Αλεξάντερ

Πετάω το μπαλάκι μου μηχανικά στο ταβάνι και το ξαναπιάνω.

Εδώ και ώρες. Υποτίθεται με βοηθάει να συγκεντρωθώ και να σκεφτώ το σχέδιο μάχης και εγώ αντί να σκέφτομαι πως σκατά θα εξαφανίσω απο τον χάρτη το Ασημένιο Φεγγάρι κάθομαι και σκέφτομαι..

Ρίχνω με φόρα το μπαλάκι ξανά στο ταβάνι και γυρνά αυτόματα στα χέρια μου. Το σφίγγω και μου έρχεται να..

Απο την στιγμή που ήρθε εκείνη στην αγέλη μου δεν έχω βρει ηρεμία.

Δεν είχες ποτέ ηρεμία Αλεξάντερ

Αγνοώ τον Άλεφ στο κεφάλι μου . Ντρέπομαι για τον λύκο που έχω. Και επίσης έχω απίστευτα νεύρα. Το πρώτο πράγμα που εκπαιδεύτηκα στο στρατιωτικό κάμπ απο μικρό παιδί είναι να ελέγχω τα νεύρα μου και το κουτάβι με έχει κάνει να χάσω κάθε αυτοπειθαρχία . Πως σκατά να κατέβω στην προπόνηση έτσι?

Πρώτον δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ.

Δεύτερον αν κατέβω στην προπόνηση θα σαπίσω στο ξύλο κάποιον.

Δεν έπρεπε να την δεχτώ στην αγέλη μου , έπρεπε να την αφήσω να πεθάνει στο δάσος, αλλά ο Άλεφ την ίδια στιγμή που την είδε να φεύγει απο την αγέλη τρελάθηκε, έτρεξε σαν τρελός να την βρει. Είναι λίγες οι φορές που χάνω τον έλεγχο του λύκου μου. Που δεν μπορώ να τον τιθασσεύσω.

Αλεξάντερ όταν είδες οτι την είχαν πλησιάσει οι αδέσποτοι ξέρεις οτι και εσύ τρελάθηκες στην ιδέα οτι ίσως την είχαν αγγίξει

"Τρελάθηκα στην ιδέα οτι καταπάτησαν την περιοχή μου"

"Τρέφεις αυταπάτες"

Ζουλάω το μπαλάκι στα χέρια μου

"Ξέρεις οτι δεν πρέπει να χάνω την ηρεμία μου ξέρεις τι δυνάμεις έχουμε μην με προκαλείς Άλεφ . Απλά κόψτο"

Δεν είμαι τυχαία Άλφα του Κόκκινου Φεγγαριού . Δεν είναι οτι είμαι μόνο δυνατός ή πολυμήχανος στην μάχη. Δεν είμαι μόνο αυτό. Η μητέρα Σελήνη μου έδωσε καταστροφικές δυνάμεις που απο μικρός προσπάθησα να τιθασσεύσω. Έχασα γονείς και φίλους. Με έκλεισαν σε στρατιωτικό καμπ προσπαθώντας να μου μάθουν να ελέγχω την δύναμη μου, απλά δεν μπορώ να έχω για ταίρι μια μαλθακή αθώα ύπαρξη. Είναι αστείο και με τρελαίνει. Υποτίθεται οτι η Σελήνη μας ζευγαρώνει με ισάξιους όχι με την κόρη ενός Ωμέγα. Η Ελίζα δεν έχει τίποτα , είναι το τίποτα .

"Πόσο ακόμη θα κοροιδεύεις τον εαυτό σου? Είμαστε ερωτευμένοι, αποδέξου το ταίρι μας.Φαντάζεσαι τι θα γίνει αν η Ελίζα μάθει οτι γνώριζες οτι είναι το ταίρι σου απο την πρώτη στιγμή που την είδες και την έδιωξες?Οτι  την απόρριψες? Σκέφτηκες το ενδεχόμενο να μας απορρίψει αν μάθει την αλήθεια?"

