Μετά από τρεις μήνες...

-"Συνχαριτηρια Nashi." μου είπε η Sakura.

-"Είσαι σίγουρη έτσι; Δεν κάνεις λάθος;" την ρώτησα καθώς την κοιτούσα στα μάτια.

-"Ναι, 100% σίγουρη."

Μόλις το άκουσα αυτό σηκώθηκα απότομα από την καρέκλα και την αγκάλιασα έχοντας ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό μου.

-"Ευχαριστώ, αλλά πρέπει να φύγω. Τα λέμε." είπα και έφυγα τρέχοντας από το δωματίου του νοσοκομείου.

Όμως μετά από λίγο γύρισα καθώς είχα ξεχάσει την τσάντα μου. Μόλις την πήρα την ευχαρίστησα πάλι και αυτή την φορά έφυγα χωρίς να γυρίσω πίσω.

Τωρα θα σκέφτεστε τι δουλειά είχα στο νοσοκομείο. Τον τελευταίο καιρό δεν ένιωθα καλά. Είχα πολλές ζαλάδες, διάφορες ορέξεις που και που τα βράδια και έκανα αρκετά συχνά εμετό. Ο Gaara ανησύχησε και μου είπε να πάω στο νοσοκομείο για εξετάσεις. Προσπάθησα να τον πείσω ότι είναι μια αρρώστια που θα περάσει σε λίγο καιρό, αλλά δεν κατάφερα να του αλλάξω γνώμη έτσι ήρθα να δω την Sakura. Είναι νοσοκόμα εξάλλου. Και χαίρομαι που ήρθα, γιατί αυτό που έχω είναι αυτό που ήθελα.

Ένα παιδί.

Είμαι έγκυος δύο μηνών και η χαρά μου δεν μπορεί να περιγρσφτει με λέξεις. Είμαι απλά χαρούμενη, όπως και ο Gaara και όλοι οι άλλοι μόλις το μάθουν.

-"Gaara!" φώναξα καθώς μπήκα στο γραφείο του στο σπίτι, αλλά δεν ήταν εκεί.

-"Τι έγινε Nashi;" με ρώτησε ο Rasa ανήσυχος.

Καθόταν πίσω από το γραφείο του Gaara και κοιτούσε κάτι χαρτιά, τα οποία παράτησε αμέσως όταν με είδε. Ίσως είναι μεγάλος σε ηλικία, αλλά και πάλι βοηθάει τον Gaara στην δουλειά.

-"Δεν είναι ο Gaara εδώ; Νόμιζα ότι δεν θα πήγαινε στην εταιρία σήμερα."

-"Έτυχε κάτι επείγον και έφυγε πριν λίγο. Τον ήθελες κάτι; Σχετικά με τις εξετάσεις;" με ρώτησε καθώς με πλησίασε.

Μπορούσα να διακρίνω φόβο στην φωνή του. Φόβο μην χάσει και εμένα.

-"Ναι. Πήγα έκανα τις εξετάσεις και βγήκαν τα αποτελέσματα."

-"Και;" με ρώτησε ανήσυχος.

-"Θα ήθελες ένα εγγόνι;" τον ρώτησα και έπιασα την κοιλιά μου.

-"Εννοείς ότι..." είπε και με κοίταξε έκπληκτος.

-"Ναι. Είμαι έγκυος. Θα γίνεις παππούς Rasa." είπα ενθουσιασμενη.

Εκείνος με αγκαλιασε αμέσως.

-"Σε ευχαριστώ." είπε και μπορούσα να νιώσω δάκρυα να πέφτουν πάνω μου.

Εγώ τον αγκαλιασα και μείνανε έτσι για αρκετή ώρα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερη χαρά για έναν γονιό από το να μάθει ότι το παιδί του θα αποκτήσει δικό του παιδί. Είναι απλά μοναδικό το αίσθημα. Έτσι πιστεύω τουλάχιστον.

-"Είναι αγόρι ή κορίτσι;" με ρώτησε καθώς σκούπισε τα δάκρυα του.

