Ένα απαλό αεράκι, έβαλε πλώρη και ταξίδεψε σε κάθε γωνιά του προσώπου της, κάνοντας τις λιγοστές σταγόνες του ιδρώτα που υπήρχαν στο μέτωπο της, να κυλήσουν πιο γρήγορα. Δεν κοιμόταν . Ήξερε πως βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο της αστυνομίας. Όπως ήξερε και πως το κεφάλι της ήταν "παρκαρισμένο" δίπλα από το ανοιχτό παράθυρο. Οι αισθήσεις της, είχαν επανέλθει από τη στιγμή που η μηχανή του αυτοκινήτου άναψε μα ο εγκέφαλος δεν έδινε εντολή σε κανένα άκρο της για να κουνηθεί. Άκουγε φωνές...
Μερικές γνώριμες και άλλες άγνωστες. Κάπου μέσα σε αυτές θα ορκιζόταν ότι άκουσε τον Λοριάν να λέει σε ένα συνάδελφο του ότι θα χώριζε αμέσως  μόλις επέστρεφαν αλλά ήταν αρκετά ταλαιπωρημένη για να δώσει σημασία .

Ένα χάδι που είχε ως αποτέλεσμα την ανατριχιλα στο μπράτσο της, της έδωσε το έναυσμα να ανοίξει τα βλέφαρα της. Είχε δίκιο. Βρισκόταν στο αυτοκίνητο  με το Λοριάν , ο οποίος την κοιτούσε έχοντας μια μετάνοια στο βλέμμα καθώς και άλλοι τέσσερις άντρες , πιθανότητα συνοδοί. Οι μνήμες της ήταν αρκετά ξεκάθαρες. Όπως αρκετά ξεκάθαρο ήταν και το γεγονός πως άκουσε το γιατρό να λέει πως η ιδέα για το τσιπακι ήταν του Λοριάν.

"Φτάνουμε ..." Της ψιθύρισε παραμένοντας ακόμα γυρισμένος προς το πίσω κάθισμα . Η Νάταλι έστρεψε το βλέμμα της κατά πάνω του και έπειτα ετριψε απαλά το μπράτσο της το οποίο άρχισε να ξεμουδιαζει. "Σε δύο λεπτά θα κουνιέσαι ολόκληρη. Σε 5 θα είμαστε στο προορισμό. Αν θυμάσαι όσα είχαμε πει, τότε θα..."

"Πάψε ..." Τον έκοψε ανοίγοντας τα χείλη της ενώ παράλληλα, ξεκίνησε να τρίβει και τα πόδια της.

"Ήθελα να σου εξηγήσω ξανά την αποστολή σε περίπτωση που..."

"Λοριάν πάψε !" Επέμενε αφήνοντας για δεύτερη φορά τους άντρες που τους συνόδευαν άφωνους . Η Νάταλι τους κοίταξε και πήρε μια βαθιά ανάσα. "Ξέρω τη δουλειά μου. Μετά το τέλος δεν θέλω να ξαναδώ κανέναν σας. Κατανοητό ; " Συνέχισε δίνοντας του τελεσίδικα μια απάντηση που ο Λοριάν ήξερε καταβαθος.

"Μου αρκεί"

"Και αυτός ο διάολος κάτω από τα στήθη μου, θα βγει αμέσως μόλις τελειώσουμε !" Συνέχισε εκνευρισμένη ανακτώντας πλήρως τη κινητικότητα της.

"Φυσικά..." Της είπε χαμηλόφωνα μα πριν συνεχίσει το αυτοκίνητο σταμάτησε και ο οδηγός άναψε το ενδιάμεσο φωτάκι.

"Φτάσαμε κύριε. Όπως καταλαβαίνετε δεν πάμε πιο κοντά και η δεσποινίς Μπρουκς, έχει άλλα τρία λεπτά περπάτημα. Πάραυτα.."

"Ξέρω Μαρκ. Και εκείνη ξέρει"

Ο Λοριάν άνοιξε και βγήκε ενώ την ίδια στιγμή η Νάταλι έπραξε το ίδιο. Τέντωσε τα πόδια και τα χέρια της και τον κοίταξε επικριτικά . Πλέον οι πόρτες ήταν κλειστές αλλά και πάλι, δεν μπορούσε να εκφραστεί ελεύθερα. Ήδη ολόκληρο το αρχηγείο την άκουσε να του λέει να πάψει λίγα λεπτά πριν... το τσιπακι είχε ενεργοποιηθεί .

Έβαλε το χέρι στη τσέπη, έβγαλε ένα μικρό χαρτάκι και της το έδωσε.

