Άνοιξα αργά τα μάτια μου, κοίταξα γύρω μου και δεν αναγνώριζα αυτά που με περιέβαλαν,κοίταξα δίπλα μου και είδα την Λού, για μία στιγμή είχα αγχωθεί αλλά μόλις την είδα δίπλα μου ανακουφίστηκα. Βρισκόμουν στην έπαυλη των Γουίλσον.

Έβαλα το κεφάλι μου στο μαξιλάρι μιας και με βρήκε το πρωινό με πονοκέφαλο, μουρμουρούσα ότι δεν θα ξαναβγώ τουλάχιστον για ένα μήνα και ξαφνικά γύρισε η Λού και μου είπε να σταματήσω να μιλάω και να κοιμηθώ. Γύρισα και έβαλα τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου κοιτώντας το ταβάνι, χάθηκα στις σκέψεις μου. Όσο, όμως, οι αναμνήσεις από το χθεσινό βράδυ γίνονταν όλο και πιο έντονες, άρχισε να με πιάνει νευρικό γέλιο που με έκανε να ξεχάσω τον πονοκέφαλο μου και την γκρίνια μου. Ανασήκωσα το κουρασμένο μου κορμί τρίβοντας τα μάτια μου, τότε ήταν που μου ήρθε, με μία απλή ανάμνηση άρχισα να πανικοβάλλομαι, φίλησα τον Μέισον!

Γύρισα αμέσως και κοίταξα την Λού, δεν μπορούσα να την αφήσω να μάθει για αυτό που έγινε εχτές, σίγουρα θα το έχει ξεχάσει και ο ίδιος. Η σκέψη ότι δεν θα το θυμόταν με χαλάρωσε αρκετά, τουλάχιστον για την ώρα. Σιγά-σιγά σηκωθήκαμε, ντυθήκαμε και κατεβήκαμε κάτω για πρωινό. Καθώς η Λού έφτιαχνε καφέ αρχίσαμε να συζητάμε τα χθεσινοβραδινά, σχολιάζοντας και την παραμικρή λεπτομέρεια, αρχίσαμε και βλέπαμε τις φωτογραφίες που είχα βγάλει...ήταν ανάγκη να βγάλω τόσες πολλές...ειδικά τον Μέισον. Έκλεισα γρήγορα το κινητό μου με την δικαιολογία ότι πρέπει να πάω στο ξενοδοχείο μου γιατί έχω να τελειώσω ένα άρθρο και πρέπει να φορέσω και τα δικά μου ρούχα για να τις επιστρέψω τα δικά της, έπρεπε με οποιονδήποτε τρόπο να την αποτρέψω από το να δει όλες αυτές τις φωτογραφίες, τι εξήγηση θα της έδινα;

- '' Θα δουλέψεις; Ενώ είναι ο γάμος μου;'' με ρώτησε προσποιούμενη την πληγωμένη, πιάνοντας την καρδιά της με το δεξί της χέρι.

- '' Δεν είχα επιλογή, η εκδότρια μου με άφησε να φύγω από την δουλειά μόνο αν της τελείωνα το άρθρο που μου είχε αναθέσει''της απάντησα χαμηλώνοντας το βλέμμα μου.

Ξαφνικά εμφανίστηκε από το πουθενά ο Λούκας τρομάζοντας με.

- '' Να μαντέψω...θα γράψεις μία τρομερή ιστορία στο άρθρο σου για την Καλιφόρνια;'' είπε σκεπτικός, χαμογελώντας μου.

- '' Τι να πω..δηλώνω ένοχη'' του απάντησα γελώντας.

- '' Δεν θα είναι ίδια η μέρα μας χωρίς εσένα αλλά αφού πρέπει να φύγεις..'' είπε πάλι η Λού κοροϊδευτικά.

Ξαφνικά το ύφος της σοβάρεψε πολύ γρήγορα, ήρθε κοντά μου και με έσφιξε στη αγκαλιά της λέγοντας μου ότι τώρα είμαστε και οι δύο ενήλικες, μου φάνηκε ότι είδα να γεμίζουν τα μάτια της με δάκρυα αλλά αμέσως μόλις σπάσαμε την αγκαλιά μας είχαν ήδη εξαφανιστεί.

- '' Και ο Μέισον έχει εξαφανιστεί, μάλλον θα κάνω πάρτι στο στο σπίτι μόνη μου σήμερα'' είπε γελώντας.

Ο Μέισον είχε εξαφανιστεί, μήπως φταίει αυτό που έγινε εχτές μεταξύ μας, τον πείραξε; δεν θα μου ξαναμιλήσει; θα με αποφεύγει;'

Όλες αυτές οι ερωτήσεις τριγύριζαν στο μυαλό μου, άρχισα να πανικοβάλλομαι. Εγώ φταίω, δεν έπρεπε να τον φιλήσω. Στο μεταξύ, η Λού είχε πιάσει αγκαζέ από την μία τον Λούκας και από την άλλη την Άντι.

