«Το βράδυ σκεφτόμουν να βγούμε χαλαρά για ένα ποτακι και να πω και στην Μελινα να έρθει ...» αναφώνησε καθώς η Άννα μαγείρευε στην κουζίνα του σπιτιού του .

«Ναι γιατί όχι ;»του απάντησε ανακατεύοντας τα μακαρονια μέσα στην κατσαρόλα . Ο Άλκης έβγαλε το κινητό του και κάλεσε την Μελινα ενημερώνοντας την για τα σχέδια τους και εκείνη δέχτηκε αμέσως και μάλιστα με μεγάλη χαρά . Νέα κοπέλα είναι και εκείνη και έχει ανάγκη να ξεσκάσει . Άλλωστε δεν έχει περάσει λίγα όλο αυτόν τον καιρό . Μάνα με ένα παιδί ...

«Θα έρθει λέει !»την ενημέρωσε και η Άννα χαμογέλασε χαρούμενα . Ο Άλκης σηκώθηκε όρθιος και περπάτησε προς εκείνη . Άνοιξε την κατσαρόλα με την σάλτσα και ένιωσε όλη την μυρωδιά να εισέρχεται στην μύτη του . «Τι έφτιαξες πάλι ;»είπε ενθουσιασμένος .

«Μακαρονια με σάλτσα έφτιαξα ρε μωρό μου , σιγά το πράγμα !»γέλασε πνιχτα ρίχνοντας του μια λοξή μάτια .

«Κάτι έχεις !»παρατήρησε αμέσως και εκείνη τον κοίταξε ελαφρώς μελαγχολικά . Άφησε την κουτάλα πάνω στον πάγκο και γύρισε το σώμα της προς εκείνον χωρίς όμως να τον κοιτάζει .

«Σήμερα θα είχε γενέθλια ο Αντρεας !»του είπε ήρεμα τρίβοντας τα δάχτυλα της με μανια για να μην κλάψει . Ο Άλκης δεν ήξερε τι θα μπορούσε να την παρηγορήσει παρά μόνο μια ζέστη αγκαλιά . Την έκλεισε κάτω από το γερό του κράτημα και εκείνη τύλιξε τα χέρια της σφιχτά γύρω του .

«Αν θέλεις δεν θα πάμε πουθενά !»της είπε χαϊδεύοντας την πλάτη της .

«Όχι θα πάμε !»δήλωσε αμέσως . «Θα μπορούσαμε όμως να πάμε στο μέρος όπου σύχναζε . Πάντα εκεί γιορτάζαμε τα γενέθλια του !»του είπε παρακλητικά και εκείνος χωρίς να το σκεφτεί καν έγνεψε καταφατικά .

«Απλά πες μου που είναι και έκλεισε !»ψέλλισε και εκείνη χαμογέλασε .

«Σε ευχαριστώ !»ψιθύρισε φιλώντας τα χείλη του .

