Έκλεισε το τηλέφωνο και έμεινε να τους κοιτάζει... Ήξερε πως ήθελαν απαντήσεις μα ούτε και ο ίδιος μπορούσε να το διαχειριστεί. Σίγουρος πως εκείνη η φωνή ανήκε στη Βίβιαν, ένιωσε ένα βάρος να θεριευει. Εκείνη η γυναίκα δε πείραζε ποτέ κανένα... Δεν ήταν μάλιστα λίγες οι φορές που τον βοήθησε. Εκείνη έστειλε την Κλάρα στο διάβα της Ιζαμπέλ μα και αρκετούς από όσους είχαν συμβόλαια με τον Άζραελ και έψαχναν για παιδιά. Κανένας δεν ήθελε να σκοτώσει για να πάρει. Πήγαιναν σε ορφανοτροφεία έπειτα από δική της υπόδειξη ενώ κι εκείνη με τη σειρά της, έβλεπε ποιο παιδί είχε δυνατή ψυχή. Ίσως ακουγόταν αισχρό μα στη τελική ποιος δεν ήταν;

"Άζραελ... Ποιος ήταν;" ρώτησε σαν να διαισθάνθηκε ο Σεργκέι πως κάτι δεν πήγε καλά.

Δεν είχε πολύ ώρα που έφτασε. Προσπαθούσαν να βρουν μια άκρη αφήνοντας παράμερα το λόγο της επίσκεψης του αρχικά μα το τηλεφώνημα ήρθε για να τους ταράξει ακόμα περισσότερο.

Πριν απαντήσει, άκουσαν ένα δυνατό κρότο από τον επάνω όροφο. Ο Ντάνιελ αλληλοκοιταχθηκε με τον Άζραελ και αφήνοντας πίσω τον Σεργκέι βγήκαν και έτρεξαν ως το δωμάτιο της Ιζαμπέλ.

Σαν άνοιξαν όμως τη πόρτα, δεν είδαν κανέναν μέσα.

"Τι διάολο..." μονολογησε ο Ντάνιελ ανήσυχος. Το παράθυρο της ήταν ανοιχτό και η πόρτα του μπάνιου επίσης. Ο Άζραελ έριξε μια ματιά αλλά τίποτα.

"Που πήγε! Ανάθεμα! Η Βίβιαν μόλις δολοφονήθηκε!" του είπε επιτέλους προκαλώντας ακόμα περισσότερο τη ταραχή του.

"Τι πράγμα;"

"Την άκουγα! Που διάολο πήγε η Ιζαμπελ! Ίσως κινδυν...."

Πριν καν τελειώσει εκείνη μπήκε στο δωμάτιο .

"Θεουλη μου !!!" Εσκουξε τρομαγμένη και πιάνοντας καλύτερα τη πετσέτα της έμεινε να τους κοιτάζει. "Τι κάνετε στο δωμάτιο μου..."

Ο Ντάνιελ τη κοίταξε καλά καλά. Ήταν βρεγμένη . Έδειχνε σαν να είχε κάνει μπάνιο. Ο Άζραελ από την άλλη είχε ένα πιο περίεργο βλέμμα...

"Που ήσουν; Ποιος σου είπε να τριγυρίζεις με τη πετσέτα! Και γιατί δεν ήσουν στο δωμάτιο σου!" Τη βομβάρδισε με ερωτήσεις

"Με συγχωρείτε... Ήθελα... Ήθελα να κάνω ένα μπάνιο μα δε λειτουργούσε το δικό μου... Πήγα στο διπλανό δωμάτιο και..."

Ο Άζραελ βαρεσε τη γροθιά του στη πόρτα κι εκείνη άρχισε να τρέμει.

"Αν ξαναβγείς από εδώ μέσα χωρίς άδεια θα σε σκοτώσω το κατάλαβες;" της φώναξε σαν τρελός.

"Αίμα είναι αυτό...;" ο Ντάνιελ πετάχτηκε από το πουθενά πλησιάζοντας τους. Εκείνη έδειχνε εντελώς τρομαγμένη. Και ποιος δε θα ήταν αν το αφεντικό απειλούσε να τον σκοτώσει στα καλά καθούμενα. "Κόπηκες;" τη ρώτησε δείχνοντας το πόδι της.