- '' Εσείς οι Έμερσον πρέπει να ξεσαλώσετε και να αφεθείτε για να περάσουμε καλά σήμερα'' τους είπε γελώντας.

Ο Λούκας πήρε το χέρι της Λού και το φίλησε απαλά λέγοντας '' Δεσποινίς μου θα κάνω το καλύτερο που μπορώ για να περάσεις καλά με την ταπεινή μου παρουσία'' όλοι ξεκαρδίστηκαν στα γέλια. Οι τρεις τους απομακρύνθηκαν και εγώ έφυγα για το ξενοδοχείο μου.

Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μου, η υπάλληλος υποδοχής, κυρία Χάρλει με υποδέχτηκε χαμογελώντας μου.

- '' Καλωσόρισες Σάρλοτ, πως πήγε το δείπνο εχτές;'' μου είπε ρίχνοντας μου το πιο πλατύ χαμόγελο της. Θα ορκιζόμουν ότι αυτή η γυναίκα δεν σταματούσε ποτέ να χαμογελάει.

- '' Ήταν πολύ...κομψό και προσεγμένο'' της απάντησα, κρατώντας την παρόρμηση μου να της πω ότι οι άνθρωποι εκεί είναι αγενής και χάλια''

- '' Δεν γίνεται να μην υπήρξε λίγο δράμα'' είπε γρήγορα περιμένοντας με ανυπομονησία την απάντηση μου.

Είναι μάντισσα, μόνο αυτό μπορώ να πω!

- '' Μην ανησυχείς και ξέρω την οικογένεια Γουίλσον, όπου πάνε αυτοί ακολουθεί πάντα δράμα'' είπε χαμογελώντας για εκατοστή φορά. '' Να μην μιλήσω για όλα τα μυστικά που μπορεί να κρύβουν, όλο και κάποιον σκελετό θα έχουν στην ντουλάπα τους''

Το τελευταίο σχόλιο της με έβαλε σε σκέψεις, άραγε τι μυστικά να έκρυβαν; θα μπορούσαν αυτά τα μυστικά να επηρεάσουν της Λού; Πολλές ερωτήσεις και καμία απάντηση δυστυχώς.

- '' Προς το παρόν δεν έχουν βγει από την ντουλάπα...αλλά αλίμονο όταν βγουν'' είπε πάλι χαμογελώντας, αλλά αυτή την φορά με ένα διαφορετικό χαμόγελο, σχεδόν με τρόμαξε.

Ίσως να ήξερε κάτι σχετικά με την οικογένεια Γουίλσον, κάτι παραπάνω, κάποιο μυστικό τους βαθιά θαμμένο. Άρχισα να περπατάω αγνοώντας αυτό που είχε πει, καθώς γύρισα και άρχισα να περπατάω προς τις σκάλες την άκουσα να μου φωνάζει κάτι... '' Σάρλοτ, πες της φίλης σου της Λορέιν να προσέχει το σκοτάδι''

Γιατί να το πει αυτό, πόσα περίεργα μπορεί να πει ένας άνθρωπος μέσα σε 5 λεπτά...αποφάσισα να μην δώσω σημασία , της φώναξα καληνύχτα και ανέβηκα τις σκάλες μέχρι το δωμάτιο μου. Μπήκα μέσα, έκανα ένα μπάνιο και αμέσως μετά έκατσα στο κρεβάτι μου ανοίγοντας τον υπολογιστή μου. Άρχισα να γράφω τις πρώτες μου εντυπώσεις από την Καλιφόρνια μέχρι στιγμής, ήταν πολλές.

'' Η διακριτική αδιάφορη γοητευτική ματιά ενός άντρα που πέφτει με τα μούτρα στο φαγητό του, κάτω από τα μαγευτικά φώτα του εστιατορίου. Η καλιφορνέζικη εμπειρία μου αυτές τις λίγες μέρες που είμαι εδώ έπρεπε να ξεκινήσει με αυτή την πρόταση, σαν μία ρομαντική νουβέλα που οι χαρακτήρες ερωτεύονται με την πρώτη ματιά...μαζί με ένα από τα πιο διάσημα πιάτα της Καλιφόρνιας που δίνει την εντύπωση ενός ζεστού κλίματος μεταξύ ταξιδευτή και ξένης χώρας. Ο άντρας με την αδιάφορη ματιά αρχίζει να ενδιαφέρεται αλλά η ντροπαλή και συνάμα δυναμική γυναίκα, δεν έχει σκοπό να χαραμίσει την νύχτα της σε κάτι προσωρινό και ανούσιο. Έχει έρθει σε αυτή την πόλη για έναν σκοπό, ίσως κρυφό από τους άλλους, έναν σκοπό που μόνο εκείνη γνωρίζει και αλίμονο όταν τον κοινοποιήσει στους γύρω της. Μία κινητή ελκυστική βόμβα που δεν θα πετάξει διαμάντια αλλά καρφιά''

Γράφοντας παρασύρθηκα και έπεσα στην αγκαλιά ενός γλυκού ύπνου. Όσο για τα όνειρα μου, ήταν μπερδεμένα. Μόνο αυτό μπορώ να πω!

