Ο Οντιν μπαίνει φουργιοζος μέσα στο δωμάτιο μου και αρχίζει να με ταρακουνάει, ξυπνάω αναγκαστικά και προσπαθώ να τον κοιτάξω

Α: τι έπαθες;

Ο: η Λίζα θέλει να μας μιλήσει είναι επείγον ντυσου

Σηκώνομαι απότομα και βάζω κατι πρόχειρο, κατεβαίνω κάτω όπου με περιμένει ο Όντιν βγαίνουμε γρήγορα εξω και αρχίζουμε να περπατάμε

Α: θα μου πεις τι συμβαίνει;

Ο: δεν ξέρω η Λιζα με παίρνει τηλέφωνο ήταν πολυ αναστατωμενη και έκλαιγε, είπε οτι θα την βρώ στο πάρκο δεν ξέρω τι έγινε

Σε λιγη ώρα ειχαμε φτάσει! Την βρήκαμε να κλαίει ενω καθόταν σε ένα παγκάκι δίπλα της υπήρχαν δύο μεγάλες βαλίτσες ο Όντιν τρέχει προς το μέρος της και την αγκαλιάζει τους πλησιάζω και κάθομαι δίπλα της

Ο: μωρό μου τι έγινε; που πας;

Λ: με απέλυσαν

Είπε με δυσκολία μεσα απο τα αναφιλητά της

Ο: δεν πειραζει θα βρεις αλλού θα σε βοηθήσω εγω αλλα γιατί σε έδιωξαν;

Λ: δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα! Εμένα σε ένα δωμάτιο στο εστιατόριο γιατί δεν είχα σπίτι και τώρα έμεινα αστεγη, άνεργη και αφραγκη

Α: μας έφαγαν τα α

Αστειεύετηκα ενω ο Όντιν μου έκανε νόημα να σωπάσω, εκείνη συνεχίζει ακόμα να κλαίει

Ο: δεν σου έδωσαν αποζημίωση;

Λ: οχι! Είπαν πως κάποιοι πελάτες παραπονέθηκαν για μένα και με απείλησε οτι θα με καταγγείλει για εξύβριση και για επίθεση κατά τις ανήλικης εγγονής της

Τώρα αρχισα να τα παίρνω εγω! Ένοιωθα το αίμα μου να ανεβαίνει στο κεφάλι μου

Ο: δεν μπορεις να πας στους γονείς σου;

Λ: τι;! Οχι αποκλείεται άλλωστε εκείνοι με έδιωξαν, τωρα δεν εχω που να πάω, καταραμένη να είναι η ώρα που ήρθε αυτή εδώ

Ακούμπησε το κεφάλι της στο στήθος του Όντιν εκείνος της χάιδευε τα μαλλιά. Δεν το πιστεύω οτι αυτή τους κάνει ότι θέλει! Σηκώθηκα όρθια και ετοιμάστηκα να φύγω

Ο: που πας;

Α: να βρώ αυτόν που θα έπρεπε εγω να αποκαλώ παππού

Η Λιζα με κοίταξε παραξενεμενη ενώ ο Όντιν ειχε μείνει έκπληκτος

Ο: δεν μπορεις να το κανείς αυτό!

Α: μπορώ άλλωστε γι αυτό ήρθαμε δε θα αφήσω μία απατεωνισα να μου κλέψει την ζωή!

Έφυγα σχεδόν τρέχοντας, μπήκα μέσα στο εστιατόριο και κατευθύνθηκα προς τα δωμάτια του προσωπικού, μια σερβιτόρα πήγε να με εμποδίσει αλλά την απέφυγα, σταμάτησα εξω από μια πόρτα που έλεγε διευθυντής, παίρνω μια ανάσα και μπαίνω μέσα, εκείνος είναι σκυμμένος πάνω σε κάτι χαρτιά εκπλήσσεται μόλις με βλέπει

Μ: Συγγνώμη θέλετε κάτι;

Α: ναι πολλά

Του λέω με άγριο ύφος και χτυπάω το χέρι στο γραφείο του

Μ:σας παρακαλώ πως τολμάτε

Α: εσείς πως τολμάτε να διωχνετε την Λίζα και μάλιστα με απειλές

Μ: μάλιστα! Να φανταστώ πως είσαι εκείνη που έριξε εκείνο το ποτό στην εγγονή μου

Α: μάλιστα αυτή είμαι! Και θα το ξαναεκανα ξανά και ξανά γιατί αυτό της αξίζει

Μ: άκουσε τι θα κάνουμε αν δεν θέλετε να σας καταγγείλω αυτό το θέμα θα κλείσει εδώ

Γέλασα ειρωνικά αλλα τι περίμενα από αυτόν τον άνθρωπο

Α: μάλιστα! Τι νομίζετε ότι σας φοβάμαι;

Μ: θα έπρεπε! Τολμάς και μπαίνεις εδω μέσα λες και το μέρος σου ανήκει

Α: ναι ρε μου ανήκει! Αλλά τι να περιμένει κανένας από έναν άνθρωπο που άφησε το ίδιο του το παιδί να παθαίνει, μακάρι να είχαν σκοτώσει εσένα!

Ρίχνω μια καρέκλα κάτω και αυτός με κοιτάζει έξαλλος πλέον και εγω αλλα και αυτός φωνάζει

Μ: ποιά νομίζεις οτι είσαι; Και πως τολμάς να μιλάς έτσι για την κόρη μου!

