Ένιωθε το κεφάλι της βαρύ και μετά βίας κούνησε τα ακροδαχτυλα της. Φωνές ανδρικές , ήχοι από βήματα καθώς και το τρίξιμο από τη πόρτα που άνοιξε, την ανάγκασαν να σηκώσει το κεφάλι. Το πρώτο πράγμα που αντίκρυσε , ήταν ένα τεράστιο τραπέζι. Ήταν σκυμμένη πάνω του και τα χέρια της ελεύθερα αλλά για κάποιο λόγο αδυνατούσε να τα κουνήσει.

"Με συγχωρείτε δεσποινίς Μπρουκς. Η νάρκωση σας κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ήταν απαραίτητη..." Άκουσε και αμέσως το πρόσωπο της σκοτείνιασε. Οι αναμνήσεις της επέστρεψαν και η μορφή του Λοριάν τρεμοπαιξε στο νου της.. "Σε λίγα λεπτά θα συνέλθετε. Δεν είναι τίποτα ανησυχητικό." Συνέχισε και κάθισε απέναντι της. Η Νάταλι κατάφερε να σηκώσει το κεφάλι της εντελώς. Έτριψε ελαφρώς το μέτωπο της και τον κοίταξε. Δεν είχε καμία σχέση με εκείνο τον άντρα στη παραλία. Δεν υπήρχε φούτερ, ούτε αθλητική ενδυμασία . Αντί αυτού, φορούσε ένα δερμάτινο τζακετ, είχε τα μαλλιά του τραβηγμένα προς τα πίσω, και το ύφος του , της ξύπνησε ένα αίσθημα επιβίωσης. Ένα σπασμένο , τραβηγμένο στο πλαι χαμόγελο , ένα στυλό που χτυπούσε ρυθμικά  πάνω στο τραπέζι καθώς και το βλέμμα του , την έκαναν να αναρωτηθεί ... Τι ήταν αυτός ο άντρας ;

"Που βρίσκομαι ;" Προτίμησε να ρωτήσει όσο πιο ψύχραιμα γινόταν .

"Θα πάμε και σε αυτό..." Της απάντησε εξακολουθοντας να χαμογελά. "Πρώτα από όλα, για τα τυπικά θα ήθελα ..."

"Κάμερα είναι αυτό ;" Τον διέκοψε δείχνοντας προς τα δεξιά τους

"Είναι για τυπικούς λόγους . Δεν είναι ανοιχτή αυτή τη..."

"Που βρίσκομαι !!!" Απαίτησε αυτή τη φορά χωρίς να ρωτήσει.

Ο Λοριάν , έβαλε πάνω στο γραφείο ένα μεγάλο χοντρό φάκελο. Τον άνοιξε και τον έσπρωξε προς το μέρος της. Η Νάταλι πάγωσε κι εκείνος γέλασε...

Ο φάκελος περιείχε ένα διπλοσελιδο έγγραφο. Τέρμα πάνω είχε τη σφραγίδα του FBI ενώ από τη μέση και κάτω υπήρχαν 8 φωτογραφίες εκ των οποίων, οι 5 της ήταν γνώριμες...

"Καλώς ήρθες στα κεντρικά γραφεία των μυστικών υπηρεσιών δεσποινίς Μπρουκς!" της είπε κι εκείνη ούτε που κατάλαβε πως είχε σηκωθεί και στεκόταν πλάι της από το σοκ...

Ο Λοριάν , έσκυψε από πάνω της... Άγγιξε με το ακροδαχτυλο του τη πρωτη φωτογραφία και το χτύπησε απαλά πάνω της. "Τον γνωρίζεις ;" Ρώτησε σαν να τη κορόιδευε ...

"Δεν καταλαβαίνω γιατί βρίσκομαι εδώ" του είπε αποφεύγοντας να απαντήσει σε αυτό που τη ρώτησε . Έκλεισε ελαφρά τα βλέφαρα της και πήρε μια βαθιά ανάσα.

"Είπα...Τον γνωρίζεις; Ονομάζεται Σεθ Ναβαρο..." επέμεινε εκείνος .

"Είμαι ελεύθερη Αμερικανίδα πολίτης. Δεν απαντάω σε τίποτα αν πρώτα δεν δω κάποια δικογραφία εις βάρος μου για έρευνα και ανάκριση" κατέληξε γυρίζοντας το κεφάλι της προς το μέρος του. Τον κοίταξε γεμάτη απάθεια και όπως ήξερε να κάνει, έκρυψε το φόβο της αρκετά καλα... Στις φωτογραφίες μπροστά της , αναγνώρισε αμέσως το Σεθ, τον Στέφεν, τον Κρίστιαν, τον Λεξ και τον Σέρτζιο. Σίγουρη ότι έχει μπλέξει αρκετά , κατέβαλε τεράστια προσπάθεια να κρατηθεί σοβαρή.

"Κοίτα να δεις πως έχουν τα πράγματα ..." Της είπε και εκείνος με υφακι και επιστρέφοντας στη θέση του , άνοιξε το συρτάρι του γραφείου και έβγαλε έναν ακόμα φάκελο. Τον άνοιξε, της χαμογέλασε και τον πέταξε προς το μέρος της. "Άνοιξε το" την προέτρεψε

"Δεν με απασχολεί τι έχει εκεί μεσ..."

"Είπα άνοιξε το !!!" Της φώναξε και μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου σκοτείνιασε ολόκληρος.

