Ήταν μέρα διαφορετική από τις άλλες εκείνο το Σάββατο.Η μητέρα της Rose, η Natalie, μετά από πολύ καιρό επισκεπτόταν το σπίτι της ώστε να περάσει το απόγευμα με την οικογένεια της.Είχε ανταποκριθεί επιμελώς σε οποιαδήποτε εργασία της ανέθεταν οι γιατροί και το Ίδρυμα τους τελευταίους μήνες° η ψυχική της υγεία φαινόταν πως έδειχνε μια πρόοδο για αυτό και της δόθηκε η άδεια ώστε να περάσει εκείνο το απόγευμα εκτός του σανατόριου όπου διέμενε τα προηγούμενα χρόνια.Από το πρωί είχαν σηκωθεί στο πόδι όλοι από την οικογένεια και καθάριζαν το σπίτι εξονυχιστικά.

Ο Harold, είχε αναλάβει το εξωτερικό κομμάτι του σπιτιού.Να περιποιηθεί τον κήπο, να κλαδέψει τα δέντρα και να καθαρίσει το δρομάκι από τα κίτρινα φύλλα που είχαν πέσει.Δεν ήταν πολύωρη δουλειά ούτε απαιτούσε κάτι σπουδαίο για εκείνον αφού το έκανε σχεδόν καθημερινά και έτσι ο κήπος ήταν πάντα καθαρός και φορτισμένος.

Ή Rose με την αδελφή της, την Violet ήταν υπεύθυνες για το εσωτερικό του σπιτιού και δουλειές όπως το ξεσκόνισμα των ασημικών και η υπόλοιπη φασίνα.Οι 'χοντρές' δουλειές μέχρι το μεσημέρι είχαν ολοκληρωθεί και το μόνο που έμενε ήταν να μαγειρέψουν ένα γλυκό για το καλωσόρισμα.

Είχε φτάσει κοντά στις τρεις η ώρα το μεσημέρι όταν ο πατέρας των κοριτσιών έφυγε από το σπίτι ώστε να επιστρέψει με την μητέρα τους.Είχε ήδη ετοιμάσει το γλυκό και έτσι τα κορίτσια καθόντουσαν στο σαλόνι προσπαθώντας να επιλέξουν ποιές ταινίες θα προτιμούσε η μητέρα τους να δει όταν θα ερχόταν.Διότι, σίγουρα το απόγευμα θα περνούσε με αυτούς να βλέπουν μια ταινία, όλοι μαζί, στο σαλόνι του σπιτιού τους.

"Τι λες για Bergman;"πρότεινε η Violet και έδειξε μια ταινία του Σουηδού σκηνοθέτη.

"Ω, μπα.Δεν της άρεσε ποτέ ιδιαίτερα ο Bergman της μητέρας"εξήγησε η Rose και κοιτούσε καποιες κασέτες του Αϊζενσταιν που κρατούσε.

"Θα ήταν ωραίο να δούμε το Θωρηκτό Ποτέμκιν.Τι λες;"ανέδειξε την ταινία που κρατούσε στα χέρια της η μεγαλύτερη κοπέλα.

"Rosie, δεν νομίζω να είναι καλή ιδέα."

"Θελω να πω μια ιστορική ταινία ποτέ δεν είναι ιδανική επιλογή για την επανένωση μιας οικογένειας"συνέχισε ισχυριζόμενη η Violet και πλησίασε ώστε να καθίσει δίπλα της.

Και οι δύο κοπέλες είχαν πάρει το μικρόβιο, θα μπορούσε να πει κανείς, για την λατρεία του κινηματογράφου από την μητέρα τους και αν σε νεαρή ηλικία, είχαν δει σχεδόν όλες τις ταινίες μεγάλων κινηματογραφιστών και ήταν ικανές να αναπτύξουν μια εμπεριστατωμένη άποψη για τον κάθε σκηνοθέτη της προτίμησης τους.Αν και η μητέρα τους έδειχνε μια προτίμηση στις ταινίες που ήταν επηρεασμένες από το κίνημα της Nuvelle Vague (Νουβελ Βαγκ) δεν κατάφερε να μεταδώσει σε κανένα μέλος της υπόλοιπης οικογένειας αυτή την προτίμηση.

Ο Harold πρώτος και καλύτερος ήταν λάτρης σκηνοθετών όπως ο Αϊζενσταιν και ο Κουροσάβα με αγαπημένη του ταινία το Ρασομόν του δεύτερου.

