Εκείνο το πρωί, όταν ο Τζακ πλησίασε τον πίνακα ανακοινώσεων και καρφίτσωσε ένα σημείωμα όλοι ήξεραν τι είναι και φυσικά ενθουσιάστηκαν.Ο Τζακ κάθε χρόνο διοργάνωνε ένα πάρτυ στο σπίτι του, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, στο οποίο ήταν καλεσμένοι όλοι° ακόμη και αν κάποιους δεν τους συμπαθούσε.

Όταν το είδε η Rose αναστατώθηκε.Δεν ήταν δυνατόν σκεφτόταν όλη την ώρα.Φετος,για πρώτη φορά, ο συμμαθητής τους είχε αργήσει να τους το ανακοινώσει καθώς συνήθιζε να το αναφέρει από τη αρχή της εβδομάδας.Σημερα όμως ήταν Τέταρτη ακριβώς τρεις μέρες πριν και αυτό το μικρό περιθώριο για την Rose φάνταζε ελάχιστο για να κάνει αυτά που ήθελε και που έπρεπε.

Ο Στίβεν άρπαξε την ευκαιρία και την πλησίασε στο τέλος του σχολικού ωραρίου ώστε να την ρωτήσει αν σκοπεύει να πάει.

"Δεν ξέρω.Ειναι πολύ δύσκολο για εμένα, ξέρεις.Ειδικα φετος που άργησε να δημοσιοποιηθεί.Τι έπαθε ο Τζακ και μας το ανέφερε σήμερα;Συνήθιζε να κάνει λόγο για αυτό από την αρχή της εβδομάδας.Τωρα εχω αγχωθεί περισσότερο"αποκρίθηκε
εκείνη καθώς περπατούσαν προς το κεντρικό δρόμο έξω από το σχολείο.

Η Rose προσπαθούσε ταυτόχρονα με το περπάτημα της να βάλει στην τσάντα της ορισμένα βιβλία που δεν τα έβαλε εγκαίρως καθώς έφυγε σαν αστραπή από την τάξη ώστε να μην κάνει τον πατέρα της να την περιμένει.Ο Στίβεν την ακολουθούσε από πίσω.Ειχε επίγνωση της δυσμενής κατάστασης στην οποία βρισκόταν η συμμαθήτρια του.Καθε χρόνο αντιμετώπιζε τον ίδιο πανικό καθώς μέχρι το Σάββατο, που είναι το πάρτυ, βρισκόταν σε σύγχυση για την παραμικρή λεπτομέρεια και ειδικά φέτος που υπάρχει λιγότερος χρόνος για την ίδια.Αν και τον Στίβεν δεν τον απασχολούσε καθόλου το θέμα του χρόνου, συμμεριζόταν το άγχος της φίλης του.

Και η Rose αλήθεια έτσι ήταν.Την απασχολούσε αρκετά το θέμα του τι θα φορέσει, πως θα δείχνει και τι δώρο πρέπει να πάρει που να μην είναι ανόητο.Φετος, όμως υπήρχαν πολλά διαφορετικά θέματα που προέκυψαν τα οποία έπρεπε να τακτοποιήσει.Πρωτα απ' όλα το ζήτημα της ώρας και της μέρας.Αυτο το Σάββατο ο πατέρας της δεν θα μπορούσε να την πάει στο πάρτυ καθώς θα πήγαινε στην Τσεχία να δει τους γονεις του με την Violet και θα γυρνούσαν την Κυριακή το βράδυ.Και το σημαντικότερο δεν είναι πως θα πάει εκεί αλλά πως θα επιστρέψει διότι με το πέρασμα των χρόνων αλλάζει και η ώρα!

Πριν δύο χρόνια το πάρτυ άρχιζε στις 20:00, περυσι στις 21:00 και φέτος στις 22:00 πράγμα αδιανόητο για την Rose που δεν σύχναζε έξω σχεδόν καθόλου.Αν πήγαινε κοντά στις δέκα και μισή οι τρόποι της της υπαγόρευαν να μείνει τουλάχιστον 3 ώρες ώστε να μην φανεί πως ειναι δυσαρεστημένη και προσβάλλει τον Τζακ άρα θα έφτανε στο σπίτι κοντά στις δύο η ώρα τα μεσάνυχτα.Η Rose που κοιμάται από τις 23:00!

