Μια του κλέφτη...
Δύο, τρεις  όμως πάει πολύ...

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•

"Ρήγα τέλος!" Ο Σωτήρης τον πλησίασε , και πιάνοντας τον απαλά από τα μπράτσα τον κοίταξε έντονα "Πάμε έξω. Φίλοι είμαστε ρε τι είναι αυτά που κάνετε;!"  η Ιφιγένεια είχε ήδη φτάσει στο τραπέζι. Ο Πάνος είχε σκισμένο χείλος, ο κόσμος είχε σηκωθεί και ο Χριστόφορος ήταν κατακόκκινος.

"Κράτα τα λόγια μου, Πανούλη... Και μέτρα τα, ένα προς ένα..." σήκωσε το δάχτυλο του, τον στόχευσε και ύστερα παροτρύνομενος από το Σώτο, βγήκε έξω χωρίς να πει άλλη κουβέντα.

°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°•°•°°•

Δέκα λεπτά πριν...

Ο Χριστόφορος εσυρε ελαφρώς τη καρέκλα του προς το Πάνο μόλις έφυγε η Ιφιγένεια.

"Τι έκανες με τη Κατερίνα;" ρώτησε σιγανα για να μη τους ακούσει κανένας.

"Τίποτα ρε μαλάκα.."

"Πάνο θα γαμηθουμε. Απάντησε μου ειλικρινά" το βλέμμα του αγέρωχο προς εκείνον. Ασάλευτο.

"Δεν ήμουν και Άγιος πριν φύγω από το νησί... Το ξέρεις καλά"

"Άλλο πριν φύγεις πέντε χρόνια πριν, κι άλλο κατεβαίνοντας για διακοπές..." τόνισε

"Σαν πολύ δε σε καίει αν απάτησα την Ιφιγένεια;"

"Εσύ ήρθες σε μένα φουλ αγχωμενος λίγες μέρες πριν  και ήθελες να πάνε όλα καλά" είπε σφίγγοντας τα σαγόνια του "Θα σε ρωτήσω άλλη μια φορά... Έκανες κάτι με τη Κατερίνα πέρσι;"

"Ρήγα έχεις αλλάξει. Δε καταλαβαίνεις. Νομίζω μιλάω σε τοίχο"

"Άλλαξα; Εγώ ρε παπάρα, ξέρω ποιος είμαι και τι κάνω. Με βλέπεις να έχω σχέση; Ελεύθερος είμαι, κάνω ότι γουστάρω!"

Ο Σωτήρης από απέναντι, τους έβλεπε να μιλάνε έντονα αλλά δεν άκουγε λέξη και τον έπιασε άγχος.

"Από πότε σε νοιάζει τόσο η ερωτική μου ζωή; Τι ζόρι τραβάς στη τελική; Ναι, ήρθα και μιλήσαμε. Το τι κάνω όμως με την Ιφιγένεια καταβαθος είναι πρόβλημα μου! Δεν είσαι εσύ ικανός να με κρίνεις! Μια βδομάδα τη ξέρεις και παίρνεις το μέρος της, ενώ για πέντε χρόνια την εκραζες!"

"Εσένα εκραζα... Που αποφάσισες να κάνεις μόνιμη σχέση. Την έκανες όμως. Την έκανες και ακόμα απάντηση δε μου έδωσες. Πρόσεχε τι θα πεις μετέπειτα... Οι αντοχές μου τελειώνουν"

"Μαλάκα Ρήγα, κολλητός μου είσαι. Τι έχεις πάθει;"

"Ήμασταν κολλητοί! Πριν σηκωθείς και φύγεις. Πριν αρχίσεις τις μαλακίες. Αν ήθελες να πηδάς από εδώ και από εκεί, ας έμενες ελεύθερος. Αυτά τα παπατζιλικια μη τα πουλάς σε μένα, κατάλαβες; Κολλητός δεν σημαίνει και μαλάκας. Και εγώ δε θα επιβραβευσω τις παπαριές σου. Δε τις επικριτώ. Δεν είμαι τέτοιος"

"Ναι, ρε. Την απάτησα. Ευχαριστημένος; Και μαζί της θα μείνω, και θα συνεχίσω να το κάνω αν το γουστάρω. Γκόμενα μου είναι!"

