει, έλα τώρα να πιούμε γιατί σε καμία ώρα θα έρθουν. Δε κατάφερα να τους διώξω παραπάνω. Εκατό φορές του είπα πως θέλω να μείνω με τη φίλη μου και αυτός εκεί! Να μη κουνήσει το κώλο του να πάει για μια μέρα στο ξενοδοχείο!" Η Μυρσίνη ένωσε τα φρύδια της τρομαγμένη έτσι όπως τα έλεγε η Σοφία "Αα, μη με κοιτάς καθόλου! Οι Τούρκοι δεν είναι σαν τους δικούς μας τους μαμαδοχαλβαδες!"

"Τους ποιους;!" ρώτησε γελώντας δυνατά "Γεια σου ρε Μπαμπινιώτη κορυφή!" τη κορόιδεψε και η Σοφία άνοιξε το κρασί και κούνησε το κεφάλι της πάνω κάτω ανταποδίδοντας τη κοροϊδία. Η σχέση που είχαν μεταξύ τους ήταν τόσο διαφορετική και τόσο όμορφη από τότε που ήταν παιδιά. Ίσως καθώς πέρασαν τα χρόνια να χωρίστηκαν και οι υποχρεώσεις να άλλαξαν μα όπως αποδείχθηκε ο χρόνος για αυτές τις δύο δεν είχε σημασία σαν βρέθηκαν ξανά.

"Αυτούς μωρέ! Αυτούς που πάλι καλά εβαλε ο θεός το χέρι του και έμεινα μακριά τους!"

"Δεν είναι όλοι ίδιοι και το ξέρεις!"

"Σοβαρά; Βρες μου έναν άντρα που θα πάει κόντρα στη μάνα του για την αγάπη! Και δε μιλάω για κόντρα του κώλου!"

"Σοφία!"

"Άσε τα Σοφία σε μένα και το κήρυγμα! Αλήθεια λέω! Ένας στους δέκα θα παλέψει για όσα αγαπάει! Εδώ στη Τουρκία σαν δούλεψα πρώτη φορά στο ξενοδοχείο θυμάσαι τι σου είπα;"

"Θυμάμαι.." Ξεφυσησε η Μυρσίνη "Ότι είναι άλλος κόσμος, ότι οι άντρες είναι άντρες και μπλα μπλα μπλα..."

"Δεν είναι μπλα μπλα! Απλώς εμείς έχουμε έναν στους δέκα και αυτοί έχουν έξι στους δέκα. Νομίζω η διαφορά είναι τεράστια. Συγκοπή έπαθε η μάνα του Κενάν σαν έμαθε τα μαντάτα..."

"Φαντάζομαι..."

"Κακώς φαντάζεσαι! Εμένα η κυρά Ελενίτσα μου γύρισε τη πλάτη και ακόμα λέξη δε μου έχει πει και ας της έστειλα προσκλητήριο, η μάνα του Κενάν όμως όσα μούτρα κι αν έκανε, χθες μου έφερε λευκή δαντέλα να βάλω κάτω από το παπούτσι για να είμαι λέει γερή και γόνιμη! Εννοείται τα θεωρώ μπούρδες όλα αυτά αλλά ρε φίλε, η γυναίκα ήρθε! Το αποδεχθηκε! Κατέβασε τον εγωισμό και τα μούτρα και για το χατίρι του γιου της αποδέχθηκε πως θα τον δει γαμπρό σε ένα δημαρχείο!" Η Σοφία είχε πάρει φόρα και δε σταματούσε ενώ η Μυρσίνη βολεύτηκε καλύτερα στις τεράστιες μαξιλαρες και έχοντας ένα ποτήρι κρασί για συντροφιά την άφηνε να βγάλει μέσω του θυμού όλο το παράπονο της για τη στάση της μάνας της. Δεν ήταν και λίγο να μη σου μιλάει η ίδια σου η μάνα επειδή επέλεξες έναν άντρα Τούρκο. Αν ήταν Άραβας δε θα είχε πρόβλημα κι ας ήταν μουσουλμάνος και αυτό ήταν κάτι που εξόργιζε ακόμα περισσότερο τη Σοφία. Μέχρι και μαθήματα ελληνικών του έκανε μήπως και τον δεχτούν αλλά κάθε προσπάθεια, έπεφτε στο κενό.

Τα ποτήρια άδειαζαν και γέμιζαν.
Η μία ιστορία έφερνε την άλλη και μπλέκοντας το παρόν μαζί με ένα ξέφρενο παρελθόν που έζησαν οι δύο τους πιο μικρές, ταξίδευαν ασταμάτητα στα γεγονότα.