"Ναι... Εμ.. καταλάθος. Το ξυραφάκι ήταν λίγο παλιό. Δεν είχα άλλο μαζί μου και..."

"Ντάνιελ πήγαινε έξω ..." ο Άζραελ πήρε το λόγο. Έδειχνε εντελώς σοβαρός. Τόσο που μέχρι και ο Ντάνιελ φοβήθηκε να τον αφήσει μόνο μαζί της. "Είπα πήγαινε έξω!!!"

"Μα τι έκανα πια! Είστε τρελοί;" φώναξε εκείνη φοβισμένη  και στη προσπάθεια της να τον προσπεράσει, ο Άζραελ την άρπαξε από το χέρι και τη κράτησε σφιχτά. "Άφησε με!!!"

Αντί να την αφήσει εκείνος την έσυρε μέχρι το μπάνιο και άνοιξε τη βρύση. Το νερό έτρεξε και ύστερα γύρισε προς το μέρος της.

"Δείχνει να δουλεύει μια χαρά..." της είπε χαμηλόφωνα.

"Και εγώ τι να κάνω! Πριν δε δουλευε!"
Η φωνή του Σεργκέι ακούστηκε στο διάδρομο και μετέπειτα η πόρτα του δωματίου της Ιζαμπέλ έκλεισε.

"Τι είσαι;" ο Άζραελ τη κρατούσε τόσο σφιχτά που το δέρμα της ήταν έτοιμο να σκάσει. "Τι έκανες!!!"

"Είσαι τρελός! Άσε με!!! Θα φωνάξω την αστυνομία !"

Το ποτήρι άρχισε να ξεχυλιζει...
Τα μάτια του αγριεψαν, το βλέμμα έγινε μαύρο απ'άκρη σ'άκρη δείχνοντας τη φύση του , κι εκείνη έχασε τους σφυγμούς της καρδιάς της. Έκλεισε τα μάτια σοκαρισμένη και άρχισε να λέει δυνατά το πάτερ ημών... Μα δεν έφτασε ποτέ στη δεύτερη φράση...
Ελάχιστα δευτερόλεπτα αργότερα εκείνος τη σήκωσε στον αέρα και γυρίζοντας τη πέταξε στο κρεβάτι. Έμοιαζε με θηρίο. Το στήθος του Ανεβοκατεβαινε πάνω κάτω σαν τρελό και τα μάτια του είχαν ακόμα εκείνη τη μαυρίλα. Η Ιζαμπέλ σύρθηκε ως την άκρη του κρεβατιού και απελπισμένη έμεινε να τρέμει κρατώντας σφιχτά τη πετσέτα της.

"Μη με πλησιάζεις!" Είπε μα εκείνος σαν να μην πατούσε στο πάτωμα, βρέθηκε δίπλα της. Έδειξε τον εαυτό του και δεν υπήρχε γυρισμος.

"Μου ανήκεις. Για αυτό κλείσε το ρημαδι σου. Κανένας δε θα σε βοηθήσει. Και τώρα πες μου τι διάολο είσαι!!!" ούρλιαξε μέσα στα μούτρα της κι εκείνη έβαλε τα κλάματα.

"Δεν ξέρω τι είσαι και για τι πράγμα μιλάς! Άφησε με!!! Άσε με!" τον χτύπησε με τις γροθιές της στο στήθος κι εκείνος πιάνοντας τους καρπούς της, τη γύρισε και την ξάπλωσε ανάσκελα στο κρεβάτι.
Άνοιξε τα χείλη του κρατώντας τη σταθερή και σαν εκείνη είδε κάτι που έμοιαζε με δίνη να βγαίνει από μέσα, λιποθύμησε...