Ο Χριστόφορος πέταξε διάσπαρτες κόκκινες φλέβες.

"Άντρας λέγεσαι εσύ τώρα;"

"Ενώ εσύ που είσαι αρσενική πόρνη, είσαι καλύτερος;"
Ο Χριστόφορος πήρε μια βαθιά ανάσα χωρίς προηγούμενο.
"Κι αν θες να ξέρεις έτσι για να νιώσεις καλύτερα, το ξέρει ότι τη κερατωσα πέρσι! Απλά δε ξέρει με ποια! Της το είπα. Μιλήσαμε και τα βρήκαμε!" Ο Χριστόφορος μίκρυνε το βλέμμα του. "Και τώρα, τράβα να ξεσπάσεις τα νεύρα που σου άφησε η Πόπη σε καμία άλλη γκόμενα γιατί αν συνεχίσεις έτσι, δε θα τα πάμε καλά!"

"Θέλεις να τη γνωρίσεις και στη μάνα σου τρομάρα σου..." του είπε με στόμφο

"Τουλάχιστον εγώ έχω κάτι να της γνωρίσω εσύ τι θα γνώριζες στη δικιά σου αν ζούσε; Τίποτα!" Ο Πάνος είδε τον Χριστόφορο να τρέμει "Ρήγα συγνώμη ρε, δε το εννοούσα έτσι... Δεν ήθελα να.."

Ο Χριστόφορος τον άρπαξε, τον σήκωσε και δίνοντας του μια μπουνιά ο Πάνος σωριάστηκε κάτω

"Σταματήστε ρε! Τρελάθηκατε;!" Ξέσπασε ο Σωτήρης αλλά ο Χριστόφορος τον είχε ήδη πλησιάσει. Έσκυψε και τον κοίταξε έξαλλος

"Τη μάνα μου, μη τη πιάσεις ξανά στο στόμα σου...!"

"Ρήγα φτάνει. Πάμε έξω..."

°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°•°•°°

"Τι συνέβη;" Η Ιφιγένεια πλησίασε το Πάνο ενώ εκείνος σηκώθηκε σκουπίζοντας τα χείλη του.

"Τίποτα"

"Πώς τίποτα;! Αρπάχτηκες με τον Χριστόφορο; Τι διάολο ρε Πάνο! Τι έγινε;"

"Δεν ξέρουμε Ιφιγένεια..." πετάχτηκε η Θάλεια καταλαβαίνοντας την ένταση της. "Απλά μιλούσαν σιγανα ώσπου πιάστηκαν στα χέρια.."

"Έκανα μαλακία... Τελείωσε τώρα. Θα του μιλήσω και όλα καλά..." παραδέχθηκε ο Πάνος ξεφυσωντας

"Τι εννοείς;"

"Τίποτα αγάπη μου. Γάμησε το. Είπα μια κουβέντα που δεν έπρεπε να πω. Αυτό είναι όλο... Το βράδυ που θα βγούμε θα του μιλήσω. Πάμε να πληρώσουμε και φεύγουμε..."

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°

"Ειλικρινά θα..."

"Ρήγα ηρέμησε. Τέλος" ο Σώτος μπήκε στο αμάξι του και ο Χριστόφορος είχε πιάσει το τιμόνι με τα δύο χέρια και το εσφιγγε σαν τρελός. "Τι σου είπε; Εσύ ποτέ μα ποτέ δε θα σήκωνες χέρι πάνω του... Για την Ιφιγένεια ήταν;"

"Έπιασε τη μάνα μου στο στόμα του..." είπε σφιγμένα "Αλλά θα τον χτυπούσα και πριν από αυτό..."

"Τι εννοείς;"

"Ένα τσακ ήμουν ρε! Ένα τσακ...  Μου είπε ότι την απάτησε με τη Κατερίνα...Και το αποτελείωσε όταν ανέφερε τη μάνα μου..."