Α: να την σκεφτόσουν πριν την δολοφονήσουν! Πες μου ρε πόσες φορές σε παρακάλεσε; Πόσες φορές της γύρισες την πλάτη

Μπορώ να διακρίνω την έκπληξη του στο βλεμμα του

Μ: τι είναι αυτά που λες; Ασφάλεια!

Φωνάζει και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα μπαίνουν μέσα δύο γεροδεμένοι άντρες με πιάνουν όσο και αν αντιστέκομαι , με πάνε στην αστυνομία, δύο αστυνομικοί έρχονται προς το μέρος μου και με βάζουν στο κρατητήριο, ολα έγιναν τόσο γρήγορα, μια αστυνομικός έρχεται προς το μέρος μου κρατώντας μια φόρμα για να συμπληρώσω τα στοιχεία μου

<<Παρακαλώ Μπορείτε να μου πείτε το ονοματεπώνυμο σας>>

Α: Όχι αν δεν μου πείτε γιατί είμαι εδώ!

Λεω με απότομο υφος εκεινη απλά συνεχίζει να με κοιτάζει αδιάφορα

<<Σας έκαναν μήνυση για εξύβριση και για απειλές καθως και για σωματική βλάβη, τώρα απαντήστε στις ερωτήσεις μου, ονοματεπώνυμο παρακαλώ>>

Ξεφυσσαω και έπειτα κάνω ότι μου λέει, η αλήθεια είναι πως επέμενε πολλές φορές οτι το όνομα μου δεν είναι Αριάννα Ρογουίλος αλλα μετά τα παράτησε νομίζοντας πως απλά έχω ψυχολογικές διαταραχές, κατσε να βγω και θα της δείξω πόσο διαταραγμένη ειμαι. Αφου απάντησα σε όλα αυτά μου έδωσαν το δικαίωμα να πάρω κάποιον τηλέφωνο μιας και που είμαι ανήλικη, χωρις να το σκεφτώ παίρνω τον Όντιν εκείνος απαντάει αμέσως και ακούγετε αναστατωμενος

Ο: ποιος είναι;

Α: εγω είμαι

Ο: Αριάννα που στο διάολο είσαι; Σε εχω παρει 100 φορές

Α: έχουμε πρόβλημα Όντιν

Ο: τι έγινε; Πηγες στο εστιατόριο;

Α: ειμαι στο αστυνομικό τμήμα δεν μπορώ να μιλήσω απλά έλα

Έκλεισα το τηλέφωνο και επέστρεψα πίσω στο κρατητήριο ευτυχώς ήμουν μόνη, μετά από μισή ώρα βλέπω έναν αστυνόμο να ερχετε με τον Όντιν και την Λίζα, σηκώνομαι αμέσως και πλησιάζω τα κάγκελα

Α: Όντιν ήρθες!

Ο: εσυ τι λες να έκανα; Σου είπα να μη προκαλείς προβλήματα τώρα θα μας σκοτώσει ο πατέρας μου

Α: τι τον φωνάξες;

Ο: ναι! Και μάντεψε πως αντέδρασε σε 4 ώρες θα είναι εδώ

Α: οχι γαμωτο!

Χτυπάω το κεφάλι μου  στα κάγκελα ακούω την φωνή του αστυνόμου που ρωτάει τον Όντιν

<<Μπορείτε να μας πείτε το όνομα της:>>

Ο Όντιν την κοιτάζει παραξενεμενος εγω κάνω μια γκριμάτσα αγανάκτησης

Ο: εμ...Αριάννα Ρογουίλος

Η Αστυνόμος δείχνει κι αυτή την αγανάκτηση της και η Λίζα έχει γουρλωσει τα μάτια της και κοιτάζει μια εμένα μια τον Όντιν

<<Μπορει να κατηγορηθεί και για σφετερισμό παρακαλώ πείτε το όνομα της>>

Α: Για σφετερισμό θα κατηγορηθεί άλλη, οπως και για απειλές και για επίθεση

Η αστυνομικός αδιαφορεί για μένα.

<<Περιμένουμε τον κηδεμόνα της και θα γίνει Παρακαλώ περάστε έξω>>

Βγαίνουν έξω και ο Όντιν μου ρίχνει ενα ανήσυχο βλέμμα

Μεριά Οντιν
Μετά το τηλεφώνημα

Έπεισα την Λίζα να μείνει για λίγο σπίτι μας η γιαγιά μου δεν είχε πρόβλημα, βγαίνω έξω στον κήπο και παίρνω τηλέφωνο τον πατέρα μου.

Ο: Ελα μπαμπά

Τ: Όντιν! Πως και μας θυμήθηκες;

Ο: Μπαμπά εχουμε πρόβλημα

Τ: τι πρόβλημα;

Αντε τώρα να του πεις τι έγινε, μας βλέπω κρεμασμένους στην είσοδο του σχολείου

Ο: η Αριάννα είναι στο κρατητήριο

Τ: τι είπες;

Ακουω την έξαλλη φωνή του πατέρα μου, θα έχουμε δράματα

Ο: Πρέπει να έρθεις στο Σενταρ Φολς τώρα

Τ: τι δουλειά έχετε εκεί;

Ο: ήρθαμε να δούμε την γιαγιά ασε τις ερωτήσεις και έλα

Τ: θα είμαι εκεί όσο πιο σύντομα μπορω. Θα τα πουμε και απο κοντά!

Μου κλίνει το τηλέφωνο και επιστρέφω απογοητευμένος στο σπίτι, παίρνω την Λίζα και πάω στο τμήμα για να δω την Αριάννα, έτσι πως έγιναν τα πράγματα ισως θα μάθει την αλήθεια πιο σύντομα απ'οτι περίμενα

Τέλος Μεριάς Όντιν