Και έπειτα, εκτός από τα προαναφερθέντα προβλήματα υπήρχε ένα άλλο πιο σοβαρό και ανησυχητικό για την Rose° το θέμα με τον Λουκ. Είχαν περάσει κοντά στις 2 εβδομάδες που είχαν αυτή την αποκαρδιωτική (για την ίδια) συζήτηση και δεν είχαν ανταλλάξει ούτε μια κουβέντα.Ο Λουκ βέβαια είχε κάνει κάποιες προσπάθειες ώστε να συζητήσουν αλλά ήταν τόσο άτολμες και δειλές που μόνο θυμό προκαλούσαν στο μυαλό της Rose.

Είχε τολμήσει να συμμετέχει ενεργά στο μάθημα της Λογοτεχνίας το οποίο είχε το μονοπώλιο μέχρι τώρα η νεαρή κοπέλα.Ετσι, προέκυπταν διάφορες συζητήσεις μεταξύ τους και απορίες από τον ίδιο που θα έπρεπε να απαντήσει η Rose.Δεν άργησαν να έρθουν σε μια έντονη λογομαχία την Δευτέρα καθώς ο Λουκ είχε το θάρρος να της πει αν ο Κάφκα,για τον οποίο η Rose είχε κάνει μια ενδελεχή παρουσίαση των έργων του, ήταν ένας υποκριτής και προσποιούνταν στα έργα του ένα παράλογο κόσμο για να τραβήξει την προσοχή.

Ή Rose κούνησε δεξιά και αριστερά το κεφάλι της ώστε να διώξει αυτή την κακή ανάμνηση από το κεφάλι της.Εκεινη την μέρα είχε φανεί τόσο αγενής όταν μετά από πέντε λεπτά επίμονου διαλόγου η Rose του είπε πως εφόσον δεν τον έχει μελετήσει αρκετά δεν μπορεί να εκφέρει εμπεριστατωμένη άποψη.Ενιωσε ντροπή όταν μετά από καιρό τον κοίταξε στα μάτια και διέκρινε ένα βλέμμα θυμού και πληγωμένης υπερηφάνειας από τον Λουκ.

"Θα περιμένω για την απάντηση σου.Ελπίζω να ειναι θετική διαφορετικά εγώ δεν θα παω"εξήγησε ο Στίβεν.

"Όχι, μην το λες αυτό.Μην στηρίζεις την έξοδο σου στις επιλογές μου"αντέτεινε η Rose.

Το κεφάλι της άρχισε να πονάει.Στην λίστα προβλημάτων της προστίθεται πλέον άλλο ένα° οι ενοχές που θα αποκτούσε αν δεν πήγαινε.Δεν ήθελε να στερήσει αυτή την έξοδο στον Στίβεν καθώς αν δεν πήγαινε αυτή θα αναγκαζόταν να μην πάει ούτε αυτός.

"Αν δεν πας εσύ δεν θα έχω παρέα.Ποιός ο λόγος να πάω λοιπόν;"πλέον έβλεπε το αυτοκίνητο του πατέρα της.Ηταν στο τέλος της στροφής.

"Θα σου απαντήσω αύριο.Καλο μεσημέρι"είπε και ο Στίβεν χαιρέτησε και αυτός.

Η Rose μπήκε στο αμάξι προβληματισμένη.Ωστοσο, δεν παρέλειψε να χαιρετήσει τον πατέρα της.

"Είμαι και εγώ εδώ"είπε σε ειρωνικό  ύφος η Violet.Την εκνεύριζε πολύ όταν δεν της έδιναν σημασία.

"Δεν σε είδα"ειπε η Rose και έμοιαζε σαν να απολογείται.

Η υπόλοιπη διαδρομή κύλησε σιωπηλά.

