Αρχικά ξεκινάω από το οτι στην παρέα μου στο χωριό είμαστε γύρω στα 30 με 35 άτομα.

Και που λες είμαστε 3 πάρα στις ξαπλώστρες χαλαρά περιμένοντας κάτι σουβλάκια από τους φίλους μας.

Να πω σε αυτό το σημείο ότι ήμασταν μόνες και ότι γενικά η παραλία ήταν στην μέση του πουθενά οπότε δεν υπήρχε κανείς κοντά.

Τέλος πάντων. Κάποια στιγμή γυρνάω και βλέπω μια σκιά να τρέχει από πίσω μας. Κοιτάω είχε φύγει λέω ιδέα μου θα ναι (αμ οχιι..)

Περνάει ένα μισάωρο και ακούω κάτι έντονους ψύθηρους κοντά μας. Γυρνάω στην φίλη μου την ρωτάω:

"Ρε μήπως έχουν έρθει τα παιδιά;" μου λέει: "Όχι γιατί δεν βλέπω κανέναν!"και συνεχίσαμε να μιλάμε ατάραχες.

Μέχρι που κάποια στιγμή έρχεται τρέχοντας μια άλλη φίλη μου. Σταματάει κοντά μας και λέει λαχανιασμένη. "Ήταν κάποιος και με κυνηγούσε."

Ένωσα πως θα πεθάνω από τον τρόμο! "Τον είδες;" ρώτησα την φίλη μου. "Όχι." μου είπε. "Οι άλλοι;" ρώτησα. "Τους έχασα." απάντησε.

Αμέσως σηκωθήκαμε αναστατωμένες και πήγαμε να τους βρούμε.

Περνάει μια ώρα, εμείς είχαμε γυρίσει όλο το χωριό 7 φορές και δεν είχαμε βρει κανέναν!

Είχα τρομοκρατηθεί πάρα πολύ που νόμιζα ότι θα πέσω κάτω! "Οχι ρε φίλε! Δεν γίνεται να το ζω εγώ αυτό!' λέω στον εαυτό μου.

Λίγα λεπτά μετά σκουντάω την φίλη μου. "Ρε να τος πάρουμε τηλέφωνο!" της λέω.

Αλλά επειδή καμία δεν είχε μονάδες άρχισα εγώ τα τηλέφωνα.

Πήρα τον κολλητό μου δεν το σηκώνει. Παίρνω την κολλητή μου τίποτα!

Παίρνω τον άλλο μου κολλητό τίποτα! Τους καλώ όλους! Να μην το σηκώνει κανείς όμως!!
Έχω αρχίσει να κριπάρω, να ιδρώνω, να θέλω να πέσω κάτω!

Και ξαφνικά άκουσα ένα "ΑΑΑΑΑΑΑΑ!" και τινάζομαι ολόκληρη στον αέρα! Τα ηλιθια ήταν εκεί και μια χαρά. Μας είχαν κάνει φάρσα!

Ήθελα να πέσω πάνω τους, να τους αγκαλιάσω και κα τους πνίξω που μας το έκαναν αυτό!

Πάντως παρόλο που ήταν μια φάρσα ήταν το πιο τρομακτικό πράγμα που έχω ζήσει!

WOW!!!

TI??????

Έλα ρε-

Απλά WOW

Πως σας φάνηκε;;;

Ευχαριστώ πολύ το άτομο που μου έστειλε την ιστορία!

Όποιος/οποια θέλει να συμμετέχει μου στέλνει ελεύθερα 🙂

Πάμε στο επόμενο;;