Πηγαίνω στο συνηθισμένο παγκάκι του σχολείου. Το χαμόγελό μου δεν μπορεί να κρυφτεί. Ειμαι χαρούμενη και πολύ ερωτευμένη.

  《Καλε τι χαρά είναι αυτη; Φαίνεσαι από μακρυά. Το χαμόγελό στα αυτιά είναι》 Παρατηρεί όλο διάθεση η Σία.

《Πες μας τι έγινε》 Γκρινιάζει η Βικτόρια.

《Θα θυμώσετε και δεν θέλω》 Παραδέχομαι τελικά.

《Ξέρεις πως σε στηρίζουμε μικρή. Ό,τι και να γινει》.  Ο Γιώτης μου χαμογελάει φιλικά και με καθησυχάζει. Αχ και να ξερε.

《Παιδιά σας το λέω. Μην θυμωσετε γι αυτό που θα πω. Ήταν μια επιλογή μου, δεν μετανιώνω για αυτή  Ούτε λίγο. Μου άρεσε πολύ.》

《Άντε πες! 》 Παραπονέθηκε η Σία.

《Χθες το βράδυ κοιμήθηκα με τον Σωτήρη. Και όταν λέω κοιμήθηκα εννοώ... 》

《 Καταλάβαμε》. Λέει ο Γιώτης σαστισμένος. Το βλέμμα του μου προκαλεί θλίψη και μετανιώνω που του το είπα τόσο απότομα. Μήπως δεν επρεπε;

Η Βικτόρια και η Σία με αγκαλιάζουν σφιχτά και φαίνονται πραγματικά χαρούμενες.

《Πώς πήρες αυτή την αποφαση; 》Καταλήγει η Βικτόρια. 《Δηλαδή ήταν ξαφνικό; Δεν ένιωσες τύψεις;》 Προσπαθώ να βάλω σε μια σειρά της σκέψεις μου.

《Βασικά αυτός το ξεκίνησε. Ήταν όντως ξαφνικό αλλά έγινε με αγάπη και τρυφερότητα. Ήταν μια πράξη που θέλαμε και οι δύο. Έγινε και δεν αλλάζει. Θα σας φανεί περίεργο μα μου φέρθηκε γλυκά. Ένιωσα ταυτόχρονα γυναίκα από την πράξη αλλά και παιδιά στα χέρια του. Δεν το μετάνιωσα 》Χείμαρρος λέξεων βγαίνει από το στόμα μου. Σκέψεις βαθιά στο μυαλό μου ξεφεύγουν και εκφράζονται και απόλυτη ειλικρίνεια και αγάπη.

Ξαφνιασμένα, σαστισμένα και χαρούμενα βλέμματα πέφτουνε πάνω μου.

《Μπράβο παιδιά μου》 Η Σία με ξανά σφίγγει στην αγκαλιά της. Έπειτα κάθεται στο παγκάκι σκεπτική. Απορώ τι να σκέφτεται.

Σίας Ρον

Εντάξει χάρηκα για την Σοφία αλλά πραγματικά η πράξη της θα την κάνει να χάσει ανθρώπους που την αγαπά.

Η αδελφή της θα θυμώσει μαζί της και καταλαβαίνω πως ο Γιώτης δεν δείχνει ιδιαίτερα χαρούμενος με την χαρά της σοφίας.

Προφανώς ήθελε να είναι ο πρώτος μα αυτός την απομάκρυνε πριν λίγο καιρό. Η Σοφία ξέρει πως ο Σωτήρης μου αρέσει και νομίζω φαίνετε από τον τρόπο με τον οποίο φέρομαι και βρίσκομαι κοντά του.

Επομένως για να καλύψει τα δικά της θέλω άφησε την δική μου θέληση. Αλλά εμένα δεν με ξέρει καλά! Εφόσον εκπλήρωσε τις φαντασιώσεις της, θα κάνω το ίδιο χρησιμοποιώντας την δική της αγάπη.

Δηλαδή δεν ήταν αγάπη. Ήταν απλά η πράξη και θα φροντίσω και μην επαναληφθεί.

Αφού ζητώ τη άδεια του διευθυντή να αποχωρήσω από το σχολείο κατευθύνομαι προς την εταιρία του Σωτήρη. Θέλημα του μιλήσω. Και όταν θέλω κάτι το πετυχαίνω!

Πηγαίνω στο γραφείο του Σωτήρη καθώς περνώ απαρατήρητη. Γενικά προσπαθώ να μην τραβάω τα βλέμματα και κρατώντας χαμηλό προφίλ επιτυγχάνω απόλυτα τον σκοπό μου. Μπαίνω στο γραφείο και δέχομαι με θάρρος το αδιάφορο και ελαφρώς νευρικό βλέμμα του Σωτήρη.

