Α: παω να μαζέψω τα πράγματα μου

Σηκώνομαι και παω να φύγω αλλά ο Τζέισον μου πιάνει το χέρι

Τ: που θα πάς;

Α: να μην σε νοιαζει

Απαλευθερωνω το χέρι από την λαβή του και ανεβαίνω τρέχοντας προς το δωμάτιο. Ανοίγω την βαλίτσα και βαζω όπως όπως τα πράγματα μου, ακούω την πόρτα του δωματίου να ανοίγει για μια στιγμή νόμιζα ότι θα ήταν πάλι ο Όντιν αλλά προς μεγάλη μου έκπληξη ήταν η γιαγιά του η Αμάντα , μπαίνει μέσα και κλείνει την πόρτα πίσω της

Α: τι θέλετε;

Συνεχίζω να βάζω τα πράγματα μου στην βαλίτσα χωρις να την κοιτάζω

Αμα: Αριάννα ξέρω πως νιώθεις, αλλά σε παρακαλώ μη φύγεις, είσαι νευριασμενη, εξοργισμενη και εγώ δεν ξέρω τι άλλο αλλά με το δίκιο σου. Και ο Όντιν είναι στην ίδια θέση με σένα

Α: Δεν με νοιάζει! Δεν νομίζω να εχω καμία δουλειά εδώ, οι παππούδες μου έχουν την εγγονή που θέλουν και εσείς δεν ξέρατε καν την ύπαρξη μου ή αδιαφορουσατε για αυτήν οπότε δεν βλέπω κάποιον λόγο να μείνω

Αμα: έμαθα οτι υπάρχεις μόλις η άλλη η ψεύτικη Αριάννα ήρθε εδώ και ο Τζέισον έμαθε για σένα όταν ήρθες στο σχολειο, ο πατέρας σου σας αναζήτησε

Α: Δεν είναι πατέρας μου! Ούτε εσύ γιαγιά μου, ουτε και οι άλλοι μου είναι τίποτα!

Γυρνάω απότομα προς το μέρος της και οι ματιες μας συναντιούνται

Α: είχα μόνο έναν συγγενή και αυτός ήταν η μητέρα μου το καταλάβατε;

Παίρνω την βαλίτσα και βγαίνω απ'το δωμάτιο προσπερνώντας την, κατεβαίνω τις σκάλες και εκείνη με ακολουθεί, όταν περνάω μπροστά από το καθιστικό ο Όντιν και ο Τζέισον με πλησιάζουν

Τ: που πάς;

Α: να μη σε νοιάζει!

Μπαίνει μπροστά στον δρόμο μου χωρίς να με αφήνει να φύγω

Τ: θα μείνεις εδώ να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα

Α: λυπάμε αλλά δε θα κάτσω να ακούσω τις φτηνές δικαιολογίες σου

Ανεβάζω λίγο τον τονο της φωνής μου και πηγαίνω προς την εξώπορτα, αλλα ακούω τον Τζέισον να φωνάζει

Τ: σταματά εκεί που είσαι τώρα!

Σταματάω και γυρίζω τον κοιτάζω αργά χωρίς καμία αντίδραση στο πρόσωπο μου

Α: δεν έχουμε να πούμε τίποτα άλλο!

Τ: Θελω να κάτσεις και να μιλήσουμε.

Α: λίγο αργά δεν το θυμήθηκες;

Του λεω με ειρωνικό ύφος. Εκείνος αφήνει έναν δυνατό αναστεναγμό.

Τ: σε παρακαλώ! Καλύτερα να γυρίσουμε πίσω στο σχολείο. Ξανά σκέψου το, δεν μπορείς να φύγεις έτσι που θα πας?

Α: να μη σε νοιάζει, ξερω να επιβιώνω και μόνη μου

Τ: Ναι το είδαμε θα έχεις ένα πολύ ωραίο σπίτι στην φυλακή

Μου λέει ειρωνικά και εγώ νευριάζω ακόμα περισσότερο

Α:Από δω πάντως καλύτερα θα είναι

Πιανω το χερούλι τις πόρτας και εκείνος μου κλείνει  τον δρόμο

Τ:έχεις περάσει ήδη αρκετά είναι κρίμα να χάσεις την οικογένειά σου ξανά, μη μένεις στο παρελθόν πέρασε τώρα όμως μπορώ να επανορθώσω

Κοιταζόμαστε στα μάτια και δεν μιλάμε, όντως ήθελα μια οικογένεια τον Όντιν τον αγαπώ πάρα πολύ σαν φίλο και πλέον σαν αδελφό και ο Τζέισον είναι ένας άνθρωπος που πάντα θαύμαζα και η ευκαιρία που μου δινόταν σε αυτό το σχολείο ήταν φανταστική και αν έφευγα  θα τα έχανα όλα αυτα. Κοιτάζω τον Όντιν που μου χαμογελάει.

