- '' Ώστε όλα ξεκίνησαν με αυτόν τον περιβόητο γάμο ε;'' με ρώτησε ο ειδικός πράκτορας του FBI, Τζέιμς Ρούν. '' Η νύφη, Λορέιν Σμίθ εξαφανίστηκε την μέρα του γάμου της''

- '' Σωστά, την ώρα που θα έπρεπε να μπει στην αίθουσα για τον γάμο της δεν μπήκε, περιμέναμε πολύ ώρα αλλά τελικά ήταν άφαντη, δεν την βρήκαμε πουθενά'' του είπα κατεβάζοντας το βλέμμα μου.

- '' Από ότι έχω ακούσει μέχρι στιγμής και από το μέρος που μου έχεις πει, μου φαίνεται ότι πολλοί από τους καλεσμένους προτιμούσαν να μην εμφανιστεί η νύφη'' μου είπε δίχως να σπάσει το έντονο βλέμμα του.

- '' Πολλοί από τους καλεσμένους ήταν πλούσιοι που κοιτάνε μόνο το συμφέρον τους'' του είπα νευριασμένα.

- '' Δεν μου φαίνεται περίεργο που δεν νοιάστηκαν, μία νύφη να τρέχει από τον γάμο της...δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε κάτι τέτοιο'' μου είπε κοιτάζοντας τον φάκελο που είχε μπροστά του.

- '' Δεν έγινε έτσι, δεν το έσκασε από τον γάμο''είπα νευριασμένα.

- '' Και πως το ξέρεις αυτό;'' με ρώτησε με ήρεμη φωνή και σταθερό βλέμμα.

- '' Επειδή ήξερα την Λορέιν'' του απάντησα χτυπώντας το χέρι μου στο τραπέζι.

Η Λορέιν δεν ήταν πουθενά, σήκωσα το κορμί μου από το πάτωμα του δωματίου που υποτίθεται θα ετοιμαζόταν και έτρεξα προς τον διάδρομο. Στάθηκα για λίγο βλέποντας τους καλεσμένους να σηκώνονται σιγά- σιγά από τις καρέκλες τους ψιθυρίζοντας για την Λορέιν. Όλοι οι καλεσμένοι, συμπεριλαμβανομένου της οικογένειας Γουίλσον, έριχναν ανήσυχες ματιές δεξιά και αριστερά. Είχε περάσει μισή ώρα και ακόμα δεν υπήρχε κανένα σημάδι της Λορέιν.

Ο Μέισον καθόταν όρθιος δίπλα μου κοιτώντας τον κόσμο, προσπαθούσε να καταλάβει τι πήγε λάθος, ήταν μπερδεμένος όπως και εγώ, όπως όλοι μας.

- '' Δεν μου αρέσει αυτό που γίνεται, κάτι συνέβη'' μου είπε αγχωμένος, σχεδόν έτοιμος να κλάψει.

- '' Συμφωνώ, η Λορέιν μπορεί να είναι λίγο τρελή και να κάνει πράγματα πριν τα σκεφτεί αλλά...ποτέ δεν θα έχανε τον ίδιο της τον γάμο'' του απάντησα ανήσυχη.

- '' Την είδες εχτές, πως ήταν;'' με ρώτησε.

Εκείνη την ώρα πάγωσε το αίμα μου, δεν ήξερα τι να του απαντήσω, έπρεπε να του πω την αλήθεια αλλά αν έριχνε την ευθύνη πάνω μου που την άφησα να φύγει με τον Ντάνιελ σε τέτοια κατάσταση; Δεν την άφησα να φύγει, ο Ντάνιελ την άρπαξε με το ζόρι. Για κάποιο λόγο ένιωθα ότι έκανα συνέχεια λάθη. Δεν μπορούσα να μην του πω την αλήθεια. Έκατσα και του είπα τα πάντα, ότι έγινε εχτές, όλα τα γεγονότα με την σειρά. Του είπα ότι κάτι πήγαινε λάθος και ότι δεν ήταν καλά, του είπα ότι προσπάθησε να μου πει αλλά μπήκε ο Ντάνιελ και την έβγαλε με το ζόρι έξω από το δωμάτιο μου.

- '' Νομίζεις ότι μπορεί να είχε δεύτερες σκέψεις για τον γάμο;'' μου είπε αγχωμένος.

- '' Μπορεί. Μπορεί απλά να είχε το άγχος που έχει κάθε νύφη πριν τον γάμο, δεν ξέρω, φαίνεται ότι προσπαθούσε εδώ και καιρό να προσαρμοστεί σε αυτό το περιβάλλον'' του είπα δείχνοντας τους γύρω μας. \

Ο Μέισον γύρισε και με κοίταξε με ανήσυχο ύφος, αμέσως μετά έστρεψε την ματιά του στον κόσμο κουνώντας το κεφάλι του. Μπορούσα να καταλάβω ότι μέσα του μετάνιωνε που άφησε την μικρή αδερφή του να μπλεχτεί με τέτοιους ανθρώπους. Έβαλα το χέρι μου στον ώμο του προσπαθώντας να του δείξω ότι ήμουν εδώ αν ήθελε κάποιον να μιλήσει.

