Το τέλος ήταν πολύ κακογραμμένο και το ξαναγράφω σπάζοντας το σε πιο μικρά κεφάλαια. Όποιος έχει διάθεση τα διαβάζει . 

Τον ακούω να προσπαθεί να βρει τις ανάσες του καθώς πέφτει μπρούμυτα στο στρώμα. Είναι ιδρωμένος και τα μαλλιά του είναι ανάστατα. Περνώ μέσα απο τα μαλλιά του το χέρι μου και μου το αρπάζει χωρίς να με κοιτά. Μου το κρατά σφιχτά και ύστερα καθώς ανοίγει αργά τα μάτια ,μου φιλά ένα ένα τα δάχτυλα.

Προσπαθώ κι εγώ να βρω τις ανάσες μου. Όλο αυτό που μόλις έγινε..απλά ήταν απίστευτο. Δεν είχα ιδέα πως μπορούσαμε να νιώσουμε έτσι. Γιατί είμαι σίγουρη πως το ένιωσε και αυτός. Μου το απέδειξε το κορμί του , ο τρόπος που με άγγιζε , ο τρόπος που η ματιά του χανόταν στη δική μου. 

Δεν με είχε ακουμπήσει ποτέ με τέτοιο τρόπο. Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Υποτίθεται οτι ο δεσμός θα έσβηνε αφού χάναμε τους λύκους μας αλλά νιώθω πως γεννιέται ένας νέος. Πιο ισχυρός. Πιο συνειδητός.  

"Όλα καλά?" μου ψιθυρίζει και νιώθω το ζεστό κορμί του πλάι στο δικό μου. Οι καρδιές μας ακόμη χτυπάνε συνταιριασμένες.

"Όλα καλά" του επιβεβαιώνω και μου χαμογελά. Βάζει αργά το μικρό μου δάχτυλο στο στόμα του το κλείνει μέσα στα χείλη του και με κοιτάζει. 

Ήταν κάτι παραπάνω απο καλά. 

Τον ακούω να γελάει καθώς κρύβει το πρόσωπο του στο μαξιλάρι. 

"Όχι ακριβώς η αντίδραση που περίμενα Άλεξ" του λέω σοβαρά ίσα για να ακούσω ένα πιο δυνατό γέλιο.

Μισο σηκώνει το κεφάλι και με κοιτά. Τα γκρίζα μάτια του γυαλίζουν ακόμη και στο ημίφως των κεριών. 

"Είμαι ευτυχισμένος" 

Τα λακάκια στα μάγουλα του κάνουν την εμφάνιση τους. Είμαι κι εγώ ευτυχισμένη.

"Να φέρω κάτι να πιούμε?" 

Του γνέφω καταφατικά καθώς ανασηκώνεται . Μου αφήνει ένα αργό φιλί στον ώμο μου και με σκεπάζει με το δερμάτινο μπουφάν του. Δεν νομίζω το σπίτι να έχει κουβέρτα . Δεν έχει σχεδόν τίποτα. 

"Να δω τι υπάρχει απο αλκοολ..κι έρχομαι.." μου ψιθυρίζει και ανασηκώνεται. Τον βλέπω να περπατά σχεδόν κουρασμένα προς την κουζίνα αλλά με την αυτοπεποίθηση στο κορμί του εκείνη που πάντα συνήθιζε να έχει και ως Άλφα του Κόκκινου Φεγγαριού. Κάποια πραγματα υποθέτω δεν αλλάζουν. Φοράω το δερμάτινο του χωρίς να κάνω προσπάθεια να βρω τα ρούχα μου και τον ακολουθώ στην κουζίνα, προσπερνώντας τα μικρά κεράκια στο ξύλινο δάπεδο. 

 Δεν μπορώ να τον περιμένω. Νιώθω πως τον χρειάζομαι κοντά μου. 

Τον βρίσκω γυμνό να  κοιτά ένα μπουκάλι κρασί. Με αντιλαμβάνεται αλλά δεν στρέφει την προσοχή του σε εμένα. 

"Δεν έχω ποτήρια" 

Γυρίζει και με κοιτά προβληματισμένος. 

"Πώς γίνεται να μην έχεις ποτήρια?" κοιτάζω φευγαλέα τα μεγάλα ντουλάπια της κουζίνας.

Πίνει απο το μπουκάλι ενώ προσέχω οτι το βλέμμα του κολλάει στο γυμνό κορμί μου. Με κάνει να ντρέπομαι. Δεν έχω συνηθίσει να..

"Μην ντρέπεσαι" 

Κατεβάζει το μπουκάλι και κρατώντας το στο ένα χέρι με πλησιάζει αργά. Με το άλλο χέρι του τραβά το δερμάτινο του απο πάνω μου και το ρίχνει στο πάτωμα.

"Πιές" μου δίνει το μπουκάλι και αντιγράφω την κίνηση του. Βάζω το στόμιο του μπουκαλιού στο στόμα μου καθώς με κοιτά ασταμάτητα. Το χέρι του χαιδεύει το λαιμό μου και ύστερα κατεβαίνει αργά προς το σημάδι που έχω στην κοιλιά μου.

"Τα έσπασα όλα τα ποτήρια πριν δυο μέρες" μου απαντά καθώς με πλησιάζει τόσο που οι κοιλιακοί του αγγίζουν την κοιλιά μου. Νιώθω το δέρμα μου να γαλβανίζεται και με δυσκολία κρατάω το μπουκάλι στα χέρια μου. Μπορεί να μου έκανε έρωτα πριν απο λίγη ώρα και όμως ακόμη και τώρα , γυμνή μπροστά του νιώθω να τα χάνω με ένα άγγιγμα του. 

Είναι τόσο παράξενο. Δεν ήξερα πως οι άνθρωποι μπορούν να νιώθουν έτσι. Κι όμως να που είμαι μπροστά του νιώθοντας πιο ερωτευμένη απο ποτέ. Και αμήχανη και ευτυχισμένη και όλα μέσα μου φωνάζουν στον υπερθετικό βαθμό. Τον θέλω δικό μου. Θέλω να τον έχω με κάθε τρόπο. 

"Τι ..τι έσπασες?" ψιθυρίζω καθώς νιώθω το χέρι του να μου παραμερίζει τα μαλλιά και να με φιλά στο λαιμό. Τα χείλη του είναι ακόμη καυτά απο τα φιλιά που δίναμε πριν απο λίγο με απίστευτο πάθος ο ένας στον άλλον. Με φιλούσε συνέχεια όσο κάναμε έρωτα..ένιωθα πως θα μου έκλεβε την ανάσα. Ο τρόπος που με διεκδικούσε..-

"Έσπασα τα ποτήρια όλα πριν δυο μέρες. " 

Με γλύφει στο λαιμό και μου αφήνει μικρές δαγκωματιές

" γιατί σε σκεφτόμουν "

 συμπληρώνει καθώς νιώθω το χέρι μου να αφήνει απροειδοποιητα το μπουκάλι. Ακούω το σπάσιμο του γυαλιού αλλά δεν μπορώ να κουνηθώ απο την θέση μου. 

Ο Άλεξ..

...

Ο Άλεξ..

"Αχ .."

"Μμμ..συμφωνώ" μου απαντά καθώς το κορμί μου είναι ήδη πάνω στον πάγκο της κουζίνας, έτοιμο για εκείνον.