Α:το κάνω μόνο για το σχολείο και για τον Όντιν

Σπρώχνω τον Τζέισον και ανεβαίνω γρήγορα πάνω. Μπαίνω στο δωμάτιο και πετάω την βαλίτσα κάτω, ο Όντιν μπαίνει μέσα και με αγκαλιάζει από πίσω

Ο:Όλα αυτά είναι περίεργα και για μένα, χαίρομαι που εχω μια αδελφή σαν εσένα

Με αφήνει και κοιταζόμαστε

Α: Δε μπορώ Όντιν, πραγματικά όλα αυτα είναι τόσο...τόσο, πφφ γαμα το απλά έχει γινει χοντρή μαλάκια

Πέφτω στο κρεβάτι με φορά και εκείνος τραβάει την καρέκλα του γραφείου κοντά μου και κάθεται

Ο: το ξερω αλλά δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα, παρά μόνο το μέλλον

Α:θέλω να δω την φάτσα από τις άλλες τις σκύλες όταν μάθουν πως είμαστε αδέλφια

Γελάνε και οι δύο

Ο: γιατί από το μάθει ο Κάρτερ; ξέρεις θα μας συζητάνε όλοι στο σχολείο. Δεν πιστεύω να θες να χάσεις τέτοια  φάση

Α: κοίτα θα δημιουργηθούν πολλά ερωτηματικά, θα μπλέξουμε όποτε ίσως να ήταν καλύτερα να μη το λέγαμε

Ο: καλα θα ρωτήσουμε και τον μπαμπά

Βάζει τα χέρια του πίσω από το κεφάλι αδιάφορος, το μόνο που ήθελα τώρα είναι να ξεκινήσουν τα μαθήματα.

Ο: έχω πλαστό για πρωτάρη με περνάς?

Α: γαμάτο! Θα μας αφήσουν όμως?

Ο Όντιν σηκώνει αδιάφορα τους ώμους του

Ο: κάθε χρόνο το παίρνω ποτέ δε μου παν κάτι, Αντρέ σήκω

Πετάγομαι από το κρεβάτι και κατεβαίνουμε κάτω, ο Τζέισον και η Αμάντα ήταν ακόμα στο σαλόνι και δεν μιλούσαν

Ο: εμείς πάμε καμία βόλτα, μπαμπά την κάρτα σου και τα κλειδιά

Ο Όντιν τους πλησιάσει και εγώ στέκομαι στην πόρτα στρέφοντας το βλέμμα μου αλλού

Τ: να προσεύχεται, και μην πάτε πολύ μακρυά

Μας φωνάζει για να ακούσω κι εγω, ο Όντιν συμφωνεί και φεύγουμε.

Το αμάξι ηταν παλιό αλλά το είχαν σε πολύ καλή κατάσταση, ο Όντιν με παρακάλεσε να πάμε πρώτα να δουμε  Λίζα και φυσικά δέχτηκα. Σε λίγο είχαμε φτάσει έξω από το σπίτι αλλά κάτι περίεργο συνέβαινε. Χτυπούσαμαι την πόρτα για αρκετή ώρα όμως δεν ήταν μέσα. Πήγα προς το παράθυρο του σαλονιού και προς μεγάλη μου έκπληξη ήταν άδειο

Α: Όντιν ελα γρήγορα

Τον φωνάζω και αυτός έρχεται τρέχοντας, όταν βλέπει το άδειο δωμάτιο σαστίζει

Α: πάρε τηλέφωνο δεν μπορεί να έφυγε

Εκείνος βγάζει το κινητό και την παίρνει  αλλά το κλείνει απογοητευμένος

Ο:Λεει πως ο αριθμός δε  αντιστοιχεί σε συνδρομητή

Α: πλάκα κάνεις; Είσαι σίγουρος πως παίρνεις στο σωστό

Ο: εσύ τι λες;

Με ρωτάει νευριασμένα και ρίχνει μια μπουνιά στον τοίχο

Ο: γαμώτο! Πώς γίνεται να έφυγε ποτέ πρόλαβε;

Α: δεν ξέρω, νομίζω πως κάτι περίεργο συνέβαινε με την Λίζα αν την λένε έτσι;

Ο Όντιν με κοιτάζει απορημένος

Ο: τι εννοείς;

Α: τι εννοώ; υποτίθεται πως ήταν ένα κορίτσι μόνο του δεν γίνεται να άδειασε  ένα ολόκληρο σπίτι!

Με διακόπτει ένας άνδρας μεσήλικας ο οποίος μας πλησιάζει

<<την κοπέλα ψάχνετε;>>

Μας ρωτάει και εμείς κοιταζόμαστε απορρημενοι

Ο: μαλιστα ξέρετε που πήγε;

<<Οχι! Ήρθε σήμερα τά ξημερώματα ένα φορτηγό και πήρα τα πάντα, τώρα το ξανά ενοικιάζω>>

Α: συγγνώμη μπορώ να ρωτήσω πόσο το ενοικιάζεται;

<<Ίδια τιμή με πριν 780 είναι αρκετά καλά για αυτό το σπίτι>>

Μείναμε άναυδοι όταν ακούσαμε την τιμή

<<Κρίμα που έφυγε, ήταν πάντα συνεπής και πρέπει να την και φίλη με την Αριαννα Ρογουίλος>>

Ο: τι εννοείται;

<<Την είχα δει να έρχεται αρκετές φορές μαζί με κάτι αλλά παιδιά τα οποία δεν μου γέμιζαν και το μάτι αλλά όταν ο άλλος πληρώνει κάνεις και τα στραβά μάτια, όλο πάρτυ ήταν το μόνο αρνητικό της ήταν ότι συνέχεια έβαζε δυνατά την μουσική >>

Α:εμ...εντάξει ευχαριστούμε θα ξανά έρθουμε

Πιάνω τον Όντιν από το χερι και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και κοιταζόμαστε ανήσυχοι

Α: πάμε στο σπίτι των Ρογουίλος

Με κοιτάζει και δεν αντιδρά

Ά: τελείωνε βάλε μπροστά θα σου πω στον δρόμο!