«Πάμε στο πλάι τώρα !»έστρεψε το κορμί της και όλα τα παιδάκια την μιμήθηκαν . Ο Άλκης με τον Φώτη την παρατηρούσαν από το γραφείο της υποδοχής .

«Τα παιδιά την έχουν αγαπήσει !»σχολίασε ο Φώτης .

«Ήμουν σίγουρος ! Γι αυτό και επέμενα !»απάντησε απλά ο Άλκης . Η Άννα έπειτα από την τεράστια επιμονή του Άλκη αποφάσισε να τον βοηθήσει με τα παιδικά τμήματα αναλαμβάνοντας την εκγύμναση τους . Τα παιδιά την είχαν λατρέψει σε σημείο που ζητούσαν μόνο εκείνη πλέον . Όταν έβλεπαν τον Άλκη δυσανασχετούσαν ...

«Κυρία Άννα ;»αποκρίθηκε ένας μικρός πιτσιρίκος . Ο Άλκης προχώρησε στο μέρος τους ακούγοντας καλύτερα την συζήτηση της Αννας με του μικρού παιδιού .

«Παρακαλώ !»αποκρίθηκε γλυκά και γύρισε το βλέμμα της πάνω στο παιδί .

«Είστε η καλύτερη δασκάλα του κόσμου !»της χαμογέλασε και το πρόσωπο της άστραψε . Ο Άλκης χαμογέλασε περήφανος για το ταλαντούχο και αξιαγάπητο κορίτσι του . Σταύρωσε τα χέρια του κάτω από το στήθος του και προχώρησε μέχρι την Άννα .

«Προδότες !»τα πείραξε και εκείνα ξέσπασαν σε γελια . «Μέχρι να γνωρίσετε την κυρία Άννα σε εμένα τα λέγατε αυτά .» Είπε δήθεν θιγμένος .

«Η κυρία Άννα είναι κορίτσι και είναι και όμορφη ...» πρόσθεσε με πείσμα το παιδί και η Άννα κρυφογελασε .

«Κοιτά να δεις που θα πρέπει να φοβάμαι και τα ανήλικα τώρα ...» της ψιθύρισε στο αυτί και στράφηκε ξανά στο παιδί όμως μια ακόμη κοριτσίστικη φωνούλα ήχησε πριν εκείνος προλάβει να αρχίσει την πρόταση του .

«Και ο κύριος Άλκης είναι αγόρι και είναι όμορφος !»αντέγραψε τα λογια του . Η Άννα γέλασε αυθόρμητα .

«Να τα μας !»σχολίασε και ο Άλκης της έκλεισε πονηρά το μάτι . Ο Φώτης που είχε στήσει τόση ώρα αυτί στην αστεία συζήτηση θέλησε να πάρει μέρος της και να τους πειράξει λίγο .

«Λοιπόν έχω μια ιδέα ...» πέταξε και όλα τα ματάκια στράφηκαν πάνω του . «Θα χωρίσουμε το παιδικό τμήμα σε αγοριών και κοριτσιών . Ο Άλκης με τα κοριτσάκια η Άννα με τα αγοράκια ...» γέλασε με την σκέψη του .

«Θα σου απαντούσα κατάλληλα τώρα αλλά είναι παιδιά !»του είπε ο Άλκης αυστηρά κρύβοντας το γέλιο του .

«Κυριε Άλκη , κυριε Φώτη ... φύγετε να κάνουμε την δουλειά μας ! Μας διακόψατε !»χτύπησε παλαμάκια η Άννα βάζοντας τους όλους στην θέση τους . Τα παιδιά πήραν τις αρχικές τους θέσεις και η Άννα συνέχιζε να τους δείχνει τις ασκήσεις που έπρεπε να αντιγράψουν.

«Τυχερός είσαι φιλε !»αναφώνησε ο Φώτης χτυπώντας τον Άλκη στην πλάτη . Στάθηκαν λίγο πιο πέρα μέχρι να τελειώσει η Άννα με τα παιδιά , ήταν η ώρα για μια αντρική-αδελφική συζήτηση .