-"Δεν ξέρω ακόμα. Είναι μόλις δύο μηνών. Στον πέμπτο μήνα θα μάθω." είπα χαμογελωντας.

-"Πρέπει να το μάθει και ο Gaara." είπε και πήγε στο τηλέφωνο.

-"Όχι!" φώναξα και το πήρα από το χέρι του.
-"Θέλω να του το πω από κοντά."

-"Όπως θες. Να το πω σε κάποιους άλλους τότε;"

-"Αύριο. Δεν θέλω να το μάθει από κάποιον άλλον."

Εκείνος κούνησε θετικά το κεφάλι του και μου χαμογελασε. Μετά πέρασα την μέρα μαζί του να συζητάμε για το παιδί. Τι θα κάναμε εάν είναι αγόρι και τι εάν είναι κορίτσι. Ήταν πολύ ωραία η συζήτηση μας.

Αργότερα όμως πρόσεξα ότι ήταν σχεδόν 12 τα μεσάνυχτα και ο Gaara δεν είχε έρθει ακόμα. Θα έλεγα στον Rasa να μου κρατήσει κι άλλο παρέα, αλλά με το ζόρι κρατιοταν ξύπνιος. Έτσι του είπα ότι θα πάω για ύπνο.

Άλλαξα ρούχα και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Δεν ήθελα να κοιμηθώ. Θέλω να περιμένω τον Gaara. Όμως τα μάτια μου είχαν αρχίσει να κλείνουν μέχρι που κοιμήθηκα χωρίς να το καταλάβω.

{...}

Ένιωσα κάποιον να με αγκαλιάζει και να με τραβάει το μέρος του. Άνοιξα ελάχιστα τα μάτια μου και είδα τον Gaara.

-"Συγνώμη. Δεν ήθελα να σε ξυπνήσω." είπε αμέσως μόλις με είδε.

-"Δεν πειράζει." είπα και έτριψα τα μάτια μου.
-"Τι ώρα είναι;"

-"Σχεδόν 3 το πρωί."

-"Είσαι κουρασμένος;"

-"Λίγο. Γιατί;"

-"Θέλω να σου πω κάτι." είπα και τον κοίταξα σοβαρά.

-"Έγινε κάτι;" με ρώτησε ανήσυχος.

-"Ναι, σχετικά με τις εξετάσεις..."

-"Τι έγινε;" με ρώτησε ακόμα πιο ανήσυχος από πριν.

-"Gaara θα ήθελες ένα παιδί;"

-"Φυσικά, αλλά που κολλάει αυτό;" με ρώτησε μπερδεμένος.

-"Σκέψου το λίγο."

Μετά έκατσε να με κοιτάει σκεπτικός. Σε λίγο θα το καταλάβει πιστεύω. Και το κατάλαβε όπως είπα, γιατί γούρλωσε τα μάτια του.

-"Εννοείς..." είπε και έβαλε το χέρι του στην κοιλιά μου.

-"Ναι." είπα με ένα μεγάλο χαμόγελο.

-"Σε ευχαριστώ." είπε και με αγκαλιασε.
-"Χάρις εσένα η ζωή μου γίνεται όλο και πιο ωραία."

-"Η ζωές μας μαζί γίνονται ωραίες." είπα και του έδωσα ένα μικρό φιλί στο στόμα.

-"Σε αγαπώ." είπε και με φίλησε παθιασμένα στο στόμα.

-"Διόρθωση. Μας αγαπάς." είπα και έπιασα την κοιλιά μου.

-"Σωστά." είπε και γέλασε λίγο.

Μετά ξάπλωσε λίγο πιο κάτω και έβαλε το κεφάλι του στην κοιλιά μου. Εγώ χαμογέλασα στο θέαμα. Είναι τόσο γλυκός, όπως και το παιδί που θα αποκτήσουμε σε λίγους μήνες.

Η οικογένεια μας μόλις άρχισε να μεγαλώνει.

♥♥ Comment and Vote ♥♥