Mε κοιτά βαθιά στα μάτια και σκύβει προς την μεριά μου. Αυτόματα τραβιέμαι. Δεν ξέρω αν τον έχω συγχωρέσει. Θέλω κι εγώ απαντήσεις. Όπως γιατί με πρόσβαλλε τόσο χυδαία όταν έμαθε για τον καθηγητή? Γιατί ήθελε να φύγω αμέσως απο το σπίτι του?  

-Ποιό είναι το πρόβλημα? μου λέει και ξέρω πως νιώθει θυμό. 

-Το πρόβλημα είναι πως δεν μου έχεις ζητήσει συγνώμη, πως ακόμη δεν έχω πάρει τις δικές μου απαντήσεις του λέω έντονα

-Δεν είχα διάθεση να κρύψω κάτι. Σου είπα πως κι εγώ έχω ερωτήσεις. Σου πέταξα αν θυμάσαι το μπαλάκι όταν θα είσαι έτοιμη να μιλήσουμε για όσα έγιναν.

-Ωραία να μιλήσουμε. Γιατί είπες πως σου χρωστώ να πέσω στο κρεβάτι μαζί σου? Γιατί μου μίλησες τόσο χυδαία? Το άξιζα? του λέω με μια ανάσα

-Γιατί μου είπες ψέμματα για τον καθηγητή? Εκτός αν ήταν αλήθεια η σχέση σας λέει ήρεμα και τραβιέται απο κοντά μου.

 Πάει το κινηματογραφικό φιλί.

-Ήταν ψέμα. Αυτό νομίζω πως το ξέρεις καλά. Αν και δεν έχω καταλάβει πως το έμαθες του λέω δυσφορώντας. Αν και είμαι σίγουρη πως η Άννι τα ξέρασε όλα.

-Να μάθω τι Μαριτίνα? Την πραγματική αιτία που ήσουν αναστατωμένη εκείνο το βράδυ στο gala? Αντί να τρέξεις την ίδια στιγμή να μου πεις τι σου έκανε αυτός ο γελοίος , αντι να μάθω τι σου συμβαίνει και να συντρίψω τον άθλιο εκείνη την στιγμή, εσύ αποφάσισες , να μου πεις ψέμματα οτι χώρισες. Μου αξίζει εμένα αυτό το κοροιδιλίκι Μαριτίνα? Και μάλιστα είχες το θράσος να το συνεχίσεις? Να μου πεις την επόμενη μέρα πως είναι ο καθηγητής σου? Ξέρεις τι μου έκανες? Ήσουν οτι πιο αθώο και γλυκό, κρατιόμουν μακριά σου με νύχια και με δόντια γιατί δεν ήθελα να κάνω κάτι που θα σε πληγώσει. Κι εσύ μου λές πως έχεις σχέση με τον άθλιο. Ξέρεις πως ένιωσα?

-Δεν είχες δικαίωμα να μου μιλήσεις έτσι !του λέω κοφτά και τον κοιτώ στα μάτια

-Γιατί μου είπες ψέμματα?μου λέει ακόμη πιο έντονα. 

-..

-Γιατί Μαριτίνα? επαναλαμβάνει και παίρνω μια βαθιά ανάσα.

-

-Για να ζηλέψεις, για να σε πληγώσω, γιατί ήθελα να με δεις σαν γυναίκα, γιατί ντρεπόμουν να σου πω την αλήθεια, γιατί φοβόμουν πως θα μου έλεγες πως τον προκάλεσα όπως εσένα πριν τρία χρόνια, γι αυτό σου είπα ψέμματα , γιατί φοβόμουν πως αν δεν με πίστευες οτι θα έβγαιναν αληθινοί οι φόβοι μου, πως για σένα είμαι μια καιροσκόπος που μόνο θέλει να κερδίζει απο τους άλλους. 

-Ήθελες να με πληγώσεις? Να ζηλέψω? μου λέει και ξέρω πως την περίμενε την απάντηση μου.

-Ναι του λέω αυταρχικά. 

-Ωραία Μαριτίνα. Τα κατάφερες τέλεια , μου απαντά στο ίδιο ύφος. Πληγώθηκα και ζήλεψα, τόσο που θόλωσα. Θόλωσα Μαριτίνα. Σου ζητώ συγνώμη λέει και δεν ξέρω τι να πω. Νιώθω χάλια. Τα έκανα χάλια.

-Μαριτίνα γιατί δεν μιλάς?

-..

-Είναι αργά για μας? 

-..

