Ένας χρόνος και 2 μήνες  αργότερα
Ακτή Μαλβαρόσα, Βαλένθια Ισπανίας .

Αίμα...Ακόμα και τώρα ύστερα από τόσους μήνες , κοιτάζω τα χέρια μου και βλέπω πάνω τους το αίμα της Λόρεν. Τι έφταιξε άραγε αυτή η ψυχή ; Γιατί έπρεπε να μολυνθεί με αυτό τρόπο; Ξέρω το γιατί...
Έχει πρόσωπο και όνομα.
Σεθ Ναβάρο.
Εκείνος φταίει για όλα. Εκείνος μας κατέστρεψε...Όλους...

Τα κύματα σκάνε στα πόδια μου και δροσίζουν τη κάψα της ψυχής μου. Είναι όμορφα εδώ και αυτή την εποχή , ολόκληρη η παραλία δεν έχει ψυχή. Εφτά χιλιόμετρα , ατελείωτης αμμουδιάς για μένα...

Πόσο θα ήθελα να βουτήξω στο νερό. Να μπω βαθιά και να μείνω εκεί μέσα μέχρι να εξαγνισω το κορμί μου από το άγγιγμα του. Πώς γίναμε έτσι θεέ μου ; Πώς...

Πιάνω στις χούφτες μου την άμμο και τη σφίγγω. Δεν ήθελα να επιστρέψω ακόμα σπίτι. Δεν ήθελα να με δούνε πάλι έτσι και να ξεκινήσουν τη γκρίνια. Εδώ ηρεμώ. Στρώνω στο πυρ την ατσάλινη ψυχή μου και φτιάχνω το πιο δυνατό σπαθί. Το τέλειο όπλο...Όταν θα τελειώσει , εγώ θα πάω να τον βρω. Και όταν τον βρω....Θα τον σκοτώσω μέ τα ίδια μου τα χέρια!!!

Ανάθεμα σε Ναβάρο !!! Εύχομαι να καείς στη κόλαση....

Γουαδαλαχάρα, Μεξικό.

"Πάλι πίνεις ;" Ο Σεθ απαξίωσε για το σχόλιο του Στέφεν και του υπέδειξε ένα χάρτη που είχε αφημένο πάνω στο ταλαιπωρημένο γραφείο του. Η βάση άλλαξε. Τα δεδομένα άλλαξαν κι αυτά και πλέον ο Σεθ, απέκτησε παντοδυναμία σε βόρειο και νότιο Αμερική . Ίσως χρειαζόταν τελικά να βιώσει μια διαφορετική απώλεια για να βρει τον παλιό καλό εαυτό του. Μια απώλεια που αν και όλοι ήξεραν, ο ίδιος έπνιξε στο ψύχος. Στην άρνηση. Στην απόρριψη που ένιωσε πριν ένα χρόνο μέσα σε μια μόλις στιγμή αλλά και το πόνο, του ψέματος.

"Εδώ..." Αποκρίθηκε σοβαρός εστιάζοντας το δάχτυλο του στο χάρτη και ο Στέφεν τράβηξε την καρέκλα και κάθισε απέναντι του.

"Εκεί τι; Αν θυμάμαι καλά , ψάξαμε πριν 3 μήνες Σεθ. Δεν εντοπίσαμε κανένα ίχνος. Τι διάολο θέλεις ακόμα και ψάχνεις ; Έκανε την επιλογή της και δε σου κρύβω πως δεν είχε άδικο. Αν ..."