«Γυναίκα βαλε να φάμε , πείνασα !»την πείραξε για να ελαφρύνει το κλίμα και εκείνη ξέσπασε σε γελια . Πάντα είχε τον τρόπο να την κανει να γελάσει . Ακόμα και όταν όλα είχαν σπάσει μέσα της .

~~~

«Άννα μου , τι όμορφη που είσαι !»αναφώνησε η Μελινα παίρνοντας την στην αγκαλιά της . Ο Άλκης χαμογέλασε βλέποντας της δυο όμορφες γυναίκες του χαρούμενες και αγαπημένες . «Άλκη , την Άννα και τα μάτια σου ... θα σου την κλέψουν απόψε !»του είπε η Μελινα και εκείνος έσφιξε τις μπουνιές του δείχνουντας τις διαθέσεις του .

«Οποίος τολμάει ας έρθει να μου την κλέψει !»απάντησε και η Άννα γέλασε με την αντίδραση του . Τον έπιασε από το χέρι , του έκλεισε το μάτι και προχώρησε μαζί του μέχρι το μαγαζι που ήταν πάντοτε το στέκι του Αντρέα . Η Μελινα τους ακολούθησε κρυφογελώντας με την ευτυχια τους . Μόλις ο Άλκης άνοιξε την πόρτα οι μνήμες ξύπνησαν μπροστά της όμως δεν θα έκλαιγε . Θα γιόρταζε σαν να ήταν ο Αντρεας εκεί μαζί της σήμερα . Όλοι ήταν γνωστοί της εκεί μέσα . Ήταν το παρεάκι του αδερφου της .

«Μάγκες !»φώναξε ένα μελαχρινός άντρας και έτρεξε προς το μέρος της Αννας . Εκείνη έσφιξε περισσότερο το χέρι του Άλκη για να του δείξει ότι δεν κινδυνεύει από τον όμορφο νεαρό και εκείνος της χαμογέλασε δίνοντας της την ελευθερία να τον αγκαλιάσει .

«Δεν ξέρεις ποσό χαίρομαι που σας βλέπω όλους εδώ σήμερα !»μουρμούρισε δίπλα από το αυτί του .

«Πάντα θα είμαστε εδώ για τον Αντρέα !»της απάντησε και εκείνη συγκινήθηκε . «Ο Αντρεας είναι μαζί μας !»φώναξε και όλο το μαγαζι ξέσπασε σε επιφωνήματα αγάπης . Ο Άλκης και η Μελινα κοιτούσαν χαμογελαστοί τόσο την Άννα η οποία ενιωθε περηφάνια για τον αδερφο της τόσο και τους υπόλοιπους θαμώνες που έδειχναν τόσο αγάπη στο πρόσωπο του Αντρέα .

«Γιάννη , να σου συστήσω την όμορφη παρέα μου !»αποκρίθηκε και κοίταξε πρώτα τον Άλκη και έπειτα την αδερφή του . «Από εδώ ο Άλκης και η αδερφή του η Μελινα !»είπε χαρούμενα .

«Τα παιδιά είναι φίλοι ;»την ρώτησε αφού έκανε και με τους δυο μια χειραψία .

«Ο Άλκης είναι ...» κόμπιασε , τον κοίταξε για αρκετά δευτερολεπτα και έπειτα του έσκασε ένα χαμόγελο . «Είναι το αγόρι μου !»πρόσθεσε και τα μάτια του έλαμψαν από ευτυχια . Για μια στιγμή φοβήθηκε πως δεν θα το έλεγε . Πως θα δίσταζε όμως εκείνη το έκανε και μάλιστα περήφανα .

«Έτσι και στεναχωρήσεις το κορίτσι μας ...» άφησε μετέωρη την απειλή του .

«Γιάννη είναι προπονητής πολεμικών τεχνών ! Δεν σε παίρνει !»τον ενημέρωσε και όλοι γέλασαν . Ο Γιάννης όμως παρέμεινε σοβαρός .

«Ας είναι και ο αρχηγός της μαφίας ! Οποίος τολμήσει να πληγώσει την αδερφή μας , τελείωσε !»είπε τελεσίδικα και η Άννα τον έκλεισε αυθόρμητα στην αγκαλιά της .

«Γιάννη στον λόγο μου ... η Άννα είναι ασφαλής μαζί μου !»του είπε σοβαρά κάνοντας την καρδια της να λιώσει και οι δυο άντρες αντάλλαξαν μια αντρική αγκαλιά .

