-Μαριτίνα άνοιξε την πόρτα . TΩΡΑ"

Μου φωνάζει για πολλοστή φορά ο Δημήτρης και εγώ αρνούμαι και να του απαντήσω. Για λίγο ακούω ηρεμία στο διάδρομο και καταλαβαίνω πως παράτησε την προσπάθεια.

Τρέμω απο τα νεύρα μου. Μου έκανε έρωτα ..δεν θυμάμαι κι εγώ πόσες φορές και έφυγε καρφί για να πάει να συνεχίσει με την Μέλι. Αυτός δεν είναι απλά γάιδαρος, είναι σεξουαλικό κτήνος. Και απαράδεκτος βλάκας.

Δεν περνάει ένα τέταρτο όταν ακούω την πόρτα μου να ξεκλειδώνει. 

Εισβολή με τη βία? Θα τρελαθώ.

Παίρνω το γυάλινο φωτιστικό στο χέρι και περιμένω να ανοίξει η πόρτα. Μα τον θεό θα τον βαρέσω , ο τύπος έχει θράσος.

Πρώτα βλέπω έναν κυριούλη γύρω στα εξήντα , ο οποίος πισωπατά αυτόματα όταν με βλέπει να γρυλίζει και να κουνάω το φωτιστικό. Πισωπατά και άλλο καθώς ο Δημήτρης τον σπρώχνει για να μπει μέσα στο δωμάτιο μου.

Ο απαράδεκτος.

"Τι νομίζεις οτι κάνεις? Ανησύχησα, νόμισα πως έπαθες κάτι"μου λέει με έντονο ύφος λες και όντως έπαθα κάτι κακό. 

-Μπορείς να φύγεις απο το δωμάτιο μου? Και απο την ζωή μου? λέω και είμαι εξαγριωμένη. Και δεν έχω αποφασίσει αν του φορέσω το φωτιστικό καπέλο.

-Με τρελαίνεις Μαριτίνα! Τι έγινε κορίτσι μου πάλι ξύπνησε η γυναίκα της καταστροφής?

Μου μιλάει ήρεμα αν και σαστισμένος και με μια αρκετή δειλή κίνηση, μου παίρνει το φωτιστικό απο το χέρι.

-Μην μου κάνεις εμένα αστεία άθλιε , ελεεινέ ! Και γύρνα στα "τηλέφωνα σου"! Είχες το θράσος να μου πεις να έρθω να σε δω πως διοικείς! Ανώμαλε!

-Ειλικρινά Μαριτίνα κάνω τιτάνειες προσπάθειες να καταλάβω τι γίνεται, αλλά δεν βοηθάς, μου λέει και φαίνεται μπερδεμένος. 

Ο υποκριτής.

-Ε τότε πήγαινε αγόρι μου να βοηθήσεις λίγο ακόμη την Μέλι σου!

-Μαριτίνα με τρελαίνεις! Τι είναι αυτά που λές?

-Μην μου κάνεις τον ανήξερο γιατί σας είδα!

-Μας είδες?

-Είδα την Μέλι να ανοίγει την πόρτα του δωματίου σου με το νεγκλιζέ κι εσένα τρυπωμένο στο μπάνιο! Με αηδιάζεις! Σε μισώ!

-Κορίτσι μου πάρε μια βαθιά ανάσα.. γιατί νομίζω πως τα έχεις χάσει τελείως και πες μου σε ποιό δωμάτιο συνέβησαν όλα αυτά!

-Στο 342!

-Τι να σου πω Μαριτίνα..αυτό δεν είναι το δωμάτιο μου..τώρα αν πήγες ΠΡΟΦΑΝΩΣ στο δωμάτιο της Μέλις δεν φταίω εγώ κάπου.

Ξεφυσάει σαν να τον έχω απογοητεύσει. Σταυρώνει τα χέρια στο στήθος του και με κοιτά σαν μικρό παιδί που έκανε βλακεία.

Σκύβω το κεφάλι μου ντροπαλά..και δαγκώνω το χείλος μου. 

-Μα..μα.. μα..στο μπάνιο..ήσουν..ήταν..

-Υποθέτω ήταν ο Αλί, όπως προφανώς δεν κατάλαβες είναι μεγάλος θαυμαστής του γυναικείου φύλου.

Ε..δεν ξέρω τι να πω.

Ευτυχώς πάντως που μου πήρε το φωτιστικό. Θα ένιωθα χάλια αν του έκανα και καρούμπαλο.

-Λοιπόν..?με κοιτά καθώς ανασηκώνει το φρύδι. Με πλησιάζει ένα βήμα και εγώ του χαμογελώ αμήχανα.

-Λοιπόν..νιώθω ανόητη?

-Λοιπόν μάλλον θα γίνει τώρα μια συζήτηση που μάλλον την καθυστέρησα πολύ. Και μετά απο αυτή την κουβέντα, ελπίζω να μπει μια τελεία στα φαντάσματα.

Με πιάνει απο τους ώμους και με κοιτά βαθιά στα μάτια. Αν και έκανα βλακεία..και τον παρεξήγησα..δεν δείχνει θυμωμένος. Ίσα ίσα ..

"Για ποιό θέμα?" λέω δειλά και τον κοιτάω στα μάτια. 

Σκύβει και με φιλά στην μύτη.

"Για εμάς  Μαριτίνα"