«Είμαι !»αναφώνησε με ένα χαμόγελο . «Μαλακα , σαν χαζογκομενα νιώθω !»γέλασε .

«Φαίνεται κι παραέξω , δεν το νιώθεις μόνο εσυ !»τον πείραξε ο Φώτης και ο Άλκης τον στραβοκοίταξε . «Τι με κοιτάς έτσι μωρε μαλακα ; Ανάσα δεν την αφήσεις να πάρει , όλη την ώρα από πίσω της είσαι ...» φώναξε και ο Άλκης του έκανε νόημα να σκάσει .

«Λες μαλακιες !»είπε χωρίς όμως να γίνεται πειστικός .

«Ναι καλά !»τον ειρωνεύτηκε . «Βέβαια δεν σε κατηγορώ ! Τέτοια γυναικάρα και ποιος δεν θα την ήθελε ...» σχολίασε ρίχνοντας της μια λοξή μάτια .

«Τα μάτια σου , σε εμένα !»του είπε απειλητικά και ο Φώτης γέλασε .

«Δεν θα στην κλέψω εγώ μωρε μαλακα ! Η γκομενα του αδερφου είναι ιερή !»αστειεύτηκε . Ο Άλκης γέλασε ηχηρά χτυπώντας τον στο μπράτσο .

«Μαλακα !»αναφώνησε και ο Φώτης ξέσπασε και εκείνος σε γελια . Η Άννα τους πλησίασε ιδρωμένη και έτοιμη για την δίκη της προπόνηση .

«Τι λέτε και γελάτε ;»αναρωτηθηκε .

«Μαλακιες του Φώτη !»είπε και έπιασε απότομα το πρόσωπο της ενώνοντας τα χείλη τους . «Ήσουν υπέροχη . Ευτυχώς που επεμεινα για την δουλειά .» Της είπε και εκείνη έσκυψε το βλέμμα της .

«Θα συμφωνήσω Άννα ! Άλλωστε το είδες και μόνη σου , τα παιδιά σε λάτρεψαν» είπε σοβαρά . «Και κυρίως τα αγοράκια !»την πείραξε .

«Είμαι πιο κοντά στην ηλικία τους ! Αυτό είναι όλο !»σειρά της να τους την πει . Ο Φώτης κοιτάχτηκε με τον Άλκη .

«Μας είπε γέρους τώρα ή είναι ιδέα μου ;»αποκρίθηκε ο κολλητός του Άλκη . «Μας είπες γέρους ;»ρώτησε και εκείνη .

«Είπα απλά ότι είμαι πιο κοντά στην ηλικία των παιδιών !»επανέλαβε ήρεμα .

«Θα σου δείξω εγώ αν είμαι γέρος !»της πέταξε ο Άλκης και αυτομάτως κοκκινησε καθώς ο Φώτης κρυφογελασε . Τον χτύπησε στο στέρνο με νεύρο και εκείνος την τράβηξε στην αγκαλιά του και η Άννα προσπάθησε να αποτραβηχτεί . «Έλα στον παππού μωρό μου !»ψέλλισε και η Άννα ξέσπασε σε τρανταχτά γελια τυλιγοντας τα χέρια της γύρω του .

«Φεύγω ...» φώναξε . «Είδα και άκουσα πολλά !»πρόσθεσε και έτρεξε προς το γραφείο του. Τα τμήματα του είχαν τελειώσει για σήμερα όποτε στην σχολή είχαν μείνει μόνο τα αγωνιστικά τμήματα με τον Άλκη επικεφαλή .