«Ότι πιειτε σήμερα είναι κερασμένο !»τους είπε ο Γιάννης και τους οδήγησε στο γνωστό τραπέζι . Ο Άλκης δίπλα από την Άννα και η Μελινα απέναντι τους .

«Είναι πολύ όμορφο το ποσό σε αγαπάνε !»σχολίασε η Μελινα .

«Αυτά τα παιδιά μπαινοβγαίνουν στο σπίτι μου από όταν ήμουν και εγώ παιδί . Μεγαλώσαμε μαζί , ο Αντρεας τους αγαπούσε σαν αδέρφια του . Τόσο που μερικές φορές ζήλευα ...» παραδέχτηκε με αχνό μειδιασμα . «Άλκη έχεις θέμα μηπως που ...» έχασε τα λόγια της μόλις σκέφτηκε ότι Αλεξ ίσως να ζηλευει .

«Κανένα θέμα ...» της απάντησε αμέσως πιάνοντας το χέρι της σφιχτά κάτω από το τραπέζι . Ο Γιάννης ήρθε να πάρει την παραγγελία τους και έπειτα από λίγο επέστρεψε με τα ποτά τους .

«Άννα , είναι και ο Μιχάλης εδώ!»της είπε και εκείνη ξαφνιάστηκε κοιτώντας γύρω της μηπως τον εντοπίσει .

«Ξέρει ότι είμαι εδώ ;»τον ρώτησε .

«Του το είπα αλλά είναι κάπως down ... δεν έδωσε σημασία !»της είπε διστακτικά μην την τρομάξει .

«Τι έχει ;»αναρωτηθηκε .

«Δεν μιλάει σε κανέναν ...» πρόσθεσε και έφυγε βιαστικά για να αποφύγει τις αβολες ερωτήσεις . Δεν ήθελε να δημιουργήσει ένταση μεταξύ τους . Η Άννα ξεφυσηξε αγχωμένα .

«Συγνώμη , δεν είχα προβλέψει έτσι την βραδιά !»αναφώνησε .

«Άννα , πήγαινε να βρεις τον αδερφο σου !»την προέτρεψε η Μελινα και ο Άλκης συμφώνησε . Σηκώθηκε από το σταντ και περιπλανήθηκε στον χώρο μέχρι που τον εντόπισε σε μια γωνία δίπλα από το μπαρ .

«Μιχάλη ...» αναφώνησε πιάνοντας τον από τον ώμο . Τα μάτια του ήταν κόκκινα σαν να έκλαιγε . Η καρδια της σταμάτησε . Δεν μπορούσε να βλέπει τον αδερφο της , το στήριγμα της , σε τέτοια κατάσταση .

«Άννα πήγαινε στην παρέα σου !»της είπε σοβαρά .

«Έλα και εσυ μαζί μου !»του πρότεινε .

«Δεν είμαι καλός για παρέα σήμερα . Πήγαινε !»Επέμεινε .

«Μιχάλη δεν φεύγω χωρίς εσένα . Δεν σε αφήνω μέχρι να μου πεις τι έγινε !»του είπε και εκείνος γέλασε ειρωνικά .

«Γαμηθηκε το σύμπαν ! Αυτό έγινε !»της είπε χωρίς να την κοιτάει , κατεβάζοντας μονορούφι το ποτηρι με το ουίσκι .

«Για τον Αντρέα είσαι έτσι ;»ρώτησε διστακτικά .

«Όχι !»είπε σκληρά . «Άννα φυγε !»είπε ξανά .

«Γιατί δεν είσαι με την Ιωάννα ;»ρώτησε καθώς άρχισε να ψιλιαζεται πως κάτι άλλο γινόταν .

«Δεν θέλω να ξανα ακούσω το όνομα της !»γρυλισε και η Άννα βεβαιώθηκε αυτομάτως .

«Θέλεις να μου πεις τι έγινε ;»τον ρώτησε ήρεμα .

«Άννα γαμω την πουτανα μου φυγε ! Θα ξεσπάσω πάνω σου ...» πρώτη φορά της μιλούσε έτσι . Τον κοίταξε πληγωμένη και έπειτα έφυγε επιστρέφοντας στο τραπέζι της . Ο Άλκης παρατήρησε πως κάτι είχε συμβεί όμως δεν την πίεσε να μαθει απλά προσπάθησε να της φτιάξει την διάθεση .

«Πολύ ωραίο μέρος !»αναφώνησε η Μελινα . «Δεν είχα ξανά έρθει στο παρελθόν !»πρόσθεσε .

«Που σύχναζες κυρίως εσυ ;»την ρώτησε η Άννα .

«Ο ...» δεν ανέφερε το όνομα του . «Ήθελε συνέχεια να πηγαίνουμε στο Joker , δεν ξέρω αν το έχεις ακούσει , είναι μια καφετερεια εμπνευσμένη από τον joker .»σχολίασε ενθουσιασμένη .