Ο Σωτήρης αναστεναξε βαθιά

"Δεν σε έχω ξαναδεί να αντιδρρας έτσι για γυναίκα..."

"Σωτήρη; Τη γουστάρω..." είπε και εκείνος έπιασε το κεφάλι του τρελαμενος

"Τη γουστάρεις σαν τι;!"

"Σαν κοπέλα. Σαν γυναίκα... Τη θέλω. Πώς σκατά να στο πω αλλιώς;!"

"Καταλαβαίνεις ότι είναι η κοπέλα του Πάνου έτσι δεν είναι;"

"Για να με βλέπεις εδώ, σε αυτή τη κατάσταση, νομίζω το καταλαβαίνω... Προσπάθησα να κρατηθώ. Να μείνω μακριά. αλλά τα γαμημένα τα χέρια μου, δε λένε να ξεκολλήσουν από πάνω της! Δ εμπόρων να βλέπω το μαλάκα να μην εκτιμάει όσα έχει δίπλα του. Τρελαίνομαι!" ανέβασε κάπως το τόνο του.

"Τη γουστάρεις;" ρώτησε ο Σωτήρης χαμηλά "Ή την ερωτεύθηκες;" τον ρώτησε και ο Ρήγας χτύπησε τα χέρια του στο τιμόνι δυνατά. "Γάμησε το , μην απαντήσεις... Πάμε σπίτι να χαλαρώσεις, θα βγούμε το βράδυ και μιλήστε. Δεν είναι μαλάκας και εκείνος. Ξέρει ότι πάτησε ευαίσθητη χορδή. Προσπάθησε και εσύ να ηρεμήσεις και βλέπουμε. Στη τελική θα φύγουν... Είναι μαζί πέντε χρόνια. Βάλτα λίγο κάτω ρε Ρήγα..."

"Δε ξέρω Σώτο... Αυτό προσπαθώ να κάνω μέρες τώρα..." είπε απογοητευμένος και πατώντας λίγο παραπάνω το γκάζι, έφυγαν για το σπίτι...

°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°

Βγήκε από το ντουζ και στάθηκε μπροστά στο καθρέφτη. Ο Πάνος έφυγε με τον Νεκτάριο και τα κορίτσια έμειναν στο σπιτάκι. Με τέτοια ατμόσφαιρα η Ιφιγένεια δεν ήθελε να βγουν το βράδυ αλλά και ο Πάνος επέμενε ότι όλα θα ήταν καλά. Θα πήγαινε από το σπίτι να του μιλήσει.
Έβγαλε τη πετσέτα, σκαρφάλωσε σε ένα σκαμνάκι που είχε πίσω της και κοίταξε τα μπούτια της. Για πόσες μέρες θα έκανε την αδιαθετη; Ο χρόνος τελειώνε και η καινούρια μελάνια της ήταν πιο έντονη από ποτέ.

Δεν είχε να κάνει όμως με το Πάνο. Η Ιφιγένεια δεν ένιωσε την ανάγκη να έρθει σε επαφή μαζί του. Κουράστηκε όμως με τις δικαιολογίες. Πέντε χρόνια ήταν μαζί. Έκαναν έρωτα συνεχώς. Πρωί βράδυ και τώρα έπιανε τον εαυτό της να μη θέλει.

Αναστεναξε, κατέβηκε και τύλιξε τη πετσέτα γύρω της. Ίσως ο μόνος σύμμαχος σε αυτό να ήταν η Θάλεια. Πάντα κάτι έβρισκε στις δύσκολες στιγμές.

Βγήκε στο δωμάτιο και αφού έλεγξε ότι ήταν μόνη, φόρεσε ένα φορεματακι μέχρι το γόνατο και βγήκε προς τα έξω.
Τα κορίτσια ήταν στη βεράντα.

"Κανένα νέο;" ρωτησε

"Τίποτα. Ο Σωτήρης μου έστειλε ότι όλα ήταν καλά..." είπε η Θάλεια

"Και ο Νεκτάριος το ίδιο. Φίλοι είναι Ιφιγένεια. Θα τα βρουν... Ίσως κάτι ειπώθηκε μεταξύ τους. Στη τελική ο Πάνος παραδέχθηκε ότι έκανε βλακεία. Θα στρώσουν..."