            **********************

"Είσαι σοβαρός; Κοντεψες να τη φας! Έχεις ιδέα τι θα γινόταν αν δεν έμπαινα μέσα;" αποκρίθηκε εξοργισμένος ο Ντάνιελ. "Προσπάθησες να πάρεις μια ψυχή εκτός συμβολαίου και μάλιστα τη δική της που ξέρεις πολύ καλά πως δε θα έβγαινε ποτέ ! Θα σου γύριζε μπούμερανγκ! Τι σκεφτόσουν! Ξέρεις πολύ καλά πως αν παραβεις το συμβόλαιο, θα χάσεις τη ψυχή και μάλιστα εκείνη θα κυκλοφορεί ελεύθερη ανάμεσα μας! Έχεις συναίσθηση τι θα γινόταν;"

Ο Άζραελ είχε βγει εκτός εαυτού. Έπραξε απερίσκεπτα και το γνώριζε αρκετά καλά μα πλέον ήταν σίγουρος πως κάτι ήταν στραβό μαζί της. Το αίμα... Τα ουρλιαχτά. Το μπάνιο. Ο θόρυβος. Κάτι δεν ήταν φυσιολογικό.

Σκέφτηκε για μια στιγμή πως αυτή η μικρή αθώα βδέλλα τον έπαιζε κανονικά . Ήταν τόσα όσα έγιναν από τη μέρα που τη πλησίασε που άθελά του, το μυαλό ξέφευγε. Έκανε θεωρίες και ένιωθε  πως δεν είναι τόσο αθώα όσο έδειχνε τελικά

"Νομίζω πως έγινες υπερβολικός και έχεις αρχίσει να παραλογιζεσαι!. Εκτός αυτού σκέψου το πιο απλό πράγμα από όλα... Η κάρτα δε μπορεί να σε πλησιάσει και να μείνει πλαι σου εκτός κι αν υπάρχει παρτίδα στη μέση. Εκτός αυτού η Ιζαμπέλ ήταν μια φυσιολογική κοπέλα όλο αυτό το διάστημα! Της φανερώθηκες χωρίς λόγο ! Πως είναι δυνατόν να πήγε να βρήκε τη Βίβιαν, να τη σκότωσε και να επέστρεψε μέσα σε δευτερόλεπτα; Εκτός αυτού ήταν μαζί σου καθόλη τη διάρκεια της χθεσινής μέρας. Πως εξηγείς το θάνατο της Κλάρας; Καταλαβαίνεις τι προσπαθώ να σου εξηγήσω Άζραελ;" Ο Ντάνιελ έκανε μια παύση και κοίταξε το Σεργκέι ο οποίος παρέμενε σιωπηλός "Σου έχει γίνει έμμονη ιδέα πως η Ιζαμπέλ για κάποιο λόγο σχετίζεται... Ειλικρινά δε το νομίζω στη συγκεκριμένη περίπτωση...Δεν υπάρχει τίποτα στη ζωη της που να δηλώνει κάποια δύναμη ή γενικά κάποια περίεργη συμπεριφορά. Είναι ένας απλός άνθρωπος... Ίσως επειδή είναι αγνή ,δεν έπιασαν τα μαγικά σου και δεν μπορείς ακόμα να πάρεις τη ψυχή της, κάνεις συσχετισμούς..."

"Κι αν είναι αλλά δεν πήρε τη χάρη της ακόμα;" Πετάχτηκε ο Σεργκέι "Έχω μια θεωρία αλλά δεν είμαι σίγουρος..."

"Τι εννοείς;" Ρώτησε περίεργα ο Ντάνιελ

"Είναι ένας αρκετά παλιός μύθος. Δε νομίζω να τον ξέρετε. Ήταν πριν αναλάβει ο Άζραελ ή εγώ... Ή κάθε ένας συλλέκτης από εμάς. Έλεγε πως είχαν φτιάξει μια οντότητα χωρίς προορισμό που μπορούσε να έχει ανθρώπινη μορφή από τη γέννηση. Δεν το ήξερε ούτε η ίδια πολλές φορές ενώ άλλες, από μικρή ένιωθε τη δυναμη της. Κανένας δε ξέρει το τρόπο που μπορεί να ανακτήσει τη δύναμη ή τη χάρη της. Ούτε όμως και τη χρησιμότητα της. Την είχαν σαν... Δε ξέρω .. σαν ένα μυστικό όπλο έκτακτης ανάγκης θα έλεγα"