"Καλή τύχη Μπρουκς. Τα λέμε στην απέναντι όχθη" αρκέστηκε να της πει και εκείνη βάζοντας τη τσάντα της στον ώμο , έκανε το χαρτί που της έδωσε μια μπάλα και το πέταξε στα πόδια του χωρίς να το διαβάσει.

"Η απέναντι όχθη , δεν υπάρχει για μένα. Κατοικώ μόνιμα στη κόλαση" αφήνοντας την απάντηση της αλλά και ένα τσαλακωμενο χαρτι στο έδαφος, του γύρισε τη πλάτη και άρχισε να περπατά . Ήξερε το προορισμό της. Τον είχαν μελετήσει αρκετές φορές. Όπως ήξερε και πως κάθε της κίνηση , ήταν ελεγχόμενη από το τσιπ.

Ωστόσο η καρδιά της, άρχισε να χτυπά όλο και πιο δυνατά ενώ αναμνήσεις με εκείνη και τον Σεθ ξεπηδούσαν στο μυαλό της μετατρέποντας το ψυχισμό της , σε μια άβυσσο. Ενώ ήξερε το ρόλο του. Ενώ ήξερε τη φύση του . Ενώ ήξερε ποιος πραγματικά ήταν και το παρελθόν του , μέσα της έβραζε ολόκληρη. Αναρωτήθηκε αν η κινητήριος δύναμη ήταν το μίσος μα δεν είχε χρόνο να το αναλύσει καθόλου. Στεκόταν μπροστά από το κλαμπ...
Τα φωτάκια , οι μπράβοι, ο κόσμος , τα ακριβά  αυτοκίνητα ... Όλα συνδυάστηκαν άψογα και έσβησαν κάθε σκέψη. Βρισκόταν στη πόρτα του λύκου και έπρεπε να τον βγάλει έξω αφού πρώτα πάρει  τη πολυπόθητη ομολογία από τα χείλη του.

"Θεουλη μου!!! Νάταλι ;;" Η γνώριμη γυναικεία φωνή που άκουσε , την ξάφνιασε αναπάντεχα . Γύρισε το κεφάλι της δεξιά και αντίκρυσε τη μικροκαμωμένη εικόνα της Χεδερ να οδεύει κατά πάνω της. "Δε το πιστεύω !!!" Φώναξε αγκαλιάζοντας τη μα η Νάταλι έκανε ένα βήμα πίσω και τη κοίταξε περίεργα.

"Τι δουλειά έχεις εδώ; Εσύ ήσουν ..."

"Χεδερ τράβα μέσα !! Βγαίνεις σε 2 λεπτά και μετά πρέπει να πας στο αφεντικό !" Μια δεύτερη φωνή ,μετετρεψε τον ενθουσιασμό της Χεδερ σε τρόμο. Η νεαρή κοπέλα κατέβασε το κεφάλι και έφυγε τρέχοντας από τη Νάταλι χωρίς δεύτερη κουβέντα. "Και εσύ είσαι η;"

Η Νάταλι κοίταξε τη μελαχρινή γυναίκα από πάνω ως κάτω . Δεν ήθελε και πολύ να καταλάβει πως ήταν κάποιου είδους μάνατζερ στο κλαμπ αλλά και πάλι , ο τρόπος που αντιμετώπισε τη Χεδερ και ο φόβος που της προκλήθηκε δεν της άρεσαν καθόλου. Όλα αυτά σε συνδιασμό με την προφανή  αγένεια της, έγιναν καταλύτης στην αντίδραση της.

"Μουγκή είσαι ;" Η γυναίκα πλησίασε περισσότερο και πλέον στεκόταν μπροστά της.

"Θα ευχοσουν να είμαι μουγκή αλλά δεν είμαι. Όσο για το ποια είμαι, δε νομίζω να σε αφορά." Αν και η Νάταλι έπρεπε να οδηγηθεί στο Ναβαρο και αυτή η γυναίκα έδειχνε η τέλεια ευκαιρία , η περηφάνεια της, βγήκε στη φόρα και για ένα λεπτό ξέχασε την αποστολή της.

Η άγνωστη γυναίκα γέλασε πονηρά ...

"Μου αρέσεις..." Είπε αξαφνα "Να σε κεράσω ένα ποτό ;" Η απότομη αλλαγή, το χαμόγελο της και τα μάτια της που αστραψαν , ήταν αρκετά για να εξάψουν τη περιέργεια στη Νάταλι. "Τζέιν... Αλλα αν έρθεις για ένα ποτό , μπορείς να με φωνάζεις Τζι... Σπάνια συναντάς ωραίες γυναίκες πλέον που να μην είναι πόρνες και δεν σε έχω ξαναδεί εδώ..."

"Ούτε θα με ξαναδείς. Δεν ενδιαφέρομαι" την έκοψε η Νάταλι αφήνοντας υπονοούμενο για τη σεξουαλικότητα της  "Έτυχε απλά να δω τη Χεδερ και σταμάτησα."

