Αγνοώ πλήρως το μήνυμα του "φιλου" μου. Δεν μπορεί να μου επιβάλλει τι να κάνω. Και δεν τον χρησιμοποιώ ως όπλο μα σαν άμυνα. Προσπαθώ να προστατευτω από τον Σωτήρη και ταυτόχρονα να μάθω ποιος στα αλήθεια είναι. Αλλά είναι τόσο καλός και όμορφος που πολλές φορές όλα τα άλλα φαίνονται ασήμαντα. Ξέρει να παρηγορεί και να φλερτάρει.

Μπορεί να σε κάνει να νιώσεις μοναδική. Σε κάνεις να θες να είσαι η μόνη γυναίκα για την οποία νοιάζεται. Σε κάνει να λιώνεις. Παρ'όλα αυτά η καταστροφή είναι αναπόφευκτη. Μπορώ, άραγε, να παίξω με τις φλόγες δίχως να καω; Δίχως η ζωή να γίνει στάχτη; Μπορώ να τον πλησιάσω κα να ζήσω τον πρώτο μου έρωτα ενώ μια σκιά παραμονεύει στην ζωή του; Πώς να πιστέψω  πως αυτός ο άνθρωπος είναι το άλλο μου μισό ενώ δεν ξέρω καν ποιος πραγματικά είναι;

Κλείνω βιαστικά το λαπτοπ και πιάνω το κεφάλι μου.

Πρέπει να συναντηθώ με τον Μάριο. Είναι ο μόνος που μπορεί να μου λύσει τις απορίες και να βάλει τις σκέψεις μου σε μια λογική σειρά. Δεν μπορώ να στραφώ προς τους φίλους μου ή στην αδελφή μου. Είμαι μόνη σε αυτόν τον αγώνα. Πρέπει να παλέψω για αυτούς που αγαπώ. Το θέμα είναι πως μπαίνοντας σε αυτό ίσως χαθώ και απομακρυνθω από τους ανθρώπους που με νοιάζονται. Για την ασφάλεια τους. Για να ζήσουν με αλήθεια. Σηκώνομαι και αρπάζω το κινητό μου.

Καλώ το 11880 και περιμένω. Ακολουθώντας τις οδηγίες του τηλεφωνητή καταλήγω να έχω τον αριθμό του Μάριου Προκοπίου. Ξέρω πως χρεωθηκα μα αξίζει τον κόπο.

Τώρα το μόνο που μένει είναι να τον πείσω να συναντηθούμε και να κερδίσω την εμπιστοσύνη του. Ελπίζω να μην είναι τόσο δεμένα αδέλφια επειδή εάν είναι έχεις περισσότερο δρόμο  από όσο φανταζόμουν.

Παίρνω μια βαθιά αναπνοή και καλώ τον αριθμό. Ένας χτύπος... ίσως είναι λάθος. Δεύτερος... ίσως να περιμένω τον Σωτήρη.

《 Ναι; 》 Μια αντρική φωνή ακούγεται από την αλλη πλευρά.

《 Γεια..γειά σας. 》 Χάνω το θάρρος μου. Όμως τώρα δεν υπάρχει γυρισμός.

《 Ονομάζομαι Σοφία Σωτηρίου και τυχαίνει να γνωρίσω καλά - περισσότερο από καλα- τον αδελφό σας, Σωτήρη. 》 Σιωπή απλώνεται για λίγο. Μάλλον το επεξεργάζεται.

《 Μην το κλείσετε. Πέρασα πολλά και ακόμα δεν έχω βρει άκρη. Μπορώ να σας δω έστω και μια ώρα; Έχω ανάγκη να μάθω κάποια πράγματα. Θέλω να βοηθήσω τους δικούς μου ανθρώπους. 》 Ένας χείμαρρος λέξεων που μοιάζουν σαν εξομολόγηση βγαίνει αβίαστα από το στόμα μου.

《 Εντάξει. Σήμερα. Στις 7. Θα σου στείλω στην διευθυνση μου. 》 Ανακούφιση. Το μόνο συναίσθημα που νιώθω τώρα.

《 Χίλια ευχαριστώ. 》 Ψελλίζω και κλείνω το τηλέφωνο. Τώρα θα μου λυθούν όλες οι απορίες και θα μου φύγουν όλοι οι ενδοιασμοι για αυτόν. Επειδή είναι αθώος σωστά; Πρέπει να είναι αθώος. Αν δεν είναι αθώος δεν έχω ιδέα πως θα αντιδράσω. Κοιτάζω την ώρα.

Είναι πέντε το απόγευμα. Εχω δύο νέα μηνύματα.

Το ένα από τον Μάριο και το άλλο από το "φιλαράκι μου. Ανοίγω πρώτα του Μάριου. "19:00 στα Mikell στην πλατεία. "

Χαμογελώ απαλά και ανοίγω και το δεύτερο μήνυμα.

" Μην πας. Είναι σαν να αποδοκιμαζεις την προσπάθεια μου. Ξέρεις πως μπορείς να βασιστεί πάνω μου. Σου δίνω ότι στοιχεία θες, όμως ψάχνεις πιο πρακτικά μέσα. Εάν λοιπόν δεν θες να διακόψουμε την συνεργασία μας τότε μην πας σε αυτήν την συνάντηση. "

Λυπάμαι μα δεν μπορώ να αφήσω μια τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη. Ίσα ίσα αυτός μου έδωσε το όνομα άρα πρέπει να αξιοποιήσω αυτό το στοιχείο. Σηκώνομαι και περνω μια πετσέτα και καθαρά εσώρουχα.