"Ήταν ωραία ταινία-"έλεγε συχνά η Rose.

"Αλλά δεν διακατέχεται σε μεγάλο βαθμό από ρομαντισμό"συμπλήρωνε η Violet.

Το θέμα βέβαια αποτελούσε διαχρονικό και σπουδαίο καθώς παρουσίαζε την ίδια τραγική ιστορία από την σκοπιά του κάθε χαρακτήρα της ταινίας δείχνοντας ταυτόχρονα πόσες διαφορετικές οπτικές γωνίες μπορεί να έχουν οι άνθρωποι μεταξύ τους° ωστόσο πέρα από τροφή για σκέψη δεν διέκριναν κάτι άλλο αξιόλογο οι αδερφές ακόμη και αν αυτό υποτιμούσε τον ίδιο τον σκηνοθέτη που τόσο εκτιμούσαν.Η Violet από την άλλη ήταν της 'σχολής' Παζολίνι και Φελίνι καθώς και πιο νέα σε σχέση με τους υπόλοιπους μπορούσε να συναισθανθεί το πνεύμα που μετέφεραν οι δύο ξεχωριστοί άνδρες στην οθόνη.Της άρεσε πολύ το Accattone αν και δεν μπορούσε να ξεχωρίσει και το 8 1/2  του Φελίνι.

Θεωρούσε πως θα πρόδιδε έναν από τους δύο κινηματογραφιστες αν έμπαινε στην διαδικασία να επιλέξει ποιος ήταν καλύτερος.

Ή Rose δεν έχει τέτοια κολλήματα.Ολοι ήξεραν από την οικογένεια ότι ο αγαπημένος της σκηνοθέτης ήταν ο Ταρκόφσκι με διαφορά παρ'όλο που συχνά-πυκνά έλεγε και πολύ καλά λόγια για ταινίες του Αγγελόπουλου.Απορούσε συχνά όταν οι γονείς της ακόμη και ο ίδιος ο Στίβεν κάποιες φορές δεν έβλεπε τις ομοιότητες που είχαν αυτοί οι δύο άνδρες στην τέχνη τους.Τα αργά πλάνα, οι μονόλογοι που πρωταγωνιστούν καθώς και ο πόνος που έπαιρνε κύριο ρόλο σε κάθε ταινία με αποτέλεσμα οι ήρωες να οδηγούνται στην τελική κάθαρση όπου ένιωθαν πως έσωζαν την ψυχή τους έκανε την Rose να συγκινείται κάθε φορά που έβλεπε ένα απόσπασμα από τα δημιουργήματα τους.Δεν θα μπορούσε να είχε άλλη αγαπημένη ταινία πέρα από το Ivan's Childhood αν και ταυτιζόταν περισσότερο με τον Αντρέι Ρουμπλιοφ των πρωταγωνιστή της ομότιμης ταινίας του Ρώσου καλλιτέχνη.

Και τέλος η Natalie που δεν είχε ματιά για άλλο σκηνοθέτη εκτός από τον Godard.Εκτιμούσε απέραντα την οπτική με την οποία παρουσίασε τις ομιλίες των χαρακτήρων στις ταινίες του(με γυρισμένη την πλάτη στην οθόνη ώστε ο θεατής να επικεντρώνεται περισσότερο στον διάλογο παρά στην εικόνα που εκτυλίσσεται μπροστά του) και εκτιμούσε απεριόριστα το ζήτημα της πορνείας που έθιγε σχεδόν σε κάθε δημιουργία του με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.

Όταν άκουσαν τα κλειδιά στην πόρτα είχαν καταλήξει σε κάμποσες ταινίες που τις αράδιασαν πάνω στο τραπέζι.Ετρεξαν μέχρι την πόρτα και όταν εκείνη άνοιξε, αγκάλιασε πρώτη η Violet θερμά την μητέρα της.

"Μανουλίτσα"είπε χαϊδευτικά και την έσφιξε ακόμη περισσότερο στην αγκαλιά της.

"Κοριτσάκι μου"ειπε εκείνη και ανακάτεψε ενθουσιασμένα τα μαλλιά της με τα χέρια της.

"Πως μεγάλωσες έτσι από την τελευταία φορά που σε είδα.Ολόκληρη γυναίκα κοντεύεις να γίνεις"την απομάκρυνε από το σώμα της για να την κοιτάξει διεξοδικότερα.

