2 μήνες μετά !

Η ζωή για δυο δεν είναι εύκολη και η καθημερινότητα της Αννας γινόταν κάθε μέρα και πιο δύσκολη . Αλλά όμορφα δύσκολη !
Αυτή η περίοδος της εγκυμοσύνης αξίζει κάθε κούραση και κάθε ταλαιπωρία και εννοείται πως όλο αυτό το βαρύ φορτίο δεν το σήκωνε μόνη της αλλά είχε και έναν άντρα βράχο δίπλα της . Δίπλα της σε όλα. Στα ξενύχτια , στις ανησυχίες , στους πόνους ... ήταν εκεί και την βοηθούσε με τον δικό του τρόπο . Έκανε ότι περνούσε από το χέρι του ώστε να την κάνει να αισθανθεί έστω και στο ελάχιστο καλύτερα .

Η κοιλιά της είχε φουσκώσει πολύ σε σημείο να νιώθει την ανάσα της βαριά . Πλησίαζε τον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης της και τώρα έπρεπε απλά να οπλιστεί με υπομονή και θάρρος για να αντιμετωπίσει το θαύμα που θα της χτυπούσε σύντομα την πόρτα .

Αν και η δουλειά την κούραζε ακόμη πιο πολύ ήταν μια καλή διέξοδος από το άγχος που την περιτρυγιριζε τον τελευταίο καιρό . Βέβαια ο Άλκης δεν την άφηνε να κάνει και πολλά αλλά και μόνο που βρισκόταν στην σχολή και έβλεπε μεγάλους και παιδιά και αντάλλαζε δυο κουβέντες ενιωθε άλλος άνθρωπος . Ο Φώτης με τον Δημήτρη επίσης έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο να περνάει δημιουργικά ο χρόνος της στο γραφείο του Άλκη ! Με την πρώτη ευκαιρία έτρεχαν δίπλα της να της κάνουν παρέα . Η Άννα είχε γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της παρέας τους πλέον .

[...]

«Μωρό μου τελείωσα ! Σειρά σου !» Φώναξε ο Άλκης ανοίγοντας την πόρτα του γραφείου . Η Άννα ήταν καθισμένη στην δερμάτινη αναπαυτική καρέκλα και χάιδευε απαλά την κοιλιά της ώστε να ηρεμήσει το νευρικό πλασματάκι που μεγάλωνε μέσα της και δεν την άφηνε στιγμή σε ησυχία . Τον τελευταίο καιρό ο Άλκης έιχε αναλάβει την εκγύμναση της Αννας ώστε να νιώθει παραγωγική και σε φόρμα . Ήπιες ασκήσεις και πολλές διατάσεις που συγχρόνως ανακούφιζαν το σώμα της από το μεγάλος βάρος που δεχόταν . «Άντε έλα !»της χαμογέλασε άχνα και εκείνη βαριαναστεναξε .

«Είμαι λίγο κουρασμένη !»του είπε δειλά αλλά ήξερε πως δεν υπήρχε περίπτωση να γλιτώσει από τα χέρια του .

«Άσε τις δικαιολογίες και πάμε !»της είπε δήθεν αυστηρά . Σηκώθηκε με δυσκολία από την καρέκλα και έφτασε στην πόρτα όπου στεκοταν αγέρωχος ο Άλκης . Την άφησε να περάσει μπροστά και αφού έκλεισε την πόρτα του γραφείου του ξανά την ακολούθησε . Τα καλίγραμμα της πόδια με το ζόρι «περπατούσαν» . Έβαλε το χέρι της στην μέση της και προσπάθησε να ισιώσει το κορμί της που παραλίγο να κάνει γερή κλίση προς τα κάτω. «Τι έχει το μωρό μου ;»σχολίασε ο Άλκης παρατηρώντας την γενική αδυναμία της .

«Δεν είμαι καθόλου καλά !»ψιθυρισε ακουμπώντας το χέρι της στο έπιπλο της εισόδου για να στηρίξει το βάρος του κορμιού της . Ο Άλκης μετακινήθηκε μπροστά της πιάνοντας με τα χέρια του το απαλό πρόσωπο της . «Πονάει η μέση μου αφόρητα !»συνεχισε .

«Πάμε να κάνουμε λίγες ασκήσεις , θα δεις θα σε βοηθήσει να χαλαρώσεις !»της είπε ήρεμα και εκείνη έγνεψε καταφατικά .