«Φορά τον εξοπλισμό σου , ξεκινάμε !»της είπε και η Άννα έγνεψε καταφατικά .

~~~

Δεν μπορώ σου λέω !»φώναξε πετώντας τα γάντια της . «Δεν θα τα καταφέρω ! Καλύτερα να μην αγωνιστώ , έχεις τόσους αθλητές δεν με έχεις ανάγκη !»φώναξε πετώντας τα γάντια της στο παρκέ . Ο Άλκης τους φώναξε να κάνουν ένα μικρό διάλειμμα και την τράβηξε από το χέρι οδηγώντας την μέχρι την γωνία της αίθουσας .

«Γιατί τα παρατάς τόσο εύκολα ; Γιατί θες να με εκνευρίσεις τώρα ;»της φώναξε και εκείνη αναστέναξε δυνατά .

«Δεν μπορώ να το κάνω !»του φώναξε βγάζοντας το μασελακι της .

«Ποιος σου είπε ότι δεν μπορείς ;»ήξερε ποιος το είχε κάνει . Γι αυτό κι επέμενε . Αν την έβλεπε κανείς να μάχεται θα έλεγε πως ήταν χρόνια επαγγελματίας ενώ στην πραγματικότητα ασχολήθηκε μόνο τέσσερα χρόνια και αυτά ερασιτεχνικά . Όμως τα κόμπλεξ που καποιος της είχε δημιουργήσει ήταν αρκετά για να πείσει τον εαυτό της ότι δεν μπορούσε .

«Και αν δεν τα καταφέρω ;» Τον ρώτησε αποφεύγοντας την ερώτηση του .

«Απλά θα γράψεις μια ήττα στο βιογραφικό σου !»της είπε απλά . «Τι θα γίνει ; Δεν θα σου πάρει κανείς το κεφάλι ! Η ζωή δεν έχει μόνο νίκες Άννα ...» την μάλωνε σαν ένα από τα παιδάκια του προηγούμενου τμήματος .

«Αγχώνομαι ...» είπε ξεπνοα .

«Έχεις κάθε δικαίωμα να αγχώνεσαι , όχι όμως να τα παρατάς !»της είπε σκληρά χωρίς ίχνος συναισθηματισμού . Έλεγε ότι θα έλεγε και στον οποιοδήποτε αθλητή του .

«Το διάλειμμα τελείωσε . Αν θες επιστρέφεις , αν όχι , μαζέψε τα πράγματα σου και περίμενε να τελειώσω και εγώ !»της είπε ανέκφραστα ραγίζοντας την καρδια της . Τον είδε να απομακρύνεται και χτύπησε την μπουνιά της στον τοίχο .

«Τελείωνε με αυτές τις μαλακιες , αυτά είναι για τους άντρες Αννουλα ...»

«Μου ζήτησαν να πάρω μέρος σε αγώνες !»

«Θα πνίγω από τα γελια !»της είπε ξεκαρδιζόμενος . «Είσαι ηλίθια κοπέλα μου ; Θα σε κάνουν σκόνη ... μην διανοηθεις να μου ζητήσεις να έρθω να σε δω ...» της είπε με ένα πνιχτο γέλιο . «Θα με ντροπιάσεις !»πέταξε . «Και βασικά ...» παύση «για να είμαι ξεκάθαρος , αν το κάνεις εμείς τελειώσαμε εδώ !»

«Εντάξει Λαμπρό ! Δεν θα το κάνω !»ξεφυσηξε απογοητευμένη .

Η θύμηση αυτής της εικόνας με εκείνη και τον Λαμπρό ήταν το εμπόδιο της . Πήρε μια βαθιά ανάσα . Φόρεσε ξανά τα γάντια της και το μασελακι της και προχώρησε ξανά μέχρι το ρινγκ . Ο Άλκης μόλις την είδε να έρχεται χαμογέλασε από μέσα του .

«Ηρθα !»του είπε δυναμικά .

«Μπραβο το μωρό μου !»ψιθύρισε . «Πάμε ...» της έκανε νόημα να ξεκινήσει την επίθεση . Όλοι μάχονταν σκληρά και δίχως αύριο . Και εκείνη έδινε την ψυχή της . Γιατί αυτόν τον αγώνα θα τον κέρδιζε πάσι θυσία . Έπρεπε να αποδείξει στον εαυτό της ότι άξιζε ! Δεν ήταν το άχρηστο κοριτσάκι που αποκαλούσε ο Λάμπρος . Ήταν η Άννα ! Η Άννα που δεν λογαριάζει κανέναν και τίποτα . Και ο Άλκης ήταν εκεί για εκείνη . Δεν θα την άφηνε και το ήξερε .