Για καλή μου τύχη βρισκόμαστε μόνο, έτσι αποφασίζω να τα παίξω όλα για όλα.

《Λοιπόν... είναι στο αίμα σας να προκαλείτε μικρά, όμορφα, σέξι κορίτσια για να ικανοποιείται τις ανάγκες σας. Όμως υπάρχουν και άλλα κορίτσια που θα ήθελαν να είναι στην αγκαλιά σας και όχι μόνο. Άρα κύριε Σωτήρη; Θα κάνετε αυτή την χάρη στο κορίτσι που στέκεται μπροστά σου; 》

Είναι έτοιμος να μιλήσει, να υπερασπιστεί τον εαυτό του μα δεν γνωρίζει το ύπουλο σχέδιό μου.

Έτσι, προτού μιλήσει, προσθέτω: 《Ή θα πρέπει να πει σε όλους τους γνωστούς της και ιδίως την Ειρήνη τις ανήθικες πράξεις που έκανε σε μια ανήλικη και προπαντός ψυχικά εξουθενωμένη κοπέλα; Μια αθώα ψυχή που εμπιστεύτηκε έναν άντρα με ψεύτικες υποσχέσεις. Βέβαια και αυτή άφησε την ιδιαίτερη σχέση που δένει αυτόν τον σαγηνευτικό άντρα με την αδελφή της. Αλλά όταν ειναι κάποιος ψυχικά ασταθής και οι γύρω  του δεν τον προσέχουν, η ευθύνη πάει στους γύρω ανθρώπους 》

Χαμηλώνω τον τόνο της φωνής μου μετατρέποντάς τον σε έναν σκοτεινό και άκρως απειλητικό.

Φυσικά ο Σωτήρης δεν περίμενε πως έχω το θάρρος να τον απειλήσω αλλά η έκφρασή του είναι περισσότερο θυμωμένη παρά έκπληκτη.

Σηκώνετε με αργά βήματα και αρπάζει το χέρι μου με δύναμη και με κολλαει πάνω του. Σχεδόν κόβεται η ανάσα μου και προσπαθώ να κρατήσω την έκφρασή μου σοβαρή και το ίδιο ψυχρή.

《Εμένα δεν θα με απειλείς ακους; Άσε την Σοφι και την σχέση που έχω μαζί της ήσυχη. Ειναι δικό μου πρόβλημα και δεν έχεις το δικαίωμα να μπλέκεσαι.》
Ένα αυτάρεσκο χαμόγελο προβάλλει στα χείλη μου.

《Θα μπλέκομαι  όσο θέλω, οπότε θέλω, σε ό,τι αφορά εσάς τους δύο. Και ξέρεις γιατι; Γιατί μπορώ! Γι αυτό θα σε περιμένω το βράδυ στις εννιά. Θα πάμε για φαγητό. Εκτός αν θέλεις να μάθει η Ειρήνη την αλήθεια. Εσύ αποφασίζεις》

Πριν προλάβει να πει κάτι φεύγω με ένα χαρούμενο, γεμάτο αυτοπεποίθηση βήμα.

Σοφίας Ρον

Άλλη μια κουραστική μέρα τελείωσε. Επιτέλους μπορώ να ξεκουραστώ και μα χαλαρώσω.

Σήμερα βρίσκεται και η Ειρήνη στο σπίτι. Αυτή και ο Σωτήρης και κρέπες στην κουζίνα και εγώ περιμένω στο σαλόνι. Ο Σωτήρης πάντα πρόθυμος οχι μονο να ψωνίσει τα υλικά αλλά μας αγόρασε και σοκολάτες.

Μας έκανε εντύπωση που άργησε αλλά υποστήριξε ότι πήγε και στην εταιρία να τακτοποιήσει κάποια έγγραφα.

Οι φωνές και τα γέλια του " ζευγαριού" μου τρυπούν τα αυτιά και μου αναζοπυρωνουν τα νεύρα μου. Μακάρι κάποιος να μπορούσε να με βοηθήσει! Ας πούμε να ανοίξει η πόρτα και να μπει ο σωτήρας μου.

Να τους αναγκάσει να σταματήσουν ό,τι και αν κάνουν εκεί μέσα.

Ξαφνικά ο ήχος του κουδουνιού ακούγεται τόσο δυνατός που με αναγκάζει να τρέξω στην πόρτα. Ανοίγω την πόρτα και τρομάζω στην μορφή ενός αστυνομικού.

《 Η κυρία Σωτηρίου;》

《Ειμαι μια από τις δύο》

《 Η Σοφία;》 Μένω άφωνη που ψάχνει εμένα αλλά κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά. Νιώθω πίσω μου τον Σωτήρη και την Ειρήνη.