Ο Σεθ κοπανησε τη παλάμη του στο γραφείο "Σταμάτα Στεφ ! Άλλαξα που να πάρει ! Δεν θα άφηνα κανέναν να την αγγίξει κι εκείνη τι έκανε ; Έφυγε !!! Έφυγε με τον μπάσταρδο ! Δεν μου έδωσε καν την ευκαιρία να..." Ξάφνου η φωνή του χαμήλωσε . Ένα μειδίαμα λύπης άλλαξε κάθε του χαρακτηριστικό και στριφογυρίζοντας το κάθισμα του, σταμάτησε με τη πλάτη προς το Στέφεν. "Έφυγε. Δεν πίστεψε. Δεν κατάλαβε...Δεν μου άφησε τα περιθώρια να μιλήσω.... Έφαγα 4 μήνες στη στενή για χάρη της. Κι αν δεν ήταν ο Φροστ θα πήγαινα μέσα 12 χρόνια για φόνο. Το διανοείται το μυαλό σου Στέφεν ; Με αυτή τη πράξη της βλέπεις πολύ καθαρά αδερφέ...Πως δεν ήμουν τίποτα. Πώς τζαμπα άλλαξα. Πώς τη πατησα από μια γυναίκα για δεύτερη φορά..."

"Το ξέρεις πως δεν είναι έτσι !" Επενέβη ο Στέφεν. Μπες για λίγο στη θέση της Σεθ! Εσύ τι διάολο θα έκανες ;"

Ξαφνικά γύρισε ολόκληρος
Εμοιαζε με αγρίμι.
Στένεψε το βλέμμα, ήπιε όσο αλκοόλ έμεινε και χτύπησε το ποτήρι κάτω.

"Εγώ θα άκουγα Στεφ !!!! Θα άκουγα !!!" Φώναξε δυνατά και άρχισε να πετάει όλα τα πράγματα κάτω από το γραφείο...

Βαλένθια , Ισπανία.

Έβαλε το κλειδί στη πόρτα μα δε το γύρισε. Τα μαλλιά της είχαν φριζαρει από την υγρασία και τα ρούχα της είχαν ποτίσει από τον νοτιά. Πέρασε ώρες στην παραλία ώσπου να πάρει την απόφαση να επιστρέψει. Δεν περνούσε μέρα που να μη σκεφτεί εκείνο το καταραμένο απόγευμα. Ένα απόγευμα που άλλαξαν όλα. Πλέον ήταν δέσμια της αμαρτίας που πήρε ηθελημένα πάνω της. Άφησε το κλειδί μετέωρο στη κλειδαριά και χάθηκε. Ήταν άραγε αυτό που είχε πλέον , αυτό που ήθελε ; Ίσως ναι, ίσως και όχι...

"Άργησες..." Η Νάταλι ανύψωσε το βλέμμα προς τη πόρτα. Ούτε που κατάλαβε πως είχε ανοίξει. "Ξέρεις πόσο πολύ φοβάμαι για σένα ; Δεν μου έμεινε τίποτα πλέον. Γιατί συνεχίζεις λοιπόν να με τρομάζεις ;"

"Συγγνώμη Κάσιντι..." Της είπε μόνο , και μπήκε μέσα προσπερνώντας την...

1 χρόνος και 2 μήνες ΠΡΙΝ...
Νέα Υόρκη

Ο καπνός από τη κανη του όπλου, μεταμορφώθηκε στο πιο στοιχειωμένο , διεστραμμένο διάολο. Με μάτια δακρυσμένα κρατώντας ακόμα την Λόρεν στην αγκαλιά της γύρισε και τον κοίταξε.

Είχε κρυφτεί πίσω από την αλεξίσφαιρη πόρτα του τζιπ, ρίχνοντας ασταμάτητα προς το αυτοκίνητο του Κρίστιαν. Ούρλιαζε το όνομα της...
Την παρακαλούσε να πάει κοντά αλλά η Νάταλι είχε παγώσει. Το μόνο πράγμα που αντιλαμβανόταν ήταν το αίμα στα χέρια της, το άψυχο κορμί της Λόρεν και ο πυροβολισμός του εναντίων της.

"Νάταλι!!! Μπες στο καταραμένο αμάξι!!!" Φώναξε ο Κρίστιαν ενώ ο Λεξ, πυροβολούσε διαρκώς προς το όχημα του Σεθ για να τον αποτρέψει , από το να πλησιάσει. Ο Κρίστιαν δεν πήγε απροετοίμαστος... Το βανακι, ήταν εξίσου αδιαπέραστο από τις σφαίρες και  δεν ήταν μόνος... "Νάταλι !" Ο Κρίστιαν πλησίασε στοχεύοντας προς το Ναβάρο "Σήκω πριν βγουν έξω οι δικοί του γαμω!! Πυροβόλησε τη Λόρεν ! Και καλά της έκανε ! Θα σε σκότωνε !!!" Ούρλιαξε αρπάζοντας την από το μπράτσο.