Ο γλυκός μου ύπνος διακόπηκε από τον δυνατό ήχο χτυπήματος στην πόρτα μου. Άνοιξα αργά τα μάτι μου, τα χτυπήματα στην πόρτα γίνονταν πιο επίμονα καθώς περνούσε η ώρα και δεν άνοιγα. Σηκώθηκα αναστατωμένη που είχαν διακόψει τον ύπνο μου αλλά καθώς πλησίασα αρκετά κοντά στην πόρτα δίστασα να ανοίξω. Ήταν φόβος αυτό που ένιωθα; Μπορεί..!

Άνοιξα απότομα την πόρτα και άρχισα να τρέχω μέσα στο δωμάτιο. Το κεφάλι της Λού πετάχτηκε από την άκρη της πόρτας, με κοίταξε μπερδεμένη στο γιατί έτρεξα. Η αλήθεια είναι ότι ούτε εγώ ξέρω γιατί το έκανα!

- '' Κοίτα αυτά τα υπέροχα λουλούδια που έχεις'' είπε σκύβοντας να τα μυρίσει.

Έκοψε ένα και το έβαλε μέσα στα μακριά ξανθά μαλλιά της, άρχισε να κάνει στροφές σαν μικρό κοριτσάκι γελώντας. Χτύπησε πάνω στον καναπέ και έπεσε κάτω. Κατάλαβα τι γινόταν...

- '' Λού μου είσαι μεθυσμένη'' είπα με ύφος ανησυχίας.

- '' Ένοχη, με έπιασες'' μου απάντησε καθώς προσπαθούσε να σηκωθεί από το πάτωμα αλλά μάταια.

- '' Περίμενε με, πάω να σου φέρω λίγο νερό'' της είπα, κυριολεκτικά τρέχοντας στο ψυγειάκι του δωματίου μου. Της έδωσα να πιει νερό και την έβαλα στο κρεβάτι μου, με πολύ δυσκολία..να προσθέσω!

- '' Θα πιούμε κάτι;''  μου είπε ρίχνοντας το κεφάλι της στο μαξιλάρι μου.

- '' Από ότι βλέπω έχεις πιει αρκετά ''κάτι'' είπα γελώντας. Γέλασε και αυτή, δεν νομίζω ότι κατάλαβε τι είπα.

- '' Ποτέ δεν είναι αρκετά όμως...'' είπε στεναχωρημένη '' Πρέπει να μετακομίσεις εδώ Σάρλοτ. Έχει μία πολύ καλή εφημερίδα εδώ και πολλά περιοδικά για τα οποία θα μπορούσες να γράψεις..θα είμαι και εγώ εδώ, θα είναι όπως παλιά που ήμασταν στο Λονδίνο''

Δεν ήξερα τι να της απαντήσω σε αυτή την κατάσταση που ήταν...όντως θα ήθελα να είμαι κοντά της και να μην την ξαναχάσω αλλά πως θα άφηνα την ζωή μου πίσω τόσο απλά;

- '' Νιώθω τόσο μόνη μου εδώ'' μου είπε δακρύζοντας. ''  Ξέρεις πως είναι, η μαμά μου είναι συνέχεια εκτός πόλης και ο μπαμπάς μου...δεν μιλάω του μπαμπά μου''

- '' Είναι και ο Μέισον εδώ για σένα'' είπα προσπαθώντας να την κάνω να σταματήσει να κλαίει.

Μου ράγιζε την καρδιά να την βλέπω έτσι, όντως ήταν μόνη της εδώ, αλλά από εδώ και πέρα θα είχε τον Ντάνιελ και αν όλα πάνε καλά την δική της οικογένεια.

- '' Αγαπάω πολύ τον Μέισον και βγαίνουμε πολλές φορές έξω αλλά τώρα είναι δύσκολο που έρχεται και ο γάμος μου με τον Ντάνιελ'' είπε συνεχίζοντας το βουβό κλάμα της. '' Υπάρχει αυτό το κενό μεταξύ μας που δεν μπορώ να εξηγήσω...όλα αυτά επειδή παντρεύομαι. Όσο για την οικογένεια του Ντάνιελ, είναι πολύ παγωμένοι μαζί μου. Είναι φανερό ότι δεν με θέλουν εδώ''

- '' Ο Ντάνιελ;'' την ρώτησα προσπαθώντας να εκμεταλλευτώ το μεθύσι της για να μάθω τι γίνεται μεταξύ τους. Δεν ήταν χαρούμενη και αυτό φαινόταν.