《Τι έγινε;》

《Πρέπει να έρθει μαζί μας. Αφορά την φίλη σας την Αλεξίου》

《Την Σία;》Λέω ξαφνιασμένη.

《Πιστεύουμε πως είναι νεκρή》 Το χέρι του Σωτήρη χαϊδεύει το δικό μου και έπειτα το κλείνει στο δικό του με σιγουριά. Όμως δεν με νοιάζει τίποτα πια. Η φίλη μου, η χαρούμενη πηγή της παρέας, δεν γίνεται να μας άφησε τόσο ξαφνικά.

《Έγινε κάποιο λάθος》 Οι λέξεις τρέμουν καθώς βγαίνουν από το στόμα μου.
《 Η αλήθεια είναι πως δεν έχει αναγνωριστεί το πρόσωπο μα είμαστε σχεδόν σίγουροι. Ελάτε μαζί μας πρέπει να σας κάνουμε κάποιες ερωτήσεις. Και φυσικά να δούμε αν ειναι οντως αυτή》 Νιώθω τα πόδια μου κολλημένα στο έδαφος.

《Φυσικά και θα έρθω》 Κάνω ένα βήμα μπροστά με την καρδιά μου έτοιμη να φύγει από το στήθος μου. Έχω την ελπίδα πως έχει γίνει κάποιο λάθος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Βρισκόμαστε στο νοσοκομείο πάνω από μια ώρα και ο τρόμος έχει χωρίσει την καρδιά και το μυαλό μου.

Ο Γιώτης και η Βικτόρια βρίσκονται εκτός πόλης με αποτέλεσμα να μην τους έχω ειδοποιήσει ακόμα. Όχι πριν κάτι γίνει σίγουρο. Όχι. Δεν πρέπει να ανησυχούμε χωρίς λόγο.

Ο αστυνομικός που δίνει ένα ποτήρι καφέ και πίνω ελάχιστα.

《Ξέρουμε πως αυτόν το καιρό δεν είστε καλά. Ακούγεται πως χάνετε το μυαλό σας μα κάθε λέξη που μπορείτε να πείτε μπορεί να μας οδηγήσει στον δράστη 》

Επιλέγω να μην πω τίποτα αλλά κοιτάζω την πόρτα του δωματίου ώσπου το κινητό μου χτύπα.

Το ανοίγω και διαβάζω το μήνυμα: " Εγώ σε προστατεύω ακόμα. Ο τύπος που σε άγγιξε είναι νεκρός. Λυπάμαι για την απώλειά σου. Ξέρω πως έχεις χάσει ήδη πολλά αλλά εμπιστεύεσαι ανθρώπους που σε χρησιμοποιούν.

Εκμεταλλεύονται την αθώα σου προσωπικότητα και αντλούν πληροφορίες για να σε κάνουν να πονέσεις. Όταν θα είσαι έτοιμη θα σου δώσω κάποια στοιχεία και ονόματα. Ω και να θυμάσαι: Ήξερε πολλά για την ηλικία της. Ανακατευοταν εκεί που δεν χρειαζόταν".

Σηκώνω το βλέμμα μου στην πόρτα του δωματίου και βλέπω τον γιατρό να βγαίνει με σταθερό βήμα.

《Ώρα θανάτου 22:35. Συλλυπητήρια.》

《Μα... ειναι δώδεκα》

《Ήταν ήδη νεκρή απλά.. η Αναστασία Αλεξίου μόλις ταυτοποιηθηκε.》

Αυτό σημαίνει: Τρέξε Σοφία.. Τρέξε μακριά

*Τέλος κεφαλαίου 🔥

Όπως σας υποσχέθηκα το βιβλίο έχει μπει σε μια σταθερή πορεία. Η δράση πλέον θα είναι αρκετή.

Υπάρχουν πολλά ακόμη που θα συμβούν πριν το τέλος. Όσα θεωρείτε δεδομένα, εύκολα αλλάζουν.

😈😈 Οκευ είμαι κακιά 😂

Πάμε σε σας τώρα😄

Πώς τα περνάτε; Κάνατε κανένα μπάνιο; Μισώ την βροχή 😢 Και σε λίγες μέρες θα πάμε θάλασσα αλλά εγώ δεν θα κάνω μπάνιο 😣😒

Τέλος πάντων 😂 Πείτε μου τα νέα σας και τυχόν απορίες 😂

Ελπίζω να σας άρεσε. Πατήστε το αστεράκι 🌟 και αφήστε ένα σχόλιο 💬.

See you soon 🔜 🔜 💋 *