Ο Αλέξανδρος ανοίγει την πόρτα και είναι δυο αστυνομικοί. Ο ένας είναι στην ηλικία μας, λίγο μεγαλύτερος. Ο μικρότερος ρίχνει μια ματιά αποκλειστικά  σε μένα μέχρι που κοκκινίζω, καθώς θυμάμαι ότι δεν έχω την πρέπουσα ενδυμασία. Είμαι μόνο με ένα πουκάμισο. Αυτό μας διέφυγε. Εντάξει το σώμα μου είναι και αισθάνομαι καλά με αυτό, δεν είναι κλεμμένα τα πόδια μου που φαίνονται. Πάντως αντί να μας πουν τον λόγο επίσκεψης, ο νεότερος αστυνομικός σαρκάζεται.

    - Η αλήθεια είναι, ότι πρώτη φορά πετυχαίνω τέτοια δυναμική γυναίκα με πουκάμισο και με λεπτά μακρυά πόδια, ενώ κάνουμε έφοδο για αστυνομική υπόθεση.

   Ο Αλέξανδρος δυσανασχετεί, αλλά επιχειρεί με αποτυχία να το κρύψει από το όργανο της τάξης. Σχηματίζει μπουνιά με τα χέρια του, ενώ κοιτάζει θυμωμένος. Εγώ πάλι απολαμβάνω το γεγονός ότι βλέπω ψήγματα ζήλειας από πλευράς του. Βάζω το καλαμάκι που πίνω τον φραπέ στο στόμα μου και χαμογελάω, ενώ εκείνος μου κάνει νόημα να φύγω, όμως με σταματάει ο μεγαλύτερος άντρας.

     - Μην ακούτε τον συνάδελφο. Έδω πέρα έχουμε έρθει για πολύ σοβαρές κατηγορίες και ποσώς μας ενδιαφέρει η ενδυμασία σας. Και με μαγιό αν χρειαστεί στο τμήμα θα έρθετε.  Εντοπίστηκε το σήμα κινητού εδώ μέσα, ενώ κλάπηκε μετά από νάρκωση του ιδιοκτήτη του. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του γυναίκα του πρόσφερε αλκοολ με ουσία. Προφανώς εσείς είστε αυτή.

   Αφήνω το παιχνίδι με το καλαμάκι και επιστρέφω στην πραγματικότητα. Πρώτη φορά μετά από ολόκληρη μέρα θυμάμαι ότι έχω γίνει και φανατική καπνίστρια τρομάρα μου, καθώς τώρα έχω ανάγκη ένα τσιγάρο. Δεν είμαι καθόλου προετοιμασμένη για μια απάντηση, όμως ευτυχώς η τύχη μου έφερε κοντά τον Αλέξανδρο, ο οποίος προς έκπληξη μου, μου δίνει άλλοθι.

   - Αυτό αποκλείεται να συνέβη, γιατί ήμουν εγώ εχθές μαζί της. Το μόνο που έγινε, είναι ότι μπέρδεψε το κινητό της με κάποιου άλλου που το είχε αφήσει στην μπάρα και κατά λάθος πήρε και αυτό μαζί της. Το είδαμε σήμερα μετά από μια ρομαντική νύχτα και θα το φέρναμε στο τμήμα. Όσο για την νάρκωση, μάλλον συνδέεται με άλλη γυναίκα, καθώς εγώ την κοπελα μου δεν την αφήνω από τα μάτια μου, πόσο να πλησιάζει μεθυσμένους άγνωστους.
 
   Μένω άφωνη με την απόφαση του, αλλά και την ευκολία που σκέφτηκε και ξεστόμισε ψέματα. Μπορεί έτσι να έχει πει ψέματα και σε μένα; Βέβαια ρισκάρει τα πάντα με αυτό, αν τον ανακαλύψουν. Τον κοιτάζω επιφυλακτικά, ενώ μου κάνει νόημα για χιλιοστή φορά να πάω στο δωμάτιο να αλλάξω. Εγώ πάλι πεισμώνω και βάζω τα χέρια μου στην μέση μου νευρικά. Ο μεγαλύτερος αστυνόμος που δεν συμπάθησα από την αρχή, δείχνει να μην πείθεται και μας μιλάει αυστηρά.

     - Θα το ψάξω το θέμα, μέχρι τότε όμως να είστε πολύ προσεκτικοί.  ο νεαρός πάντως από τον έλεγχο μας δεν προκύπτει να έχει πάρει ή προμηθευτεί ποτέ άλλοτε ουσίες, που σημαίνει κάποιος τις έβαλε στο κρασί του. Δεν μπορείτε να φύγετε από την χώρα και κυρία μου για κάποιο διάστημα θα παγώσει η αίτηση αναδοχής που κάνατε, ως ύποπτη της υπόθεσης. Επίσκεψη μόνο και πολύ είναι. Τώρα φέρτε το κινητό.

   Δίνω το κινητό θυμωμένη με όλους και με όλα! Δικαιοσύνη ψάχνω και βρέθηκα υπόλογη. Αποχωρούν οι μπάτσοι, ενώ το αγόρι μου με κοιτά έξω φρενών. Δεν κατάλαβα τώρα πάλι τι έχει νεύρα. Δεν προλαβαίνω να μιλήσω και αρχίζει να μου μιλάει ψυχρά θα έλεγα, όπως υποθέτω κάνει και στις δικαστικές αίθουσες.