Η Ιφιγένεια κοίταξε τη Θάλεια.

"Θα έρθεις λίγο να μου σπάσεις ένα σπυράκι στη πλάτη;" της είπε και η Εύα άλλαξε έκφραση.

"Πώς το κάνετε η μία στην άλλη ρε κορίτσια αυτό..." γέλασε "Με την ευχή μου! Μη ζητήσετε να έρθω πάλι! Θα κάτσω ήρεμα ήρεμα να πιω το καφεδάκι μου!"

Η Θάλεια σηκώθηκε. Κατάλαβε αμέσως ότι δεν ήταν αυτός ο λόγος.
Μόλις μπήκαν μέσα και η Ιφιγένεια έκλεισε τη πόρτα του δωματίου, τη κοίταξε λυπημένη.

"Έλα, πες το... Τι έγινε;"

"Θάλεια... Νομίζω έχω ένα θέμα..."

"Τι θέμα;" η Ιφιγένεια σήκωσε το φόρεμα και η Θάλεια άνοιξε διάπλατα τα μάτια της.

"Σιγά μην ήσουν αδιαθετη! Το ήξερα!" Αναφώνησε

"Τι θα κάνω;"

"Επίτηδες στα έκανε έτσι δεν είναι;"

"Δε ξέρω... Βγήκε στη στιγμή..."

"Το ένα είναι ολοφρεσκο ρε Ιφιγένεια! Βρεθήκατε πάλι;"

"Ναι..." Παραδέχθηκε "Αλλά δεν το επιδίωξε κανένας από εμάς. Μαλώσαμε άσχημα τη μέρα που ήπιε ο Πάνος. Πάνω στο καυγά, απλά..."

"Άστο άστο. Κατάλαβα. Πάθος είναι αυτό..."

"Ρε Θάλεια!"

"Τέλος πάντων... Τι θες να κάνουμε;"

"Δε ξέρω..."

"Τι εννοείς δε ξέρεις; Θέλεις να βρεθείς με το Πάνο και δε μπορείς;"
Η Ιφιγένεια αναστεναξε
"Πες μου ότι θέλεις δικαιολογία για να ΜΗ βρεθείς μαζί του..." αναφώνησε κάπως σαστισμένα

"Δε ξέρω τι με έπιασε... Απλώς δε θέλω να κάνω σεξ μαζί του. Αυτό είναι όλο... Έλα, βρες κάτι..."

"Ιφιγένεια ερωτεύθηκες έτσι δεν είναι;"

"Δε ξέρω..."

"Εσύ ΠΆΝΤΑ ξέρεις!" της είπε έντονα.

"Τώρα δε ξέρω! Είναι ο κολλητός του ρε Θάλεια... Εγώ δε κάνω τέτοια... Τι με έπιασε;". Είπε λυπημένη

"Μη στεναχωριέσαι... Κάτι θα σκεφτώ εντάξει;" Η Θάλεια την αγκάλιασε
"Κανένας δεν είναι σωστός σε αυτή τη ζωή. Έχω κάνει κι εγώ τα λάθη μου και ίσως κάποια στιγμή, ψάξω για συγχώρεση. Να θυμάσαι ότι καμιά φορά, οι ζωές μπερδεύονται χωρίς να το επιδιώξεις. Απλά γίνεται... Μη στεναχωριέσαι άλλο. Άφησε πάνω μου τις μελανιές εντάξει; Θα σου πω όταν σκεφτώ κάτι.."

"Εντάξει..." είπε και την αγκάλιασε σφιχτά.

°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°•

Είχε λιγη ώρα που έφυγε ο Σωτήρης για να πάει σπίτι του ενώ ο Πάνος του έστειλε ένα μήνυμα ότι θέλει να μιλήσουν πριν βγουν το βράδυ και ήταν στο δρόμο. Κάτι μέσα στο Χριστόφορο όμως, είχε ήδη σπάσει μεταξύ τους και δεν τον έβλεπε όπως πριν.

