Και αν σε αγάπησα μια φορά
ορκίζομαι θα 'ταν το ξημέρωμα
Εκεί που τα κορμιά μας αγγίζονταν ιδρωμένα
Εκεί που τα μάτια και τα σώματα μας παρεμεναν πεισματικά ενωμενα

Η δική μου η έπαρση
Δυο μπλε χάντρες

Να ψάχνεις μαργαριτάρι σε μια άβυσσο απελπισμένη
Με τις ερινύες να καραδοκούν
τις σειρήνες να ειρωνεύονται
Και κάπου εκεί, στην μέση των κυμάτων
Ανοίγει η ψυχή
και με τα μάτια της
θα δεις μια άβυσσο ερωμένη

Η δική μου η έπαρση
Δυο χείλη μισανοιχτα το ξημέρωμα

Να είναι κλειδί
στην ίδια την καρδιά
Με μια καμπύλη πρωτόγνωρα προκλητική
Έχεις ξεχάσει τις πλανεύτρες
Αρκούν δυο λέξεις έρωτα
να τις φυλάει το φεγγάρι

Κι αν δεν σε αγάπησα
Ίσως να ξέχασα το άρωμα σου
εκείνη την φρέσκια βανίλια με κανέλα
Ίσως να ξέχασα το χαμόγελό σου
την φυλακή κάθε ονείρου μου
Ίσως να ξέχασα τα δάκρυά σου
που σκουπιζα απαλά εκείνο το ξημέρωμα

Κι αν σε αγάπησα έστω μια φορά
ορκίζομαι
Ορκίζομαι!
Ακόμη θα σε αγαπώ...

11/04/2020