"Αυτό πως κολλάει με τα υπόλοιπα ;" Αναρωτήθηκε ο Ντάνιελ

"Ίσως μπορέσουμε να εξηγήσουμε μέσω αυτού κάποια πράγματα. Λένε, πως όταν εκείνη γεννήθηκε και περπάτησε στη γη, είδε το χάος. Οι άνθρωποι έκαναν τόσα κακά που η ψυχή της δεν άντεξε. Ήθελε να τους σκοτώσει όλους και η αγνότητα της, καταστρεφόταν μέρα με τη μέρα. Άρχισε να αισθάνεται μίσος και έβλεπαν πως το σκοτάδι τη κυριεύει.
Λίγο πριν κάνει το μπαμ, τη πήραν ψηλά. Τη διαχώρισαν. Φυλάκισαν τη βλοσυρή πλευρά της και κράτησαν την αγνή. Κάτι που δε ξέρετε είναι πως η οντότητα αυτή λειτουργεί σαν μπαλαντέρ. Μπορεί να αυτόδημιουργήσει σάρκα η να μπει σε μια υπάρχουσα..."

Ο Άζραελ καθισε σκεπτικός. Αν και δεν ανήκαν στην ίδια κατηγορία, αφού ο ίδιος ήταν μια κατηγορία από μόνος του , σεβόταν το Σεργκέι. Ήταν κι εκείνος συλλέκτης αλλά με διαφορετικό τρόπο. Πιο ξεκάθαρο. Μάζευε τις ψυχές από πολέμους, νοσοκομεία, και κάθε τόπο που ο θάνατος ήταν αναπόφευκτος. Ο Άζραελ από την άλλη, ήταν μοναδικός στο είδος του. Δεν έπαιρνε μόνο ψυχές, μα χάριζε και ζωή. Αυτός ήταν και ο λόγος που έστειλαν τη πρώτη φορά έναν αρχάγγελο να τον αντιμετωπίσει. Εκείνος απέτυχε και έπειτα έφτιαξαν από το μηδέν μια οντότητα που ονόμασαν "κάρτα" . Την έφτιαξαν μάλιστα από την ίδια του τη σάρκα όταν έδωσε τη μάχη με τον αρχάγγελο. Αυτός είναι και ο λόγος που δε μπορούν να βρίσκονται τόσο κοντά. Είναι ένα... Δεν αντέχει ο ένας τον άλλο. Μόνο κάτω από τον όρο μιας παρτίδας πέφτουν οι ασπίδες.

Κανένας δε μπορούσε να ανεχθεί το γεγονός πως κάποιος κάτω στη γη το έπαιζε "θεός" και θέριζε τις ψυχές ασταμάτητα. Μα απέτυχαν... Ο Άζραελ φυλάκισε τη κάρτα και συνέχισε.

Μετέπειτα άρχισαν να γράφονται και να λέγονται πολλά. Μερικά ήταν αλήθεια , άλλα ψέματα. Μα όλα είχαν ένα κομμάτι που άξιζε προσοχής. Εκτός αυτού, πέρασαν τόσοι αιώνες που ακόμα και τα αρχικά γεγονότα, άρχισαν να ξεφτιζουν.

"Ωραία... Φέρε ένα χαρτί και ένα στυλό γιατί έχω αρχίσει να το χάνω!"

Ο Ντάνιελ ανέλαβε το ρόλο και κάνοντας χώρο πάνω στο γραφείο έφταιξε ένα σχεδιάγραμμα.

Προσπάθησε να απλοποιήσει τη κατάσταση όσο περισσότερο γινόταν.

"Λοιπόν, ας ξεκινήσω...

1) Κάτι σκοτώνει και μάλιστα είναι αρκετά δυνατό. Λόγος άγνωστος. Δεν ξέρουμε αν είναι κάποιο καινούριο πλάσμα ή αν είναι ο μύθος.

2)Υπήρχε μια πιθανότητα όταν είδαν πως ο Άζραελ κέρδισε τη κάρτα, να ένωσαν την οντότητα μαζί της.  Με αυτό το τρόπο θα της προσέδιδαν παραπάνω δυνάμεις.. Αυτό συνάδει με τις σκέψεις του Άζραελ και είναι η μόνη θεωρία που δείχνει πως η Ιζαμπέλ ίσως είναι η κάρτα. Ή το άλλο της μισό τέλος πάντων. Η καλή πλευρά... Αυτό όμως δεν εξηγεί το λόγο που μπορεί να βρίσκεται κοντά του... Δεν κολλάει. Όπως επίσης δεν βγάζει νόημα η ίδια η κάρτα να πήρε τη μορφή της. Έχουμε μελετήσει το παρελθόν της. Τίποτα περίεργο ..