- '' Ποτέ δεν θα έφευγε εγκαταλείποντας τα πάντα έτσι'' είπε συνεχίζοντας να ατενίζει την αίθουσα με την κρύα ματιά του. '' Ορκίζομαι ότι άμα έπαθε κάτι ή της συνέβη κάτι....''

Πριν προλάβει να τελειώσει την πρόταση του ακούσαμε έναν μεγάλο θόρυβο, γυρίσαμε όλοι και είδαμε τον Ντάνιελ μαζί με τον πατέρα του να τρέχουν μέσα στην αίθουσα με σοβαρό ίσως και λίγο νευριασμένο ύφος. Μία λεπτή μεγάλης ηλικίας γυναίκα έτρεξε προς το μέρος τους από την γωνία μόλις τους είδε να περνάνε την πόρτα. Υπέθεσα ότι θα είναι η μητέρα του Ντάνιελ. Μετακινήθηκα όσο πιο κοντά μπορούσα για να ακούσω τι λέγανε.

- '' Λοιπόν, την βρήκατε;'' ρώτησε με αυστηρό ύφος.

- '' Ψάξαμε όλη την έπαυλη Μάργκαρετ, δεν υπάρχει κανένα ίχνος της. Έχει εξαφανιστεί'' της απάντησε ο κύριος Αλεξάντερ.

- '' Στα αλήθεια το έσκασε από τον γάμο, πόσο απογοητευτικό'' είπε χωρίς να δείξει ίχνος στεναχώριας.

- '' Απογοητευτικό; Εμένα παραπάνω μου φαίνεται σαν να είναι αχάριστη. Πως μπόρεσε να μου το κάνει αυτό;'' είπε νευριασμένος.

Η ματιά μου έπεσε στο πλαϊνό μπαρ δίπλα από εκεί που μιλούσε η οικογένεια Γουίλσον, όπου και εντόπισα τον Μπράις να κάθεται να πίνει. Καθόταν πίνοντας γρήγορα πολλές γουλιές από το ποτό του. Μπροστά του, σε σειρά υπήρχαν πολλά άδεια μπουκάλια βότκας και ουίσκι.

- '' Σου είπα αδερφέ, μπορείς να παίζεις όσο θέλεις με σκουπίδια αλλά μην τα φέρνεις σπίτι'' είπε πίνοντας μία γουλιά από το ποτό του.

Έφυγα από την θέση που καθόμουν για να ακούω την συζήτηση τους και πήγα κοντά στον Ντάνιελ, τον κοίταξα στα μάτια και του είπε ότι κάτι πρέπει να της έχει συμβεί.

- '' Ξέρεις την Λορέιν πολύ καλά, δεν θα έφευγε ποτέ έτσι ειδικά την μέρα του γάμου της μαζί σου, σε αγαπάει και αυτό φαίνεται'' του είπα με καθυσηχαστικό ύφος.

- '' Κάθε σκύλος αγαπάει το αφεντικό του μέχρι να το δαγκώσει'' μου απάντησε ο Μπράις προφανώς ενοχλημένος που με έβλεπε.

- '' Νόμιζα ότι ήξερα την Λορέιν...''μας διέκοψε λέγοντας ο Ντάνιελ απογοητευμένος.

- '' Την ήξερες, την ξέρεις! είναι η γυναίκα που θες να περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου μαζί της''

- '' Ειλικρινά, δεν είμαι τόσο σίγουρος πια. Η Λορέιν μου, ποτέ δεν θα μου το έκανε αυτό''μου απάντησε έτοιμος να βάλει τα κλάματα.

Δεν είχα προσέξει ότι ο Μέισον είχε έρθει κοντά μας, στεκόταν δίπλα μου ακούγοντας την συζήτηση μας.

- '' Ακριβώς, δεν θα το έκανε. Τι και αν κάποιος την πρόλαβε πριν βγει από το δωμάτιο;'' είπε ο Μέισον χωρίς να θέλει να πιστέψει ότι είχε συμβεί κάτι τέτοιο.

- '' Τι εννοείς; ότι κάποιος την απήγαγε;'' ρώτησε έκπληκτος.

