Η απόφαση μας να παντρευτούμε τους βρήκε όλους απροετοίμαστος ή μάλλον σχεδόν όλους γιατί η κυρία Ελισσάβετ δε φάνηκε τόσο ξαφνιασμένη, ούτε τόσο αρνητική όσο περίμενα ή μάλλον καθόλου αρνητική, για την ακρίβεια ξεκίνησε να σχεδιάζει το γάμο μας την ίδια ημέρα που της το ανακοινώσαμε, πράγμα που με έκανε να νιώσω τύψεις που τόσα χρόνια την είχα παρεξηγήσει, τελικά δεν ήταν διόλου ψηλομύτα. Ο πατέρας μου μετά το πρώτο σοκ χάρηκε για μένα με έβλεπε ευτυχισμένη και αυτό του έφτανε, συγκινήθηκε μόνο που δε θα ήταν στο γάμο το φιλαράκι του να γλεντήσουν μαζί για τα παιδιά τους όπως είπε. Η μητέρα μου παρέμεινε σιωπηλή κατά τη διάρκεια της ανακοίνωσης αργότερα σηκώθηκε και μας ευχήθηκε ευγενικά μεν συγκρατημένα δε, όταν όμως βρεθήκαμε οι δυο μας στην κουζίνα για να ετοιμάσουμε το φαγητό με έβαλε να κάτσω απέναντι της στο μικρό μας τραπεζάκι και μου μίλησε ανοιχτά.

<<Ελένη μου εμένα και τον μπαμπά σου δε μας νοιάζουν πόσα χρήματα, φήμη ή εξουσία έχει ο άντρας που θα επιλέξεις να έχεις δίπλα σου, θέλουμε μόνο την ευτυχία σου. Το ξέρω ότι είσαι χρόνια ερωτευμένη μαζί του αλλά τον εμπιστεύεσαι;
Γιατί εγώ όχι, βρίσκω κάτι σκοτεινό πάνω του, πες το προαίσθημα πες το υπερπροστατευτικότητα αλλά κάτι δε μου κολλάει σ' αυτή την ιστορία πιστεύω ότι υπάρχουν άλλα κίνητρα πίσω από τις πράξεις του και το ότι δε μπορώ να τις αντιληφθώ με τρομάζει περισσότερο από όλα.
Δε ξέρω γλυκιά μου ίσως η αγάπη μου για σένα με τυφλώνει, ίσως έχεις δίκιο και είναι ένας απλά ένας ερωτευμένος άντρας που θέλει διακαώς να παντρευτεί την αγαπημένη του εσύ όμως πρόσεχε! Αν ανά πάσα στιγμή νιώσεις ότι δε το θέλεις όλο αυτό εμείς θα σε στηρίξουμε γιατί αυτός ο γάμος έρχεται υπερβολικά γρήγορα.
Μακάρι να έχω άδικο άλλα κάτσε, σκέψου καλά και αποφάσισε όχι μόνο με την καρδιά γιατί αυτή πολλές φορές μας ξεγελά και δεν αντιλαμβανόμαστε αλήθειες που μπορεί να είναι μπροστά στα μάτια μας γιατί δε θέλουμε να τις δούμε, αποφάσισε και με το μυαλό άλλωστε είσαι έξυπνη γυναίκα.>>

Πίστευα ότι έκρυβα καλά τόσα χρόνια τα αισθήματα μου για τον Φίλιππο μάλλον έκανα λάθος, άραγε το είχε καταλάβει και κάποιος άλλος;

<<Ήξερες;>>

Μου χαμογελάει όπως μόνο μία μαμά μπορεί να το κάνει.

<<Παιδί μου είσαι φυσικά και είχα καταλάβει, μη φοβάσαι ο μπαμπάς σου δε θα μπορούσε ποτέ να καταλάβει, γι' αυτόν ήσουν το κοριτσάκι του και το κοριτσάκια του μπαμπά δεν ερωτεύονται, σωστά;>>

Γελάσαμε και οι δύο μ' αυτό το σχόλιο, πράγματι ο μπαμπάς μου με λάτρευε, ήμουν η αδυναμία του.

