«Γιατί με φέρατε αρων αρων και γιατί τόση μυστικότητα ;»αναφώνησε η Μελινα καθώς πέρασε μέσα στο διαμέρισμα του Άλκη . Πέταξε την τσάντα της στον καναπέ και βολεύτηκε στην πολυθρόνα . Ο Άλκης με την Άννα κάθισαν απέναντι της στον διθέσιο . Το κλίμα από την πλευρά τους ήταν βαρύ . Είχαν συζητήσει άπειρες ώρες σχετικά με το πως θα χειριστούν το όλο θέμα . «Το αμίλητο νερό ήπιατε και οι δυο ;»αστειεύτηκε .

«Μελινα πρέπει να σου μιλήσουμε για κάτι !»αναφώνησε ο Άλκης και εκείνη τους κοίταξε περίεργα .

«Αν πρόκειται να αρχίσεις κήρυγμα για τον Λαμπη , φεύγω !»τους είπε αυστηρά . Ο Άλκης κάγχασε . Από την μια ήθελε να της ξεφουρνίσει τα πάντα με την μια και από την άλλη έπρεπε να συγκρατηθεί .

«Τολμά να κουνηθείς και θα σε δέσω !»την απείλησε αυστηρά χωρίς να σπάσει ένα χαμόγελο . Η Άννα του ζήτησε να είναι πιο ήρεμος μαζί της. Δεν ήξερε και θα μάθαινε κάτι που σίγουρα θα την βύθιζε στην θλίψη . Επομένως αυτό έπρεπε να γίνει σωστά .

«Σας ακούω τότε !»τους απάντησε ειρωνικά.

«Εδώ και καιρό η Άννα φερόταν περίεργα , δεν ήξερα τον λόγο και ανησύχησα !»έκανε τον πρόλογο . «Πολλά πέρασαν από το μυαλό μου αλλά η πραγματικότητα σε καμία περίπτωση !»συνέχισε . «Την πίεσα και μου τα είπε όλα ! Αυτό που θα ακούσεις δεν θα σου αρέσει αλλά θέλω να φερθείς ψύχραιμα και ώριμα !»την προειδοποίησε .

«Μιλά μου όμως Άλκη !»του είπε έντονα και αγχωμένα «και που κολλάω εγώ σε αυτό;» Αναρωτηθηκε . Ο Άλκης κοίταξε την Άννα και εκείνη πήρε τον λόγο .

«Μελινα , ο Λαμπης όταν σε παράτησε με το παιδί στην κοιλιά ήταν μαζί μου !»από το άγχος της δεν κατάφερε να αποδώσει πλήρως το νόημα της πρότασης της . Η Μελινα τσιτωθηκε αμέσως .

«Ορίστε ;»γέλασε ειρωνικά .

«Ο Λαμπης ήταν μαζί μου πολύ πριν μπει και στην δίκη σου την ζωή . Η διαφορά ήταν πως εγώ τον γνώρισα ως Λαμπρό !»μειδιασε . «Τον ερωτεύτηκα , τουλάχιστον έτσι πίστευα ... περνούσα καλά μαζί του τον πρώτο καιρό όμως μετά άλλαξαν όλα . Ψυχολογικός πόλεμος , απιστία και το τελειωτικό χτύπημα το χαστούκι του !»την κάρφωνε στα μάτια όσο η Μελινα την κοιτούσε δακρυσμένη . «Έφυγα , πέρασα έναν χρόνο προσπαθώντας να βρω τον εαυτό μου ξανά , ο Άλκης ακόμη με βοηθάει σε αυτό !»γύρισε να τον κοιτάξει . «Το βράδυ στο εστιατόριο , ήρθε και με βρήκε στις τουαλέτες όταν εγώ πήγα για να ηρεμήσω τον εαυτό μου γιατί ένιωθα ότι θα πνίγω , με απείλησε πως αν τολμήσω και σου μιλήσω ή σε εσένα ή στον Άλκη θα πάρει την πληρώσει το παιδί . Μελινα δεν τον αγαπάει τον Αντρέα . Αυτος ο άντρας δεν αγαπάει τίποτα και κανέναν πέρα από τον εαυτό του . Όσα και να σου έχει πει είναι ένα καλοφτιαγμένο ψέμα !»την πήρε μονότερμα .

