Το μισοσκότεινο σπήλαιο, ήταν ήσυχο. Ο ήχος του συναγερμού, που μέχρι πριν λίγα λεπτά, έφτανε σαν απαλός ψίθυρος στους υγρούς τοίχους της σπηλιάς, είχε σιωπήσει. Οι δέκα αρχαίοι βρικόλακες, οι Ουροβόριοι, δεν ήταν στην συνηθισμένη τους θέση. Ο κύκλος, γύρω από το ψηφιδωτό είχε σπάσει και οι δέκα άντρες, στέκονταν διασκορπισμένοι. Τα πρόσωπα τους σκέπαζε ένα πέπλο ανησυχίας.

Ο πιο ψηλός κι ο πιο αρχαίος από όλους, ο Πτα, πλησίασε το ψηφιδωτό. Το κοίταξε από ψηλά, θαυμάζοντας τα εκατομμύρια μικροσκοπικά πετραδάκια, που σχημάτιζαν την εικόνα του Ουροβόρου, του φιδιού που δάγκωνε την ουρά του. Στο κέντρο του, υπήρχε μια άλικη σταγόνα. Μια σταγόνα που αντιπροσώπευε το αίμα. Τον σκοπό της ύπαρξης τους.

«Αδέρφια μου» είπε. Έστρεψε την πλάτη του στο ψηφιδωτό και κάρφωσε το βλέμμα του, στους ανίσχυρους βρικόλακες που στέκονταν μπροστά του. «Υπήρξε ένα μικρό πρόβλημα στα σχέδια μας» τους ανακοίνωσε, αποκαρδιωμένος.

«Πόσα προβλήματα ακόμα θα μπουν στον δρόμο μας;» τον ρώτησε ο Ίνδρα και τον πλησίασε απειλητικά. «Το κορίτσι είναι πλέον κανονικός βρικόλακας εδώ κι αρκετούς μήνες. Το αίμα της είναι πια άχρηστο για εμάς»

«Μην ταράζεσαι Ίνδρα. Εσύ πιο πολύ από όλους, θα έπρεπε να ξέρεις πως το αίμα δεν αλλάζει, ότι μορφή κι αν έχει ο βρικόλακας. Το μυστικό ρέει ακόμα στις φλέβες της»

«Τότε πιο είναι το πρόβλημα αδερφέ μας Πτα;» τον ρώτησε αυτή την φορά ο Βαάλ.

«Κατάφερε να αποδράσει. Δεν βρίσκεται στα χέρια μας»

Σιγή απλώθηκε ανάμεσα στα αρχαία βαμπίρ. Οι περισσότεροι, είχαν μια τρομακτική όψη στα πρόσωπα τους. Τα λόγια του Πτα, είχαν καταστρέψει κάθε ελπίδα τους. Ο χρόνος τελείωνε επικίνδυνα για όλους τους και το κορίτσι ήταν το μόνο που μπορούσε να αλλάξει την μοίρα τους.

«Η Αλεξάνδρα και ο Σεμπάστιαν την ψάχνουν σε όλη το Λονδίνο, αλλά δεν έχουν καταφέρει να βρουν κάτι μέχρι στιγμής. Τα ίχνη της χάθηκαν ξαφνικά, λίγα δρομάκια μακριά από το Ινστιτούτο. Υποψιάζονται πως κάποιος την βοήθησε»

Λέγοντας αυτά, ο Πτα πήγε πίσω στην θέση του. Άνοιξε τα χέρια του καλώντας τα αδέρφια του να τον ακολουθήσουν. Ένας ένας οι βρικόλακες, με βήματα αργά τον πλησίασαν σχηματίζοντας ξανά τον κύκλο γύρω από το παλιό ψηφιδωτό. Έπιασαν τα χέρια τους σφιχτά και αλληλοκοιτάχτηκαν.

«Θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου αδέρφια, για να βρω το κορίτσι. Θα ανέβω ξανά στον κόσμο αν χρειαστεί. Αλλά σας το ορκίζομαι, θα την βρω. Κι όταν γίνει αυτό, εσείς θα είστε οι πρώτοι που θα γευτείτε το αίμα της. Σας το υπόσχομαι»