<<Αλήθεια πιστεύεις ότι κάτι δεν πάει καλά με τον Φίλιππο; Μου φέρεται απίστευτα και τί θα μπορούσε να θέλει από εμένα, την περιουσία μου ή τη φήμη μου;>>

<<Πολλές φορές υπάρχουν κίνητρα που ούτε που μπορούμε να φανταστούμε. Είσαι το καλό, αθώο μου μωρό μην αφήσεις ποτέ κανέναν να σε χειραγωγήσει ή να σε εξαπατήσει.>>

Και μ' αυτό με άφησε μόνη με τις σκέψεις μου, υπάρχει πράγματι περίπτωση να μου κρύβει κάτι ο Φίλιππος; Αλλά τι θα μπορούσε να είναι, τί θα μπορούσε να θέλει ένας άντρας σα τον Φίλιππο από εμένα; Δε μπορούσα να φανταστώ κάτι και μου αποδείκνυε συνέχεια την αγάπη του θα ήταν λάθος να αρχίσω να τον αμφισβητώ.

Όταν δέχτηκα την πρόταση γάμου του Φίλιππου πίστευα ότι πρώτα θα αρραβωνιαζόμασταν, θα μετακομίζαμε επισήμως μαζί στο διαμέρισμα του και μετά από ένα, δύο ίσως και παραπάνω χρόνια θα γινόταν και ο γάμος, προς έκπληξη μου όμως τον άκουσα να μου ανακοινώνει ότι θέλει να παντρευτούμε το συντομότερο δυνατόν, συγκεκριμένα τον επόμενο μήνα, ευτυχώς μπόρεσα να τον πείσω ότι λόγω των εξετάσεων στο δικηγορικό σύλλογο για την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος που θα έδινα σε λίγες ημέρες δεν προλάβαινα να διοργανώσω γάμο προέβαλα και το επιχείρημα του πένθους για το θάνατο του πατέρα του που δεν είχε περάσει ούτε χρόνος και πήρα αναβολή μέχρι το Σεπτέμβριο. Δεν ήταν ότι δεν ήθελα να τον παντρευτώ απλά τον αγαπούσα και το ήξερα δε χρειαζόμουν κανένα χαρτί για να μου επιβεβαιώσει ότι ανήκουμε ο ένας στον άλλον.

Με τις ετοιμασίες του γάμου και τη δουλειά δεν κατάλαβα πότε πέρασαν οι μέρες και ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων του δικηγορικού συλλόγου, έμαθα ότι επιτέλους οι κόποι οι δικοί μου και των γονιών μου ανταμείφθηκαν, εκείνοι συγκινημένοι μου ανακοίνωσαν ότι αγόρασαν ένα διαμέρισμα στο όνομα μου στον Πειραιά που τόσο μου άρεσε και ότι μπορούσα να το κάνω το γραφείο μου αν ήθελα, όλη τους τη ζωή έκαναν οικονομία για χάρη μου δε θα μπορούσα ποτέ να τους το ξεπληρώσω ήταν απλά τέλειοι. Όταν όμως ο Φίλιππος άκουσε για την πρόταση τους να το κάνω γραφείο δε του άρεσε καθόλου η ιδέα και ανέφερε ότι είχα ήδη δουλειά δε χρειαζόμουν άλλη αν και του είχα εκμυστηρευτεί πολλές φορές ότι θέλω να ασχοληθώ με το ποινικό δίκαιο!

Ο ίδιος μου έκανε δώρο ένα πανάκριβο αυτοκίνητο για την επιτυχία μου το οποίο φυσικά αρνήθηκα, είχε διατυπώσει πολλές φορές τη δυσαρέσκεια του για το πόσο παλιό και μικρό είναι το αυτοκίνητο μου αλλά δεν περίμενα αυτή του την κίνηση και δε μου άρεσε. Όταν του διατύπωσα τους ενδοιασμούς μου η απάντηση του με άφησε άναυδη.

<<Δε χρειάζομαι καινούργιο αμάξι αγάπη μου μια χαρά είναι αυτό που έχω και δε μπορώ να δεχτώ ένα τόσο ακριβό δώρο! Μου κάνεις πολλά δώρα και δε θέλω να ξοδεύεσαι για μένα εγώ θέλω μόνο εσένα! Και τί έχει επιτέλους το αυτοκινητάκι μου και έχεις φαγωθεί μαζί του;>>

<<Ελένη πρέπει επιτέλους να καταλάβεις ότι σύντομα θα γίνεις κυρία Αμιρά δε γίνεται να κυκλοφορείς με το σαράβαλο και να μας ντροπιάζεις οικογενειακώς. Υπάρχουν επιτέλους και κάποιοι κανόνες που πρέπει να τηρείς!>>

Σοκαρίστηκα με το τρόπο που μίλησε δεν ήξερα αν θέλω να τον βρίσω και να σηκωθώ να φύγω ή να κλάψω.