«Μηπως είναι γιος τελικά και όχι κόρη ; Με τόσες κλωτσιές που μου ρίχνει μάλλον παίζει ποδόσφαιρο εδώ μέσα !»γελασε δείχνοντας την κοιλιά της . Η κόρη ερχόταν και αυτό ήταν γεγονός . Στην αρχή αυτή η ανακοίνωση του γιατρού δεν ενθουσίασε τον Άλκη γιατί είχε πλάσει αλλά σενάρια στο μυαλό του όμως καθώς ο καιρός περνούσε και συνειδητοποίουσε πως η Άννα περίμενε την κόρη του γινόταν με την μέρα όλο και περισσότερο χαζομπαμπάς .

«Που τέτοια τυχη ;»την πείραξε ! Εννοείται δεν άλλαζε την κόρη του με τίποτα άλλο . Είχε αλλάξει μάλιστα γνώμη για τον γιο . Φυσικά είναι στα άμεσα σχέδια του και αυτό αλλά τώρα προτεραιότητα έχει το μικρό του κοριτσάκι .

«Λίγα τα λόγια σου για την κόρη μου !»του είπε αυστηρά η Άννα χαρίζοντας του ένα μεγάλο χαμόγελο παράλληλα .

«Έτσι και σου μοιάσει έχω καταστραφεί !»την πείραξε . «Οικονομικά , ψυχολογικά , σωματικά ...» συνέχιζε το αστείο του . «Αλλά κυρίως οικονομικά !»τονισε .

«Πάμε να κάνουμε τις ασκήσεις Άλκη γιατί το παιδί μου δεν θα προλάβει να γνωρίσει τον πατέρα του !»Υψωσε τον τόνο της φωνής της κι ο Άλκης ξέσπασε σε τρανταχτά γελια. Την έπιασε από το χέρι και την οδήγησε στην μεγάλη αίθουσα όπου είχε τα λιγοστά όργανα γυμναστικής . Έστρωσε το στρώμα στο πάτωμα και της υπέδειξε να ξαπλώσει πάνω του . Κινήθηκε στην άλλη μεριά της αίθουσας , πήρε μια μικρή μωβ μπάλα στα χέρια του και επέστρεψε δίπλα στην Άννα .

«Πάμε πρώτα με την μπάλα και αν κουραστείς άφησε την σε εμένα !»ξεκινησε να λέει . Της λύγισε τα γόνατα και της έδωσε να κρατάει την μπάλα με τα δυο της χέρια μπροστά στο στήθος της . «Προσπάθησε όσο μπορείς να ανασηκώσεις το κορμί σου προς τα γόνατα σου !»της είπε με ύφος άκρος επαγγελματικό . Η Άννα ακολούθησε επακριβώς τις οδηγίες του. Όχι ότι δεν την είχε ξανά κάνει την άσκηση ! Άλλωστε η δουλειά της ήταν , όμως ο Άλκης δεν δεχόταν καμία υπόδειξη στο συγκεκριμένο κομμάτι .

«Άλκη δεν μπορώ !»ξεφυσηξε κουρασμένη και εξαντλημένη αφήνοντας το κορμί της να πέσει ξανά στο έδαφος . «Δεν είναι η κατάλληλη μέρα σήμερα !»εδειχνε να τα παρατάει .

«Τι κάνουν εδώ τα πιτσουνάκια ;»μπήκε στην αίθουσα ο Φώτης γεμάτος κέφια .

«Προσπαθούμε να γυμναστούμε αλλά η κυρία από εδώ βαριέται !»απαντησε ο Άλκης εκνευριζοντας αφάνταστα την Άννα . Δεν ήθελε και πολύ άλλωστε ! Ειδικά τώρα που οι ορμόνες της χτυπούσαν κόκκινο .

«Δεν βαριέμαι !»φωναξε ανασηκωνοντας το κορμί της ώστε να σκελετοί πλέον οκλαδόν . Ο Άλκης σηκώθηκε όρθιος κι στάθηκε δίπλα από τον κολλητό του . «Με το ζόρι παίρνω ανάσα !»Ηταν έτοιμη να δακρύσει αλλά ο Άλκης τα είχε συνηθίσει πλέον αυτά τα σκαμπανεβάσματα .

«Τι θέλει το κορίτσι μας για να νιώσει καλύτερα ;» Πετάχτηκε ο Φώτης έτοιμος να σώσει την κατάσταση .

«Να γεννήσει !»του απάντησε γελώντας .

«Να γεννήσει βρε κορίτσι μου αλλά όχι πριν την ώρα του !»της απάντησε κάνοντας την να ξεσπάσει σε γελια .