"Δεν έχεις δικαίωμα να μου φωνάζεις !"ξέσπασε με τη σειρά της ξεχνώντας για λίγο που ακριβώς βρίσκεται και σε ποιον μιλάει.

Ο Λοριάν , χαλάρωσε ξανά την έκφραση του. Έκανε πάλι το γύρω του τραπεζιού και αυτή τη φορά πήγε αρκετά πιο κοντα. Έσκυψε και κόλλησε τα χείλη του στο αυτί της...Τα χέρια του , στηρίχθηκαν αρκετά κοντά στα δικά της και η Νάταλι ξεροκαταπιε

"Κάσιντι Μπρουκς...." Της ψιθύρισε και κάνοντας ένα βήμα πίσω, άνοιξε το φάκελο και κάθισε πάνω στο γραφείο. "Ούτε τη συγκεκριμένη αναγνωρίζεις ;"

Η Νάταλι άρχισε να τρέμει χωρίς να το θέλει ...Αν υπήρχε έστω και μια ελπίδα μέσα της να βγει αλώβητη από όλο αυτό, πλέον ήταν ανύπαρκτη...

"Τι θέλετε από μένα...;" είπε έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα σιγής. Ο Λοριάν σταύρωσε τα χέρια στο στήθος ικανοποιημένος ...

"Είσαι ο κρίκος δεσποινίς Μπρουκς και αρκετά έξυπνη από ότι βλέπω..."

"Σταμάτα να μου μιλάς πια στο πληθυντικό!!! Χθες ήσουν τόσο..."

Ο Λοριάν έριξε ένα βλέμμα προς το καθρέφτη που υπήρχε πίσω της και έπειτα γύρισε τη πλάτη του.

"Ονομάζομαι Λοριάν Ρότσεστερ. Μου αρέσει να εργάζομαι στα εξωτερικά με την ομάδα μου αλλά όπως βλέπεις , χρειάστηκαν τη βοήθεια μου στα κεντρικά. Ήρθα από το Μπαλί για εσένα..." Έκανε μια παύση και κάθισε απέναντι της "Κανονικά , δεν θα είχα δικαιοδοσία... Για κακή σου τύχη όμως ο υπεύθυνος είναι ο πατέρας μου. Πήρα την υπόθεση . Πλέον λογοδοτώ εγώ για εσένα στον αρχηγό του σώματος..." Η Νάταλι έπιασε το κεφάλι της ενώ τα μάτια της παρέμειναν κολλημένα στη φωτογραφία της Κάσιντι. Δεν ήξερε πως η αστυνομία ανακάλυψε πως ήταν ζωντανή. Με βάση τα δικά της λεγόμενα , ο Σεθ είχε καλύψει τα πάντα για το θάνατο της όταν την απήγαγε. Σκεπτόμενη πως το FBI έμαθε  πως ήταν  ζωντανή , ο φόβος να κλείσουν την αδερφή της φυλακή , της προκάλεσε τρέμουλο . Από την άλλη, αν έλεγε την αλήθεια ίσως και να μπορούσε να σώσει τη Κάσιντι...

"Η αδερφή μου... " Ψέλλισε χαμηλά "Είναι...Είναι αθ..." Πριν προλάβει να την κατονομάσει αθώα ο Λοριάν έβαλε τα γέλια.

"Αυτή είναι το κεφάλι Νάταλι....Το κεφάλι..." Πετάχτηκε διακόπτοντας τη κι εκείνη σήκωσε το βλέμμα της και τον κοίταξε τρομαγμένη "Νομίζω πως έχουμε να πούμε πολλά δεσποινίς Μπρουκς... Δεν είναι η ώρα όμως. Προς το παρόν θα σε αφήσω να χαλαρώσεις και αύριο θα είμαστε πάλι εδώ..." Πριν η Νάταλι φέρει αντίρρηση και βρισκόμενη ακόμα σε σοκ, η πόρτα άνοιξε και ένας αντρας , νέος και αυτός σε ηλικία μπήκε μέσα. "Πίτερ; Οδήγησε τη δεσποινίς Μπρουκς σε παρακαλώ στο κελί της..." Αποκρίθηκε και ο άντρας πήγε κοντά. Την έπιασε από το μπράτσο και τη σήκωσε απαλά. "Θέλουμε συνεργασία..." Της είπε ο Λοριάν λίγο πριν βγει έξω ... εκείνη όμως έδειχνε χαμένη.

"Σαν πολύ κοντά της δε πηγές ;" Μια θηλυκή ύπαρξη, ντυμένη εξίσου με αυτό το σκληρό λουκ νεαρής αστυνομικού μπήκε στην αίθουσα ανάκρισης και ο Λοριάν τη στραβό κοίταξε

"Μην αρχίζεις με τις ζήλειες σου Κίρα !" Της απάντησε μαζεύοντας τους φακέλους.

"Θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε στο Μπαλί! Τι διάβολο σε έπιασε και ανέλαβες ομοσπονδιακή υπόθεση εσωτερικών ; " Του είπε ενοχλημένη

"Ο πατέρας μου ήθελε αναρρωτική. Ευχαριστημένη; Και τώρα πήγαινε πάρε τα πράγματα σου. Φεύγουμε " αρκέστηκε να της απαντήσει πηγαίνοντας κοντά της και εκείνη τον άρπαξε και τον φίλησε ατσαλα στα χείλη...

"Μη σου μπαίνουν ιδέες με αυτήν..." Του ψιθύρισε και δαγκώνοντας τα χείλη του, τον άφησε και έφυγε προς τα έξω...

Σας φιλώ ....