- '' Σας παρακαλώ, σταματήστε με τις βλακείες, όλες οι νύφες έχουν δεύτερες σκέψεις πριν τον γάμο'' πετάχτηκε λέγοντας η Άντι. '' Το θέμα είναι αν θα τις ακούσεις, εδώ η Λορέιν μάλλον τις άκουσε και δεν άντεξε. Δεν ήταν έτοιμη να μπει στον κόσμο μας''

- '' Δεν θα καταλήξουμε πουθενά έτσι. Ας το σκεφτούμε λογικά. Ποιος ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που είδε την Λορέιν;''

- '' Tην είδα το πρωί να ετοιμάζεται στο δωμάτιο'' είπε η μητέρα του Ντάνιελ

- '' Πότε ήταν αυτό;'' την ρώτησα.]

- '' Δεν ξέρω, πρέπει να ήταν πριν... 4-5 ώρες'' μου απάντησε.

- '' Και κανείς δεν την είδε από τότε;'' φώναξα απευθυνόμενη σε όλους.

Κανείς δεν μίλησε, όλοι με κοιτούσαν με τα κενά τους βλέμματα χωρίς να έχει κανείς απάντηση. Γύρισα και κοίταξα τον Μέισον, ήταν νευρικός, με οποιαδήποτε ευκαιρία που θα έβρισκε θα ξεσπούσε, δεν του άρεσε καθόλου αυτή η κατάσταση και κανείς δεν μας βοηθούσε. Κανείς δεν την είχε δει από τότε. Ξαφνικά, μπήκε μέσα στην αίθουσα ο Λούκας βάζοντας το τηλέφωνο του στην τσέπη του. Μας πλησίασε αργά λέγοντας μας ότι είχε μιλήσει με την αστυνομία. Μας είπε να κάτσουμε όλοι εδώ και να περιμένουμε μέχρι να έρθουν.-

- '' Την αστυνομία; είσαι σοβαρός; επειδή η νύφη το έσκασε;'' φώναξε νευριασμένα ο Μπράις προσπαθώντας να σηκωθεί από την καρέκλα του.

- '' Αγνοείται Μπράις, αν της συνέβη κάτι...''

Τα λόγια του Λούκας με έκοψαν βαθιά, δεν ήθελα να πιστέψω ότι κάτι κακό είχε συμβεί της Λού μου, μπορεί απλά να το έσκασε από το γάμο...αλλά ποτέ δεν θα το έκανε αυτό, δεν είναι του χαρακτήρα της. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι όλοι μας ήμασταν μπερδεμένοι.

- '' Φυσικά ο κύριος Έμερσον από εδώ δεν θα έχανε ευκαιρία να φωνάξει την αστυνομία για να γελοιοποιήσει την οικογένεια μου'' είπε ο κύριος Αλεξάντερ, φανερά ενοχλημένος.

- '' Είσαι σοβαρός; Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την αντιπαλότητα που έχεις με την οικογένεια μου'' του απάντησε ο Λούκας κρατώντας την ψυχραιμία του.

Ο Μπράις μετά από πολύ ώρα προσπάθειας κατάφερε να σηκωθεί από την καρέκλα του παίρνοντας ένα μπουκάλι ουίσκι από το μπαρ. Προχώρησε πίνοντας μέχρι να φύγει από την αίθουσα. Η κυρία Μάργκαρετ άρχισε να ξεφυσάει.

- '' Λοιπόν, αφού ο Λούκας έκανε σίγουρη την παραμονή μας στην έπαυλη ας κάτσουμε πιο άνετα περιμένοντας'' είπε η κυρία Μάργκαρετ καθώς πήρε μία καρέκλα και κάθισε. '' Είμαι σίγουρη ότι τα νεύρα όλων είναι...αρκετά έντονα. Το προσωπικό μας μπορεί να μας σερβίρει φαγητό και ποτό καθώς περιμένουμε''

Οι καλεσμένοι άρχισαν να πηγαίνουν προς το μπουφέ σχολιάζοντας την τροπή των γεγονότων. Εγώ έμεινα πίσω, με όλους τους καλεσμένους απασχολημένους ίσως να μπορούσα να βγάλω μία άκρη για το συνέβη στην Λορέιν. Είμαι σίγουρη ότι κάποιος θα ήταν πρόθυμος να με βοηθήσει. Από την άλλη σκέφτηκα καλύτερα να μείνω με τους άλλους, δεν ήθελα να με βρει η αστυνομία να ψάχνω. Πήγα και έκατσα σε ένα τραπέζι μαζί με τον Λούκας και τον Μέισον.

- '' Νομίζω μπορούμε να περιμένουμε την αστυνομία να φτάσει από στιγμή σε στιγμή'' μας ενημέρωσε ο κύριος Αλεξάντερ.

- '' Τέλεια, να μας πει και η αστυνομία να λείπει κάποιο αντικείμενο αξίας'' είπε η κυρία Μάργκαρετ.

Δεν πίστευα αυτά που άκουγα.

