Άλλη μια σχολική μέρα τελείωσε και όλοι είχαν αρχίσει να φεύγουν για το σπίτι τους. Ήταν εξάλλου άλλη μια κουραστική μέρα και όλοι ήθελαν να πάνε να χαλαρώσουν κάπου που μόνο αυτοί ξέρουν.

Παν τρεις μήνες από τότε που άνοιξαν τα σχολεία και οι πιο πολλοί έχουν ήδη κουραστεί. Δεν τους αδικώ όμως. Το λύκειο είναι δύσκολο και χρειάζεται πολύ διάβασμα για να πετύχει ο καθένας τον στόχο του.

Όλοι οι φίλοι μου είχαν φύγει ήδη, ενώ εγώ όχι. Και γιατί δεν έχω φύγει; Γιατί εγώ κάθομαι στο σχολείο και κάνω τις αγκαρίες κάποιων τεμπελιδων καθηγητών.

Μόλις είχα τελειώσει να μαζεύω τα τετράδια τις Ιστορίας, όπως μου είπε να κάνω ο καθηγητής Madara Uchiha. Δεν μου άρεσε καθόλου αυτός ο καθηγητής. Είναι πολύ αυστηρός και δεν τον χωνεύω καθόλου, παρόλο που είμαι αρκετά καλή στο μάθημα του. Ίσως δεν τον χωνεύω, γιατί πάντα με βάζει να κάνω τις δουλειές του, όπως τώρα.

Προχωρούσα στο γραφείο των καθηγητών νευριασμενη. Είναι άδικο να την πατάω πάντα εγώ. Μάλλον το κάνει επίτηδες επειδή με γνωρίζει και προσωπικά.

Ανυπομονώ να πάω σπίτι. Θέλω να πάω και να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου βλέποντας τηλεόραση. Να μην κάνω τίποτα όλη μέρα και να χαζεύω το κινητό μου για διάφορες ενημερώσεις. Αν και ξέρω ότι αυτό είναι αδύνατον, καθώς έχω πολλά μαθήματα και την δουλειά μου.

Μόλις είχα στρίψει στην γωνία του διαδρομου για την αίθουσα των καθηγητών. Λίγο ακόμα και θα μπορέσω να φύγω από το σχολείο. Όμως η τύχη δεν είναι με το μέρος μου αφού έπεσα πάνω σε κάποιον.

-"Συγνώμη δεν σε είδα." είπα αμέσως χαμογελώντας αμήχανα στο αγόρι μπροστά μου.

Μόλις τον κοίταξα καλύτερα ένιωσα τα μάγουλά μου να κοκκινιζουν λίγο. Είναι πολύ όμορφος μπορώ να πω. Έχει κόκκινα μαλλιά και τα μάτια του είναι άσπρα και κάπως μαύρα από γύρο, σαν να είχε βάλει αϊλάινερ. Επίσης ειχε ένα τατουάζ στο μέτωπο του στα κινέζικα, το οποίο σημαίνει 'αγάπη'. Δεν τον είχα ξανά δει. Κάτι περίεργο εφόσον γνωρίζω όλους τους μαθητές της ηλικίας μου.

-"Δεν πειράζει." είπε και μάζεψε μερικά τετράδια που είχαν πέσει και μου τα έδωσε.

-"Σε ευχαριστώ." του είπα χαμογελώντας.
- "Δεν σε έχω ξανά δει. Πρέπει να είσαι καινούργιος. Με λένε Nashi Western. Εσένα;" συνέχισα χαμογελώντας.

Σίγουρα μιλάω πολύ, όμως μου αρέσει να κάνω καινούριους φίλους. Και ο συγκεκριμένος είναι αρκετά ωραίος και ενδιαφέρον. Θα έχει πλάκα να κάνω παρέα μαζί του. Εξάλλου θα ψάχνει για φίλους αφού είναι καινούριος και μόλις έκανε έναν.

-"Gaara Sabaku." μου είπε ανέκφραστα καθώς με κοιτούσε επίμονα λες και έψαχνε κάτι.

-"Χάρηκα για την γνωριμία." του είπα χαμογελώντας, όμως αυτός συνέχισε να με κοίτα επίμονα.
-"Έχω κάτι;"

-"Οχι. Πρέπει να πηγαίνω." είπε και άρχισε να απομακρύνετε.

-"Θα σε δω αύριο τότε. Τα λέμε." του είπα χαμογελώντας.

Μάλλον έχει να κάνει κάτι σημαντικό και ήταν βιαστικός. Όμως έδειχνε τόσο λυπημένος και μόνος. Και αναρωτιέμαι γιατί με κοιτούσε τόσο επίμονα. Και αυτά τα μάτια του... Καθώς με κοιτούσε πρόσεξα ότι τα μάτια του ήταν γεμάτα με μοναξιά και μίσος.

Αναρωτιέμαι τι να του συνέβη.

Φυσικά δεν τον γνωρίζω για να ξέρω τι γίνεται στην ζωή του, όμως για κάποιον λόγο θέλω να τον γνωρίσω καλύτερα. Θέλω να γίνω φίλη του. Θέλω να τον κάνω να μοιραστεί τον πόνο του μαζί μου.