-Όταν μου είπες το όνομα του καθηγητή, έτρεξα να τον βρω. Ήθελα πολιτισμένα να του ζητήσω να σε αφήσει στη ησυχία σου, ήθελα να σε πείσει να μην αφήσεις την σχολή. Ένιωσα πως σου το όφειλα. Σε εσένα και στην γιαγιά.  Αλλά σαν τον είδα, όταν είδα τα μούτρα του, ήμουν σίγουρος πως δεν ήσουν ερωτευμένη με αυτόν τον βρωμιάρη. Μου ήταν ξεκάθαρο .Με τις σωστές ερωτήσεις μου τα ξέρασε όλα. Μου έλεγε δικαιολογίες πως είχε πιει και δεν θυμάται ακριβώς πόσο σε πλησίασε. Θόλωσα Μαριτίνα. Θόλωσα πως αυτός ο γλοιώδης ακούμπησε τα χέρια του πάνω σου. Έχασα τον έλεγχο. Εσύ είσαι..εσύ για μένα..και όταν κατάλαβα τι έγινε, δεν μπορούσα να τον αφήσω απο τα χέρια μου. Φοβήθηκα πως δεν θα μπορούσα να με συγκρατήσω. Κλαψούριζε απο κάτω μου και ζητούσε να τον συγχωρέσω. Αλλά δεν θα μπορέσω κανέναν να συγχωρέσω που θα σε πληγώσει Μαριτίνα. Ούτε καν εμένα Μαριτινα. Τον χτυπούσα και ήθελα να πάρω φόρα και να χτυπήσω το κεφάλι μου στο τοίχο. Γιατί εγώ δεν ήμουν καλύτερος Μαριτίνα. Γιατί κι εγώ σε πλήγωσα. Στην αρχή δεν πίστεψα το ψέμμα σου αλλά όταν σε είδα με έπαρση να περηφανεύεσαι πως είναι καθηγητής σου..τόσο μεγάλος..κι εγώ τόσο καιρό σαν τον..δεν ξέρω Μαριτίνα. Ήθελα να σε πληγώσω , ήθελα να σε ..ξεφτιλίσω..συγνώμη Μαριτίνα, δεν σου αξίζω , είμαι ελεεινός, δεν μπορώ να πιστέψω τις ανοησίες που σου ξεστόμισα. Ένιωσα τόσο μπερδεμένος. Ήταν όλο τόσο πρωτόγνωρο αυτό που ένιωθα. Γιατί Μαριτίνα όμως να μου πεις κάτι τέτοιο? Γιατί να μην με εμπιστευτείς? Δεν ξέρεις τι εξουσία έχω? Δεν ξέρεις γιατί πράγματα είμαι ικανός? Δεν ξέρεις πως μπορείς να έχεις απο εμένα οτι θελήσεις? Τι φοβήθηκες? Δεν ξέρεις πως εγώ..εσύ..πως σου πέρασε απο το μυαλό πως δεν θα σε πίστευα? Δεν σου έχω δείξει τους τελευταίους μήνες πόσο σε... εκτιμώ? Ήρθες στο σπίτι μου Μαριτίνα και άλλαξε η ζωή μου. Άρχισα να γυρνάω απο την δουλειά νωρίτερα γιατί ανυπομονούσα να τσακωθώ μαζί σου! Να γελάσω μαζί σου..να δω ταινίες μαζί σου..δεν είχα ποτέ τέτοια σχέση με γυναίκα. Όλα πάντα ήταν τακτοποιημένα στην προσωπική μου ζωή. Δεν ζήλεψα ποτε την συντροφικότητα των ζευγαριών. Οι στοχοι να πετύχω με γέμιζε πλήρως. Ήταν το πάθος μου.

-"Ήταν? "του λέω απορημένη. Δεν ξέρω πως να νιώσω για όλο αυτό που ακούω. Τι μου λέει?

-Ήταν Μαριτίνα. Έμπαινα στο σπίτι και μύριζα τις μπογιές σου να αναβλύζουν απο το δωμάτιο και ήθελα να ανοίξω την πόρτα και να σε κάνω δική μου. Και ήξερα πως αν δεν είμαι σίγουρος για αυτά που νιώθω, τι νιώθω, δεν έπρεπε να παίξω μαζί σου.

-Δεν ξέρεις τι νιώθεις ..επαναλαμβάνω  σαν μουρμουρητό. 

-Εκείνο το βράδυ που μου έδωσες το δώρο μου..σε ένιωσα πρώτη φορά κοντά μου τόσο πολύ..Όταν είδα το πορτραίτο,μου έγινε ξεκάθαρο πως κι εσύ..κι εσύ πρέπει να νιώθεις ξεχωριστα για μένα..ήθελα να σε αρπάξω και να σε κάνω δική μου. Ένα νεύμα να μου έκανες, μια λέξη σου , κάτι, και θα σε έπαιρνα στην αγκαλιά μου, μου είπε με βαθιά φωνή και χάιδεψε την άμμο.