- '' Μητέρα, η Λορέιν δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο'' είπε ο Ντάνιελ.

- '' Είμαι σίγουρος ότι μία σαν την Λορέιν με τέτοιο παρελθόν και από τέτοια οικογένεια θα ξέρει πως να κλέψει εύκολα κάτι'' είπε ο Μπράις γελώντας.

- '' Αρκετά, άλλη μία λέξη να πεις για την αδερφή μου και θα το μετανιώσεις'' φώναξε νευριασμένα ο Μέισον.

- '' Ω! Νιώθεις ότι είσαι κάποιος εγκληματία;'' είπε ο Μπράις γελώντας, ήξερε πολύ καλά ότι τον προκαλούσε. '' Θέλεις να προσθέσεις και μία επίθεση στην λίστα σου; είμαι σίγουρος θα βοηθήσει πολύ την κατάσταση της οικογένειας σου.

Για ποιο πράγμα μιλούσε ο Μπράις; άραγε ο Μέισον να είχε προβλήματα με την αστυνομία; και ποια κατάσταση στην οικογένεια;

Είδα τον Μέισον να σφίγγει τις γροθιές του κοιτώντας νευριασμένα τον Μπράις, ήταν έτοιμος να του επιτεθεί. Ο Μπράις άρχισε να περπατάει προς την αντίθετη πλευρά αλλά γυρίζει απότομα και ρίχνει μια μπουνιά στο πρόσωπο του Μέισον. Ο Μέισον δεν έχασε την ισορροπία του, πράγμα περίεργο, αλλά μάτωσε η μύτη του. Δεν το περίμενε. Αυτό που έγινε όμως μετά δεν το περίμενα εγώ.

Ο Μέισον έπεσε πάνω στον Μπράις ρίχνοντας τον στο πάτωμα και πέφτοντας από πάνω του. Άρχισε να του ρίχνει μπουνιές ασταμάτητα χωρίς να σταματάει. Είδα μία πλευρά στον Μέισον που δεν είχα δει ποτέ, τα μάτια του ήταν παγωμένα χωρίς να έχουν κανένα συναίσθημα. Για κάποια στιγμή γύρισε και με κοίταξε αλλά το βλέμμα του ήταν απόμακρο, σχεδόν άγριο.

Έτρεξα και μπήκα ανάμεσα τους, ο Μέισον δεν σταματούσε να του ρίχνει μπουνιές και κανείς δεν έκανε κάτι. Έπρεπε να κάνω κάτι. Μπήκα ανάμεσα τους φωνάζοντας ότι δεν είναι ώρα για τέτοια πράγματα. Ο Μπράις γύρισε και με χτύπησε με δύναμη με τον αγκώνα του στο στομάχι, δεν ξέρω αν ήταν επίτηδες η καταλάθος. Έπεσα κάτω κρατώντας το στομάχι μου. Ήταν λες και είχε φύγει όλος ο αέρας από μέσα μου.

- '' Μην ανακατεύεσαι'' μου φώναξε ο Μπράις.

Ο Μέισον μόλις με είδε να πέφτω έτρεξε δίπλα μου.

- '' Μην τολμήσεις να της ξαναμιλήσεις έτσι'' του φώναξε δυνατά μπαίνοντας ανάμεσα μας.

Ο Λούκας έτρεξε και πήρε τον Μπράις τραβώντας τον μακριά από εμάς και την αίθουσα. Ο Μπράις χτυπούσε τον Λούκας αλλά μάταια. Καθώς φώναζαν ο ένας του άλλου η πόρτες άνοιξαν και μπήκε μέσα η αστυνομία. Ο Μέισον με πήρε από το χέρι και κάναμε μερικά βήματα πίσω καθώς ο Μπράις έσπρωξε τον Λούκας μακριά του.

Ένας από τους αστυνομικούς, ένας άντρας κάπως μεγάλης ηλικίας ήρθε κοντά μας και άρχισε να μιλάει δυνατά για να ακούσουν όλοι.

- '' Λοιπόν, θέλω όλοι να ηρεμήσετε, θα αναλάβουμε εμείς από εδώ και πέρα. Είμαι ο αρχηγός αστυνομίας Άντρε Γουάλας και από εδώ οι βοηθοί μου, Τζέφρι Λί και Ναόμι Φίσερ''

Είχε έρθει η ώρα να ανακαλύψουμε τι είχε συμβεί στην Λορέιν...η αστυνομία δεν ήταν στην λίστα των καλεσμένων αλλά ποιος να φανταζόταν ότι θα τους είχαμε ανάγκη. Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει τι θα γινόταν; Πιθανών κανένας από εμάς...

Η ζωή είναι μικρή για όσους κάνουν το καλό, αλλά για όσους κάνουν το κακό, μια μόνη στιγμή είναι ένας άπειρος χρόνος.