Δάγκωνε το στήθος της τόσο δυνατά κι εκείνη απολάμβανε... Τα χέρια του κατεβηκαν, ανασηκωσαν το κορμί της και το πίεσε να καθίσει πάνω στο σκληρό του μόριο. Σαν έβγαλε μια φωνή ηδονής, ένιωσε τα χέρια του να τη σφίγγουν...

"Με πονάς..." του είπε αλλά εκείνος άρχισε να τη σφίγγει πιο πολύ. "Άζραελ με πονάς! Σταμάτα !!!" Ξάφνου βρέθηκε σε ένα δάσος. Ήταν σχεδόν γυμνή και έτρεχε.

Ένιωθε τη καρδιά να φεύγει μέσα από τα στήθη της. Περνούσε σαν φάντασμα μέσα από τα ατελείωτα χόρτα και τη πυκνή βλάστηση ώσπου έφτασε μπροστά σε ένα τεράστιο γκρεμό. Κάτω υπήρχε μόνο θάλασσα. Άγρια. Τα κύματα της εσκαγαν με μανία πάνω στα βράχια και φοβισμένη , έστρεψε το βλέμμα στο τεράστιο θηρίο. Σαν ένας βόας, σύρθηκε κοντά της μα σαν μια κόμπρα απλώθηκε σαν σηκώθηκε όρθιο. Η διχαλωτή του γλώσσα έβγαινε και έμπαινε ανεξέλεγκτα στο στόμα και θα ορκιζόταν πως όλοι εκείνοι οι περίεργοι ήχοι που έβγαζε, έλεγαν το όνομα της.

"Μείνε μακριά μου !" φώναξε σαν εκείνο τη πλησίασε μα τα λόγια της δεν είχαν αξία. Το φίδι σύρθηκε και με μια κίνηση τυλίχθηκε γύρω της. Άρχισε να τη σφίγγει δυνατά , τόσο που τα κόκαλα της ξεκίνησαν να σπάνε ένα ένα κι εκείνη ούρλιαξε.

Σαν ήταν πια ανήμπορη το φίδι την πέταξε κάτω και σύρθηκε γύρω της. Άνοιξε το μεγάλο του στόμα κι εκείνη είδε το φως να χάνεται σαν έκλεινε πάνω της...

"Ποτέ!!! Ποτέ!!!" φώναξε με όλη τη δύναμη. Το κορμί της άρχισε να κουνιέται σαν να ήταν ζελέ με κόκαλα σχηματίζοντας μια μπαλα και ένα μεγάλο φως έλαμψε . Το φίδι έβγαλε έναν ήχο πόνου, αποτραβήχτηκε και χαμηλώνοντας το κεφάλι πήρε θέση υποταγής.
Και το ουρλιαχτό έγινε ένα απόκοσμο διαολεμενο γέλιο...

Η μπάλα έσκασε ...
Προκάλεσε τέτοια έκρηξη που τα βράχια έπεσαν στη θάλασσα αφήνοντας μόνο ένα στρογγυλό κομμάτι στεριάς πάνω στο οποίο έστεκε εκείνη και το φίδι.

Σαν χαμήλωσε η λάμψη , εμφανίστηκε φωτιά. Το κορμί της βρισκόταν στον αέρα τυλιγμένο στις φλόγες ενώ πίσω στη πλάτη της είχε καρφωμένα δύο κατάκοκκινα φτερά. Τα μάτια της είχαν μαυρίσει εντελώς και σαν πάτησε τα πόδια της στο έδαφος, εκείνο σείστηκε απ' άκρη σ'άκρη.

Το φίδι πήρε ανθρώπινη μορφή και τη κοίταζε τρομαγμένο.

"Τι είσαι..."

Εκείνη κούνησε τα φτερά της και μόνο με ένα τίναγμα τον έστειλε στην άκρη του γκρεμού.

"Φαντάσου τι είμαι ικανή να κάνω σαν χτυπήσω τα δάχτυλα μου..." του είπε γελώντας δυνατά σαν διάολος..

"Δεν είσαι η κάρτα..." Της είπε κι εκείνη χτύπησε τα δάχτυλα της και τον έκανε κομμάτια....τόσο απλά.. τόσο απίστευτα εύκολα... Πήρε ένα από τα δεκάδες πεταμένα κομμάτια της σάρκας του , άνοιξε τα χείλη της και το γεύτηκε με τη γλώσσα.... "Νόστιμος..."

Η Ιζαμπέλ πετάχτηκε καταιδρωμενη πιάνοντας το κεφάλι της και κοίταξε γύρω της. Ούτε θάλασσα, ούτε γκρεμός, ούτε φίδι...ούτε και κομμένη σάρκα...

Ήταν τόσο απίστευτα λαχανιασμενη.
Έκανε να βγάλει φωνή μα κι εκείνη δεν έβγαινε. Σαν να της κόπηκε η γλώσσα. Έξω ο ουρανός έδειχνε νευριασμένος . Σκοτεινός. Κοίταξε το ρολόι και σαν είδε πως είχε πάει 12 το μεσημέρι, τινάχθηκε σαν ελατήριο πανικόβλητη...