"Σε λίγο θα πρέπει να την προικίσουμε"αστειεύτηκε ο πατέρας τους και γέλασαν όλοι μαζί ακόμη και αν αυτό που είπε ο Harold δεν έχαιρε γέλιου.

Ή Natalie κοίταξε την Rose και το χαμόγελο χάθηκε από τα χείλη της για να αντικατασταθεί από μια αμήχανη σοβαρότητα.

"Γεια σου Rose"είπε πρώτη εκείνη.

"Γεια σου μαμά"απάντησε η Rose και χωρίς να το σκεφτεί παραπάνω όρμησε στην αγκαλιά της.

Ξαφνικά όλες οι αμφιβολίες της μεγαλύτερης γυναίκας εξαφανίστηκαν σαν να τις πήρε ο άνεμος.Είχε έγνοια να δει πως θα την αντιμετωπίσει η κόρη της μετά από τα τελευταία γεγονότα.Η ίδια είχε κάνει μια προσπάθεια να επικοινωνήσει στο τηλέφωνο μαζί της κάτι που η Rose δεν δέχτηκε τότε.Από εκείνη την μέρα είχε βάλει ως μοναδικό στόχο την τήρηση του προγράμματος που της έβαζαν καθημερινά ώστε να μπορέσει να βγει έξω και να μιλήσει με την Rose χωρίς να τους εμποδίζουν κάγκελα, σίδερα και ιατρικές στολές.

"Violet έλα να με βοηθήσεις να σερβίρουμε το γλυκό"είπε ο Harold και κρέμασε το παλτό του στο καλόγερο.Η Violet δέχτηκε με χαρά και πήγαν μαζί μέχρι την κουζίνα ώστε να τελοιοποιήσουν το γλυκό και να το σερβίρουν.

Ή Rose υποψιάστηκε πως είχαν θίξει το συγκεκριμένο θέμα με την μητέρα της στο αυτοκίνητο και έτσι ο πατέρας της ήθελε να τις αφήσει μόνες τους να τα ξαναβρούν.
Περπάτησε μέχρι το σαλόνι χωρίς να πει τίποτα° ήξερε πως η μητέρα της θα ακολουθούσε τα νώτα της.Καθισαν και οι δύο στον φαρδύ καναπέ σιωπηλές.

"Ώστε θα δούμε ταινία;"αναφώνησε χαρούμενα η Natalie και πήρε στα χέρια της ορισμένες κασέτες που είχαν βάλει τα κορίτσια πριν λίγο στο ξύλινο τραπεζάκι.

"Έτσι λέγαμε"απάντησε η Rose και κούνησε αδιάφορα τους ώμους της.

Σκέφτηκε την τελευταία φορά που είχαν δει ταινία όλοι μαζί.Την θέση της μητέρας της, την είχε πάρει ο Λουκ° αναμνήσεις από αυτή την μέρα
κατέκλυσαν το μυαλό της.Ηταν τόσο ωραίο εκείνο το απόγευμα.

"Α να, αυτό θα δούμε!"αναφώνησε η μητέρα της έπειτα από μια ανασκόπηση στις ταινίες που κρατούσε.Η Rose παρατήρησε πως κρατούσε την αγαπημένη της ταινία.Δεν φάνηκε δυσαρεστημένη.Ο Ταρκόφσκι πάντα αποτελούσε καλή επιλογή σε τέτοιες οικογενειακές περιπτώσεις.Ηταν πολυ δύσκολο να βρουν μια ταινία που να συνδύαζε ρομαντισμό για τις γυναίκες της οικογένειας και το ιστορικό κομμάτι που τόσο λάτρευε ο πατέρας της παρ'όλα αυτά ο Ταρκόφσκι ήξερε πως να ικανοποιεί όλα τα πλήθη.

"Rose συγγνώμη"τα λόγια της μητέρας της την έβγαλαν από τις σκέψεις της.Γύρισε και την κοίταξε μπερδεμένα.Αναρωτήθηκε για ποιό πράγμα μιλούσε.

"Η μελαγχολία στα λόγια μου την προηγούμενη φορά είναι απόρροια της ψυχικής κατάστασης στην οποία βρίσκομαι και ενδεχομένως αυτό να επηρέασε την συζήτηση που είχαμε.Να είσαι σίγουρη πως πρωταρχικός μου στόχος ήταν να σε συμβουλεύω όσο καλύτερα γινόταν ώστε να εμποδίσω τυχόν πληγές στο μέλλον.Συγγνώμη αγάπη μου αν σε στεναχώρησα, δεν το ήθελα"χαϊδεψε το πηγούνι της κόρης της τρυφερά.

