"Φέρε ρε Ίθαν το γαμω νερό" φωνάζω

"Ορίστε"λέει δίνοντας μου

"Σόφη μου μωρό μου, ζωή μου, ψυχή μου"της λέω δίνοντας της το νερό

"Λίαμ σκάσε δώσε το νερό στον Άντριου που είναι έτοιμος να πεθάνει" φώναζει

Ναι ίσως έχεις δίκιο

Πάω στον Άντριου και του δίνω το νερό

Το πίνει μονορουφοι

Ναι μάλλον το χρειαζόταν πολύ περισσότερο από την Σοφη μου

"Μωρό μου είσαι καλά?" Ρωταει η Αμάντα τον Άντριου

Ο Άντριου την κοίταζει και έπειτα στρέφει το βλέμμα του στην Σοφία μου

"Άντριου" λέει ξανά η Αμάντα

"Διάβασες λάθος έτσι?" Ρωτάει ο Άντριου κοιτώντας με

"Όχι Άντριου είναι ο μόνος άνθρωπος που τα στοιχεία DNA συμπίπτουν με τα δικά σου" λέω σιγά

"ΓΑΜΩΤΟ" φωνάζει

"Άντριου..." Πάει να μιλήσει η Σοφία αλλά την δικοπτει

"Σοφία δεν είναι με σένα το θέμα. Το ξέρεις ότι σε συμπαθώ εντάξει σε λατρεύω το ξέρεις. Αλλά όχι. Αυτός ο άνθρωπος... ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ" Φωνάζει δυνατά

Το κλάμα της μικρής μου ακούγεται σε όλο το δωμάτιο

Η Σόφη χωρίς λόγια την παίρνει στην αγκαλιά της και αφού πάρει τον Αντζελ, τον Ματίας και την Έλενα βγαίνουν έξω

Ο Άντριου είναι στην αγκαλιά της Αμάντα και κλαίει βουβά

"Άντριου ηρέμησε εντάξει? Μπορούμε  να κάνουμε και άλλες εξετάσεις εντάξει? Να πάρουμε και δείγμα από αυτόν. Μπορεί ο πατέρας σου απλά να μην μένει εδω" λέω

Δεν τα πιστεύω πολύ αυτα που λέω

Αλλά δεν μπορώ να βλέπω έτσι τον Άντριου

Δέθηκα αρκετά μαζί του

Μοιράστηκα πολλά μαζί του

"Δεν μπορώ να ζω με την ιδέα ότι ο Σμιθ είναι πατέρας μου" λέει εξοργισμένος και βγαίνει έξω

Κανένας στην θέση του δεν θα το άντεχε

Sophia

"Μόνο αγαπες μου μην φωνάζετε πολύ γιατί το μωρό κοιμήθηκε και θέλουμε να έχει όρεξη όταν θα έρθουν  ο Λίο και η Ζωή όπως και εσείς εντάξει?" Ρωτάω σιγά τα παιδιά

"Εντάξει θεία Σοφία"λένε χαρούμενη και τρέχουν προς στις κούνιες

Δεν παρεξηγώ τον Άντριου

Δεν είναι και ότι καλύτερο να μαθαίνει αυτά που έμαθε

Εδώ εγώ 25 χρόνια αργότερα δεν μπορώ ακόμα να συνειδητοποιήσω ότι είναι πατέρας μου

Κοιτάζω την μικρή στο καρότσι της

Δεν μοιάζει σε εμένα

Στον Λίαμ μοιάζει

Έχει πάρει τα πράσινα μάτια του

Και αν πάρει και την ψυχή του είμαι σίγουρη ότι θα είναι τόσο καλή όσο ο Αντζελ μου και ο Λίαμ μου

"Σοφία" ακούω μια φωνή

Γυρνάω και βλέπω τον Άντριου να με κοιτάζει λυπημένος

"Έλα κάτσε" του λέω

Κάθεται και κοιτάζει το μωρό μου στο καρότσι

"Είναι γλυκούλα. Αλλά μοιάζει στον Λίαμ περισσότερο"λέει

"Όντως μόνο την μύτη μου έχει πάρει" λέω και γελάμε

"Συγνώμη για πριν. Δεν ήθελα να σου φωνάξω απλά ξέρεις δεν..."ξεκινάει αλλά τον διακοπτω

"Άντριου όλα καλά. Δεν θα σε παραξηγησω. Ίσια ίσα το ίδιο θα έκανα αν το μάθαινα αυτό"

"Πώς είναι να έχεις αδέλφια?" Ρωτάει

"Δεν ξέρω πότε δεν ένιωσα την Μπάρμπαρα αδελφή μου"

"Άρα εμείς είμαστε αδέλφια τώρα?" Λέει γελώντας

"Από ότι φαίνεται"λέω γελώντας

"Αχ μωρέ Σοφάκι" λέει και με αγκαλιάζει

[...]

