Τα χέρια του καλύπτουν το κορμί μου σκουπίζοντας με με την πετσέτα ενώ μου έδινε μικρά φιλιά  στην πλάτη μου.
Ενω ταυτόχρονα χαϊδεύει την σπονδυλική μου στήλη.
«Σπένσερ γιατί μου φέρεσαι σαν μικρό παιδί μπορώ να σκουπιστώ και μόνη μου.»
Του λέω ενώ γυρίζω να τον αντικρίσω κατάματα.
Τα μάτια του λάμπουν ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη καλύπτει το πρόσωπο του.
Αλλά η αμφιβολίες μου είναι εκεί για να με τσακίσουν κάθε στιγμή δεν πιστεύω ότι αυτος ο άνθρωπος ενδιαφέρεται για εμένα είναι μια βραδιά όπως όλες η άλλες που εχει περάσει με τόσα καλίγραμμα μοντέλα.
Θα τελειώσει Άλλισον δεν πρέπει να υπάρχουν συναισθήματα μην το κανείς στον εαυτό σου.
«Δεν μπορείς απλά να σταματήσεις να σκέφτεσαι τόσο πολύ και απλά να απολαύσεις την στιγμή;»
Θέλω το θέλω πολύ δεν φαντάζεσαι ποσό το θέλω αλλά υπάρχει κάτι που δεν ξέρεις, και αυτό με κάνει έτσι περίεργη θέλω να του πω αλλά δεν απαντάω καθόλου απλά αποκρίνομαι με ένα μικρό χαμόγελο.
Ο Σπενσερ συνεχίζει το έργο του πηγαίνοντας με στο δωμάτιο μες στην αγκαλιά του και εγώ να απολαμβάνω το άρωμα της επιδερμίδας του.
Τα χέρια του κουμπώνουν το πουκάμισο του πάνω στο κορμί μου, και εγώ απολαμβάνω την κάθε μου στιγμή μαζί του.
Φοβάμαι τόσο μήπως αυτό τελειώσει που δεν πιστεύω ούτε ότι είναι αληθινό.
«Τώρα μπορούμε να πάμε να φάμε πρωινό..»
Μου λέει.
Σηκώνω τα μάτια μου για να απολαύσω τη θέα των ματιών του που με κάνουν να Βυθίζομαι στις πιο άπληστες φαντασιώσεις μου.
Τα χέρια του ακουμπάνε το πρόσωπο μου το υπεροχο χαμόγελο του σχηματίζεται στο πρόσωπο που με πλησιάζει αρκετά κοντά.

«Αα και να ξερεις πως τα θεϊκά σου πόδια κυκλοφόρησαν παντού.»
Απλά χαμογελάω... το ξέρω ήδη αυτό όποτε μου έχει περάσει ο θυμός δεν θα ξεσπάσω.
«Ναιι δεν πειράζει πάμε να φάμε τώρα.»
Του λέω ενώ το χαμόγελο του μεγαλώνει.
«Να κάτι που δεν περίμενα τι έγινε βάσανο αποφάσισες να μην γκρινιάξεις αυτή τη φορά;»
Μπορεί σε μερικά δευτερόλεπτα να φτάσει τα νεύρα μου στο θεό.
Αυτά τα περίεργα υποκοριστικά του με εκνευρίζουν αφάνταστα.
Βάσανο,
Γκρινιάρα
Μικρή.....
Ο δείκτης μου ακουμπάει το στήθος του πιέζοντας λίγο.
Ενώ γλώσσα μου ετοιμάζεται για να επιτεθεί.
«Δεν θέλω να μου λες αυτά τα χαζά υποκοριστικά μου σπάνε τα νεύρα.»
Ενώ τα μάτια μου τον κοιτάνε με θυμό και τα δαχτυλα μου σπρώχνουν το στήθος του.
Τα χερια του πιάνουν της κλειδώσεις μου.
Ενώ μου λέει.
«Προηγουμένως είδες τι έγινε όταν άρχισες να με σπρώχνεις έτσι μάλλον σου άρεσε πολύ για να το ξανά κανείς.»
Αυτό το υπεροπτικό χαμόγελο δεν μπορώ δεν το αντέχω θέλω να του σπάσω τα μούτρα.
Προσπαθώ να ελευθερώσω τα χερια μου ενώ εκείνος προσπαθεί να κράτησει και τα δυο μου χέρια με το ένα χέρι.
Εκεί καταφέρνω να ξεγλιστρήσω το αριστερό μου χέρι και τον χαστουκίζω όσο δυνατά μπορώ.
