cover by @ -jashton 

Είναι η πρώτη μου ιστορία που έγραψα στο wattpad και η πιο ρομαντική! Kαλή ανάγνωση!

-Μαριτίνα με τρελαίνεις! Τι δεν καταλαβαίνεις? Σου έχω πει όταν επιστρέφω απο την δουλειά θέλω ησυχία! μου λέει και σταυρώνει τα χέρια του επιδεικτικά στο στήθος του.

Ο Δημήτρης γενικά με φωνάζει για όλα , αλλά δεν ιδρώνει το αυτάκι μου. 

-Να το πω ξανά: Μπήκα για μισό λεπτό στη βιβλιοθήκη , για να ρωτήσω κάτι τρομεράάά επείγον!! του λέω και σταυρώνω κι εγώ τα χέρια μου στο στήθος.

 Επιδεικτικά.

Και εννοείται οτι μια ανοησία τον ρώτησα , αλλά ήθελα λιγάκι να τον δω.

-Σου έχω πει χίλιες φορές θέλω ησυχία , εργάζομαι εδώ μέσα! λέει με έντονο ύφος και για κάποιο λόγο αισθάνομαι πως απολαμβάνει τα ξινισμένα μούτρα μου. Ο παλιοσαδιστής.

Με κοιτά στα μάτια και ξέρω ακριβώς τι θα επακολουθήσει. Ο μονόλογος είναι πάντα ο ίδιος , αλλά δεν τον παίρνω στα σοβαρά. 

"Και επιτέλους είπαμε να βρεις ένα δικό σου σπίτι! Ούτε καν αυτό δεν δρομολόγησες ακόμα! Αλλά να σου θυμίσω πως υπάρχει συμφωνία "μου κουνάει το δάχτυλο. Είναι τόσο πολύ γοητευτικός όταν θυμώνει.

 Και επειδή  ξέρω ακριβώς τι θα πει στη  συνέχεια, γι αυτό κι εγώ στρογγυλοκάθομαι στην δερμάτινη πολυθρόνα απέναντι του. Τέλεια!  Τουλάχιστον για τα επόμενα πέντε λεπτά μπορώ να τον κοιτάω. Είναι κουκλί , πανέμορφος και εννοείται είμαι όσο δεν πάει άλλο ερωτευμένη μαζί του.

Εννοείται δεν το ξέρει.

Η κασέτα είναι ίδια. Πάντα όταν θυμώνει μου λέει τα ίδια.

 "Εγώ αυτή την στιγμή παίρνω τηλέφωνο τον Μάξιμο . Να σου βρει ένα σπίτι όπως το ονειρεύεσαι ,  δίπλα στη σχολή σου να μην κουράζεσαι .." λέει με το ίδιο ρυθμό αλλά τον διακόπτω.

"Να μην κουράζομαι! Ναι Δημήτρη.."λέω επαναλαμβάνοντας τα λόγια του , αλλά η αλήθεια είναι οτι απολαμβάνω. Δημήτρη. 

Ξέρω οτι είμαι για κλάματα, αλλά δεν θα το φιλοσοφήσω και πολύ. Ο άνθρωπος είναι ημίθεος.

-Απορώ γιατί σε πληρώνω δηλαδή..Όλη μέρα είσαι στη σχολή και μετά σπίτι ζωγραφίζεις..μου λέει σχεδόν αδιάφορα και η ματιά του επιστρέφει στα βιβλία του.

Α! δεν θα τον αφήσω να κλείσει τόσο γρήγορα ο καυγάς μας. Δεν τον χόρτασα ακόμη..

-Με αυτό το τελευταίο με πρόσβαλλες? Εκτός απο την καλών τεχνών να σου θυμίσω πως δουλεύω κιόλας !Ποιός καθαρίζει ? του λέω και με πνίγει το άδικο. Αν και η αλήθεια είναι πως όντως στο σπίτι δεν κάνω και καμιά δουλειά.

Αλλά έχω όντως και να ζωγραφίσω. 