«Σας έχω ζαλίσει όλους !»διαπιστωσε μόλις τα νεύρα της άρχισαν να υποχωρούν . Ο Άλκης έσκυψε ξανά δίπλα της .

«Μην λες μαλακιες τώρα !»την επέπληξε . «Καταλαβαίνω Άννα μου . Οι περισσότεροι καταλαβαίνουμε ! Συγγνωμη αν σε πιέζω και εγώ με τον τρόπο μου αλλά ακόμη προσπαθώ να βρω τον κατάλληλο ώστε να νιώθεις εσυ όσο περισσότερο καλύτερα γίνεται !»της είπε ήρεμα .

«Βρε ομορφιά μου , τι είναι αυτά που λες ;»επενέβη ο Φώτης . «Ξέρεις πως θα κάναμε εμείς έτσι και είχαμε ένα παιδί μέσα μας ;»την έβαλε σε σκέψεις .

«Δεν μπορώ καν να το φανταστώ !»του απάντησε έτοιμη να ξεσπάσει σε γελια.

«Ούτε εγώ αλλά λέω !»της απάντησε χασκογελωντας .

«Τι μαλακας είσαι !»ψελλισε ο Άλκης στον φίλο του που πάντα έβρισκε τον τρόπο με τις βλακείες του να φτιάξει την διάθεση της γυναίκας του στο δευτερόλεπτο .

«Ας μην ήμουν και εγώ Αννουλα και να δω τι θα έκανες με αυτόν εδώ !»τους πείραξε . «Βασικά ξέρω ... six pack θα εκανες από την πολλη γυμναστική !» Ξέσπασαν όλοι σε τρανταχτά γελια .

«Ένα δίκιο το έχεις !»ψιθυρισε η Άννα και έδωσε το χέρι της στον Φώτη για να την βοηθήσει να σηκωθεί . Ο Άλκης την αγριοκοιταξε και με την σειρά του την έπιασε από την μέση για να την βοηθήσει να σταθεί στα πόδια της .

«Θα το πληρώσεις άλλη στιγμή εσυ !»της είπε έντονα και εκείνη χαμογέλασε πονηρά .

«Και να θελες , δεν μπορώ ούτε τα πόδια μου να πάρω !»του απάντησε και ο Φώτης κρυφογελασε .

«Φιλε μου νομίζω χρειάζεσαι και εσυ την παρηγοριά μου !» Τον κορόιδεψε και ο Άλκης τον αγριοκοιταξε . Προβλήματα στον παράδεισο αδερφέ μου ! Προβλήματα !

«Πολλά είπες σήμερα !» Του είπε απειλητικά ο Άλκης . Η Άννα έφτασε δίπλα στον άντρα της και τον αγκάλιασε ζεστά από τα πλευρά .

«Μηπως να πηγαίνουμε ;»πρότεινε η Άννα και οι δυο άντρες εγνεψαν . Η ώρα ήταν ήδη περασμένη και έπρεπε να γυρίσει ο καθένας στο σπίτι του . Ο Φώτης ανέλαβε να κλείσει την σχολή και έτσι ο Άλκης πήρε τα κλειδιά του αυτοκινήτου και περπάτησε με την Άννα προς το πάρκινγκ . Πάτησε το κουμπί να ξεκλειδώσουν οι πόρτες και οι δυο τους επιβιβάστηκαν στο όχημα .

«Θες να πάρουμε κάτι να φάμε ;»πρότεινε ο Άλκης .

«Μωρό μου έχω φαγητό από το μεσημέρι , κριμα να το πετάξω !» Του θύμισε .

«Δηλαδή θα προτιμήσεις τα μακαρονια από μια λαχταριστή και ζέστη πιτσα σπέσιαλ ;»την δελέασε και εκείνη χαμογέλασε πονηρά .

«Πες πως τα μακαρονια είναι ήδη στα σκουπίδια !»του απάντησε και εκείνος γέλασε τρανταχτά . Πάτησε γκάζι και ξεκίνησε το προορισμό προς την αγαπημένη τους πιτσαρία . Σε λιγότερο από δέκα λεπτά ήταν ήδη εκεί .

«Περίμενε εδώ εσυ !»της είπε αυστηρά . «Μια ή δυο ;»την ρώτησε γνωρίζοντας ήδη την απάντηση .

«Μια για τρία άτομα ; Δεν λέει βρε μωρό μου !»του χαμογέλασε κλείνοντας του παράλληλα το μάτι . Εκείνος την κοίταξε δήθεν αυστηρά , άρπαξε το πορτοφόλι του και έτρεξε προς το μαγαζι .

