Γίνεται να μαζέψουμε τα περισσότερα σχόλια στο τελευταίο κεφάλαιο του λυκειάρχη  ; ❤️

Το ξυπνητήρι χτύπησε και εγώ πετάχτηκα από το κρεβάτι σαν ελατήριο , σε αντίθεση με τον Μιχάλη ο οποίος απλά άλλαξε πλευρό .

Ζηλεύω τόσο πολύ που κοιμάται τόσο βαριά κάποιες φορές , σε περιπτώσεις όπως τώρα χαίρομαι που ξυπνάω εύκολα .

Και γιατί να μην είμαι χαρούμενη σήμερα ; ξανά γυρνάω στο παλιό το σχολείο μετά από έναν ολόκληρο χρόνο , μπορεί κάποιοι μαθητές που αγαπούσα να έφυγαν , αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτα , γιατί στο κάτω κάτω η καρδιά μου έχει αρκετό χώρο ακόμα για τα καινουρια παιδιά , όχι μόνο αυτής της χρονιάς , αλλά και της επόμενης , και της επόμενης , και της επόμενης .. και πάει λέγοντας ουσιαστικά .

"Μιχαλη" είπα τραγουδιστά στο αυτι του και Μουγκρισε ένα "πέντε λεπτά ακόμα" .

"Όχι θα σηκωθείς τώρα" ανέβηκα πάνω με μια γρήγορη κινηση του και ανοιξε τα μάτια του.

"Μου αρέσει που το πας" χαμογέλασε πονηρά και στριφογυρισα τα μάτια μου .

"Θα το ήθελες" του έβγαλα την γλώσσα μου και ξεφυσηξε ενοχλημένος μόλις σηκώθηκα .

"Ντυσου και πλυσου!" Πρόσταξα και πήρα τα ρούχα που είχα ετοιμάσει για εμένα από χθες .

"Μάλιστα κυρία" ακούμπησε το χέρι του στο κεφάλι του και χτυπησε το πόδι του στο ξύλινο πάτωμα του δωματίου .

"Πεντάχρονο" μουρμούρισα και κλείστηκα στο μπάνιο για να ντυθώ με την ησυχία μου πράγμα που έκανε τον Μιχάλη να βγάλει ένα βογγητό .

Χαχάνισα και έβγαλα την μπλούζα του που χρησιμοποιώ ως πιτζάμα και με γρήγορες κινήσεις φόρεσα το σουτιέν μου .

Κοίταξα τον ευατο μου στον καθρέπτη τώρα που είμαι με τα εσώρουχα και γύρισα προς τα δεξιά , φαίνεται ότι παχυνα ; θα δείχνω χάλια με τα ρούχα ;

Αναστέναξα και φόρεσα το άσπρο μπλουζάκι με την μαύρη την φούστα μου και έπειτα έπλυνα τα δόντια μου .

"Ακόμα να ντυθείς;" φώναξα στον Μιχάλη όταν βγήκα έξω και τον είδα με το εσώρουχο.

Με πλησίασε και με φίλησε χωρίς να πει τίποτα , ανταποκρίθηκα χωρίς δεύτερη σκέψη και σε δευτερόλεπτα τον ένιωθα να με σπρώχνει στο κρεβάτι .

"Όχι" είπα με πείσμα και πήγα να απομακρυνθώ .

"Έλα ρε Δήμητρα αφού ξέρω ότι εβαλες πάλι το ρολόι μισή ώρα πείσω" με κοιταξε στα μάτια και με ξανά φίλησε "δεν θα αργήσουμε αλήθεια" είπε χωρίς ανάσα και τελικά παρέδωσα τα όπλα όταν με φίλησε στον λαιμό .

Δεν κατάλαβα ποτέ ξανά βρεθήκαμε στα σεντόνια και με εμένα πλέον πάλι με τα εσώρουχα μου.

"Πες το μωρό μου" ψιθύρισε στο αυτί μου και τα χέρια του έκαναν βόλτες σε όλο μου το σώμα κάνοντας με να ανατριχιάσω.

"Πες πως με αποκαλεσες την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε" είπε αφού δεν απαντούσα και τα χείλια του ήταν τώρα στον λαιμό μου.

Άνοιξα το στόμα μου και έβγαλα ένα βογγητό μόλις μου δάγκωσε τον λαιμό.

Σήκωσε το κεφάλι του αργά "αν δεν το πεις δεν θα συνεχίσω" με απείλησε και τα ζεστά του χέρια εξαφανίστηκαν από το σώμα μου.