Σταμάτησε να μιλα. Η φλέβα στο μετωπό του έπαιζε. Κοίταξε την θάλασσα. Την κοιτούσα κι εγώ. Θέλαμε και οι δυο να πάρουμε χρόνο.  Πήρε μια ανάσα και διόρθωσε τα μαλλιά του.

-"Νομίζω πως τα μούτρα του καθηγητή σου έχουν ακόμη την απάντηση μου. ", είπε απότομα με σκληρή φωνή. "Το να τον διώξω απο την σχολή ήταν το μόνο εύκολο. Όλα θα τα είχαμε αποφύγει. Όλα αν μου έλεγες την αλήθεια. Όταν τα τακτοποίησα όλα , έτρεξα στο καφέ να μάθω απο την Άννι , αν θα ήσουν έτοιμη να με δεχτείς. Μου είπε πως ποτέ δεν θα είσαι έτοιμη. Με διέλυσε. Ήθελα απλά λίγο χρόνο μαζί σου. Να σου αποδείξω..να σου πω ένα συγνώμη αν και δεν το αξίζω. Της είπα πως θα προσπαθούσα να σε κάνω να νιώσεις έτοιμη. Εγώ. Έτοιμη για να παραδοθείς. Με πίστεψε. Ήρθαμε μαζί στο σπίτι, για να σε προετοιμάσει. Είναι καλή σου φίλη. Είσαι τυχερή που την έχεις. Όλοι όσοι σε έχουν είναι τυχεροί. Αλλά γιατί και εσύ τόσα ψέμματα?, με κοιτά στα μάτια με παράπονο.

Εκείνο το βράδυ στο gala ήταν ξεχωριστή βραδιά για μένα Μαριτίνα. Σου ζήτησα να έλθεις , να κάτσεις στο πλευρό μου. Είχα  επίγνωση πια τι νιώθω για σένα. Δεν ήξερα για σένα όμως. Εσύ πάντα φαίνεσαι αδιάφορη, έχουν παρελάσει τόσες γυναίκες και μια φορά δεν μου άφησες το περιθώριο να νιώσω πως ζηλεύεις. Τα βράδια βλέπαμε ταινίες μαζί, κολυμπούσαμε παρέα, ήσουν πάντα τόσο φιλική μαζί μου , ποτέ μια φορά δεν μου άφησες το περιθώριο να ονειρευτώ για μας.Εκτός όταν μου έδωσες τον πίνακα δώρο. Τότε μόνο κατάλαβα πως έχεις αισθήματα για μένα. Στο gala ήθελα να σου μιλήσω. Για μας. Να σου ζητήσω..δεν ξέρω έτσι επίσημα..ένα ραντεβού..κι εσύ μου είπες "χώρισα Δημήτρη" και "τι με ενοχλείς στο κινητό μου εκτός εργασιακού ωραρίου? "Δεν ξέρω Μαριτίνα. Τώρα που τα σκέφτομαι..ίσως είχα δίκιο που φοβόμουν. Ίσως είσαι παιδί ακόμη, μπορεί να είσαι 20 χρονών, μια όμορφη γυναίκα, αλλά Μαριτίνα είσαι παιδί. Ή έστω μια ανώριμη γυναίκα. Πόσο άνισο θα ήταν να έκανα κάτι μαζί σου? Εγω θέλω..εσύ πάλι δεν ξέρεις τι θέλεις.Είμαι σίγουρος πως δεν αποφάσισες αν με θέλεις. Είμαι ένα καπρίτσιο σου που θα περάσει. Ίσως Μαριτίνα όλα να είναι ένα μεγάλο λάθος.

Δεν μπορώ να ελέγξω τα δακρυά μου. Δεν ξέρω τι να του πω. Έχει δίκιο. Δεν του αξίζω. Έχει δίκιο δεν είμαι η ώριμη γυναίκα που ψάχνει. Και αν τον αγαπώ όσο λέω , πρέπει να τον αφήσω να φύγει.

-Δημήτρη..προφέρω το ονομά του σιγανά. 

Ελά Μαριτίνα μου μπορείς να το πεις ,αν τον αγαπάς μπορείς. Άφησέ τον. Θα ονειρεύεσαι για πάντα το μοναδικό φιλί σας. Θα θυμάσαι οτι για λίγο ακούμπησες το τέλειο. 

-Όλα είναι ένα μεγάλο λάθος. Φύγε Δημήτρη όμως. Φύγε πολύ μακριά μου του λέω και είμαι έτοιμη να κλάψω με λυγμούς. Βουτάω στην θάλασσα και κολυμπάω με ορμή  προς το φεγγαρόφωτο . 

Το ξέρω οτι είμαι λίγη για εκείνον.