<<Δε προσπαθώ να σε ντροπιάσω αν νιώθεις πράγματι έτσι γιατί με παντρεύεσαι, έτσι με γνώρισες γιατί προσπαθείς να με αλλάξεις;>>

<<Όχι ρε μωρό μου δε το εννοούσα έτσι, συγγνώμη είμαι μαλάκας έλα εδώ να σε αγκαλιάσω. Είμαι πιεσμένος με τη νέα συμφωνία στη δουλειά και ξέσπασα πάνω σου δε θα ξαναγίνει ζωή μου. Αλλά σε παρακαλώ δέξου το θα είμαι πιο ήσυχος και γω μη μείνεις στο δρόμο με αυτό που έχεις, έτσι και αλλιώς πόσο θα το χρησιμοποιείς συνήθως μαζί πηγαινοερχόμαστε στη δουλειά.>>

Σιχαινόμουν τους διαπληκτισμούς και για ακόμη μία φορά έκανα πίσω αν και ένιωθα σα να με εξαγοράζει, έκανε τη σχέση μας άνιση, με αυτούς του ρυθμούς θα κατέληγα να εξαρτώμαι πλήρως από εκείνον. Όταν βγαίναμε πλήρωνε τα πάντα εκείνος ασυζητητί, εργαζόμουν στην εταιρεία του, μου έκανε ακριβά δώρα και ταξίδια τα οποία απέριπτα αλλά επειδή μου έδειχνε ότι στεναχωριόταν ή θύμωνε με την "περηφάνεια" μου όπως έλεγε αναγκαζόμουν να τα δεχτώ και τώρα το αυτοκίνητο, δεν ήμουν συνηθισμένη να είμαι τόσο αλληλένδετη με έναν άντρα χρειαζόμουν την ανεξαρτησία μου γι'αυτό αποφάσισα να ξεκινήσω δεύτερο μεταπτυχιακό από Οκτώβριο στο ποινικό δίκαιο παρά τις αντιρρήσεις του Φίλιππου που το έβρισκε αχρείαστο και χρόνο μακριά από εκείνον.

Ο καιρός έφτασε και την επόμενη μέρα θα τελούνταν ο γάμος μας, το πρώτο Σάββατο του Σεπτεμβρίου. Οι ετοιμασίες ήταν αρκετά επεισοδιακές και χαιρόμουν που επιτέλους είχαν τελειώσει, δεν έφτανε που έπρεπε να τρέχω μετά τη δουλειά μέσα στο καλοκαίρι και τη ζέστη είχα και την κυρία Ελισσάβετ που είχε άποψη για τα πάντα, ότι και αν επέλεγα δεν ήταν αρκετά αριστοκρατικό για τη κλάση τους, ότι και αν πρότεινα ήταν λάθος και πολύ λιτό για τα γούστα της, δεν είχε καμία σημασία ότι εγώ ήμουν η νύφη και ήθελα να είναι ένας απλός γάμος, ευτυχώς που για δύο βδομάδες τον Αύγουστο πήγαμε με τον Φίλιππο διακοπές στις Σπέτσες και μπόρεσα να ηρεμήσω και να ανασυγκροτηθώ. Ο Φίλιππος ως κλασικός άντρας δεν είχε ασχοληθεί με τίποτα άλλο πέραν του κουστουμιού του, μάλιστα από τότε που γυρίσαμε από τις διακοπές δε τον έβλεπα παρά αργά το βράδυ αφού είχε πολλά εξωτερικά, επαγγελματικά ραντεβού αλλά πάντα όταν επέστρεφε ξαπλώναμε αγκαλιά, το σεξ λόγω της κούρασης και των υποχρεώσεων κυρίως του Φίλιππου δεν ήταν καθημερινό όπως παλιά αλλά και πάλι βρίσκαμε χρόνο να απολαύσουμε ο ένας τον άλλον.

