NEW STORY -> το ανθοπωλείο🌷

"Καλημέρα" μουρμούρισα στον Μιχάλη και σηκώθηκα άκεφα από το κρεβάτι , δεν ξέρω τι έχω σήμερα , πάντως ξέρω τι δεν έχω και αυτό είναι όρεξη , θέλω απλά να κάτσω στο κρεβάτι και να κοιτάω το ταβάνι για ώρες.

Ότι έκανα και πριν πάνω κάτω , έχω ξυπνήσει ώρες πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι , ένας ακόμα λόγος για να είμαι άκεφη.

"Καλημέρα" με φίλησε πεταχτά μόλις σηκώθηκε από το κρεβάτι με κέφια , εντελώς το αντίθετο από εμένα δηλαδή, και προσπάθησα να χαμογελάσω , ίσως περιμένω περίοδο και με προετοιμάζει από τώρα.

Μπήκε στο μπάνιο και έκλεισε την πόρτα πίσω του , έτσι είχα την ευκαιρία να ξανά κάτσω στο κρεβάτι και να αναστεναξω δυνατά , μιας και πριν δεν μπορούσα γιατί δεν ήθελα να τον ξυπνήσω .

Ο σκοττ ακόμα κοιμάται και ούτε με αυτήν την εικόνα δεν μπόρεσα να ανεβάσω το κέφι μου.

Νομίζω ξεκίνησα να είμαι έτσι από χθες , όταν ο Μιχάλης πήρε τηλέφωνο τον μπαμπά του, με πολλά λόγια κανόνισαν να βρεθούν στο σχολείο , με την παρουσία όλων των καθηγητών.

Μετά από την ανακοίνωση του Μιχάλη για την προέλευση του πατέρα του στο σχολείο -σε τρεις μέρες θα έρθει αν θυμάμαι καλά γιατί είχε "δουλειές" - τα πόδια μου ένιωσα σαν να είχαν κοπεί όπως και η όρεξη μου , αφήνοντας ένα μισό γεμάτο πιάτο πάνω στο τραπέζι.

"Δεν νιώθεις καλά;" ρώτησε και πετάχτηκα από την τρομάρα μου , δεν το είχα καταλάβει ότι βγήκε από το μπάνιο.

"Απλά δεν έχω όρεξη" ανασηκωσα τους ώμους μου και προσπάθησα να ηρεμήσω την αναπνοή μου λόγου της μικρής ταραχής που μου δημιούργησε ο Μιχάλης όταν μπήκε στο δωμάτιο χωρίς να το καταλάβω , αν και δεν φταίει αυτός, εγώ είμαι στον κόσμο μου.

"Φαίνεται" μουρμούρισε τελικά και αυτός πηγαίνοντας προς την ντουλάπα .

Τι ; κολλητικό είναι αυτό που έχω; πριν λίγο ήταν γεμάτος κέφια .

Σηκώθηκα και εγώ τελικά από το κρεβάτι - για δεύτερη φορά σήμερα - και πήγα στο μπάνιο για την καθημερινή μου ρουτίνα.

Κατέβηκα στην κουζίνα αφού ετοιμάστηκα και ο Μιχάλης ήταν ήδη εκει.

"Τι έχει να φάω;" ρώτησα και προσπάθησα να δείχνω πιο χαρούμενη , δεν μπορώ να βλέπω τον Μιχάλη μουτρωμενο , φαίνεται υπερβολικά κακός έτσι.

"Τοστ" απάντησε και μου έδειξε ένα πιάτο που είχε έτοιμο τοστ για εμένα.

Του χαμογέλασα και έσκυψα να χαϊδέψω τον σκοττ ο οποίος ήταν πλέον ξύπνιος , μάλλον τον σήκωσε ο Μιχάλης όταν κατέβηκε στην κουζίνα.

Αυτό το σκυλί έχει βιονικό αυτι, μην ακούσει το ψυγείο να ανοίγει , η τα μαχαιροπήρουνα να κάνουν θόρυβο όταν χτυπάνε μεταξύ τους , γίνεται σίφουνας και εμφανίζεται στην κουζίνα.