Το ευχαριστήθηκε η ψυχή μου αλλά πλέον το χέρι του είναι στο σαγόνι μου το χαμόγελο του είναι τρομαχτικό με μια απότομη κίνηση με ρίχνει στο κρεβάτι και εγώ τρομοκρατημένη να μην μπορώ να πάρω καθαρές ανάσες.
Είναι γυμνός μπροστά μου και εγώ ξαπλωμένη ανάσκελα στο κρεβάτι.
«Γλυκιά μου τι έκανες;»
«Αυτό που σου άξιζε κάθαρμα.»
Ενώ προσπαθώ να ανασηκωθώ με την βοήθεια τον χεριών μου να κρατάνε αντίσταση στο κρεβάτι.
«Κάθαρμα;»
Ενώ με τραβάει για να κάτσω στην άκρη του κρεβατιού.
Έρχεται κοντά μου και εγώ κάθομαι ενώ εκείνος πιάνει τα μαλλιά μου πιέζοντας να βάλω την παραφουσκωμένη στύση του στο στόμα μου.
«Άνοιξε το στόμα γλυκιά όπως ξέρεις να το ανοίγεις όταν πετάς της βλακίες σου.»
Τα μάτια μου τον κοιτάνε τρέμω ολόκληρη αλλά ανοίγω το στόμα μου για να το δεχτώ μέσα μου και εκείνος κατευθείαν σπρώχνοντας το όλο μέσα με κάνει να πνιγώ.
Συνεχίζει δυνατά με τον ίδιο ρυθμό, και τα δάκρυα έχουν κατρακυλήσει στα μάγουλα μου μέχρι που πνίγομαι, και το βγάζει λίγο από το στόμα μου.
Τραβώντας τα μαλλιά μου πίσω για να κοιτάξω την ικανοποίηση στο πρόσωπο του για αυτό που είχε καταφέρει πάλι αυτό το αλαζονικό χαμόγελο.
Πάλι βρίσκετε μες στο στόμα μου αλλά τώρα πιο χαλαρά ενώ η γλώσσα μου κουνιέται κυκλικά καίγομαι έχω γίνει μούσκεμα μου αρέσει που αυτό το κάθαρμα το έχει βάλει όλο μες στο στόμα μου και θέλει να με πνίξει.
«Θα τα πάρεις όλα μέσα τώρα.»
Ενώ το σπρώχνει όλο μέσα βογκώντας δυνατά και το στόμα μου γεμίζει με τα υγρα του.
Μου έρχεται να κάνω εμετό, αλλά μόλις τον βγάζει έξω μου κλείνει το στόμα, και μου λέει.
«Κατάπιε γλυκιά μου. Θα τα συνηθίσεις.»
Η ανάσες του κάνουν το στήθος του να κουνιέται υπερβολικά ενώ πέφτει στα γόνατα για να είναι μπροστά μου πρόσωπο με πρόσωπο.
Τα χέρια του πιάνουν τα μάγουλα μου και επιτόπου με φιλάει με εγκλωβίζει μες στο φιλι του η γλώσσα του κουνιέται ρυθμικά ενώ τα χέρια του πάνε ανάμεσα στα πόδια μου.
Ένα μικρό χαμόγελο ικανοποίησης για αυτό που έχει καταφέρει καλύπτει το πρόσωπο του με έχει κάνει να καίγομαι ενώ με έπνιγε κανονικά.
Σηκώνεται όρθιος και με αφήνει έτσι πάει φοράει μια φόρμα έχω πάθει σοκ με άφησε με ανοιχτά τα πόδια να περιμένω ένα του άγγιγμα.
«Σπενσερ»
Μόνο το όνομα του καταφέρνει να βγει από το στόμα μου και η απελπισία για ηδονή ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μου.
«Τι έπαθες γλυκιά μου; Έχεις κάτι; Άμα θέλεις κάτι απλά πες το μου.»
Μου λέει ενώ φοράει την λευκή του μπλούζα καλύπτοντας τους κοιλιακούς τους.
Πάω μπροστά του ενώ ξεροκαταπίνω προσπαθώντας να ρυθμίσω της ανάσες μου.
Πιάνει μια τούφα από τα μαλλιά μου την πάει πίσω από το αυτί μου και κατεβαίνει στο αυτί μου προκαλώντας μου ανατριχίλα.
«Άμα θέλεις να ικανοποιήσω της επιθυμίες σου. Θέλω να βγάλεις το πουκάμισο να πας στο κρεβάτι να στηθείς στα τέσσερα και να μου πεις σε παρακαλώ πάρε  με.»
Είναι ένα κάθαρμα ένα γελοίο κάθαρμα που ικανοποιείται βασανίζοντας με.