******************

"Μάλιστα ..." αποκρίθηκε ο Ντάνιελ σαν του είπε ο Άζραελ όσα έγιναν το προηγούμενο βράδυ. Όχι πως είχε σκοπό να δώσει εξηγήσεις μα η Ιζαμπέλ δεν είχε κατέβει από το πρώι κι όταν ο Ντάνιελ την έλεγξε τη βρήκε να κοιμάται βαθιά. Ύστερα από τόσους αιώνες πια, είχαν γίνει σαν αδέρφια. Δε μπορούσε να του κρυφτεί και εύκολα. Του άρεσε όμως του Άζραελ. Καταβαθος ο Ντάνιελ είχε γίνει η φωνή της λογικής κάθε φορά που εκείνος ήταν έτοιμος να κάνει κάτι που δεν έπρεπε η να παρεκτραπεί.
"Και επειδή εσύ αποφάσισες να δοκιμάσεις, εγώ καλούμε να κάνω μόνος τους καφέδες. Ωραίος είσαι ρε! Τουλάχιστον πως ήταν;"

Ο Άζραελ χαμογέλασε. Παρέλειψε να του πει όχι σχεδόν έκανε σεξ μαζί της μα του είπε ότι τη μάγεψε και τη φίλησε. Έμεινε στα απαραίτητα αφού δεν είχε και σκοπό να το ξανακάνει. Εκτός αυτού έτσι που τον παράτησε τον εκνεύρισε ακόμα περισσότερο.

"Ήταν νόστιμη..." του απάντησε πονηρά.

"Άρα θα έχεις ένα ωραιότατο γεύμα. Αν και εδώ που τα λέμε , έχει τη πλάκα της για άνθρωπος. Εκτός αυτού, είπες πως κέρδισε στις παρτίδες. Δεν είναι περίεργο; Εντάξει δε λέω, ίσως η τύχη ήταν με το μέρος της , αλλά και πάλι ... πόσο πια! " Ο Ντάνιελ έκανε μια παύση και έπειτα τον κοίταξε πονηρά... "Την άφησες έτσι;" ρώτησε και ο Άζραελ σηκώθηκε ατάραχος . Σέρβιρε μια κούπα ακόμα καφέ και σαν γύρισε για να του απαντήσει η Ιζαμπέλ μπήκε τρέχοντας στη κουζίνα.

"Κα-κα-καλημερα..." τους είπε κατάκοκκινη από ντροπή για την αργοπορία της. Είδε πως έπιναν ήδη καφέ και πήγε προς το νεροχύτη. "Με συγχωρείτε που άργησα... Δεν είχα καλό βράδυ .."

Ο Ντάνιελ γέλασε στα κρυφά.

Ο Άζραελ από την άλλη παρέμεινε με το σώμα ακουμπισμενο πάνω στο πάγκο.

"Πάντως λίγη ώρα πριν έδειχνες να κοιμάσαι μια χαρά. Να μην επαναληφθεί σε παρακαλώ" ο Άζραελ άφησε τη κούπα στο πάγκο "Πρέπει να πάω στο γραφείο και έπειτα έχω έξοδο. Ντάνιελ μπορείς να ετοιμάσεις το αυτοκίνητο σε παρακαλώ;" ζήτησε και εκείνος χωρίς δεύτερη κουβέντα έφυγε.

Σαν έμειναν μόνοι, γύρισε και τη κοίταξε.
Απέφευγε το βλέμμα του. Είχε κατεβασμένο το κεφάλι της και έπλενε έναν πεντακάθαρο νεροχύτη αμήχανα.

"Άργησες να κοιμηθείς;" τη ρώτησε κι εκείνη κούνησε καταφατικά το κεφάλι
"Ήσουν πολύ τυχερή χθες για πρωτάρα πάντως. Εκτός αυτού στάλα αλκοόλ δεν άφησες... Μου χάρισες όμως αρκετη διασκέδαση για αυτό..." Η Ιζαμπέλ συνέχισε να έχει περίεργη στάση . Ο Άζραελ πήγε από πίσω της, και σαν αστραπή, άπλωσε τα χέρια του στα δικά της. Τα κράτησε σφιχτά και τα έσυρε πάνω στο βρεγμένο πάγκο.
"Για αυτό και θα συγχωρέσω τη καθυστέρηση σου" το στήθος της άρχισε να πάλλεται έντονα. Ο Άζραελ ήθελε να τεσταρει τη μνήμη της. Όχι πως είχε σκοπό να τη πλησιάσει τόσο κοντά μα αυτός ο μικρός διάολος τραβούσε τα χέρια του πάνω της.
Βέβαια κι εκείνη έπειτα από το τρελό της όνειρο, και μόνο που την άγγιξε ένιωσε να καίγεται.

"Αυτό που κάνετε δεν είναι ... πρέπον" κατάφερε και ψέλλισε. Εκείνος χαμογέλασε πονηρά.

"Χθες μόνο που δε γδυθηκες μπροστά μου. Αν δε σε έδιωχνα ποιος ξέρει τι θα έκανες και τώρα δε το βρίσκεις πρέπον;" Η Ιζαμπέλ γύρισε απότομα και τον κατακεραύνωσε με το βλέμμα της.

"Ήπια αρκετά , μα δε νομίζω να έβγαλα μονάχη μου τη πιτζάμα !" του είπε μέσα στα μούτρα δείχνοντας του πως είχε πλήρη επίγνωση των πράξεών της, και σπρώχνοντας τον, έφυγε προς τα δωμάτια...

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️