" εντάξει " ξεκίνησα να λέω "συγγνώμη για πριν λίγο φταίει που δεν κοιμήθηκα " του είπα τελικά και τον πλησίασα με ανοιχτά τα χέρια , μέσα σε δευτερόλεπτα τα χέρια του τυλίχτηκαν γύρω μου.

"Το κατάλαβα " είπε "απλά νιώθω ότι κάτι κακό θα γίνει σήμερα" έβαλε το κεφάλι του στα μαλλιά μου και πήρε μια ανάσα.

Τον κοίταξα απορρημενη και απλά κούνησε το κεφάλι του σαν να λέει ότι ούτε αυτός ξέρει.

Δεν είπα τίποτα και τον εσφυξα παραπάνω πάνω μου.

***

"Ελπίζω να καταλάβατε κάτι όλη αυτήν την χρόνια" είπα στα παιδιά και τους μοίρασα τις φωτοτυπίες με την ύλη για την φυσική.

Όλοι άρχισαν να λένε ότι τους έμαθα κάτι , και να μου χαμογελάνε , να κάτι που με ανεβάζει την ψυχολογία , τα παιδιά.

Τρελαίνομαι για παιδιά πραγματικά .

Κάθισα στην έδρα και έδωσα στα παιδιά μερικά λεπτά να κοιτάξουν την ύλη πριν αρχίσουμε να σημειώνουμε τα πιο σος πάνω στο βιβλίο.

Κοίταξα γύρω μου και πρόσεξα τους τοίχους τις τάξης μιας και που δεν έχω τι να κάνω , θέλουν μια αλλαγη..

Αφού τα παιδιά κοίταξαν την ύλη τους , χαμογέλασα και τους είπα να ανοίξουν τα βιβλία τους.

Άρχισα να τους λέω τι να σημειώσουν ως σος και τι όχι , κάποιες φορές σταματούσα και υπογραμιζα σε μερικά παιδιά κάποια μαθήματα μιας και που έλειπαν.

Και δεν είχαν ζητήσει από κανένα συμμαθητή να τους πει τι μάθημα είχαμε , αλλά δεν πειράζει.

Συνέχισα την παράδοση για αρκετή ώρα , μα μας είχε μείνει κανένα δεκάλεπτο αφού δεν με διέκοψε κανείς η καμία της ώρα της παράδοσης.

"Μας έμειναν δέκα λεπτά" ανακοίνωσα και χαμογέλασα "έχετε καμία απορία;" ρώτησα "ή θέλετε να κάτσουμε να μιλάμε ;" τους είπα και την άλλη επιλογή που είχαν.

Δεν ήταν δύσκολο να μαντέψω ποια από τις δυο επιλογές θα διάλεγαν, χαχάνισα και έκατσα πάνω στην έδρα.

Αρχίσαμε να μιλάμε , λέγαμε σχέδια για το καλοκαίρι.

Μπορώ να πω ότι οι μισές απαντήσεις ήταν "θα κοιμάμαι όλη μέρα" πράγμα που με έκανε να γελάσω γιατί ξέρω ότι θα κάνω το ίδιο.

Ύπνος , φαι , διάβασμα και μπάνια στην θάλασσα , τι καλύτερο;

Η συζήτηση μας σταμάτησε όταν το κουδούνι χτύπησε για διαλλειμα και χαιρέτησα τα παιδιά βγαίνοντας από την αίθουσα τελευταία.

Άνοιξα το κινητό μου - το έχω πάντα κλειστό στο μάθημα - και πρόσεξα τις αναπάντητες που είχα από την Μιχάλη.

Ήταν πολλές , μήπως ήταν κάτι σημαντικό ; αν ήταν δεν θα έρχονταν μέσα στο μάθημα; ερωτήσεις γύριζαν στο κεφάλι μου και σταμάτησα στην μέση του διαδρόμου για να τον πάρω τηλέφωνο.

Δεν το σήκωσε , ξανά προσπάθησα και πάλι το ίδιο.

Κατευθύνθηκα προς το γραφείο του με γρήγορα βήματα , δεν ξέρω γιατί έχω αγχωθεί.