"Σ-σε είχα πει" κατάπια "μαλακα" τελείωσα την πρόταση μου και χαμογέλασε ειρωνικά.

"Ειμαι;" ρώτησε παιχνιδιάρικα και τα χέρια του ξεκίνησαν να κάνουν πάλι βόλτες στο σώμα μου.

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου "είσαι ο δικός μου μαλακας" χαμογέλασε και τα χείλια του έγιναν ένα με τα δικά μου

***

"Θεέ μου" τσιριξα χαρούμενη μόλις είδα τα παιδιά του Β1 που πλέον δεν ήταν Β1 η Γ1 , ήταν πλέον φοιτητές , από ότι έμαθα ελαχιστα παιδιά τις 3ης θα ξανά δώσουν φέτος .

"Καλημέρα σας" είπαν όλοι με μια φωνή και κάναμε μια ομαδική αγκαλιά .

"Τι κάνετε εδώ;" ρώτησα με χαρά και όλο περιέργεια , τους έχω αδυναμία δεν μπορώ να το κρύψω , unprofessional ξέρω.

"Έτσι περάσαμε να σας δούμε" σήκωσε τους ωμούς της η Μαρία και ο Μιχάλης από δίπλα μου χαμογέλασε .

"Πάμε να δούμε και τους άλλους;" με ρώτησε ψιθυριστά στο αυτι και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου , αφού μιλήσαμε λίγο ακόμα με τα παιδιά τα χαιρέτησα .

"Τα λέμε σε λίγο" είπε χαλαρά ο Σταύρος και χαμογέλασα .

Είδα τους παλιούς καθηγητές , και γνώρισα μερικούς καινουριους , οι οποίοι φαίνονται καλοί άνθρωποι .

"Πόση ώρα παίρνει να έρθει ο παπάς ; " ρώτησα και έκανα μια κίνηση με το χέρι μου για να κάνω αέρα αν και νομίζω να βοηθάει , ίσα ίσα κουράζομαι παραπάνω "έχω σκάσει"

Η Αλεξάνδρα με την Γεωργία χαμογέλασαν "όπου νάνε θα έρθει" με παρηγόρησε η Αλεξάνδρα και σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπο της "είναι σε άλλο σχολείο και μετά από το δικό μας θα πάει κατευθείαν σε άλλο"

"Μάλιστα" είπα βαριεστημένα , πολύ που με ένοιαζε το προγραμμα του , έχω πάρει φωτιά εδώ!

"Υπομονη" εμφανίστηκε δίπλα μου ο Μιχάλης.

"Κάνω" όχι δεν κάνω καθόλου , αλλά ήθελα να απαντήσω κάτι ..

Όταν επιτέλους έφτασε ο πάτερ δεν ξέρω αν έχω χαρεί τόσο πολύ στην ζωή μου ! Παραλίγο να πηδήξω από την χαρά μου !

Χτύπησε το κουδούνι ο υποδιευθυντής και τα παιδιά μαζεύτηκαν στις σειρές τους , τα καινουρια πήγαιναν σαν χαμένα κουταβακια και πήγα να τα βοηθήσω για να μπει όλη η πρώτη σε μια γραμμή , ενώ οι παλιοί μου μαθητές και πλέον φοιτητές καθόντουσαν πίσω πίσω κάτω από την σκιά ενός δέντρου και μας κοιτούσαν ήσυχα , πράγμα παράξενο για αυτούς .

Ο αγιασμός ευτυχώς δεν κράτησε πολύ γιατί υποφέρω από την ζεστη πραγματικά , μερικοί καθηγητές βοήθησαν να μαζέψει τα πράγματα και πήγε ο Μιχάλης στο μικρόφωνο για να καλωσορίσει τα παιδιά , έπειτα τους είπε δυο τρία πράγματα για το πως θα δουλέψουμε τώρα με τα τμήματα και κράτησε μια ησυχία .

Τον κοίταξα παράξενα , γιατί απλά καθόταν και κοιτούσε το κενό , έπειτα πρόσεξα ότι τα παιδιά πλησίαζαν από το δέντρο πιο κοντά σε εμάς και ανακατεύτηκαν με τους μαθητές , οι καθηγητές έκαναν ένα βήμα πίσω .