[•••]

Η Rose είχε αποφασίσει να μην μιλήσει στο πατέρα της για το ζήτημα του πάρτυ.Ειχε σκεφτεί πως εφόσον ο πατέρας της και η αδερφή της θα απουσιάζουν από το σπίτι δεν είχε λόγο να τους αναστατώσει° θα πήγαινε, θα καθόταν λίγο και θα έφευγε.Βεβαια, δεν ήθελε να πάει καθόλου αλλά φοβόταν πολύ πως αν δεν το κάνει δεν θα τιμήσει την πρόσκληση που της δώθηκε και θα δυσαρεστήσει και τον Στίβεν που ξέρει πόσο πολύ του αρεσουν τέτοιες εκδηλώσεις.Ετσι, χθες απάντησε θετικά στην πρόκληση που είχε λάβει και απέφυγε κάθε συζήτηση με τα μέλη της οικογένειας της.

Όμως, σήμερα το πρωί και ενώ ο Harold και η Violet έκαναν τις τελευταίες προετοιμασίες δεν άντεξε και το αποκάλυψε.Τα λόγια του πατέρα της ήταν συνοδευμένα με ένα  θυμωμένο ύφος.

"Rose τι- γιατί μου το λες τώρα αυτό;"απόρησε ο μεσήλικας άνδρας και άφησε το καπέλο του πάνω στην πολυθρόνα του σαλονιού απελπισμένος.

"Δεν ήθελα να αναγκαστείς να ακυρώσεις το ταξίδι σου ώστε να μείνεις εδώ και να με πας"προσπαθησε να εξηγήσει η νεαρή κοπέλα χωρίς ιδιαίτερα πειστικά επιχειρήματα.

"Δεν θα ακύρωνα το ταξίδι μου.Ας μην πήγαινες Rosaline!"είπε έντονα ο Harold.

"Εξάλλου δεν σου αρεσουν τέτοιες φιέστες γιατί τις δέχεσαι;"

"Αν δεν πάω εγώ δεν θα πάει ούτε ο Στίβεν.Και έπειτα είναι προσβολή να αρνηθώ την πρόσκληση."

"Και είναι καλύτερο από το να λειτουργείς μαζοχιστικά;"αντέτεινε ο πατέρας της και η κόρη του τον κοίταξε στα μάτια αμήχανα.

Αυτό, ήταν κάτι που ίσως ο Harold δεν θα έπρεπε να πει ενώ γνωρίζει την ενοχική ιδιοσυγκρασία της κόρης του.Πρέπει όμως να συνειδητοποίησε το λάθος του σχετικά γρήγορα αφού πρόσθεσε:"Τέλος πάντων, δεν μπορώ να κάνω πολλά από την θέση στην οποία βρίσκομαι τώρα.Εχεις πάρει δώρο;"

"Ναι."

"Ωραία.Θα πεις στον Στίβεν να σε γυρίσει στο σπίτι, δεν νομίζω να αρνηθεί"πρότεινε ο Harold.

"Εντάξει"συμφωνησε η Rose.Δεν σκόπευε να προτείνει κάτι τέτοιο στον συμμαθητή της, ουσιαστικά θα τον υποχρέωνε να την συνοδέψει μέχρι το σπίτι και δεν ήθελε να γίνει βάρος.

"Θα το κάνεις όμως!"είπε ο πατέρας της σαν να ήταν στο μυαλό της.

"Ναι, φύγε τώρα μην αργήσεις" η Rose πλησίασε και του έδωσε το καπέλο του και την καμπαρντίνα.

"Μόλις επιστρέψω θα κάνουμε μια κουβέντα εμείς οι δύο.Η Rose που ήξερα δεν θα έκρυβε ποτέ κάτι από τους γονείς της.Εχεις αλλάξει Rosaline και δεν ξέρω αν είναι προς το καλό αυτό"εξήγησε ο πατέρας της φεύγοντας.Εκλεισε την πόρτα και έπειτα μπήκε στο αυτοκίνητο και χάθηκε μαζί με τα υπόλοιπα οχήματα στον δρόμο.

Η Rose έμεινε λίγο στο καθιστικό να σκέφτεται τα λόγια του πατέρα της πριν πάει στο δωμάτιο της.Ειχε δίκιο ο πατέρας της° είχε αλλάξει.

Και η ίδια δεν γνώριζε αν ήταν προς το καλό ή αντίστροφα.

________________