"Γιατί δεν έρχεσαι επιτέλους εδώ; Δουλειά θα σου έχω! Όλα θα τα βρεις και θα κάνεις μια νέα αρχή! Θα ξεφύγεις και από τη γκρίνια της μάνας σου που είναι χειρότερη και από...."

"Ξέχασε το κύρια Οζντεμιρ!" τη κορόιδεψε διακόπτοντας τη και η Σοφία της πέταξε ένα από τα μαξιλάρια

"Ει! Δεν έγινα ακόμα!" ξεφωνησε έξαλλα και σηκώθηκε με το ποτήρι στο χέρι "Είμαι μια τρανή δεσποινίιιιιιιιις...."

"Θα πέσεις παναθεμα σε!" η Μυρσίνη έκανε να σηκωθεί για να τη πιάσει μα κατέληξαν και οι δύο κάτω. Το κρασί είχε χυθεί επάνω τους , χέρια και πόδια είχαν μπλεχτεί μα εκείνες γελούσαν ασταμάτητα

"Αyrılmayı becerebilir miyim?" (Προλαβαίνω να φύγω ρε;) μια φωνή ακούστηκε πίσω τους κι έτσι όπως ήταν και οι δύο καταχαμα γύρισαν προς τα πάνω τα κεφάλια τους και ήρθαν αντιμέτωπες με δύο ζευγάρια πόδια

"Bence çok geç kardeşim..." (Νομίζω είναι αργά , αδερφέ..)

Η Σοφία έκανε να γυρίσει πιάνοντας και τη Μυρσίνη μαζί και γέλασε

"Βρες καλώς τους! Hoş geldin !" (Καλώς ήρθατε) Αναφώνησε χαρούμενη "Μυρσίνη; Από δω ο - θα εξαρτηθεί από τη στάση του - μέλλοντας σύζυγος μου, Κενάν!" Ξεκίνησε να λέει ενώ εκείνος στριφογυρισε το βλέμμα "Και ο κολλητός του, ναι.. έχουν και κολλητούς βλέπεις ανάθεμα τους, ο..."

"Ζαμάν φου;" Τη συμπλήρωσε η Μυρσίνη και ξεκαρδιστηκε μόνη της  μα σαν στάθηκε στα πόδια της και τον κοίταξε καλά καλά, το γέλιο της κόπηκε μαχαίρι.

"Βρε βρε βρε...Dünya ne kadar küçük.." (τι μικρός που είναι ο κόσμος)

"Μυρσίνη τι λέει αυτός; Τον ξέρεις;" ρωτησε αμέσως η Σοφία γεμάτη περιέργεια καταλαβαίνοντας τι είπε μα στο πρώτο της βήμα παραπάτησε και ο Κενάν τη γραπωσε πριν πέσει.

"Πόσο ήπιατε;!" ρώτησε και εκείνη του γέλασε

"Τόσο δα! Να ... Ένα Τσικ!" απάντησε δείχνοντας τα δύο της δάχτυλα

"Εγώ.. εγώ καλύτερα να φύγω, είναι αργά.. και έχω γραφείο αύριο και..." Ξεκίνησε να λέει η Μυρσίνη και σαν γύρισε να βρει τη τσάντα της, παραπάτησε κι αυτή.. Πάντα τη πείραζε το αλκοόλ πόσο μάλλον σαν είσαι καθιστός όταν πίνεις και σηκώνεσαι απότομα.

"Σε τσακωσα!" ο Γιαμάν την έπιασε αμέσως

"Πάρε τα κουλά σου βρε γορίλα από τη φίλη μου!" πετάχτηκε η Σοφία

"Κουλά είναι τα χέρια υποθέτω έτσι;" τη ρώτησε ο Κενάν "Κοίτα τι μαθαίνει κανείς σαν πιεί λιγάκι η αρραβωνιαστικιά του!" σχολίασε και η Σοφία τον αγριοκοίταξε

"Εμ, μου ήθελες να μάθεις τα βασικά! Δε φταίω εγώ! Έχουμε γλώσσα παιδί μου! Παιδεία!" τον ειρωνεύτηκε "Ακόμα δε σου έχω μάθει το περίφημο -κατσε , να κάτσω!" είπε και στο τελείωμα γέλασε μόνη της. "Για να μη θυμηθώ το -ακου να δεις!"