Η Τζέιν γέλασε ηχηρά

"Χαλάρωσε. Δεν είμαι λεσβία. Όχι πως έχω πρόβλημα με αυτές αλλά δεν κάνουν για τη δουλειά. Συγγνώμη για πριν μα η Χεδερ γενικά μας δημιουργεί θέματα. Οπότε έπρεπε να φερθώ ανάλογα."

"Αντιλαμβάνεσαι πως μιλάς σε μια ξένη άγνωστη γυναίκα έτσι ;" Έσπευσε να της πει η Νάταλι μα η Τζέιν σήκωσε το φρύδι και τη κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω.

"Αγάπη μου... Είτε ήσουν πόρνη, είτε έδειχνες το κορμί σου στο κάθε λιγούρι... Αναγνωρίζω κάθε θηλυκό που ήταν σε αυτο το σκατοκοσμο από χιλιόμετρα. Αυτή ειναι η δουλειά μου άλλωστε " η Νάταλι έσμιξε τα φρύδια της περίεργα "Λοιπόν ; Θα έρθεις μέσα για ένα ποτό ; Δεν έχουμε κενές θέσεις αλλά αν ψαχνεσαι , σίγουρα θα κάνει χώρο το αφεντικό για μια ομορφιά σαν εσένα..." Η Τζέιν  τη βομβαρδιζε ακατάπαυστα "Δεν φαίνεσαι για αυτές τις ελαφρομυαλες που θέλουν να ανέβουν κατηγορία πλαγιαζοντας το αφεντικό οπότε θα του αρέσεις. Σιχαίνεται τις γκόμενες που του τη πέφτουν. Είναι αρκετά γοητευτικός ξέρεις... Δυστυχώς όμως για σένα αλλά και για όλες , η μοναδική γυναίκα που καταφέρνει να περάσει τη πόρτα του γραφείου του είναι η Χεδερ. Γι'αυτό γίνομαι λίγο απότομη μαζί της . Τα κορίτσια μαλώνουν συνεχώς για αυτό .  Πάραυτα ..."

Από εκείνο το σημείο και μετά, η Νάταλι έπαψε να ακούει τις φλυαρίες της Τζέιν... Η Χεδερ ;;; Με το Σεθ;; Χωρίς να καταλάβει ούτε το πότε ούτε το πώς , βρέθηκε στο μπαρ του κλαμπ παρέα με τη Τζέιν που δεν σταματούσε να μιλάει και ένα διπλό μαρτίνι στο πάγκο...

Ήταν μέσα στη σπηλιά...
Κατά πόσο όμως το μυαλό της ήταν σε διαύγεια για να ενεργήσει όπως έπρεπε ;

"Ειιι! Ακόμα δε μου είπες το όνομα σου !" Η Τζέιν κούνησε τα δάχτυλα μπρος τα μάτια της και η Νάταλι τη κοίταξε . Ένιωσε τον εαυτό της στα χαμένα και αντιλήφθηκε πως αυτό δεν έπρεπε να συμβεί .

"Με συγχωρείς . Αφαιρέθηκα υποθέτω. Με λένε..." Ξεκίνησε να λέει μα μια αντρική φωνή διέκοψε τον ειρμό της.

"Νάταλι ; Νάταλι Μπρουκς;;;" Το αίμα πάγωσε ευθύς αμέσως στις φλέβες της ... Τελικά ήταν αρκετά μεγάλος ο ψυχολογικός Γολγοθάς αυτής της αποστολής και δεν το περίμενε .

"Την ξέρεις ;" Πετάχτηκε η Τζέιν ενθουσιασμένη μα ο άντρας δεν απαντησε. Ούτε καν τη κοίταξε. Κράτησε το βλέμμα του στη γυρισμένη πλάτη της Νάταλι και πλησίασε..

"Νατ;" Ξανά είπε χαμηλά εκείνος  κλείνοντας κάθε απόσταση. Η βαθιά της ανάσα , ταρακούνησε το στήθος και κατεβάζοντας μονορουφι το μαρτίνι της, γύρισε προς το μέρος του .

" Γεια σου Σέρτζιο..." αποκρίθηκε έχοντας ένα παγωμένο βλέμμα ενώ στα χείλη της πλέον είχε σχηματιστεί ένα διαβολεμενο χαμόγελο... Ένα λεπτό χρειάστηκε ... Τόσο όσο διήρκησε για να κατρακυλήσει το μαρτίνι στον οισοφάγο της και να κάψει μαζί με το λαιμό της και τα συναισθήματα της...

Να είστε όλοι καλά...
Σιγά σιγά έρχομαι ...
Μου έχετε λείψει !!!!