3)Αν κάτι από το μύθο ισχύει, τότε με κάποιο τρόπο απέδρασε το χάος και προσπαθεί τι; Να εξοντώσει τον Άζραελ και κάθε όμοιο του, ή προσπαθεί να ενωθεί με την αγνή της πλευρά που πλέον ανήκει στη κάρτα;

Κύριοι, λυπάμαι αλλά δεν έχω άλλες θεωρίες... Επίσης προσωπικά, πιστεύω πως η Ιζαμπέλ δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά. Απλώς παρασυρομαστε από το γεγονός πως είναι αγνή και δε πιάνει η μαγεία. Προσωπικά πιστεύω πως πρέπει να κάνουμε έρευνα πάνω στο μύθο. Βέβαια με τη Βίβιαν νεκρή, θα δυσκολευτουμε να βρούμε απαντήσεις. Η γνώσεις της ήταν πάντοτε οδηγός όταν συνέβαινε κάτι..."

"Άρα δηλαδή, έχουμε μπροστά μας ένα μυθο... " μουρμουρισε ο Άζραελ "Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από εκεί. Θα καλέσουμε όσους γνωρίζουμε και θα τους ενημερώσουμε. Αν κάποιος ακούσει για άλλο θάνατο, τότε σημαίνει πως η συγκεκριμένη οντότητα ειναι αυτό που ψάχνουμε. Παράλληλα θα κάνουμε μια πιο βαθιά έρευνα"

"Ακριβώς" συμφώνησε ο Ντάνιελ.

"Κύριοι..." Πήρε το λόγο ο Σεργκέι πλέον και σηκώθηκε "Νομίζω πως για δεύτερη φορά στα χρονικά, έχουμε μπροστά μας ένα πόλεμο. Μόνο που αυτή τη φορά αγνοούμε τον εχθρό. Αύριο θα επιστρέψω πίσω. Θα αναβάλλω κάποιες δουλειές μου και θα σου πρότεινα Άζραελ να κάνεις και εσύ το ίδιο για λίγο διάστημα. Ερχόμουν για να σου προτείνω καινούριες συμφωνίες μα όλα μπορούν να περιμένουν..."

"Πολύ καλά λοιπόν. Πάραυτα το σπίτι είναι τεράστιο. Ίσως για ασφάλεια θα ήταν προτιμότερο να μείνεις εδώ. Δεν ξέρουμε που θα χτυπήσει ξανά. Ίσως..."

Ξάφνου τα φώτα έσβησαν...
Ο Άζραελ έσφιξε τις γροθιές του προκαλώντας πύρινες μπάλες φωτός και μέσα στην ησυχία άκουσαν ένα σύρσιμο... Έμοιαζε σαν κάποιος να σερνει κάποιο αντικείμενο στους τοίχους...
Το σύρσιμο έγινε χτύπημα και έπειτα όλα τα φώτα άρχισαν να αναβοσβηνουν σαν τρελά στο σπίτι.
Ήχοι από ασημικά που τρέμουν, τζάμια που ετριζαν , ξύλα που έσπαγαν.
Οι ήχοι ολοένα και δυνάμωναν ώσπου ξαφνικά ακούστηκε ένας διαπεραστικός πνιχτος ήχος, και κατάλαβαν πως ηταν το ουρλιαχτό της Ιζαμπέλ...
Τα φώτα τρεμοπαιξαν για ακόμη μια φορά.
Η λάμπα του γραφείου έσπασε...
Οι τζαμαρίες έγιναν θρυψαλα...
Και έπειτα τίποτα....

Ακολούθησε το απόλυτο τίποτα...

Το ρεύμα επανήλθε αμέσως...
Οι ήχοι έπαψαν...
Και μια απόκοσμη σιωπή τύλιξε την έπαυλη ...

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️