Μπαίνω στο μπάνιο και γεμίζω την μπανιέρα με νερό. Πρέπει να ηρεμήσω και να σκεφτώ καθαρά. Βυθιζω το σώμα μου μέσα και απολαμβάνω το νερό.

Αφού τελειώνω με το μπάνιο και στεγνώνω τα μαλλιά μου βάζω ένα άνετο κολάν με μια άσπρη μπλούζα και διαλέγω τα μαύρα μου σπορτεξ.

Ο καιρός είναι γεμάτος σύννεφα και η ατμόσφαιρα παγωμένη. Είναι αρχές Δεκεμβρίου, το κρύο τρυπώνει παντού. Βάζω το μπουφάν μου πάνω το κινητό μου και τα κλειδιά μου και φεύγω από το σπίτι.

Μετά από λίγα λεπτά έχω φτάσει στα Mikel και στέκομαι απέξω με την καρδιά μου να χτυπά φυσιολογικά. Είμαι προετοιμασμένη για κάθε αλήθεια που μπορεί να ακούσω.

Ένας ψηλολιγνος άντρας με κάστανα σγουρά μαλλιά και γκρίζα μάτια με πλησιάζει. Είναι διαφορετικός από τον αδελφό του. Δεν έχει το σώμα ενως μοντέλου ούτε τα μάτια του είναι κενά. Είναι ανθρώπινος, καθημερινός άνθρωπος.

《 Μάριε. 》 Χαμογελώ 《 Είμαι η Σοφία Σωτηρίου. 》

《Που έχει μπλέξει πάλι; 》 Ρωτάει απογοητευμένος και μπαίνει στο μαγαζί με εμένα να το ακολουθώ. Καθόμαστε σε ένα τραπέζι.

《 Ο Σωτήρης είναι το αγόρι της αδελφής μου. Όμως.. μου την έπεσα και εγώ ενέδωσα. Είναι γλυκός και έχει λύσεις για ολα. 》 Ο Μάριος κλείνει τα μάτια.

《 Μην το εμπιστεύεσαι. Είναι.. μυστήριος. Ειλικρινά προσπάθησε να τον απομακρύνεις.  Είναι τοξικός.  Διαβολικός.  Μπορεί να κάνει ένα παραμύθι να μοιάζει αληθινό. Υποσχεσου μου πως θα πείσεις την αδελφή σου να τον διώξει από κοντά σας.  》 Δακρύζω. Δεν γίνεται. Τον αγαπώ τόσο πολύ. Δεν γίνεται να είναι αυτός που περιγράφει ο Μάριος.

Δεν γίνεται να είναι αυτός που μου χάρισε τόσο όμορφες και ερωτικές στιγμές. Ο Μάριος παραγγέλνει μας εγώ δεν έχω κουράγιο να μιλήσω. Αφού η σερβιτόρα φεύγει τον κοιτάζω διαλυμένη.

《 Πες μου ότι είναι ψέμα. 》 Λέω με παράπονο. 

《 Μικρή ο Σωτήρης έχει μπλέξει με κάτι συμμορίες. Έχει συνηθίσει να δρα όπως αυτοί.  Α και είναι τελείως υποκριτής. Εσύ ίσως να είσαι ερωτευμένη μαζί τους αλλά αυτός πιστεύω  πως δεν είναι. Θέλει να κερδίσει κάτι. Και ειναι κρίμα γιατί θέλω τα αγνά σου συναισθήματα. Ξέρω πως δεν θέλεις να με πιστέψεις καθώς ζεις μαζί του μα εκείνος δεν είναι ο πραγματικός του εαυτός. Είναι αυτό που θέλει να βλέπεις. 》 Με πνίγουν τα δάκρυα. Δεν μπορώ να το πιστέψω.

Όχι ο Σωτήρης είναι ένας καλός άνθρωπος. Είναι αυτός που αγαπώ και με αγαπά. Σηκώνομαι την ώρα που η σερβιτόρα δίνει τον καφέ και τρέχω έξω.  Τον ακούω να φωνάζει το όνομά μου.

Τι μπορώ να κάνω; Εάν το πιστέψω όλα όσα ξέρω αλλάζουν. Τον νιώθω πως είναι κοντά μου.

《 Ξέρω πως δεν θες να με πιστέψεις επειδή, προφανώς, έχεις δεθεί βαθιά μαζί του. Ο αδελφός μου μπορεί να καταστρέψει ό,τι αγγίζει. Σε παρακαλώ άκου με. Δεν αξίζεις να χάσεις και άλλους ανθρώπους εξαιτίας του. 》

《 Δεν ξέρεις τίποτα. 》 Ουρλιάζω με θυμό μπροστά του. Ξαφνικά ένας πυροβολισμός τρύπα την ατμόσφαιρα και άλλος ένας. Ακόμα ένας. Ήρθε το τελος;

* Τέλος κεφαλαίου ❤

Ελπίζω να σας άρεσε❤

Λοιπον το βιβλίο έχει τελειώσει και ελπίζω πως πριν τελειώσει το 2018 θα το έχω δημοσιεύσει❤

Αυτα από εμένα. Αφήστε μου ένα σχόλιο με την γνώμη σας❤

See you soon 🔜 *