Η υπεροψία και η σιγουριά θα τον φάει όμως.
«Είσαι ένα κάθαρμα Σπενσερ Ντερν.»
Του λέω ενώ βγαίνω γρήγορα από το δωμάτιο για να πάω στην κουζίνα που παραδόξως αντικριζω απόλυτη καθαριότητα ενώ το τραπέζι είναι γεμάτο με ένα υπέροχο πρωινό.
Τι μπορεί να συνέβη ποιος ήρθε, λες να μας άκουσε.
Έχω αρχίσει να κοκκινιζω, και ένας κόμπος να κάνει το στομάχι μου να πονάει.
Το κάθαρμα έρχεται είναι τόσο σίγουρος για τον εαυτό του που σου προκαλεί εκνευρισμό.
«Έλα γλυκιά μου κάθησε να φας.»
Μου λέει ενώ με κοιτάζει με αυτά τα μπλε μάτια που μαγνητίζουν όλο μου το κορμί και με κάνουν να πηγαίνω μαζί του να κάθομαι στο τράπεζι.
Μερικές φορές νιώθω ότι με υπνωτίζει και χανω την επαφή με το περιβάλλον.
«Αλλισον έχεις επαφή με το περιβάλλον;»
Ενώ το χέρι του κουνιέται μπροστά στα μάτια μου το βλέπω αλλά αργώ λίγο να αντιδράσω.
Σηκώνεται απότομα από την καρέκλα, και εγώ τραντάζομαι Χαμογελώντας.
«Είμαι καλά κύριε Σπένσερ, και θα είμαι ακόμα καλύτερα όταν σου αδειάσω την γωνία.»
Του λέω.
Είμαι θυμωμένη μαζί του αλλά το παράδοξο είναι ότι δεν είμαι θυμωμένη για αυτά που μου είπε αλλά για αυτά που δεν κάναμε.
Αρχίσαμε να τρώμε πρωινό χωρίς να μου πει κάτι για αυτό που του είπα.
Αλλά ο Σπενσερ έβαλε να πιει, έβαλε δέκα η ώρα το πρωί να πιει ουίσκι.
Τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα, ενώ σηκώνει λίγο τα μάτια του για να με αντικρίσει για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου.
«Είσαι εθισμένος με το αλκοόλ δεν γίνεται να πίνεις από το πρωί.»
Του λέω αυθόρμητα χωρίς να το σκεφτώ καλά.
Ένα ειρωνικό χαμόγελο σχηματίζεται απότομα ενώ κατεβάζει όλο το ποτήρι μόνο μιας.
«Έχω ξεχάσει να σου πω γλυκιά μου ποσό όμορφη είσαι όταν δεν μιλάς.»
Ενώ γελάει.
Είναι γελοίος αλλά δεν θα του περάσει όχι τώρα.
«Μην συνεχίζεις όταν δεν θα με βλέπεις κιόλας θα δεις ποσό ωραία θα είναι.»
Ενώ σηκώνομαι από το τραπέζι για να πάρω τα πράγματα μου.
Η φωνή του όμως δεν με αφήνει ήσυχη.
«Αυτό δεν θα συμβεί ποτέ γλυκια μου γιατί εσυ πάντα θα εκλιπαρείς για μένα είναι πολύ εύκολο, εσύ βασικά μου το κανείς πολύ εύκολο.»
Απλά σταματάω δεν γυρίζω να τον κοιτάξω τα χέρια μου έχουν γίνει γροθιές και τα νύχια μου τρυπάνε της παλάμες μου.
«Αυτό θα το δούμε κύριε Σπενσερ.»
Γελάει αλαζονικά και αισθάνομαι την μυρωδιά του να με κυριεύει έρχεται κοντά μου.
«Υπάρχει ένα φόρεμα στο σαλόνι γλυκιά μου να το φορέσεις γιατί θα φύγουμε ΜΑΖΙ.»
Γιατί τα λόγια του ακούγονται τόσο τρυφερά και ταυτόχρονα τόσο τρομαχτικά.

Προχωράω προς το σαλόνι για να πάρω το φόρεμα ήταν ένα λευκό κουτί ειναι τόσο υπέροχο.
Εγώ ποτέ μου δεν έχω βάλει κάτι τόσο ακριβό
Φοβάμαι ακόμα και να το ανοίξω μήπως το χαλάσω.
Μέσα υπάρχει ένα φόρεμα σε χρωμα του γάλακτος είναι ονειρικό αλλά είναι τύπου κορσέ και κάποιος πρέπει να σου το δέσει πίσω.
Πάω προς το δωμάτιο με το φόρεμα στο χέρι για να το φορέσω.