"Θα φιλούσε τα πόδια μου απο χαρά αν μάθαινε οτι ο Άλφα της ισχυρότερης φυλής την έχει ταίρι"

"Είσαι αλλαζόνας και δεν θα επιτρέψω να χάσω το ταίρι μου"

Σηκώνομαι πάνω και βηματίζω ασταμάτητα στο δωμάτιο. Η Σελήνη σε όλους στέλνει ταίρι για να τους ολοκληρώνει και να τους ηρεμεί , μόνο εμένα μου έτυχε η χειρότερη όλων. Ούτε τον λύκο της δεν εμφανίζει. 

"Ακόμη και η ίδια ντρέπεται για τον λύκο της, πως εγώ να μην ντραπώ για εκείνη?"

"Το ταίρι μας είναι ξεχωριστό , ρίξε τις ασπίδες σου πριν είναι αργά , είναι δική μας και της ανήκουμε"

"ΔΕΝ ΑΝΗΚΩ ΣΕ ΑΥΤΗΝ"

Φοράω ένα τζην και ένα μακό, ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπο μου. 

Βασικά θα την βρω και θα την κάνω να φτύσει αίμα αν δεν μου πει την αλήθεια για το λύκο της. Θα την κλείσω στο μπουντρούμι και δεν θα ξαναδει το φως του ήλιου.

"ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΑΓΓΙΞΕΙΣ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΣΕΙΣ ΤΟΝ ΛΥΚΟ ΣΟΥ"

" Το έκανα ήδη μια φορά αλλά δεν σε είδα να κάνεις κάτι"

Δεν ήταν το ταίρι μας εκείνη. Σου το έλεγα απο την πρώτη φορά που την μύρισα 

"Δεν έκανα λάθος Άλεφ , σταμάτα να το λες . Νομίζεις οτι με παρηγορεί αυτό το ηλίθιο παραμύθι που υποστηρίζεις?"

Δεν ακούω να μου μιλάει. Θύμωσε.

Ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος λυκάνθρωπος να τσακώνεται τόσο με τον λύκο του. Μόνο στην μάχη είμαστε μια γροθιά . Σε όλα τα υπόλοιπα διαφωνούμε. Τουλάχιστον απο την ημέρα εκείνη που πρωτοσυνάντησα το πρώτο ταίρι μας. Ο Άλεφ κι εγώ ήταν η πρώτη φορά που μαλώσαμε.

"Βασικά θα πάω και θα απαιτήσω να μου πει για τον λύκο της. Υπήρξα πολύ ευγενικός μαζί της" 

Ανοίγω την πόρτα και την βροντάω με δύναμη πίσω μου.

Φτιάχνω το μαλλί μου στα γρήγορα .

Σκατά δεν έπλυνα τα δόντια μου.

Σταρχίδια μου.

Προχωράω προς την κουζίνα..είναι νωρίς ακόμη αλλά μπορεί..

Ανοίγω την πόρτα αλλά η κουζίνα είναι άδεια.

Βλέπω στο βάθος την Τζο.

"Που σκατά είναι" της φωνάζω και με αγριοκοιτάζει. Ξέρω οτι δεν με συμπαθεί.

Λυπάμαι που δεν είμαι ο πρίγκηπας που περίμενε για ταίρι για την φίλη της αλλά κι εγώ δεν θα την επέλεγα ποτέ.

"Στο σπίτι της Άλφα ..εμ..δηλαδή βάφει το σπίτι και.."

"Βάφει το σπίτι ?"

"Όχι βασικά δεν είναι στο σπίτι της..είναι στο δάσος"

ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΨΈΜΜΑΤΑ?

"Λες ψέμματα στον Άλφα ? Τι νομίζεις οτι είμαι κανένας γελοίος που δεν ξέρει πότε-"

Μου κόβεται η ανάσα αυτόματα.