Άκουσε τα κλειδιά και τον είδε να μπαίνει σαν βρεγμένη γάτα. Αλληλοκοιταχθηκαν με τον Πάνο να έχει το βλέμμα της μετανοίας και τον Χριστόφορο ένα σοβαρό έντονο.

"Συγνώμη..." είπε πριν καν κλείσει τη πόρτα και πλησιάζοντας τον, κάθισε απέναντι του "Είπα βαριά κουβέντα. Δεν έπρεπε ποτέ να θίξω ένα τέτοιο ζήτημα..." ο Χριστόφορος από τη μια δεν ήθελε καν να ακούσει. "Εμείς είμαστε αδέρφια ρε... Παραφερθηκα"

"Δε ξέρεις τι σου γίνεται. Αυτό έχω να πω"

"Ίσως και να έχεις δίκιο..."

"Έχεις μια κοπέλα πλάι σου σαν την Ιφιγένεια και ούτε το εκτιμάς. Αντί αυτού εσύ κάνεις μαλακίες, δε ξέρεις τι λες και ούτε τι θέλεις..."

"Δεν περίμενα να τη συμπαθήσεις τόσο..." παραδέχθηκε "Και ίσως καταβαθος να χαίρομαι που προσπαθείς να μου υπενθυμίσεις τι είναι σωστό και τι λάθος... Ναι την έχω απατήσει και ίσως ήταν κάτι που μετάνιωσα αλλά έχεις δίκιο. Είναι μια υπέροχη κοπέλα. Ποτέ δε μου έδωσε αφορμή να την αμφισβητήσω..." είπε σιγανα "Δε της φέρθηκα σωστά. Ίσως ούτε ακόμα να της φέρομαι... Αλλά θα το διορθώσω. Αλήθεια θα το κάνω... Δεν χρειάζεται να μου πετάς μέσα στα μούτρα τα λάθη και την συμπεριφορά μου. Δεν αλλάζει ο άνθρωπος σε μια μέρα Ρήγα..."

"Αλλάζει..." είπε ήρεμα

"Ίσως... Μπορεί εγώ να μη μπορώ να αλλάξω τότε..."

"Δε της αξίζει και το ξέρεις καλά..."

"Συμφωνώ σε αυτό... Ίσως μέχρι να έρθουμε κάτω είχα πολλά πράγματα δεδομένα. Πράγματα που τώρα βλέπω ότι μόνο δεδομένα δεν ήταν. Ξέρω ότι δεν μπορώ να παίξω μαζί της και ότι στη πρώτη μαλακία θα με στείλει. Τέτοια είναι... Και για να ανοιχτω εντελώς, της είπα ότι παίχτηκε ένα φιλί πέρσι πάνω στο μεθύσι μου και μέχρι εκεί... Δε ξέρει ότι έκανα σεξ. Μια βδομάδα είχε να μου μιλήσει. Με το ζόρι την έπεισα να είμαστε μαζί..."

"Λες μόνος σου τα αυτονόητα..." Ο Χριστόφορος άναψε ένα τσιγάρο και έβαλε λίγο ρούμι. Δεν άντεχε ξεροσφύρι τη συζήτηση. "Θες ένα; Ένα όμως!" τόνισε

"Όχι. Ειλικρινά δε θέλω. Κάθε φορά που πίνω κάπως ιαταιανω τα κάνω όλα σκατά..."

"Υπάρχει και κάτι άλλο που δε μου λες... Το βλέπω πάνω σου. Έχεις το ύφος της χοντρής μαλακίας. Για αυτό σε πιάνουν οι μαλακίες σου. Προσπαθείς να καλύψεις το κωλο σου με κάποιο τρόπο βγαίνοντας από πάνω. Έτσι δεν είναι;" ο Πάνος κούνησε το κεφάλι.
"Τι έχεις κάνει;"

"Θα το λύσω μόνος αυτό. Δε θέλω να μοιραστώ τις ντροπες μου. Έχεις δίκιο. Έχω κάνει χοντράδα. Αλλά θα τη διορθώσω. Την Ιφιγένεια την αγαπάω..."