"Οχιιιι!!" Του επιτέθηκε η Νάταλι αρνούμενη να αφήσει το άψυχο κορμί από τα χέρια της.

"Μην τον ακούς !!! Έλα σε μένα σε ικετεύω ...!" Η φωνή του Σεθ διαπέρασε τη καρδιά της και για πρώτη φορά αντέδρασε. Σηκώθηκε όρθια κοιτάζοντας μέσα από το τζάμι την μορφή του. Προς έκπληξη όλων , ο Σεθ έκανε ένα βήμα δεξιά για να βγει από τη κρυψώνα αλλά ο Λεξ πυροβόλησε .

"Όλα ήταν σχεδιασμένα ανάθεμα σε !!! Μπες στο καταραμένο αυτοκίνητο ! Ήθελε τη περιουσία και τίποτα άλλο! Τυφλή είσαι ;;; Σκότωσε τη μικρή !!!"

"Μην τον ακούς !!!" Πετάχτηκε ο Σεθ εκλιπαροντας τη να του δώσει μια ευκαιρία να μιλήσει. Μα τότε ο Κρίστιαν , έκανε κάτι που άλλαξε τη κοσμοθεωρία της...

"Πίστεψε με...Είναι διάολος και έχω αποδείξεις ..." Είπε χαμηλά και ανοίγοντας ελαφρά τη πόρτα του βαν, η Νάταλι ήρθε αντιμέτωπη με δύο μάτια που είχε χρόνια να δει... Δύο μάτια δακρυσμένα και δύο χέρια ορθανοιχτα.

Οι σειρήνες της αστυνομίας έσπασαν τους πυροβολισμούς και ρίχνοντας μια ματιά γεμάτη μίσος στο Σεθ, η Νάταλι του γύρισε τη πλάτη. Ο Κρίστιαν τη βοήθησε να μπει στο βαν και ο Λεξ σανιδωσε το γκάζι στο τέρμα αφήνοντας πίσω το Ναβάρο με ένα πτώμα...

Οι αναταράξεις που ακολούθησαν από την αστραπιαία οδήγηση του βαν,  βρήκαν τη Νάταλι χωμενη ανάμεσα σε δύο χέρια...

Δεν ήξερε το πώς.
Δεν ήξερε το γιατί ...
Ήξερε μόνο πως είχε μπροστά στα μάτια της την αδερφή της με σάρκα και οστά...

"Πήγα να τη σκοτώσω αλλά όσα έμαθα , σε έσωσαν σήμερα ..." Ακούστηκε η φωνή του Κρίστιαν από μπροστά "Έχουμε να πούμε πολλά. Ως τότε, κρατηθείτε γερά. Πρέπει να φύγουμε όσο πιο μακριά γίνεται !!!"

Παρόν. Βαλένθια Ισπανία

"Νάταλι σε παρακαλώ. Πρέπει να το ξεπεράσεις. Έπειτα από ολα όσα σου εξήγησα , καμία φορά νομίζω πως συνεχίζεις και είσαι ερωτευμένη μαζί του..." Αποκρίθηκε η Κάσιντι κλείνοντας τη πόρτα.

"Πάψε !" Της επιτέθηκε "Μη ξανά ακούσω κάτι τέτοιο !!! Ο Ναβάρο θα πληρώσει...Θα παρακαλάει...και τότε, θα κάνω ότι έκανε και εκείνος... Δε θα δείξω έλεος !!!" Βροντοφωναξε η Νάταλι και πήγε στο δωμάτιο της , αδιαφορώντας για το Κρίστιαν και τον Λεξ που άκουσαν τις φωνές και έβγαιναν από τη κουζίνα...

Σας φιλώ...
Δεν θα έβαζα αλλά είπα να μην περιμένετε τόσο ...
Να έχετε ένα όμορφο βράδυ.