Ανοίγω τα μάτια μου μετά από ώρες.

Τα χέρια μου τρέμουν και νιώθω μια ανατριχίλα να διαπερνά κάθε άκρο του σώματος μου.

Κοιτάζω προς το κεντρο του σαλονιού, εκεί όπου λίγες ώρες πριν, στιγμές βρισκόταν το νεκρό σώμα της αδελφής μου. Κουνάω ελαφρώς το κεφάλι μου.

Τα φώτα είναι κλειστά, δεν ακούγεται τίποτα. Δεν μπορώ να διακρίνω τίποτα.

Ρίχνω μια ματιά έξω από το παράθυρο μα δεν μπορώ να διακρίνω τίποτα απολύτως. Προφανώς κοιμάμαι πολλές ώρες. Θυμάμαι πως λιποθύμησα και τότε άκουσα την φωνή του Μάριου. Τώρα όμως δεν βλέπω κανέναν.

Είμαι σίγουρη πως το σώμα της έχει παρθεί από τον Μάριο. Σηκώνομαι από τον καναπέ και νιώθω το κεφάλι μου βαρύ. Τα πόδια μου έχουν πιαστεί το ίδιο και η μεση μου.

《 Μάριε; 》 Η φωνή μου είναι βραχνή, βαριά γι'αυτό προσπαθώ να βηξω.

《 Μάριε που είσαι; 》 Φωνάζω πιο δυνατά από πριν, χωρίς αποτέλεσμα.

Βγαίνω έξω και τον βρίσκω να κάθεται σε ένα κτιστο πεζούλι. Κοιτάζει προς τα κάτω, αλλά το σώμα του είναι στητο, αλυγιστο.

《 Μάριε; 》 Ψιθυρίζω καθώς φτανω δίπλα του.

《 Μικρη; 》 Πετάγεται όρθιος και μου αγγίζει τον ώμο.
《 Πώς είσαι; 》

《 Που την έχουν; 》 Ρωτάω πίσω αγνοώντας την δική του άσκοπη ερώτηση.

《 Είναι στο νεκροτομείο. Ενός γνωστού μου. Μπορείς να την δεις μια τελευταία φορά και μετά θα φύγουμε. Θα μείνουμε κρυμμένοι. Θα μείνουμε κρυμμένοι αλλά θα σε ψάχνουν οι αστυνομικοί αλλά δεν πειράζει. Θα αλλάξουμε λίγο την εμφάνιση σου και.. 》

《 Δεν αλλάζω τίποτα! Μάριε μην συμμετέχεις σε αυτό το έγκλημα. Δεν σου αξίζει άλλο αυτο. Εντάξει προσπάθησες να βοηθήσεις τον αδελφό σου αλλά γίνεσαι σαν αυτόν. 》 Κλείνει τα μάτια με απογοήτευση.

《 Έχεις δίκιο. Γίνομαι κάτι που δεν θέλω. 》 Ψιθυρίζει καθώς με κοιτάει.

《 Αλλά τώρα δεν μπορώ να το αλλάξω. Σου υπόσχομαι πως θα σου προσφέρω ό,τι καλύτερο μπορώ. 》 Απομακρύνομαι από κοντά του και κάνω νευρικά βήματα πάνω κάτω.

《 Πρέπει να αφήσω τα πάντα πίσω μου εξαιτίας σας; Απλά πες μου γιατί εμένα; 》 Οι λέξεις μου βγαίνουν από το στόμα μου χωρίς να προλάβω να τις φιλτραρω.

《 Νομίζεις πως χαίρομαι για όλα αυτα που περνάς; Αν ήταν στο χέρι μου δεν θα έμπλεκες ποτέ. Είσαι δεκαεπτά, στο άνθος της ηλικίας σου. Τουλάχιστον εγώ μπλέκω γιατί ειναι αδελφός μου. Τι νομίζεις; Πώς μου αρέσει να καλύπτω μια δολοφονία; Πώς στο εικοσιεξι μου σκέφτομαι σαν τον τρελό τον αδελφό μου; Απλά τον σκέφτομαι. Τον βλέπω όπως ήταν παλιά. 》 Γυρίζω προς αυτόν και προσπαθώ να κρατήσω την ψυχραιμία μου.

《 Αυτό είναι το λάθος σου. Εγώ τον βλέπω όπως είναι τώρα. Κανείς δεν γεννιέται με δολοφονικές τάσεις. 》 Νευει καταφατικά και μπαίνουμε μέσα στο σπίτι.

《 Φοβάμαι την μοναξιά. Την μισώ. Την σιχαίνομαι. 》 Κλείνω τα μάτια μου σφιχτά.

《 Δεν θα σε αφήσω μόνη σου. Ο κοσμος να χαλάσει. Και ο Σωτήρης μας συμπαθεί και τους δύο θα έχουμε την βοήθεια του στα πρόβληματα μας. 》 Κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου.

《 Αν τολμήσει ο Σωτήρης και μου ξαναμιλήσει, στο υπόσχομαι πως θα τον κλείσω στην φυλακή. Μια μέρα όντως θα το κανω, απλά δεν ξέρω ποια είναι αυτή η μέρα. 》 Πιάνω το κεφάλι μου φανερά κουρασμένη.

《 Που είναι τωρα; Δεν τον βλέπω εδώ. 》 Λέω ειρωνικά και πίνω ένα παυσίπονο.

《 Πήγε να βρει τον Γιωτη. Βλέπεις..έφυγε αμέσως και ο Σωτήρης δεν έμεινε πίσω. 》 Ενα ειρωνικό, τρανταχτό, τρελό γέλιο βγαίνει από τα βάθη της καρδιάς μου.

《 Ο Σωτήρης ποτέ δεν μένει πίσω να αντιμετωπίσει το χάος που προκαλεί. Αντίθετα αφήνει εσένα πίσω για να με παρηγορήσεις λες και είναι φυσιολογικό κάποιος να χάνει τον άνθρωπο που είχε στην ζωή. Αν ο Σωτήρης σε χάσει θα γίνει ένα ολοκληρωμένο τέρας. Όπως ειμαι εγώ τώρα. 》 Κοιτάζω μέσα στα όμορφα, μεγάλα μάτια του και νιώθω μια ζεστασιά και τυλιγομαι στο σώμα του.

《 Σε λίγες μέρες θα δεις την Ειρήνη για τελευταία φορά. Θα κανονίσω μια συνάντηση για εσένα μα, υποσχεσου μου πως δεν θα κάνεις τίποτα. Σε παρακαλώ. 》 Πλησιάζω και στεκομαι μπροστά του. Σηκώνω το χέρι μου και το τοποθετώ στον λαιμό του.

《 Υπόσχομαι πως δεν θα επιχειρήσω τίποτα που να εκθέσει εσένα και τον φίλο σου. 》 Ψιθυρίζω και μου χαμογελάει απαλά.

《 Θα κάνω πως δεν το άκουσα. 》 Λέει στον ίδιο τόνο με εμένα και με σηκώνει στην αγκαλιά του. Με σταθερά βήματα με πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα και με αφήνει στο κρεβάτι.

《 Ξεκουράσου. 》 Μου λέει με γλυκιά φωνή και κλείνω τα μάτια μου πρόθυμα.

* Τέλος κεφαλαίου ❤

Ελπίζω να σας άρεσε ❤

Σήμερα θα ανέβει ένα ακόμα 😊*