"Τέλος" μίλησε τελικά και ένιωσα ένα βάρος να φεύγει από πάνω μου , τρόμαξα ότι είχε πάθει κάτι "θέλω να κάνω μια υπερβολικά σοβαρή ανακοίνωση " γύρισε και με κοίταξε.

"Δυο χρόνια πριν ακριβώς , η δεσποινίδα από εδώ ξεκίνησε να δουλεύει στο σχολείο μας " με έδειξε "και πραγματικά δεν είχα γνωρίσει πιο εκνευριστική κοπέλα " ακούστηκαν μερικά γέλια και εγώ κοκκινησα "έπειτα όμως την έμαθα καλύτερα , και μπορώ να παραδεχτώ ότι τη αγάπησα όσο τα υπόλοιπα παιδιά και καθηγητές εδώ " ακούστηκαν μερικά επιφωνήματα και χαχάνισα "όσο μελό και να ακούγεται ένιωθα και νιώθω ότι βρήκα τον έρωτα της ζωής μου , και ποιος περίμενε ότι έπρεπε να περιμένω 32 χρόνια για αυτό ; και τελικά να ο έρωτας μου να είναι ένας τρελός πονοκέφαλος; αλλά ξέρω ότι αυτός ο πονοκέφαλος είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί και ήθελα να περάσω τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου μαζί του" ένιωσα ένα μικρό σπρώξιμο πίσω μου και γύρισα ελαφρός να δω την Γεωργία να μου κάνει νόημα , διστακτικά πλησίασα τον Μιχάλη βουρκωμενη με τα λόγια του και αυτός γονάτισε , τσιρίδες και χειροκροτήματα άρχισαν να ηχούν και τώρα το πρώτο δάκρυ έκανε την εμφάνιση του .

Με κοιταξε στα μάτια και έβγαλε ένα κουτάκι μέσα από την τσεπη του , όταν ο άνοιξε εμφανίστηκε ένα δαχτυλίδι "Δήμητρα" ξεκίνησε "θα με παντρευτείς;" ρώτησε .

"Ναι!" Απάντησε γρήγορα με ακόμα περισσότερα δάκρυα , οι φωνές δυνάμωσαν και τώρα χειροκροτούσαν και οι καθηγητές .

Όταν μου φόρεσε το δαχτυλίδι σηκώθηκε , και αυτός βουρκωμένος πλέον και χωρίς να χάσω ευκαιρία τον φίλησα .

Απομακρυνθήκαμε και ακουμπησε το μέτωπο του στο δικό μου" Εμείς οι τρεις" μου είπε γλυκά "εγώ , εσυ και το κοπρόσκυλο ο σκοττ" γέλασε και γέλασα μαζί του.

Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή .

"Τέσσερις" του είπα και τα μάτια του γούρλωσαν .

"Θα γίνω;" είπε και σταμάτησε , έδειχνε την κοιλιά μου και γέλασα .

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και με σήκωσε , δεν νομίζω να τον νοιάζει αν μας βλέπει όλο το σχολείο .

"Θα γίνω μπαμπάς" είπε στο αυτι μου και γέλασα .

Μπορεί η σχέση μας να έχει τα πάνω της και κάποιες φορές τα κάτω της , αλλά δεν μπορώ να ζητήσω κάτι παραπάνω , γιατί ξέρω ότι ήμουν είμαι και θα είμαι ευτυχισμένη μαζί του.

Και αυτό μου είναι αρκετο.

Τέλος
Okay okay δεν είμαι καλά σηκώστε με από τα πατώματα! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι τελείωσε η ιστορία ! 😭
Θέλω να σας πω ένα τεράστιο ευχαριστώ πραγματικά πριν 8 μήνες όταν ξεκίνησα να την γράφω δεν περίμενα να την διαβάσουν πολλά άτομα , και με τα 30 votes που έπαιρνα στην αρχή ένιωθα καταπληκτικά , έπειτα αυξήθηκαν όλα , πήγαμε 10η θέση 9η 8η και φτάσαμε μέχρι και 1η ! Και όλα αυτά επειδή εσείς ψηφίζατε και σχολιάζετε δεν έκανα τίποτα μόνη μου ! Σας ευχαριστώ και πάλι. Ήδη μου λείπει το βιβλίο 😭
Ελπίζω να σας δω και στα αλλά μου βιβλία , θα μου λείψουν τα σχόλια σας ! 😭

Σας ευχαριστώ ξανα και ξανά και ξανά .. Σας λατρεύω 😭❤️