"Νομίζω μπερδεύεις το βολεμα με την αγάπη..."

"Δε ξέρω Ρήγα. Αλλά εσύ αν είχες μια τέτοια κοπέλα πάλι σου θα την άφηνες;"

Ο Ρήγας σήκωσε το φρύδι του

"Εγώ αν είχα μια τέτοια κοπέλα δίπλα μου, όχι μαλακία δε θα έκανα αλλά ούτε και ανάγκη να παίξει το μάτι μου δε θα είχα. Σε κάλυψα;" είπε σοβαρός και ο Πάνος κατέβασε το κεφάλι.

"Προσπαθώ. Νομίζεις ήθελα να την απατησω; Ίσως φοβάμαι τόσο τη δέσμευση που απλά ψάχνω εναλλακτικές. Δε ξέρω..."

"Εσύ επέλεξες τη δέσμευση Πάνο!" του υπενθύμισε

"Η μάνα μου με πρήζει! Δε τη φέρνω σαν δικαιολογία, αληθινά ήθελα να κάνω ένα βήμα παραπάνω με την Ιφιγένεια αλλά και πάλι, μικροί είμαστε. Η μάνα μου όμως βαράει κολλήματα. Δε θέλω να έρθει στην Αθήνα ενώ μένω με την Ιφιγένεια να τη δει και να κράζει. Για αυτό ήθελα μόνο να τη γνωρίσω στους δικούς μου αλλά και πάλι εκείνη πλέον δε θέλει..."

"Φερσου σαν άντρας. Ξεκαθάρισε με τους γονείς σου. Ξεκαθάρισε μαζί της. Διάλεξε και αποφάσισε τι σκατά θέλεις να κάνεις επιτέλους"

Ο Χριστόφορος σηκώθηκε κάπως εκνευρισμένα

"Ρήγα συγνώμη για όσα είπα στη ταβέρνα πριν... Δε τα εννοούσα"

"Γάμησε το. Πες πως δεν έγινε .."

"Ξέρεις ότι τη μάνα σου τη λάτρευα... Δε ξέρω τι με έπιασε..."

"Είπα άστο ρε Πάνο..."

"Πάντως σου βγάζω το καπέλο..." είπε ξαφνικά και ο Χριστόφορος τον κοίταξε
"Εσύ που ποτέ δεν πιανεσαι με καμία γυναίκα, έχεις πιο σωστές αρχές από μένα..." είπε και σηκώθηκε και εκείνος.
"Θα μείνω στα κορίτσια σήμερα. Έχει χώρο για πέντε άτομα άλλωστε. Να έχεις και εσύ το μέρος σου. Πάμε να περάσουμε όμορφα το βράδυ, και περασμένα ξεχασμένα. Εντάξει;" Πήγε κοντά και απλώνοντας το χέρι, του έδωσε μια αγκαλιά.
"Θα τα φτιάξω όλα. Θα βάλω και όρια και ότι χρειαστεί. Θέλω να πετύχει..." είπε και χωρίς άλλη κουβέντα έφυγε...

°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°

Η Εύα χαμογελούσε πονηρά κρατώντας το κινητό της

"Εί, δεσποινίς μου!" της φώναξε η Ιφιγένεια και εκείνη ανασηκωσε το κεφάλι χαμογελώντας "Εσύ δε θα ετοιμαστείς;" Η Εύα κοίταξε την ώρα πανικόβλητη.

"Ξεχάστηκα!" είπε και στέλνοντας ένα γρήγορο μήνυμα στο Νεκτάριο , άφησε το κινητό και σηκώθηκε.

"Σου έχει πάρει τα μυαλά έτσι δεν είναι;" σχολίασε η Θάλεια και η Εύα άρχισε να λάμπει σαν λαμπάδα

"Κορίτσια τι θα κάνω; Δε θέλω να φύγουμε. Είναι τόσο καλός και γλυκός..."