-Η κυρία Νίκη για την ακρίβεια, μου λέει και με κοιτά λοξά με τα υπέροχα γαλανά μάτια του. 

Εμ..Αυτό είναι αλήθεια. Απλά νόμισα πως δεν θα το είχε προσέξει οτι η κυρία Νίκη κάνει τα πάντα.

-Ποιός μαγειρεύει όμως? Δεν απαντάς ε? λέω και απέλπιδα προσπαθώ να μείνω λίγο ακόμη στη βιβλιοθήκη. Τι να κάνω κι εγώ? Σαν την ανόητη ξεροσταλιάζω πότε θα γυρίσει το βράδυ, μήπως τον δω λίγο. Όλο δουλειές έχει. Πόσο δύσκολο είναι να διευθύνεις πολυεθνική? Δεν έχω καταλάβει τι βγάζει τόσα λεφτά, αν δεν τα χαίρεται?

 Του φταίω που χαλάω την ησυχία του μεγαλειότατου. Έξι μήνες τώρα που έφυγα απο το χωριό μου και μένω μαζί του και σχεδόν κάθε βράδυ τα ίδια. Έρχεται , τρώει, διαβάζει ατελείωτα και φυσικά έχουμε τις επισκέψεις του σαββατοκύριακου..δεν είμαστε σπίτι εμείς!Πασαρέλα της Victoria Secret είμαστε !

Και εννοείται πεθαίνω απο την ζήλια μου, αλλά τι να κάνω? 

Και στην τελική..Εντάξει ξέρω πως με μάζεψε σπίτι του για χατήρι της γιαγιάς του, αλλά κι εγώ φιλότιμα προσφέρω εδώ μέσα.

 Εμ..όσο μπορώ.

Καλά όχι και τρελά...αλλά έχω και την ζωγραφική μου!

Οι κοιλιακοί του διαγράφονται πάνω στο μακό μπλουζάκι του.Με τρελαίνει όταν ντύνεται έτσι, αν και δεν λέω και με τα κουστούμια είναι εκπληκτικός.. μα πως το κάνει? 

Εγώ οτι και να βάλω νιώθω χάλια δίπλα του. Είμαι χωριατάκι το ξέρω οτι δεν θα με κοιτούσε ποτέ.

Αυτό το κορμί του πάντως είναι θεικό..αποσυντονίζομαι..

Κάτι νομίζω ..ρώτησε ..αλλά δεν έχω ιδέα. Τι να πω..λιώνω μπροστά του και σίγουρα πέφτει πολλές μονάδες το IQ μου..

-Σταμάτα να με κοιτάς με αυτό το σαχλό ύφος μικρή! μου λέει εκνευρισμένος αν και τα μάτια του είναι εύθυμα.

Άντε πάλι με αυτό το μικρή . Είμαι 19 και αυτός 30, σιγά τον γέροντα της φυλής, λες και τα μοντέλα που μας φέρνει τα σαββατοκύριακα  είναι μεγαλύτερες.

 Να μην θυμάμαι που στην τελευταία ούτε που με σύστησε! 

"Απο εδώ η οικιακή βοηθός μου" της είπε !

 Τώρα που το σκέφτηκα πάλι αρχίζω να νευριάζω.

-Εγώ εδώ δεν ξαναμπαίνω που να με παρακαλάς! του φωνάζω εκνευρισμένα γιατί τώρα που θυμήθηκα και αυτό με το μοντέλο πολύ θύμωσα.

-Δεν πρόκειται! 

Αχ είναι τόσο όμορφος όταν θυμώνει. Αχ και να ήξερε..βασικά ξέρει ..αφού πριν δυο χρόνια..μου έριξε άκυρο..αλλά ας μην το θυμάμαι.

-Άν αρπάξει φωτιά και  σου καεί το σπίτι, μην πεις Μαριτίνα γιατί δεν μου το είπες! του λέω και φεύγω πραγματικά αγανακτισμένη.

Και ούτε ένα μεγιά για το καινούργιο μου μπλουζάκι νιρβάνα δεν μου είπε.