Για την παραμονή του γάμου είχαμε αποφασίσει ότι την Παρασκευή μετά τη δουλειά δε θα βρισκόμασταν καθόλου, εγώ θα πήγαινα να μείνω με τους γονείς μου στο παλιό μου δωμάτιο και εκείνος στο διαμέρισμα μας και θα έβγαινε ο καθένας με την παρέα του. Εγώ είχα κανονίσει να πάμε για φαγητό με τη Χριστίνα, την Κατερίνα, κάποιες κοπέλες από τη δουλειά και κάποιες παλιές μου συμφοιτήτριες που κάναμε παρέα κατά καιρούς ενώ ο Φίλιππος είχε κανονίσει με τον Πάρη και κάποιους άλλους φίλους του που δε μου είχε γνωρίσει ποτέ και μόνο τους είχε αναφέρει να μείνουν στο διαμέρισμα μας για να παραγγείλουν, να πιούνε και να παίξουν πόκερ. Ήμουν πιο ήσυχη όταν το άκουσα αυτό καθώς  ήμουν πεπεισμένη ότι ο Πάρης θα τον έσερνε σε κανένα στριπτιτζάδικο.

Το απόγευμα όταν επέστρεψα στο παλιό μου δωμάτιο για να ετοιμαστώ βρισκόταν εκεί το νυφικό μου στη θήκη του, το είχαν παραδώσει νωρίτερα αφού το είχα αφήσει για στένεμα. Δεν άντεξα τον πειρασμό και κατέβασα το φερμουάρ να το δω αλλά τότε με περίμενε μια μεγάλη έκπληξη, αυτό δεν ήταν το νυφικό που είχα επιλέξει. Εγώ είχα διαλέξει ένα λευκό, μακρύ νυφικό τύπου φόρεμα από σατέν που αγκάλιαζε τις καμπύλες μου και περνούσε μία φαρδιά τιράντα γύρω από το λαιμό, ενώ ένα μεγάλο μέρος της πλάτης έμενε ακάλυπτο και είχε ένα μικρό v στο μπούστο ήταν τόσο κομψό όσο έπρεπε με μία θηλυκότητα και απλό χωρίς δαντέλες, ουρές και άλλα παρεμφερή. Το νυφικό που είχα μπροστά μου ήταν το ακριβώς αντίθετο ήταν στράπλες, όλο δαντέλα και με ουρά, το πάνω μέρος ήταν στενό τύπου κορσές με λίγο τούλι να καλύπτει το σημείο ανάμεσα στο στήθος μου και λίγο πιο κάτω το νυφικό άνοιγε για να πέφτει ως το πάτωμα και να καταλήγει στην ουρά. Κάλεσα αγχωμένη το μαγαζί με τα νυφικά προκειμένου να δούμε πως θα διορθωθεί το λάθος αλλά προς έκπληξη μου έμαθα ότι δεν είχε γίνει κανένα απολύτως λάθος γιατί πολύ απλά η κυρία Ελισσάβετ είχε αλλάξει την επιλογή του νυφικού, νομίζω πως ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που ένιωθα τόσο θυμωμένη, ήμουν έξαλλη.
Δε μίλησα με τον Φίλιππο, δεν ήθελα να τον ανακατέψω και να τον φέρω σε δύσκολη θέση με γρήγορα βήματα κινήθηκα προς την έπαυλη, μπήκα από την πόρτα της κουζίνας και αφού χαιρέτησα τη μητέρα μου τη ρώτησα που βρίσκεται η κυρία Ελισσάβετ αλλά δε γλίτωσα από την εξεταστική της ματιά.

<<Τί συμβαίνει Ελένη; Γιατί είσαι αναστατωμένη;>>

<<Άλλαξε το νυφικό μου!>>

<<Ποιος; Τί εννοείς, δε σε καταλαβαίνω Ελένη μου;>>

<<Μου έστειλαν διαφορετικό νυφικό από αυτό που είχα διαλέξει και όταν πήρα για να διορθώσω το λάθος μου είπαν ότι δεν υπήρξε κανένα λάθος και τους κάλεσε η πεθερά μου για να τους πει ότι αλλάξαμε γνώμη και θα πάρουμε άλλο νυφικό, το καταλαβαίνεις; Άλλαξε το νυφικό μου χωρίς να με ρωτήσει.>>

Η μαμά μου ήρθε με αγκάλιασε και μου χάιδεψε την πλάτη τρυφερά.