«Τι μου λες τώρα Άννα ; Κινδυνεύει το παιδί μου από τον ίδιο του τον πατέρα ;»ποιος θα μπορούσε να πιστέψει κάτι τέτοιο .

«Τον έχω ικανό για πολλά πράγματα . Τον έχω δει πως χειρίζεται τους ανθρώπους ! Το έχω ζήσει μάλιστα !»ψέλλισε .

«Νόμιζα πως μετάνιωσε !» κλαψουρισε .

«Μελινα ...» έσκυψε το βλέμμα της . «Πως προέκυψε το παιδί ;» Την ρώτησε αμήχανα . Ο Άλκης κάρφωσε την αδερφή του με τα μάτια του περιμένοντας την απάντηση της .

«Δεν ξέρεις πως προκύπτουν τα παιδιά Άννα ;»την ειρωνεύτηκε .

«Ξέρω Μελινα ! Φυσικά και ξέρω απλά θέλω να μάθω αν εσυ το ήθελες ;» Επέμεινε και τώρα ο Άλκης άρχισε να ψιλιαζεται κάτι που φοβόταν και δεν θα ήθελε να ακούσει .

«Δεν ... δεν παίρναμε προφυλάξεις . Μου έλεγε πως είχα την αποκλειστικότητα και πως εκείνος ήταν απόλυτα υγιής όποτε δεν ... καταλαβαίνεις !»της εξήγησε ντροπαλά μπροστά στον αδερφο της ο οποίος έτριβε το κεφάλι του με δύναμη .

«Τα ίδια έλεγε και σε εμένα !»της είπε με ένα χαμόγελο . Ένα χαμόγελο που έκρυβε τον δικό της πόνο . «Όμως για καλή ή για κακή του τυχη εγώ δεν γέννησα ποτέ !»κάγχασε .

«Τι είπες τώρα ;»είπε ο Άλκης αμέσως .

«Ήσουν εγκυος έτσι ;» Την ρώτησε η Μελινα και εκείνη έγνεψε .

«Ναι !»ξεφυσηξε . «Ήμουν 23 τότε ! Με είχε πείσει πως δεν αξίζει να ασχοληθώ με το επάγγελμα μου ! Ουσιαστικά με ανάγκασε . Εγώ τρελα ερωτευμενη έκανα ότι μου έλεγε για να μην τον χάσω !»γέλασε ξανά χωρίς να κοιτάει κανέναν από τους δυο . «Εμαθα πως ήμουν εγκυος , δεν ξέρω αν χάρηκα ! Ήμουν μικρή και σίγουρα παιδί ακόμη για να φέρω στην ζωή άλλο ένα αλλά το ήθελα ! Το αγάπησα πριν καν το σκεφτώ !»εκμηστηρευτηκε .

«Εκείνος ;» Αναρωτηθηκε η Μελινα ενώ ο Άλκης άκουγε σοκαρισμένος .

«Δεν έδειξε ποτέ χαρά η λύπη ! Δεν τον ένοιαζε Μελινα ! Όπως δεν τον νοιάζει και τώρα . Αφού μπορούσε και με πήδαγε ήταν ευτυχισμένος !»είπε ωμά για να την κάνει να συνειδητοποιήσει περισσότερο τι εστι Λάμπρος .

«Τι απέγινε αυτό το μωρό ;»την ρώτησε με κόκκινα μάτια . «Εκείνος έφταιγε ;»ρώτησε φοβισμένη .

«Όχι ! Όταν πήγα στον γυναικολόγο μου για τον πρώτο υπερήχο μου βρήκε μια κύστη στις ωοθήκες η οποία έπειτα θα εμπόδιζε την ανάπτυξη του εμβρύου . Η άμβλωση ήταν μονόδρομος !»της απάντησε αφήνοντας ένα δακρυ να κυλήσει στα μάγουλα της. «Δεν τον ένοιαξε στο ελάχιστο . Τότε κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς όπως τα είχα εγώ στο μυαλό μου ... κι είχα δίκιο !»αναστέναξε . «Από τότε όλα άλλαξαν . Εγώ πάλευα για εμάς και εκείνος μου φύτρωνε κερατά στο κεφάλι ώσπου ξύπνησα και έφυγα !»ολοκλήρωσε . «Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα !»αστειεύτηκε σκουπίζοντας τα δάκρυα της .

«Αυτό γιατί δεν μου το είπες ποτέ ;» Την ρώτησε ο Άλκης .