ΣΚΑΤΑ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ

"Δεν το βάφει μόνη της έτσι?" 

Γρυλίζω μέσα απο τα δόντια μου και νιώθω το αίμα να συσσωρεύεται όλο στο κεφάλι μου.

"Άλφα μόνη το έβαφε ..δηλαδή κι εγώ μαζί της..αλλά είχα δουλειά και πέρασε απο εκεί ο Τζει-"

Η φράση της κόβεται στην μέση καθώς βλέπει τα μάτια μου να γίνονται κόκκινα.

Σκατά σκατά

Να γιατί δεν την θέλω για ταίρι, ούτε να υπακούσει δεν μπορεί της είπα ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΑΝΤΡΕΣ

Τα μάτια μου πυρακτώνονται.

Ξέρω πως αν δεν ηρεμήσω θα κάψω όλο το σπίτι της αγέλης. Λες και επέστρεψα στην εφηβεία μου νιώθω , όταν ως έφηβος ακόμα δεν μπορούσα να ελέγξω την δύναμη μου.

Κλείνω τα μάτια μου και παίρνω βαθιές ανάσες.

Οι φλόγες ηρεμούν . 

Ανοίγω τα μάτια μου ξανά.

Απλά πρέπει να μείνω ήρεμος.

Την προσπερνάω ενώ την βλέπω να έχει παγώσει. 

Τι νόμιζε οτι είμαι Άλφα γιατί ξέρω να σκοτώνω με καλή τεχνική?

Πάω με γρήγορα βήματα προς την έξοδο του σπιτιού..έξω στην προπόνηση έχουν σχεδόν μαζευτεί όλοι. Δεν υπάρχει ούτε μια φορά που να έχασα προπόνηση, ούτε μια φορά που να μην έχω κατέβει πρώτος στην αυλή και να τους περιμένω.

Πως σκατά με έχει κάνει έτσι το κουτάβι?

"ΑΛΦΑ ΑΝΥΣΥΧΗΣΑΜΕ"

Οι Βήτα με φωνάζουν απο το βάθος.

Πιάνω την μυρωδιά της Ελίζας, είναι όντως στο σπίτι του δάσους.

"ΞΕΚΙΝΗΣΤΕ ΜΟΝΟΙ"

Ξεκινάω να τρέχω . Καταλαβαίνω οτι η αγέλη μου με κοιτάει έκπληκτη αλλά με αυτό θα ασχοληθώ μετά, αλλο με καίει τώρα.

Τρέχω και λίγο πριν φτάσω στο σπίτι σταματάω.

...

..

Παίρνω ανάσες.

....

Αλεξάντερ ήρεμα .

...

Παίρνω ανάσες και κοιτάω τον Τζέισον δίπλα στην Ελίζα.

...

ανάσες Αλεξ

...

Βάφουν παρέα και εκείνη ΤΟΥ ΓΕΛΑΕΙ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ

ΑΝΑΣΕΣ ΑΛΕΞ 

...

Απλά θα του πω να ξεκουμπιστεί ΤΩΡΑ απο δίπλα της..δεν ξέρει οτι είναι το ταίρι μου στην τελική και-

ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΓΑΜΩ ΤΗΣ ΕΠΙΑΣΕ ΤΟ ΧΕΡΙ

"ΔΙΚΗ ΜΟΥ"

Ο Άλεφ τρελαίνεται μέσα μου να την διεκδικεί , εγώ δεν νιώθω ειλικρινα ..δεν νιώθω τίποτα οι φλόγες απο τα μάτια μου ήδη γλιστράνε απο μέσα νιώθω να με κυριεύει ο θυμός, της πιάνει το χέρι κι εκείνη την βλέπω να σκύβει το κεφάλι, το τραβάει αλλά εκείνος...