"Το βλέπετε δηλαδή και για μετά;" Ε τήδε η Ιφιγένεια

"Μάλλον ναι... Κάτι είπαμε αλλά όχι πολλά"

"Ταιριάζετε όμως..." της είπε γλυκά

"Βρίσκεις; Τους βαρέθηκα όλους αυτούς τους δήθεν στην Αθήνα. Ο Νεκτάριος έχει κάτι περίεργο. Κάτι παιδικό και αυθόρμητο που με κάνει να τον βλέπω αλλιώς..."

"Είναι πραγματικά καλός..." σχολίασε η Θάλεια "Εύχομαι όλα να σας πάνε καλά"

"Ευχαριστώ... Και τώρα για να σας δω..." Η Εύα τις κοίταξε "Η μια φόρεμα, η άλλη παντελόνι... Εγώ τι να βάλω;"

"Ότι σε κάνει να νιώθεις άνετα. Αρκεί να περάσουμε ωραία!" της απάντησε η Θάλεια.

"Ο Πάνος πρέπει να ετοιμάστηκε και εκείνος..." πετάχτηκε η Ιφιγένεια ακούγοντας θόρυβο από το δωμάτιο.

"Πάντως φιλενάδα, χαρά στο κουράγιο σου σήμερα με τη Πόπη!" είπε η Εύα ενοχλημένη "Όλοι είδαμε πως σκουντησε τη καρέκλα σου. Πόσο θράσος πια; Μια τι ζόρι τραβάει δεν έχω καταλάβει!"

"Ζηλεύει" πετάχτηκε ο Πάνος βγαίνοντας

"Εμένα μωρέ Πάνο;" απόρησε η Ιφιγένεια

"Κάθε γυναίκα που βρίσκεται πιο κοντά στο Ρήγα από ότι εκείνη, φτάνει..." είπε ήρεμος "Ήταν κάπως περίεργη η σχέση τους. Πάντα ξέραμε ότι κάτι ένιωθαν αλλά η Πόπη είναι τρία χρόνια πιο μικρή. Να πω την αλήθεια και εμένα με σόκαρε ο τρόπος της σήμερα... Έμαθε όμως να είναι το επίκεντρο χρόνια τώρα. Ίσως γι αυτό. Μη της δίνετε σημασία..."

"Εύκολο να το λες..." είπε η Θάλεια

"Δε αξίζει... Είναι απλά κακομαθημένη. Ο Ρήγας δεν ήθελε να μπλέξει γιατί ήξερε τον άστατο χαρακτήρα του. Τη γουστάρει αλλά μέχρι εκεί... Άσε που μετά τα σημερινά, ακόμα και για αυτό έχω αμφιβολίες..
Τέλος πάντων. Κούκλες είστε. Ο Σώτος με το Ρήγα πήγαν ήδη στο μαγαζί. Ο Νεκτάριος αγνοείται..." είπε κοιτώντας χαμογελαστός την Εύα "Και εμείς είμαστε σχεδόν έτοιμοι"

"Εσείς είστε! Εγώ φεύγω σφαίρα!" Η Εύα έφυγε στο δικό της δωμάτιο και η Ιφιγένεια του χαμογέλασε.

"Ηρεμησες βλέπω..." Σχολίασε

"Ναι. Η κουβέντα μας έκανε καλό. Έπρεπε να ζητήσω συγνώμη για κάποια πράγματα..."

"Πάμε στη βεράντα;" είπε η Θάλεια

"Πάμε ναι, έβγαλε και λίγο αεράκι... Μισό μόνο να πάρω τη τσάντα μου" η Ιφιγένεια έφυγε στο δωμάτιο και ο Πάνος με τη Θάλεια βγήκαν έξω. Κάθισαν απέναντι ο ένας από τον άλλο και απέφυγαν την οπτική επαφή.

"Έχεις δίκιο" Της είπε ξαφνικά "Ήταν λάθος. Το παραδέχομαι. Σε όσα είπες είχες δίκιο" η Θάλεια τον κοίταξε σκεπτική "Κάναμε μαλακία. Δε θέλω να γινει ξανά. Της αξίζει μια σωστή συμπεριφορά και θα της την δώσω..."