«Ήθελα να το ακούσει η Μελινα ! Δεν θα άντεχα να το πω και δεύτερη φορά . Εμένα αυτή η έκτρωση σαν πράξη και μόνο μου στοίχισε . Μέσα μου χαίρομαι γιατί έσωσα το παιδί μου από το να έχει έναν τέτοιο πατέρα και συνάμα και εμένα από το να έχω ένα μέρος μου συνδεδεμένο μαζί του , από την άλλη όμως ακόμη και άθελα μου σκότωσα μια ψυχή !»του απάντησε ήρεμα . Ο Άλκης πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση της κολλωντας την πάνω του . Τα χειλη του φίλησαν ρουφηχτά το μάγουλο της και έπειτα την αγκάλιασε σφιχτά .

«Εγώ το δικό μου το παιδί πως θα το σώσω ;»ψέλλισε τρομαγμένη με τα όσα είχε ακούσει.

«Δεν είσαι μόνη σου !»της είπε ο Άλκης ευθύς αμέσως . «Απλά δεν ξέρω ... τα έχεις κάνει σκατα Μελινα ! Τον παντρεύτηκες και τώρα είναι όλα διαφορετικά ...» της είπε χωρίς να μασάει τα λόγια του .

«Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι έχει τόση ιστορία πίσω του !»του είπε με ένα δειλό χαμόγελο . «Τον φοβάμαι» ψιθύρισε .

«Όσο δεν ξέρει ότι σου έχω μιλήσει δεν πρόκειται να σε πειράξει ! Πίστεψε με Μελινα ! Πίστεψε με και μην με δωσεις ...» την ικέτευσε . «Αν μαθει ότι ανοιξα το στόμα μου και οι δυο μας θα τον δούμε όπως δεν τον έχουμε ξανά δει .» Της είπε και εκείνη έγνεψε καταφατικά .

«Δεν θα πω τίποτα ! Αλλά ως ποτέ ... τι θα γίνει με αυτόν ;» Αναρωτηθηκε .

«Δεν ξέρω Μελινα !»πετάχτηκε ο Άλκης . «Κάτι θα σκεφτούμε ...» την καθησύχασε . Η Μελινα σηκώθηκε αρων αρων από την πολυθρόνα .

«Πάω να βρω το παιδί μου !»είπε φοβισμένα . «Να το αγκαλιάσω και να μου δώσει λίγη δύναμη .» Πρόσθεσε σαν χαμένη στον δικό της κόσμο . Η Άννα σηκώθηκε και εκείνη και την έκλεισε απότομα στην αγκαλιά της , χωρίς να το περιμένει .

«Συγνώμη που σε πλήγωσα σήμερα αλλά πέθαινα να ξέρω και να μην μπορώ να σου μιλήσω . Πέθαινα να ζω με τις τύψεις !»ψιθύρισε και η Μελινα την αγκάλιασε ξανά .

«Σε ευχαριστώ που μου άνοιξες τα μάτια !»της χαμογέλασε . Φίλησε τον αδερφο και της και έφυγε σαν κυνηγημένη για να βρει το παιδί της . Το όμορφο αντράκι της που είχε την ατυχία να έχει έναν τέτοιο σκάρτο πατέρα .

«Έλα εδώ εσυ !»μουρμούρισε ο Άλκης χαμογελώντας στην Άννα . Η κοπέλα τον πλησίασε με ένα κοφτό χαμόγελο . «Έτσι και μου ξανά κρύψεις το παραμικρό ...» άφησε την πρόταση του μετέωρη χτυπώντας με δύναμη τον γλουτό της με την παλάμη του . «Θα το πληρώνεις μια ζωή !»την φίλησε απαλά .

«Ας είμαι μια ζωή μαζί σου και ας πληρώνω τα πάντα !»του χαμογέλασε τυλιγοντας τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του . Σχεδόν κρεμάστηκε πάνω του .

«Δεν με ξέρεις καθόλου καλά Άννα ! Αν με ήξερες δεν θα τολμούσες να μου κρύψεις κάτι τέτοιο !»μειδιασε . «Στο τσακ την γλίτωσα την μαλακια σου , να ξέρεις !»την πείραξε καθώς την είδε να σκύβει δειλά το βλέμμα της . Ένα χαμόγελο έσκασε στο πρόσωπο της μόλις τον άκουσε να γελα ...  «Χρησιμοποιείς αντισυλληπτικά γιατί φοβάσαι εμένα ή υπάρχει καποιος άλλος λόγος ;» Την ρώτησε αυτό που τον έτρωγε από την ώρα που άκουσε για την εγκυμοσύνη της .