ΔΕΝ ΤΟ ΑΦΗΝΕΙ ΤΙ ΣΚΑΤΑ .ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΓΓΙΖΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ

Ορμάω απο πίσω του και τον ρίχνω στο χώμα..δεν καταλαβαίνω τι κάνω, ο θυμός με πνίγει , του χτυπάω το κεφάλι στο χώμα, θα του συνθλίψω το κρανίο θα του διαλύσω το σώμα θα το ξεσκίσω και θα το πετάξω στα όρνια για παραδειγματισμό για όποιον πάει να αγγίξει το ταίρι μου ξανα

"ΑΛΦΑ ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ ΣΤΑΜΑΤΑ"

Ακούω την φωνή της Ελίζας αλλά με τρελαίνει περισσότερο, της είπα να μην πλησιάζει κανέναν άντρα, αυτή τα φταίει όλα

Γύρω μου ακούω φωνες αντρικές , οι Βήτα προσπαθούν να μας χωρίσουν αλλά τους βαράω οπου μπορώ και πιάνω πάλι τον Τζεισον, εκείνος κλαψουριζει

ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ

"ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ ΘΑ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ"

Με κρατάνε τρεις και αφηνιάζω τα μάτια μου πετάνε σπίθες , ξέρω πως θα βάλω σε όλα φωτιά, ο θυμός μου δεν υπολογίζει τίποτα

"Άλεξ σε ικετευω δεν κάναμε κάτι , τι έγινε? Συγνώμη που δεν πήρα την άδεια σου να βάψω το σπίτι"

Η Ελίζα λέει μαλακίες , τίποτα δεν μπορεί να καταλάβει?

ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΠΕΘΑΙΝΩ ΑΝ ΤΗΝ ΑΓΓΙΖΕΙ ΑΛΛΟΣ?

Τους ξεφεύγω και ορμάω στον Τζεισον , είμαι έτοιμος να του διαλύσω το κρανίο όταν..

...

...

....

Η καρδιά μου...

...

Οι ανάσες μου...

....

Όλα ηρεμούν ξαφνικά..

Είναι σαν να μπαίνει μέσα μου ένα κύμα ενέργειας και να σαρώνει το κορμί μου.

Σταματάω να χτυπάω τον Τζέισον.

Κοιτάω το χέρι που με αγγίζει.

Κάποιος μου προκαλεί αυτό το αίσθημα.

Το χέρι..

"Μας αγγίζει το ταίρι μας Αλεξάντερ"

Κοιτάω την Ελίζα . Κοιτάζω τα μάτια της. Είναι ήρεμη αν και φώναζε πριν απο λίγο. Είμαι σίγουρος οτι φώναζε.

Κοιτάω το χέρι της.

Δεν φοράει το βραχιόλι της.

Η ηρεμία που νιώθω ξαφνικά..μου την προκαλεί εκείνη?

"Α- ΑΦΉΣΤΕ ΜΑΣ ΜΟΝΟΥΣ"

Τραυλίζω?

Η Ελίζα αυτόματα σηκώνεται να φύγει , όπως και η αγέλη , ο Τζέισον είναι αιμόφυρτος αλλά ο λύκος του ήδη ξεκινά να τον γιατρεύει, φαίνεται γιατί αρχίζει να έχει πάλι τις αισθήσεις του.

Βλέπω την Ελίζα να βάζει το βραχιόλι της. 

Τι σκατά μου έκανε?

Την πιάνω απο τον καρπό.

"ΕΣΥ ΜΕΙΝΕ"

Με κοιτά ήρεμα και δαγκώνει τα χείλη της.

Κοιτάω τα χείλη της και αυτό είναι. Απλά δεν αντέχω.

Σε λίγο θα άκουγα την αγέλη να μουρμουρίζει έκπληκτη.

Σταρχιδια μου που γίνεται μπροστά τους.

"Άλεξ..δεν μπορώ να πάρω ανάσα...με πνίγεις" 

μου λέει η Ελίζα καθώς βαθαίνω το φιλί μου περισσότερο.