"Τι να σου πω... Ελπίζω να το εννοείς"

"Το εννοώ Θάλεια"

"Τότε χαίρομαι... Επί της ευκαιρίας που είμαστε μόνοι μας, ήθελα να σου πω και κάτι που μου είπε... Δε θα σου το έλεγα αλλά νομίζω καλό είναι να ξέρεις αφού είσαι τόσο αποφασισμένος να προχωρήσει" Του κίνησαν το ενδιαφέρον τα λόγια της και ελέγχοντας μην έρχεται κανείς, κάθισε πιο κοντά της

"Τι συμβαίνει;"

"Μη τη πιέσεις να κάνετε έρωτα ή σεξ. Δε ξέρω τι κάνετε ακριβώς .."

"Γιατί;" απόρησε αμέσως

"Κανονικά αυτά δε πρέπει να τα συζητάω μαζί σου, αλλά είναι θέμα σωματικό..."

"Ρε Θάλεια; Τη κολοκυθιά θα παίξουμε; Κατάλαβα ότι κάτι συμβαίνει... Ήταν περίεργη κάθε φορά που το γύριζα εκεί..."

"Ίσως σου φανεί αστείο και ίσως δε πρόκειται να καταλάβεις αλλά έχει κάποιες ενοχλήσεις εδώ και λίγες βδομάδες. Θυμάσαι που είχε πάει στο γυναικολόγο της;"

"Ναι. Μη με τρομάζεις!"

"Χαλάρωσε ρε.. δεν έχει κάτι σοβαρό. Απλά της βρήκε κάτι σαν κύστη στο κόλπο. Ντράπηκε να στο πει... Θέλει λίγο χρόνο να φύγει είπε ο γιατρός. Μπορεί να έρχεται σε επαφή κανονικά αλλά εκείνη δε νιώθει καλά. Κολλητή της είμαι, μου το είπε..."

"Για αυτό είναι έτσι;"

"Ναι... Κι εσύ τη πιεζεις και εκείνη δε νιώθει άνετα και νευριάζει..."

"Γιατί δε μου το είπε; Θα καταλάβαινα... Δεν είμαι ηλίθιος. Ιατρικό θέμα είναι"

"Ίσως ντράπηκε. Δε ξέρω ρε Πάνο. Θα στο πει υποθέτω..."

"Καλά... Παρά τα όσα έγιναν, και έχοντας πάρει την απόφαση να τα φτιάξω όλα, σου ζητάω και σένα συγνώμη..." είπε και η Θάλεια σαστισε "Εγώ πάντα έκανα τις μαλακίες. Εγώ σε παρεσερνα..."

"Δεν θα βγάλω τις ευθύνες από τις πλάτες μου ούτε την ουρά μου απ' έξω..."

"Δε λέω αυτό. Απλά ας το διαγράψουμε... Εντάξει;"

"Αυτό πιστεύω είναι και το πιο σωστό"

"Ευχαριστώ που δε της είπες κάτι..."

"Δε θα τη χάσω εξαιτίας μιας ανόητης πράξης ... Γιατί μόνο ανόητο και ηλίθιο ήταν και το αναγνωρίζω"

"Όπως και να έχει, το αναγνωρίζω και εγώ..."

"Τέλος πάντων.  Ελπίζω να τα εννοείς όλα αυτά. Και μη ξεχάσεις αυτό που σου είπα εντάξει;"

"Όχι όχι. Δε θα τη πιέσω. Όταν θελήσει εκείνη... Όλα καλά"

"Τι λέτε εδώ;" η Ιφιγένεια βγήκε μαζί με την Εύα ,

"Τίποτα αγάπη μου. Βλακείες να περάσει η ώρα... Κούκλες είστε! Πάμε;"

"Πάμε πάμε!" αναφώνησε η Εύα και γέλασαν όλοι μαζί "Καρφωνομαι πολύ έτσι δεν είναι;" είπε ντροπαλά

"Έτσι είναι αλλά είναι όμορφο .." η Θάλεια την αγκάλιασε και στα επόμενα λεπτά ξεκίνησαν...

🖤❤️