Όση ώρα η Άννα περίμενε στο αυτοκίνητο άνοιξε το κινητό της για να απασχοληθεί και να περάσει η ώρα μέχρι να γυρίσει ο Άλκης μιας και το μαγαζι είχε μεγάλη ουρά από πελάτες που περίμεναν να εξυπηρετηθούν .

Ξαφνικά ένιωσε έναν έντονο σφάχτη στα πλευρά κάτι που την έκανε να διπλωθεί στα δυο όσο αυτό ήταν εφικτό από την μεγάλη της κοιλιά που στεκοταν εμπόδιο σε οποιαδήποτε κίνηση . «Ηρέμησε κοριτσάκι μου !»ψέλλισε χαϊδεύοντας την κοιλιά της όμως ο πόνος δυνάμωνε αντί να υποχωρεί και σίγουρα δεν ήταν πόνος που προερχόταν από τις καθιερωμένες κλωτσιές του μωρού . Προσπαθούσε να πάρει βαθιές ανάσες και να ηρεμήσει και η ίδια . Ο Άλκης είχε αφησει το κινητό του στο αυτοκίνητο και εκείνη δεν είχε καν την δύναμη να ανοίξει την πόρτα ή το παράθυρο και να του φωνάξει .

Ξεφυσούσε έντονα πιάνοντας την κοιλιά της . Μέχρι και η θέση πλέον δεν την βόλευε , την πίεζε πολύ και έκανε τον πόνο εντονότερο . Κοίταξε στο μαγαζι και για καλή της τυχη είδε τον Άλκη να έχει φτάσει στο ταμείο . Έπιασε με το χέρι της σφιχτά το χερούλι της πόρτας και δάγκωσε τα χείλη της για να μην τσιρίξει . Ο Άλκης πλησίασε στο αυτοκίνητο , άνοιξε την πίσω πόρτα για να αφησει την πιτσα και είδε την Άννα με την άκρη του ματιού του να ζορίζεται .

«Άννα είσαι καλά ;»είπε ανήσυχα καθώς κάθισε στην θέση του . Οι κόρες των ματιών της είχαν διασταλλει και η ανάσα της έβγαινε πολύ βαριά .

«Πονάω !»ψελλισε με δυσκολία και ο Άλκης τα έχασε αλλά προσπάθησε να διατηρήσει την ψυχραιμία του .

«Κλωτσάει ;» Ρώτησε .

«Ο-όχι Άλκη !»ψιθυρισε έτοιμη να ξεσπάσει σε δάκρυα πόνου , λύπης , αγωνίας ... όλα ! «Κάτι δεν πάει καλά !»του είπε και η καρδια του σταμάτησε .

Ηλίθιε σου λέει από το πρωί ότι δεν είναι καλά και εσυ νομίζεις ότι κάνει νάζια !

«Πάμε σπίτι μας !»του είπε δείχνοντας να χαλαρώνει .

«Μηπως να πάμε στο νοσοκομείο ;»την ρώτησε και εκείνη έγνεψε αρνητικά. Ο Άλκης έβαλε μπροστά και ανέπτυξε όσο μεγαλύτερη ταχύτητα μπορούσε χωρίς να διακινδυνεύει την ασφάλεια τους προκειμένου να φτάσουν το συντομότερο δυνατόν στο σπίτι τους . Συνεχώς της έριχνε κλέφτες ματιες , έβλεπε το πρόσωπο της ιδιαίτερα χλωμό και την αναπνοη της αδύναμη . «Μωρό μου ;»είπε ερωτηματικα χωρίς όμως να ρωτάει κάτι συγκεκριμένο . Η Άννα τον κοίταξε και πάνω που ετοιμαζόταν να του σκάσει ένα χαμόγελο προκειμένου να τον χαλαρώσει και εκείνος άλλος ένας δυνατός πόνος την δίπλωσε ξανά στα δυο.

«Αααα» Τσιριξε . «Άλκη ...» ούρλιαξε και άρχισε να κλαίει . Κοίταξε τα χέρια της και έπειτα τον Άλκη . Και ο Άλκης κοίταξε τα χέρια της που είχαν βαφτεί με αίμα και έπειτα εκείνη . Και η καρδια του σταμάτησε . Δεν σκέφτηκε τίποτα άλλο .

Γκάζι στο τέρμα !

«Όλα καλά θα πάνε μωρό μου , όλα καλά !»ψιθύρισε αγγίζοντας με το δεξί του χέρι την κοιλιά της . Το νοσοκομείο ήταν πλέον μονόδρομος !