Αλλά αντικρίζω τον ημίθεο να φοράει το μαύρο πουκάμισο του έχω σαστισει από την θέα.
Τα μάτια του προσηλωμένα στα κουμπιά είμαι σίγουρη ότι με έχει πάρει χαμπάρι αλλά δεν γυρίζει ούτε να με κοιτάξει.
«Ευχαριστώ το φόρεμα είναι υπέροχο.»
Του λέω προσπαθοντας να του αποσπάσω την προσοχή για να έχω τουλάχιστον ένα μικρό βλέμμα έστω και υπεροπτικό.
«χαίρομαι εγώ πρέπει να φύγω σε λίγο,σε παρακαλώ μην αργήσεις να ετοιμαστείς.»
Δεν με κοίταξε,
Δεν γύρισε καθόλου το βλέμμα του σε εμένα.
Απλά βγάζω το πουκάμισο μου μπροστά του για να φορέσω το φόρεμα μου μόνο εκείνη την στιγμή με κρυφοκοίταξε με την άκρη του ματιού του μονάχα για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου.
Φοράω το φόρεμα ενώ προσπαθώ να δέσω έρχεται κοντά μου η ανάσα του με κάνει να ανατριχιάζω.
«Γυρνά να σου το δέσω εγώ.»
Μου λέει ενώ γυρίζω κατευθείαν χωρίς κάν να το σκεφτώ ήθελα απεγνωσμένα να με αγγίξει.
Τα δάχτυλα του ακουμπάνε την επιδερμίδα μου η ανάσα του αγκαλιάζει το λαιμό μου, όσο σφίγγει το φόρεμα η ανάσα μου σταματάει και από το στόμα μου βγαίνει μια «συγγνώμη»
Τα χέρια του σταματάνε ακόμα και η αναπνοή που αγκάλιαζε το λαιμό μου εξαφανίστηκε.
«Για ποιον λόγο ακριβώς μου ζητάς συγγνώμη;»
Ναι έχει δίκιο αυτος φταίει για όλα και εγώ ζητάω συγγνώμη επειδή του είπα ότι είναι αλκοολικός αφού είναι.
«Για πριν που σε είπα αλκοολικό.»
Τελικά του το είπα δεν άντεξα.
«Για να αντέξω εσένα μάλλον θα πρέπει να το αρχίσω από της επτά το πρωί.»
Δεν μπορώ θα τρελαθώ μπορεί και μου απαντάει έτσι σαν να μην συμβαίνει τίποτα είναι αναίσθητος.
«Κύριε Σπενσερ εγώ θα φύγω σήμερα και δεν θα με ξανά δεις.»
Ενώ τον κοιτάω κατάματα για να βλεπω την αντίδραση του.
«Πρώτον θα φύγεις αύριο όπως το έχουμε κανονίσει.
Δεύτερον σε ένα μήνα θα μένεις μόνιμα στην Νέα Υόρκη όποτε δεν πρόκειται να γλυτώσεις.»
«Και τρίτον μέχρι να σε βαρεθώ θα υπάρχεις μόνο για μένα.»
Τον κοιτάω με ανοιχτά τα μάτια έχω ξεχάσει πως να κλείνω τα βλέφαρα μου με αυτά που ακούω έχει μεγαλο θράσος εγώ δεν ειμαι κτήμα κανενός.
«Σπενσερ μην είσαι τόσο σίγουρος για τον εαυτό σου γιατί δεν θα σου βγει σε καλό. Μόνο ένα είναι σίγουρο ότι εσυ θα παρακαλάς εμένα.»
Τα δάχτυλα του χεριού του χαϊδεύουν το λαιμό μου και τον πιέζουν λίγο.
Ενώ τα χείλη μας είναι λίγα χιλιοστά μακριά.
«Μέχρι στιγμής εσυ είσαι αυτή που με παρακαλάει όποτε γλυκια μου μην λες πράγματα που δεν θα συμβούν ποτέ.»
Ενώ τα χείλη μας ενώνονται τα χέρια του πλέον αγκαλιάζουν το κορμί μου και εγώ ανταποκρίνομαι σε όλες του τις επιθυμίες με το φιλι να τελειώνει με ένα γλυκό χαμόγελο και τον δυο μας.

Γεια σας,
θα ήθελα πολύ να μου πείτε την γνώμη σας πως σας φαίνεται ιστορία.
Και αν πραγματικά σας αρέσει θα μπορούσατε να πατήσετε αστεράκι στο κάθε κεφάλαιο. ⭐️
Ανυπόμονο πολύ για την γνώμη σας.
Εγώ συγκεκριμένα λατρεύω τα spicy κεφαλαία.