Ή Rose διέκρινε πραγματική μετάνοια στο πρόσωπο της° οι κόρες των ματιών της γυάλιζαν και ήταν έτοιμες να γεννήσουν δάκρυα.

"Δεν πειράζει μαμά"είπε και την αγκάλιασε.

"Έτσι και αλλιώς είχες δίκιο"συμπλήρωσε ενώ άφηνε την μητέρα της να της χαϊδέψει την πλάτη και τα μαλλιά της.

Το χαμόγελο της Natalie αντικαταστάθηκε με ένα συνοφρύωμα.

"Μα τι εννοείς;"απόρησε και κοιτούσε μπερδεμένη την κόρη της.Ο Harold, που δεν της έκρυβε τίποτα, της είχε εκμυστηρευτεί ένα ενδιαφέρον που είχε η κόρη τους από τον παλιό γείτονα τους, τον Λουκ Σκοφιλντ.Αυτή η εξομολόγηση βέβαια συνοδευόταν και από μια ανησυχία για τον χαρακτήρα του αγοριού° τα τραύματα και τα κατάλοιπα του θανάτου του αδερφού του που κουβαλούσε.

Ανησυχούσε μήπως δεν αποτελέσει καλή επιρροή για την μελαγχολική κόρη του ένα τέτοιο ενδιαφέρον που ενδεχομένως να κατέληγε και σε μια σχέση.Η Natalie είχε φροντίσει να τον καθησυχάσει ισχυριζόμενη πως πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη στην Rose και στις επιλογές της και ότι δεν πρέπει να μπλέκονται στα προσωπικά της.Μα τώρα έβλεπε πως ίσως και να μην είχε σκεφτεί με τον σωστό τρόπο ώστε να αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο.

Την ώρα που η Rose πήγε να εξηγήσει τα ανεξήγητα στην μητέρα της, έκαναν την εμφάνισή τους ο πατέρας με την αδελφή της.

"Θα μου πεις αργότερα"ψιθύρισε συνομωτικά στην κόρη της και η Rose κούνησε το κεφάλι της.

Έπειτα, στράφηκε στα υπόλοιπα μέλη και τους ρώτησε:" Τι γλυκό είναι αυτό;Φαίνεται αρκετά νόστιμο!"

"Ειναι κέικ"απάντησε η Violet και έκατσε δίπλα της.Της προσέφερε ένα πιάτο με ένα κομμάτι και η Natalie το δέχτηκε όλο χαρά.

"Λοιπόν τι θα δούμε;"Ο Harold έκατσε στην πολυθρόνα του και χτύπησε τα δάχτυλα του ρυθμικά στο μπράτσο της πολυθρόνας.

"Λέγαμε να δούμε το Ivan's Childhood.Τι λέτε;"πρότεινε η μεγάλη γυναίκα και συμφώνησαν όλοι.

Η Violet κατευθύνθηκε μέχρι την τηλεόραση ώστε να βάλει την κασέτα να παίζει μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο.

"Θα πάω εγώ"ειπε ο Harold και σηκώθηκε βαριεστημένα από την θέση του.

"Rose πάρε και εσύ κέικ.Ειναι πολύ ωραίο"πρότεινε η μητέρα στην Rose Και εκείνη σηκώθηκε από τον καναπέ να πάει στο τραπέζι και να πάρει το πιάτο με το γλυκό.

"Ναι πάρε Rosie να μου πεις την γνώμη σου"είπε η μικρότερη αδερφή της καθώς έβαζε την κασέτα να παίξει.

"Rose τηλέφωνο"αντήχησε από το διάδρομο η φωνή του πατέρα της.

"Ποιος είναι;"ρώτησε εκείνη με την σειρά της ενώ πήρε το πιάτο με το κέικ στα χέρια της.

"Ο Λουκ."

___________________

Ευτυχώς όλοι αυτοί οι σκηνοθέτες που αναφέρθηκαν είχαν σπουδαία δράση από το 1940 και μετά έτσι δεν υπάρχει ζήτημα γύρω από το ποιά χρονική στιγμή τοποθετώ την ιστορία.Φροντισα να το προσέξω αρκετά καλά τολμώ να πω.