<<Κατάλαβα μωρό μου! Στο σαλόνι είναι μόνη της και παίρνει το απογευματινό της τσάι πήγαινε να της μιλήσεις αν και δε νομίζω ότι θα βγάλεις άκρη, απλά καλύτερα να μάθεις από τώρα τί άλλες εκπλήξεις σε περιμένουν.>>

<<Τί εννοείς;>>

<<Χαζή δεν είσαι, μπορείς να υποθέσεις τί εννοώ!>>

Μ' αυτό πήγα να συναντήσω τη μέλλουσα πεθερά μου σε ακόμη χειρότερη κατάσταση.
Μπαίνοντας στο σαλόνι τη βρήκα καθισμένη σε μία μπεζ πολυθρόνα πλάι στη μπαλκονόπορτα να πίνει ατάραχη το τσάι της ρεμβάζοντας κοιτώντας τον κήπο

<<Καλησπέρα κυρία Ελισσάβετ!>>

Αφήσε απαλά με στυλ το φλυτζάνι στο τραπέζι που βρίσκεται μπροστά της και με κοίταξε με εκείνο το υπεροπτικό ύφος που κοιτάει τους πάντες.

<<Καλησπέρα Έλενα τί κάνεις; Έτοιμη για αύριο;>>

<<Σχεδόν! Μόνο που μου έστειλαν λάθος νυφικό από το μαγαζί!>>

<<Δεν έκαναν λάθος εγώ τους είπα να το αλλάξουν!>>

Το είπε τόσο ατάραχα σα να έλεγε ότι έφαγε μεσημεριανό ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που εμφάνισα βίαια ένστικτα και ήθελα να χειροδικήσω.

<<Μάλιστα..... και γιατί αυτό;>>

<<Γλυκιά μου το νυφικό που είχες επιλέξει ήταν πώς να το πω.... πολύ απλοϊκό.>>

Είχε μία έκφραση στο πρόσωπο της σα να βαρέθηκε και μόνο που χρειάστηκε να το εξηγήσει.

<<Και δε σας πέρασε από το μυαλό ότι εγώ μπορεί να ήθελα αυτό ακριβώς το απλοϊκό; Θα με περιμένουν και άλλες τέτοιες εκπλήξεις αύριο;>>

<<Μερικές!>>

Δε μπήκε στον κόπο να σχολιάσει καν την αρχική μου ερώτηση, προφανώς της ήταν αδιάφορο το τι επιθυμούσα εγώ.

<<Όπως; Για πείτε μου κάποιες να έχω μία ιδέα μη με πιάσουν απροετοίμαστη και πάθω τίποτα!>>

Κατάλαβε την ειρωνεία μου αλλά δε τη σχολίασε μόνο ύψωσε το ένα της φρύδι και συνέχισε.

<<Η διακόσμηση ζήτηση να γίνει σε αποχρώσεις του χρυσού από το ασημί ππυ είχε ζητήσει εσύ. Επίσης, η ανθοδέσμη σου θα είναι με ορχιδέες αντί για κρίνους και έγιναν κάποιες αλλαγές στη γαμήλια τούρτα και το μενού.>>

<<Έμεινε τίποτα ίδιο ή αύριο θα παρεβρεθώ σε διαφορετικό γάμο από αυτόν που σχεδίασα;>>

<<Γλυκιά μου σου συμβαίνει κάτι; Διακρίνω κάποιον εκνευρισμό.>>

<<Ίσως φταίει το γεγονός ότι αλλάξατε ολόκληρο τον γάμο χωρίς καν να με ενημερώσετε! Για ποιο λόγο με σέρνατε μαζί σας ολόκληρο το καλοκαίρι αφου στο τέλος επρόκειτο να κάνετε αυτό που θέλατε εσείς;>>

<<Έλενα μου μην εξάπτεσαι απλά το γούστο σου δεν είναι ιδιαίτερα εκλεπτυσμένο αλλά μην αισθάνεσαι άσχημα θα το διορθώσουμε με τον καιρό. Για τώρα όμως έπρεπε να παρθούν σοβαρές αποφάσεις άλλωστε έναν Αμιρά παντρεύεσαι όχι κανένα λαϊκό παιδί.>>

Μόλις είχε υπονοήσει ότι είναι κακόγουστη, η γυναίκα ήταν απερίγραπτα αγενής και το έντυνε με ένα πέπλο ανωτερότητας.

<<Κατά πρώτον το όνομα μου είναι Ελένη όχι Έλενα και αυτό το απλό ήταν αυτό που ήθελα εγώ όχι επειδή δεν είμαι πλούσια, ούτε επειδή δεν έχω στυλ όπως υπονοήσατε αλλά επειδή σιχαίνομαι το επιτηδευμένο! Καλό σας απόγευμα κυρία Ελισσάβετ!>>

Έφυγα χωρίς να περιμένω κάποια άλλη απάντηση, δεν είχε νόημα πια ήταν πολύ αργά να αλλάξει κάτι ο γάμος θα γινόταν ως έχει.