Μιάμιση ώρα μετά και το κορμί της σωριάστηκε εξαντλημένο στο έδαφος .

«Μπράβο ομαδάρα μου ! Δώσατε ρέστα απόψε ! Έτσι σας θέλω και το Σάββατο στους αγώνες !»του φώναξε . Σιγά σιγά εκείνοι σκόρπισαν και επέστρεψε στην Άννα . «Με εμπιστεύεσαι ;»την ρώτησε σκύβοντας μπροστά της .

«Απόλυτα !»του χαμογέλασε κάνοντας την καρδια του να φουσκώσει από ευτυχια .

«Θα τα πας μια χαρά ! Ακόμη και η στραβή να γίνει ... κανείς δεν πρόκειται να σου πει τίποτα !»της είπε σαν να ήξερε τους φόβους της . Ανασηκωθηκε αγκαλιάζοντας τον σφιχτά .

«Δεν θα σε απογοητεύσω !»μουρμούρισε .

«Αυτό φοβάσαι ;»την ρώτησε απομακρύνοντας την ώστε να την κοιτάζει στα μάτια της και εκείνη έσκυψε το βλέμμα της . Το χέρι του έπιασε το πηγούνι της αναγκάζοντας την να τον κοιτάξει ξανά . «Αυτό φοβάσαι ;»Επανέλαβε .

«Όχι !»του είπε ήρεμα .

«Την αλήθεια Άννα ...» διέταξε .

«Απλά δεν θέλω να υποβαθμίσω τον σύλλογο σου . Επιστρέφεις από τους αγώνες πάντα με νίκες και εγώ δεν ξέρω αν ...» την διέκοψε βάζοντας τον δείκτη του πάνω στα χείλη της .

«Ποσό πολύ θέλω να σου ρίξω ένα χέρι ξύλο τώρα ...» αστειεύτηκε όμως εκείνη παρέμεινε μελαγχολική . «Μωρό μου...» έπιασε το πρόσωπο της στις παλάμες του . «Θα στο πω όσο πιο χύμα γίνεται ! Στα αρχιδια μου αν θα νικήσεις τον αντίπαλο ! Τους φόβους σου θέλω να ξεπεράσεις... τους φόβους που σου δημιούργησαν .»της είπε ήρεμα και τα μάτια της δάκρυσαν . Οι αντίχειρες του μάζεψαν γρήγορα τις σιγανές ψιχάλες των ματιών της . «Μην κλαις ομορφιά μου .»της είπε ήρεμα .

«Άλκη ...» κλαψουρισε και γαντζωθηκε από πάνω του . «Σε αγαπώ τόσο πολύ Άλκη , τόσο πολύ ...» ένας λυγμούς της ξέφυγε και εκείνος χαμογέλασε δίπλα από το αυτί της .

«Σήκω πάνω τώρα με έσκασες !»την πείραξε για να σπάσει τον πάγο . Ρούφηξε την μύτη της και στάθηκε στα πόδια της με μια μόνο κίνηση .

«Πάμε κάπου απόψε ;»τον ρώτησε με απόλυτη ηρεμία .

«Όπου θες !»της χαμογέλασε .

«Πάμε στο δασάκι σου !»είπε ναζιαρικα .

«Κανείς κατάχρηση του χώρου μου είναι ιδέα μου ;»αστειεύτηκε και η Άννα μειδιασε .

«Αν δεν με πας , θα το μαρτύρησω σε όλους !»τον απείλησε .

«Τι θα κανείς ;»σήκωσε το φρύδι του κολλωντας την απότομα πάνω του . «Πες το πάλι !»την προκάλεσε και εκείνη του χαμογέλασε διάπλατα .

«Σε παρακαλώ !»προσπάθησε να τον καλοπιάσει αν και ήξερε πως θα λύγιζε στο τέλος και απλά της έκανε νάζια .

«Αφού με παρακαλάς ...» ψέλλισε . «Πως να χαλάσω χατίρι στο κορίτσι μου ...» την τσίμπησε στα πλευρά και την άφησε για να ετοιμαστεί . Είχε σχέδια για απόψε και η Άννα του έδωσε το κινητρο ...