"Καιρό έχουμε να κάτσουμε οι δύο μας" λέει πονηρά ο Λίαμ

"Δεν σου φαίνεται άδειο το σπίτι χωρίς τα παιδιά?" Ρωτάω κάπως

"Ναι η αλήθεια είναι. Αλλά αν θες μπορούμε να το γεμίσουμε με φωνές" λέει φιλώντας μου τον λαιμό

"Πως λες να είναι τώρα οι δύο τους?" Ρωτάω

"Καλά είναι τρώνε πίτσα και παίζουν όλοι μαζί στο σπίτι της Εμα και του Ίθαν με τον Λιο, τον Ματίας, την Έλενα και την Ζωή"λέει ξεφυσοντας εντελώς ξενερωνενος

"Ρε μωρό μου συγνώμη αλλά δεν έχουμε μείνει ποτέ μόνη μας. Ανά κλάψει η μικρή το βράδυ? Αν η Έμα ξεχασει να ανοίξει ένα μικρό φωτακι για τον Αντζελ? Φοβάται το σκοτάδι" λέω και τον ακούω να γελάει

"Αχ βρε ψυχή μου αν σου έλεγα ότι πριν 1 χρόνο πριν θα ήσουν έτοιμη να παντρευτείς μαζί μου ενώ θα είχαμε είδη 2 παιδιά θα με έλεγες τρελό" λέει

"Είδη σε λέω τρελό"

"Σε αγαπώ πολύ" λέει σιγά

"Και εγώ"του λέω

Με φιλάει στα χείλη γλυκά στα χείλη και με κοιτάει στα μάτια

"Δεν ξέρω τι θα έκανα αν δεν ήσουν εσύ εδώ και ήταν αλλη"

"Πιστεύεις στα θαύματα?" Τον ρωτάω

Με κοιτάζεις ερωτηματικα

"Στα θαύματα?" Ρωτάει

"Ναι"

"Δεν ξέρω. Γίνονται θαύματα?" Ρωταει χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου

Ο ήχος της καρδιάς του είναι τόσος ήσυχος

"Ούτε εγώ ξέρω αν γίνονται θαύματα. Αλλά ξέρω ότι όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Και για αυτό πιστεύω ότι είμαστε μαζί. Γιατί γίνονται θαύματα" λεω

"Σόφη ζωή μου αυτά που λες δεν βγάζουν νόημα. Εμείς είμαστε μαζί γιατί κάνουμε υπέροχο σεξ" λέει φιλώντας με

"Είσαι τόσο χαζός" λεω και γελάμε

"Αχ βρε ματάκια μου αν εμείς οι δύο δεν ήμασταν μαζί όλα θα τελείωναν άσχημα" λέει σιγά

"Εγώ πολύ πιθανό να κατέληγα με την Άβα και εσύ με τον Άντριου ενώ είναι αδελφός σου" λέει

"Παράξενα τα φέρνει η ζωή" λέω κοιτώντας την

"Νιώθω ευτυχισμένος που ήρθανε έτσι όμως. Ήσουν η κοπέλα που ερωτεύτηκα όσο τίποτα άλλο και μαλακα μου είμαι τόσο ερωτευμένος μαζί σου που δεν νομίζω να το ξεπεράσω ποτέ" μου λέει με ένταση

Με πάθος

Με έρωτα

"Το καλό που σου θέλω γιατί ούτε εγώ  πρόκειται να το ξεπεράσω ποτέ αυτό το συναίσθημα"

Γεια σας αγαπεςςς μουυυυ

Δεύτερο κεφάλαιο σε μια μέρα

Και τι κεφάλαιο

Ο Άντριου μάλλον είναι αδελφός της Σόφης

ΜΑΛΛΟΝ Ε

Δεν είχαμε κάτι άλλο ενδειφερον

Οπότε αυτά για σήμερα

Θα τα πούμε σύντομα

Φιλιά ♥️

Αντίο 💘