- '' Αγαπώ τον Ντάνιελ, είναι καλό παιδί και δεν είναι σαν τους άλλους αλλά...'' μου είπε διστακτικά.

Κατάλαβα ότι πολεμούσε με τον αν θα μου έλεγε την συνέχεια αυτού του αλλά. Περίμενα να δω πότε θα είναι έτοιμη, ξαφνικά, σήκωσε το κεφάλι της και με κοίταξε.

- '' Νομίζω ότι είναι...είναι..''  μου είπε με κλάματα.

Η Λορέιν άπλωσε τα χέρια της και έπιασε τα δικά μου, τα έσφιξε τόσο δυνατά λες και έπαιρνε δύναμη και κουράγιο για να μου πει αυτό που ήθελε. Γούρλωσε τα μάτια της και με κοίταξε με δάκρυα στα μάτια, δάκρυα τα οποία κρατούσε εδώ και πολύ καιρό αλλά τώρα τα άφησε να βγουν προς τα έξω, όλα τα συναισθήματα με τα οποία πάλευε..ένας θεός ξέρει πόσο καιρό...τα άφησε να βγουν εκείνη την στιγμή. Εκείνη την στιγμή ήταν έτοιμη να μου μιλήσει.. τι να την βασάνιζε άραγε;

Ξαφνικά, από την πόρτα του δωματίου μου, την οποία δεν είχαμε κλείσει μπήκε τρέχοντας ο Ντάνιελ και ήταν θυμωμένος.

- '' Λορέιν τι κάνεις έξω τόσο αργά;  Άκουσα ότι έπινες πάλι, μία νύχτα πριν τον γάμο μας; Έχεις ιδέα πως με κάνει αυτή σου η πράξη να δείχνω;'' είπε θυμωμένα στην Λού χωρίς καν να ανοιγοκλείσει τα μάτια του, ο θυμός του ήταν σίγουρα μεγάλος.

- '' Ντάνιελ! Γεια σου αγάπη μου... η Σάρλοτ ήθελε..και εγώ δηλαδή..'' ΄του είπε προσπαθώντας να δικαιολογηθεί.

Αλλά δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρόταση της.

- '' Άσε με να τελειώσω εγώ αυτή την πρόταση για σένα Λορέιν. Πίστεψες ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να εμφανιστείς στον γάμο μας μισό μεθυσμένη, στον δικό σου γάμο. Πολύ αριστοκρατικό και καλό από μέρους σου'' της φώναξε γυρνώντας το κεφάλι του αλλού, σαν να ένιωθε προδομένος

- '' Σε παρακαλώ Ντάνιελ, πήγαινε το ήρεμα μαζί της, απλά ήπιε πάρα πολύ'' του είπα προσπαθώντας να τον ηρεμήσω.

Φυσικά με αγνόησε, όλη του η προσοχή ήταν στην μέλλουσα γυναίκα του.

- '' Έπρεπε να ξέρω ότι θα γυρίσεις πίσω στις παλιές σου συνήθειες Λορέιν'' είπε φωνάζοντας αλλά δείχνοντας απογοητευμένος.

- '' Στις παλιές μου τι; τι εννοείς;'' τον ρώτησε νευριασμένη.

- '' Ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ...τώρα πάμε να φύγουμε. Θα σε πάω σπίτι'' της είπε προσπαθώντας να ηρεμήσει.

Ο Ντάνιελ την άρπαξε από το χέρι και άρχισε να την τραβάει. Του φώναξα να περιμένει, αλλά είχαν ήδη φύγει. Αυτό όλο που έγινε ήταν πολύ περίεργο αλλά και ανησυχητικό. Τι να ήθελε να μου πει η Λορέιν για τον Ντάνιελ; Τι νόμιζε ότι ήταν...

Ξαφνικά ένιωσα κάτι στο εσωτερικό του χεριού μου, στο εσωτερικό του χεριού που κρατούσε η Λού..πως και δεν το είχα προσέξει τόση ώρα; ήμουν πολύ αναστατωμένη για να το δω. Άνοιξα το χέρι μου και είδα ένα σημείωμα...έγραφε..( Ulysess) τι να σήμαινε άραγε. Τι συμβαίνει εδώ πέρα;

  Η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένας αγώνας για την ύπαρξη, με τη βεβαιότητα ότι στο τέλος θα νικηθούμε.