"Δήμητρα τι κανείς εδω;" ρώτησε η Γεωργία πριν μπω στο γραφείο.

Την κοίταξα "τι εννοείς;" ρώτησα παράξενα , εδώ δουλεύω ..

"Δεν σου είπε ο Μιχάλης ;" ρώτησε θλιμμένα χωρίς να απαντήσει στην δικιά μου ερώτηση , την κοίταξα πιο καλά και πρόσεξα ότι τα μάτια της ήταν κόκκινα σαν να έκλαιγε .

"Τι να μου είπε;" ένιωσα τα πόδια μου να κόβονται από τον φόβο μου.

"Είναι στο νοσοκομείο" μου είπε τελικά και ευχαριστώ τον θεό που δεν έπεσα κάτω σε αυτή την ανακοίνωση "η Άννα είχε ατύχημα" μου είπε τελικά , χωρίς να πω τίποτα άλλο έτρεξα στις σκάλες για να πάω από εκει.

Θεέ μου , μην είναι κάτι σοβαρό.

***

Είδα τον Μιχάλη έξω από το δωμάτιο που μου είπαν ότι ήταν εκει η Άννα και έφτασα τρέχοντας δίπλα του , με πλέον δάκρυα στα μάτια μου.

Γύρισε και με κοιταξε , το βλέμμα του ήταν κενό τα μάτια του ήταν πιο κόκκινα από της γεωργίας ,και τα μάγουλα του ήταν βρεγμένα λόγο τον δακρύων .

"Είναι καλά;" ρώτησα απευθείας και έκατσα δίπλα του.

Έκανε λίγο πιο πέρα και με κοιταξε με ένα ψυχρό βλέμμα.

"Γιατί δεν το σήκωνες;" ρώτησε εκνευρισμένος και έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

Αυτήν την στιγμή η αδερφή του είναι στο νοσοκομείο και νευρίασε μαζί μου επειδή δεν το σήκωσα;

"Ήμουν σε μάθημα δεν το ήξερα " του είπα τελικά χωρίς πω τίποτα άλλο , δεν θέλω να μαλώσουμε , ειδικά τέτοια στιγμή .

"Και τώρα μας θυμήθηκες;" με κοιταξε νευριασμενα και σήκωσα τα φρύδια μου.

"Μιχάλη είσαι σοβαρός;" ρώτησα με νευρα " η αδερφή σου είναι εκει μέσα σοβαρέψου " είπα πιο ήρεμα.

"Το ξέρω , ώρα τώρα" συνέχισε να έχει τον άγριο τόνο στην φωνή του.

Ακούμπησα το χέρι μου στην ωμο του , λογικό είναι να νευριάσει , δεν ξέρει πως να βγάλει την λύπη του και ξεσπάει έτσι.

Έβγαλε το χέρι μου απότομα από τον ωμο του και σηκώθηκε .

"Μπορείς απλά να φύγεις;" ρώτησε τελικά με νευρα και πάγωσα.

"Θέλεις να φύγω;" τον κοίταξα στα μάτια .

Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του "θέλω να είμαι μόνος μου όπως πριν" τόνισε το όπως πριν.

Στεναχωρήθηκα πολύ για αυτό που είπε , δεν είχα ιδέα τι γινόταν με το κινητό μου κλειστό.

Δεν θέλω να φύγω , τι και αν θέλει κάτι;

"Θα σε δω μετά" του ανακοίνωσα , δεν πρόκειται να τον αφήσω , μα ξέρω ότι τώρα θέλει να μείνει μόνος και το σέβομαι.

"Όχι" είπε "πάνε στη Μαρία και μείνε δεν ξέρω τι να κανείς " πρόσθεσε απότομα και τα δάκρυα μου πλέον είμαι σίγουρο ότι ήταν πιο πολλά από πριν .

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου παρόλο που δεν βλέπει "φεύγω " είπα τελικά και σιγά σιγά εξαφανίστηκα από τον διάδρομο.

🌸🌸🌸
ΘΕΛΑΤΕ ΔΡΑΜΑ ; ΠΑΡΤΕ ΔΡΑΜΑ ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑ
Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο loves ❤️

See you ❤️