(Όπως έχετε καταλάβει το
προχωραω ως προς την ημερομηνία γιατί σύντομα θα έχουμε πολλές εξελίξεις)

Σε 5 μέρες έχουμε Χριστούγεννα.
Βγαινω για ψώνια με τον Αρη και την Νεφέλη.
Είχα καιρό να βγω με την παρέα μου ,σε σημείο να νιώθω πως έχω απομακρυνθει απο τους κολλητους μου.

Παρα όσα είχαν γίνει στο παρελθόν με τον Άρη,παραμένει να είναι ο κολλητός μου και τον αγαπώ το ίδιο με τοτε.

Μας αφήνει ο Αρης κοντά στην Ερμού και φεύγει για να βρει πάρκινγκ.

Προχωράμε κατα μήκος του μεγάλου πεζόδρομου και χαζευουμε τις βιτρίνες.
Στα δεξια μας βλέπουμε το hontos center,και πηγαίνουμε κατευθείαν προς τα εκεί.

Αγοράζουμε καλλυντικά και επειτα πηγαίνουμε στο διάδρομο με τα αρώματα.
Ωστόσο βλέπουμε τον Αρη να πλησιάζει.

«Ηξερα οτι θα σας βρω εδώ» γελάει.
«Θελω την γνώμη σου σε κάτι» λέω.
«Ναι πες μου» λέει και σκάει ενα χαμόγελο.
Η προθυμία του για όλα με κάνει να χαίρομαι που τον έχω φίλο.

«Θελω να πάρω ενα άρωμα στον Τζίμμυ,αλλά δεν ξέρω αν θα του αρέσει » αποκρυνομαι.

«Τελεια.Η ειδικότητα μου» απαντάει.

Προχωράμε χαζευοντας στους διαδρομους,μυρίζοντας πολλά από τα μπουκαλάκια που βρίσκονται στα ράφια.

Μετα απο κάποια λεπτα,ακούω την φωνη του Αρη ,καθως τον αντικριζω που κραταει ενα μπουκαλακι.

«Αυτο θα πάρεις.Τέλος.Ειναι υπεροχο ,θα το λατρεψει..»λεει και μοιάζει πολύ ενθουσιασμένος.

Μυρίζω και αμέσως ανατριχιαζω.
Τον σκέφτομαι να φοράει αυτό το άρωμα και με πιάνει ριγος.

«Αυτο θα παρω»

Πληρωνω βιαστικά,και βγαινω γρήγορα απο το μαγαζί πριν μας δουν κορίτσια μαζί με τον Αρη και αρχίσουν τις φήμες.

Μετα απο κανένα μισάωρο που είμαστε στο bershka, αποφασιζουμε να μπούμε σε ενα μαγαζί με βρεφικα ειδη.

Χαζευουμε ρουχαλακια,ώσπου η Νεφέλη συγκινείται.
Την κοιτάζω εξεταστικα και της λέω «Νεφελάκι μου κρύβεις κάτι;»

«Οχι μωρέ..απλα συγκινήθηκα.Θέλω και γω ένα μωρακι» λέει και γελάει σαν χαζό.

«Να πεις στον αδερφό μου να σου κάνει ένα » λέω και αρχίζουμε να χαχανιζουμε με τον Αρη.

«Χριστε μου Μυρτώ,είναι μονο 19»απανταει

Έπειτα αγοράζουμε μερικά ρούχα για τα δίδυμα και βγαίνουμε εξω απο το μαγαζί.

Σειρά έχουν τα Starbucks
Καθόμαστε στο Μοναστηράκι κσι πίνουμε ο καθένας απο το ρόφημα του.
Ακούω τον Αρη να λέει ψιθυριστα «πρεπει να το πω»

«Τι πρέπει να πεις Αρη ; »
«Εε;»λεει κάπως άβολα
«Αυτο δεν ψιθυρισες μόλις τώρα;
«Εε..ναι» τραυλιζει
«Σ'ακούμε τοτε»λεει η Νεφέλη και μπαίνει στην συζήτηση
«Νομιζω μου αρέσει κάποια..»λεει και αυτομάτως σηκώνομαι και τον αγκαλιαζω
«Αυτό είναι τέλειο» λέω αν και χωρίς λόγο ζηλεύω λιγάκι.

Τον κοιτάζω στα μάτια σε απόσταση -σχεδον- αναπνοής ώσπου νιώθω την νεφέλη να με σκουνταει μανιωδώς στο χερι.

Βγαινω απο την αγκαλιά του Αρη και κοιτάζω την νεφέλη που δείχνει με το χερι της μια νεαρή κοπέλα που πιθανόν μας τράβηξε φωτογραφία.

Τέλεια, αυτό μου έλειπε τώρα!

Κοιτάζω ανήσυχη τον Άρη οπου αρχίζει και τρέχει να βρει την κοπελα.

Μετα απο 10 λεπτά γυρίζει ο Άρης με σκυφτό το κεφάλι και με κοιτάζει απογοητευμένος..

«Μην μου πεις οτι..δεν..» λέω ανήσυχη καθώς δεν θέλω να ακούσω την απάντηση..

Εκείνος γνέφει το κεφάλι του και έπειτα βγάζει τα κλειδιά απο την τσέπη ως ένδειξη οτι η ωρα έχει περάσει και πρέπει να φύγουμε.

Προχωράω απογοητευμένη καθώς σκέφτομαι τι θα ακολουθήσει τις επόμενες μέρες..

HEEEEY
Είστε όλες καλά;

Επόμενο:Δευτερα 7/12

Τι νομιζετε οτι θα γίνει στο επόμενο κεφάλαιο;
Comment↓

See yaaa ♥♥