Έβγαλα αυτές τις σκέψεις από το κεφάλι μου και άνοιξα την πόρτα για το γραφείο των καθηγητών. Εχω να δώσω αυτά τα τετράδια στον Madara-sensei πριν μου βγουν τα χέρια από το βάρος τους.

Όταν μπήκα στο γραφείο το πρώτο που αντίκρισα ήταν ο Madara-sensei να φλερτάρει με τις άλλες καθηγήτριες. Κάτι που δεν ανέφερα είναι ότι ο Madara δεν είναι παντρεμένος, αλλά όχι ότι θα βρει και κάποια άμα συνεχίσει να φλερτάρει με όλες.

-"Ορίστε Madara-sensei." είπα καθώς άφησα τα τετράδια στην έδρα του με δύναμη, διακόπτοντας την κουβέντα που είχε.

-"Σε ευχαριστώ Nashi. Μπορείς να πηγαίνεις." μου είπε χαμογελώντας.

Ήθελε να το παίξει cool μπροστά στις καθηγήτριες για αυτό μου χαμογέλασε. Όμως από το βλέμμα του μπορούσα να δω φωτιές να βγαίνουν έτοιμες να με κάψουν και να με κάνουν στάχτες, γιατί διέκοψα την κουβέντα που είχε.

Θα ήθελα μείνω κι άλλο να του σπάσω τα νεύρα όμως θέλω να πάω σπίτι. Είμαι πολύ κουρασμένη για να ασχοληθώ με αυτόν σήμερα. Έτσι του χαμογέλασα και βγήκα από το γραφείο των καθηγητών.

{...}

Όταν έφτασα σπίτι το πρώτο που έκανα ήταν να κάτσω να φάω. Έφαγα το φαγητό που είχε μείνει από χθες. Δεν έχω γονείς έτσι δεν μπορεί να μου μαγειρέψει κάποιος, για αυτό και μαγειρεύω φαγητό για δύο μέρες το πολύ.

Όσο για τους γονείς μου η μητέρα μου πέθανε όταν γεννήθηκα λόγο κάποιου προβλήματος μετά την γέννα. Και ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν 6 χρονών σε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο. Δεν έχω αδέρφια, ούτε παππούδες ή γιαγιάδες. Με μεγάλωσε ο θείος μου. Τον λένε Jirayia και διευθύνει μια εταιρία που εκδίδει βιβλία και μερικά από αυτά είναι και δικά του, καθώς είναι και συγγραφέας.

Έχω και έναν ξάδερφο μακρινό, που τον λένε Naruto Uzumaki. Και ο Naruto δεν έχει γονείς, όπως εγώ, κάτι που μας έκανε να έρθουμε πιο κοντά. Πλέον τον βλέπω σαν αδερφό μου και όχι σαν έναν απλό ξάδερφο ή φίλο.

Αυτός και ο Jiraiya είναι η μόνη οικογένεια που έχω πλέον.

Μετά από λίγο τελείωσα το φαγητό έκανα τα μαθήματα μου, τα οποία σχεδόν πάντα τελειώνω αρκετά νωρίς αφού είμαι πολύ καλή μαθήτρια, και μετά ετοιμάστηκα για την δουλειά.

Δεν μπορώ να βασίζομαι στον θείο μου για πάντα έτσι αποφάσισα να βρω μια δουλεια. Δουλεύω σε ένα ζαχαροπλαστιο, το οποίο ότι πουλάει είναι φτιαγμένο από τους εργαζόμενους και όχι αγορασμένο. Κάτι πολύ εντυπωσιακό κατά την γνώμη μου, γιατί έτσι έχω την ευκαιρία να μάθω ζαχαροπλαστικη αλλά και να ξέρω ότι ο,τι πουλάω είναι σπιτικό.

Εξάλλου λατρεύω την μαγειρική.

Πληρώνομαι αρκετά καλά έτσι δεν έχω κάποιο πρόβλημα. Ομως επειδή ο θείος μου είναι πεισματάρης μου δίνει και αυτός μερικά λεφτά. Φυσικά δεν τον αδικώ. Το ξέρω ότι με αγαπάει και ότι το κάνει για να είναι σίγουρος ότι δεν θα μου λείψει τίποτα.

Εξάλλου γνωρίζω ότι η αγάπη δεν έχει όρια. Έτσι ο θείος μου θα κάνει τα πάντα για μένα δείχνοντας μου με αυτόν τον τρόπο την αγάπη του. Το ίδιο κάνει και ο Naruto, αλλά με την παρέα του εφόσον δεν δουλεύει για να μου προσφέρει κάτι καλύτερο. Όχι ότι ζήτησα ποτέ κάτι καλύτερο.

Παρόλα αυτά χαίρομαι όταν το κάνουν αυτό, γιατί ξέρω ότι με αγαπάνε και δεν είμαι μόνη σε αυτόν τον κόσμο. Έναν κόσμο που συνέχεια αλλάζει και μας γεμίζει με ανατροπές.

♥♥ Comment and Vote ♥♥