"Έλα να σε πάω να ξαπλώσεις και από αύριο θα μου τα μάθεις κι αυτά!" Η Σοφία τον αγκάλιασε χαρίζοντας του ένα φιλί στο μάγουλο και γέλασε τρυφερά αυτή τη φορά

"Χρόνια έχω να δω ένα δικό μου άνθρωπο..." του ψιθύρισε σιγανα

"Θα πάω τη φίλη σου σπίτι γιατί σίγουρα δεν είναι σε θέση ούτε να σταθεί και επιστρέφω, οκ;" πετάχτηκε ο Γιαμάν ενώ η Μυρσίνη που έστεκε δίπλα του σαν άγαλμα , είχε κλείσει σχεδόν τα μάτια στον ώμο του. "Που μένει;"

"Στην Αθήνα δυστυχώς!" απάντησε αμέσως η Σοφία

"Ρε hayatim!" Τη μάλωσε ο Κενάν "Συγκεντρώσου λιγάκι, gözlerim! Ποια Αθήνα; Σε ποιο ξενοδοχείο μένει σε ρωτάει να τη πάει!"

"Ααααα! Στο Ουρανούς κλείσαμε!"

"Μόνο για ουρανούς είστε , που να πάρει η ευχή. Άντε να δω πως θα τους πείσω να μπω αφού άφησα τη ταυτότητα σπίτι!" γκρινιαξε ξέροντας πως δύσκολα μπαίνει εκεί μέσα ακόμα και επισκέπτης δίχως ταυτότητα

"Αν την αφήσεις στο λόμπι;" αποκρίθηκε ο Κενάν και η Σοφία τον σούβλισε στο στομαχι με τα δάχτυλα της

"Κι αν τη κλέψει κανείς;!"

"Τι είναι αυτά που λες gözlerim; Ποιος να κλεψει ολόκληρη γυναίκα από ένα λόμπι;"

"öyleyse, gidiyorum ve göreceğim! henüz çok tartışmayacağız" (Λοιπόν, φεύγω και θα δω! Δε θα το συζητήσουμε για πολύ ακόμα!)

"Κενάν τι λέει αυτός; Αφού έχω πει πόσες φορές πως όταν μιλάει τόσο γρήγορα δε καταλαβαίνω γρι!"

"Γρι; Υποθέτω καινούρια λέξη και αυτή... " Αναστεναξε ο Κενάν "Έλα, έλα να σε πάω μέσα και μην ανησυχείς. Θα τη πάει πίσω με ασφάλεια εντάξει;"

Η Σοφία μίκρυνε το βλέμμα και κοίταξε τον Γιαμάν επιθετικά

"Κανόνισε μικρέ ανθρωποφάγε να τη βάλεις μέχρι το δωμάτιο αλλιώς θα έχεις να κάνεις μαζί μου!"

"Pislik, bence kesinlikle yetişeceksin! Seni almak için arabayı getireyim mi? Kurtulacaksın!" (Μαλάκα σίγουρα προλαβαίνεις! Να φέρω το αμάξι να σε πάρω; Θα γλιτώσεις!) Αποκρίθηκε προς το Κενάν και η Σοφία χτύπησε τα πόδια της κάτω και τον κοίταξε θυμωμένη
"Έλα μωρέ, πλάκα κάνω! Ξέρω πως αυτό το κατάλαβες.." έσπευσε να της πει γελώντας "Θα τη πάω πίσω, και θα είναι εντάξει. Καλά; Μη ξεχνάς πως αν μου κάνεις κακό, ποιος θα σας παντρέψει μετά;"

"Ζαμάν φου... Φου, φου.." η Μυρσίνη παραμιλησε και ο Κενάν γέλασε

"Έχει πλάκα αυτή!"

"Κενάν!" τον μάλωσε αμέσως η Σοφία "Είναι έκφραση που λέμε στην Ελλάδα. Θα σου εξηγήσω αύριο..."

"Κάτι μου λέει πως θα μπει κι αυτή στη λίστα με τα ανεξήγητα. Τέλος πάντων, έλα, πάμε  να κοιμηθεις γιατί σαν επιστρέψει ο Γιαμάν έχουμε να κανονίσουμε κάτι τελευταία για το γάμο"

"Να μου τη προσέχεις!" τον απείλησε ξανά λίγο πριν αφεθεί στα χέρια του Κενάν και σαν γύρισαν και έφυγαν, ο Γιαμάν αναστεναξε

"Güzel..." (Ωραία) ξεφυσησε πιάνοντας τη καλύτερα "Bakalım şimdi seninle ne yapacağım..." (Άντε να δω τι θα κάνω τώρα εγώ με σένα ..)

😌😌😌❤️