    - Πρώτη, μα και τελευταία φορά που σε σώζω από τέτοια κατάσταση, χωρίς να με έχεις ενημερώσει για τυχόν τέτοιες απερίσκεπτες και παράνομες δε κινήσεις σου. Να μην αναφέρω αυτό με το μωρό. Καινούριο πάλι. Γιατί σου έχει κολλήσει;

    - Γιατί πολύ απλά θα μπορούσε να είναι ακόμα και δικό μου. Βιολογικά εννοώ. Δεν θέλω να το αφήσω έτσι μόνο του. Μείνε μαζί μου σήμερα έστω και μην μου κρατάς μούτρα. Το μόνο που θέλω είναι να τιμωρηθούν κάποιοι αλήτες.

    Βλέπω το βλέμμα του να μαλακώνει, ακούγοντας τα τελευταία λόγια μου. Εντάξει, όχι ακριβώς, απλά φαινομενικά δείχνει πιο ήρεμος. Παρατηρώντας τον, συνειδητοποιώ μου είναι ο μόνος που έχει τόση επιρροή πάνω μου. Οι απαντήσεις του συνεχίζουν  να κυμαίνονται στον ίδιο ψυχρό τόνο.

     - Αρχικά μου φορτώνεις πόσα πράγματα στην δουλειά μου, την άλλη θες να κάνω κοπάνες. Λοιπόν,  πρέπει να πηγαίνω και ελπίζω να συνέλθεις. Ξέχνα εκείνο το βράδυ, τα έχω αναλάβει όλα εγώ. Μην ανησυχείς, όλοι θα τιμωρηθούν, αν και μάλλον κάποιοι έχουν βρει ήδη την τιμωρία τους. 

   Μένω να τον κοιτάζω με απορία. Κανείς δεν έχει τιμωρηθεί μέχρι τώρα, γιατί είπε όμως την τελευταία φράση σαν να γνωρίζει κάτι που εγώ αγνοώ; Μα μόλις εχθές το βράδυ του μίλησα και κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Άσε που θα μου μιλούσε κιόλας. Έτσι πιστεύω δηλαδή. Μου δίνει ένα φιλί και φεύγει, αφήνοντας μου το δεύτερο κλειδί του σπιτιού. Δεν προλαβαίνω όμως να πλύνω τα πιάτα και χτυπάει η πόρτα. Καλά σε αυτό το σπίτι όλη μέρα έρχονται επισκέψεις; 

   Ρωτάω ποιος είναι και ακούω την μαμά μου. Αναστενάζω. Είναι δυνατόν να ήρθε να με δει στο σπίτι του φίλου μου; Με ποιο δικαίωμα το κάνει αυτό; Αν ήταν εδώ ο Αλέξανδρος μπορεί να ένιωθε άσχημα με την παρέμβαση της και να μας πετύχαινε σε προσωπικές στιγμές. Της ανοίγω την πόρτα και αμέσως αντιλαμβάνεται την νευρικότητα μου και προσπαθεί να με ηρεμήσει.

    - Κοριτσάκι μου μην μου θυμώνεις, αλλά έχω χρόνια να σε δω. Εκεί που έλεγα, θα μένεις λίγο σπίτι μας, κοιμήθηκες αλλού. Χαίρομαι βέβαια που ήσουν εδώ. Ξέρεις πόσο σε αγαπάω, όπως και τον Αλέξανδρο που τον έχω σαν γιο μου. Είναι ο μόνος που καταφέρνει και σε βγάζει από τον κόσμο σου από μικρή και ο τρόπος που τον κοιτάς, τα λέει όλα. Αλλά και εκείνος...

   Την διακόπτω νευριασμένη.

    - Εκείνος τι; Από που κι ως που τώρα θα κάνεις ψυχανάλυση σε όλους; Λες και είσαι ειδική στα ευτυχισμένα ζευγάρια. Θες να μου κάνεις προξενιό και για να μην ξεφύγω, προσπαθείς να με πείσεις.

    - Από τα δικά μου λάθη όμως έμαθα και στα λέω. Αρχικά, δεν είναι προξενιό, όταν υπάρχουν αμοιβαία αισθήματα χρόνια τώρα. Να σου πω τι βλέπω; Ότι και εκείνος σε αγαπάει, γι' αυτό σου έδωσε χρόνο. Ήθελε να είσαι δυνατή για να πετύχει το μεταξύ σας, όχι να βρει ευκαιρία σε μια ευάλωτη στιγμή να τρυπώσει στην ζωή σου.
 
    Χαμογελάω στην πολύ ρομαντική εξήγηση της, όμως δεν έχω σκοπό να συνεχίσω την διένεξη μαζί της. Δεν θα αλλάξει στάση ή γνώμη ό,τι και να της πω. Δεν πιστεύω στα παραμύθια. Της προσφέρω νερό και τοστ, όταν ακούω το κινητό μου να χτυπάει. Με παίρνει τηλέφωνο ο Στέφανος, ο ξάδελφος του Αλέξανδρου, από το νοσοκομείο. Η αλήθεια είναι τις δυο τελευταίες μέρες δεν πρόλαβα να τον δω. Το σηκώνω, ενώ εκείνος κλαίει.

    - Χαρά, θέλω να σου μιλήσω. Οι εξετάσεις μου δεν βγήκαν καλες. Φαίνεται πληρώνω τα λάθη μου, αλλά πρέπει να σε δω. Ίσως τότε ηρεμήσω.

    Όλα αυτά τα λέει με μια ανάσα. Η αλήθεια είναι ότι πάντα έδειχνε το ενδιαφέρον του, αλλά δεν περίμενα να είμαι αυτή που καλεί σε τέτοιες επείγουσες περιπτώσεις, όπως η υγεία του. Να έμαθε για μένα και τον Αλέξανδρο; Αλλά τι στο καλό, κοριό μας είχε βάλει;

  Ελπίζω να σας άρεσε το κεφαλαιο❤ εύχομαι μα περνάτε υπέροχα