«Χρησιμοποιώ αντισυλληπτικά από τότε που έκανα την έκτρωση ! Στην αρχή επιβάλλονταν όμως έπειτα τα επέβαλλα εγώ στον εαυτό μου !»του απάντησε κοφτά και όλο νόημα . «Εσένα δεν έχω λόγο να σε φοβάμαι ... εμαθα πλέον να ξεχωρίζω τους ανθρώπους !»τον φίλησε απαλά .

«Άλλο ένα ψέμα σου και δεν ξέρω και εγώ τι θα κάνω ...» την απείλησε χαϊδεύοντας τα χείλη της με τα δικά του .

«Τιμώρησε με λίγο !»τον προκάλεσε γυρνώντας το κλίμα στα μέτρα της . Τον είχε ανάγκη και θα έπαιζε μαζί του .

«Το λίγο δεν μου αρκεί !»την πείραξε χαϊδεύοντας τα μαλλιά της .

«Τιμώρησε με πολύ τότε ! Σε παρακαλώ , σε έχω τόση ανάγκη !»τον ικέτευσε . Τον τρελαινε  και την ποθούσε .

«Ποσό πολύ ;» Συνέχιζε να την βασανίζει το κάθαρμα .

«Άλκη !»γρυλισε . Εκείνος γέλασε ηχηρά . Την σήκωσε απότομα στον αέρα βάζοντας την στους ώμους του σαν σακί ! «Τι κανείς τρελέ ;»φώναξε γεμάτη ευτυχια και ανακούφιση .

«Την επιθυμία σου πράξη !»ψέλλισε πετώντας την με δύναμη στο κρεβάτι . Το κορμί της ταλαντευθηκε ελαφρώς ώσπου εκείνος έβγαλε την μπλούζα του και έπεσε πάνω της καλύπτοντας την σχεδόν ολόκληρη . Τα χέρια του κατέβασαν το κολάν της απότομα και τα δάχτυλα του βρήκαν την θέση τους . «Θα μου ξανά πεις ψέματα ;»την απείλησε πειραχτικα βασανίζοντας την αργά με τα δεξιοτεχνα δάχτυλα του . Ήταν ανίκανη να απαντήσει ! Και όσο δεν το έκανε τόσο αυξανόταν το μαρτύριο της . «Δεν σε ακούω ...» ψέλλισε πάνω από τα χείλη της αγγίζοντας τα απαλά με τα δικά του .

«Ποτέ !»μουρμούρισε παραδομένη στο πάθος της . Με βιαστικές κινήσεις ξεφορτώθηκε το τζιν του . Η αγκραφα της ζώνης του ήχησε κατά την πρόσκρουση με το έδαφος .

«Αν τολμήσεις σου ορκίζομαι ότι θα με δεις όπως δεν με έχεις ξανά δει!»ψέλλισε εισβάλλοντας απότομα μέσα της κάνοντας την να βγάλει μια κραυγή πόνου και απόλαυσης μαζί .

«Δεν θα το ξανά κάνω !»μουρμούρισε αδύναμα παραδομένη στην ηδονή που της πρόσφερε .

«Δεν σε άκουσα !»την προκάλεσε εισβάλλοντας με μεγαλύτερη ορμή στο κορμί της .

«Άλκη !»παρακάλεσε .

«Δεν σε άκουσα !»της φώναξε .

«Δεν θα το ξανά κάνω !»είπε πιο δυνατά καθώς άφησε τον εαυτό της ελεύθερο στο ελεος του . Αμέσως την ακολούθησε και εκείνος , αφηνοντας το κορμί του να πέσει πάνω στο δικό της .  Μόλις βρήκε τις ανάσες του γύρισε στο πλάι χαζεύοντας το πρόσωπο της . Εκείνη του χαμογέλασε .

«Τι θα κάνουμε ;» Τον ρώτησε σχετικά με το θέμα που τους απασχολούσε όλους .

«Τώρα δεν με νοιάζει τίποτα ! Απλά μην μιλάς ...» της χάιδεψε το μάγουλο . «Νόμιζα ότι τα τινάξες όλα στον αέρα ! Μου αρκεί που σε έχω εδώ ...» συνέχισε .