«Μου κάνει εντύπωση που δεν σε πέτυχα ποτέ ! Πήγαινα αρκετές φορές εκεί !»της απάντησε η Άννα .

«Εγώ δεν έχω πάει ποτέ !»πετάχτηκε ο Άλκης και οι γυναίκες γέλασαν με την έκφραση του .

«Ε τότε να τον πάμε εμείς μια μέρα !»είπε η Άννα .

«Εγώ δεν ...»γέλασε η Μελινα . «Καλά να περάσετε !» φυσικά , εκεί θα της ξυπνούσαν πολλές μνήμες και σίγουρα κανείς δεν ήθελε να την φέρει σε δύσκολη θέση .

«Θα σε πάω εγώ μωρό μου !»γύρισε στον Άλκη και εκείνος πέρασε το χέρι του γύρω από τον λαιμό της φέρνοντας την πάνω του αφού πρώτα γεύτηκε τα χείλη της . Η βραδιά τους κύλησε ήρεμα και ήταν ώρα να γυρίσουν σπίτια τους σιγά σιγά .

Καθώς μάζευαν τα πράγματα τους ο Γιάννης έτρεξε αλαφιασμένος προς το μέρος τους .

«Άννα , ο Μιχάλης έχει γίνει κόκκαλο ! Σπάει τα ποτήρια και φωνάζει κάτι ασυναρτησίες . Πρέπει να τον μαζέψουμε πριν σπάει όλο το μαγαζι .»της είπε και εκείνη ξεφυσηξε αγχωμένα με τις περίεργες αντιδράσεις του .

«Το έχω εγώ Άννα ...» της είπε με σιγουριά ο Άλκης . Προχώρησαν προς το μέρος του Μιχάλη , φώναζε , έκλαιγε , πετούσε τα πράγματα από το μπαρ στο έδαφος . Ο Άλκης έτρεξε πίσω του πιάνοντας του τα χέρι πίσω από την πλάτη . Τόσοι άντρες και κανένας δεν είχε καταφέρει να τον ακινητοποιήσει . Τον οδήγησε προς την έξοδο και αφού ηρέμησε κάθισε στα σκαλοπάτια της εισόδου . Η Άννα έτρεξε κοντά του . Έσκυψε μπροστά του σηκώνοντας του το κεφάλι ώστε να τον κοιτάει στα μάτια .

«Τι έγινε ;»του είπε αυστηρά . Ο Άλκης και η Μελινα δεν επενέβησαν , απλά τους κοιτούσαν . Ο Άλκης μάλιστα φοβόταν μηπως πάνω στην ζάλη του χτυπήσει την Άννα αλλά έπειτα καθησυχαστηκε . Το βλέμμα του ήταν γεμάτο λατρεία , δεν θα μπορούσε να της κάνει κακό .

«Ο Αντρεας έφυγε και τα γαμησε όλα !»φώναξε αφήνοντας μερικά δάκρυα να τρέξουν από τα μάτια του .

«Τι εννοείς ;»τον ρώτησε . «Μιχάλη μίλησε μου ...» επέμεινε υψώνοντας τον τόνο της φωνής της .

«Ο Αντρεας πηδιόταν με την Ιωάννα πίσω από την πλάτη μου !»ούρλιαξε και σηκώθηκε απότομα όρθιος περπατώντας προς το πεζοδρόμιο νευρικά . Η Άννα πάγωσε στα λόγια του.

«Τι είναι αυτά που λες ;»φώναξε . «Ο Αντρεας δεν θα σου το έκανε ποτέ αυτό !»υπρασπιστηκε την μνήμη του αδερφου της .

«Παράτα με Άννα ! Ήθελες να σου μιλήσω ;»ούρλιαξε . «Ορίστε το έκανα !»τίναξε τα χέρια του στον αέρα . «Αλλά βέβαια , ήταν η αδυναμία σου . Δεν έβλεπες ποτέ τις μαλακιες του ... μηπως το ήξερες και μου το έκρυβες ;»την ειρωνεύτηκε . Ο Άλκης της έκανε νόημα να μην του απαντήσει , δεν ήξερε τι έλεγε . «Τι έγινε ; Το πέτυχα ;»συνέχιζε να φωνάζει .

«Τοσο λίγο με ξέρεις ;»του είπε πληγωμένη .

«Άννα δεν ...» είπε μετανιωμένος . «Απλά ...»ξεφυσηξε . «Γαμωτο Αντρέα ! Γαμωτο ... μας τελείωσες που μας άφησες , τελείωσε μας και άλλο ...» φώναξε κοιτάζοντας ψηλά .

«Είσαι σίγουρος γι αυτό ;»τον ρώτησε δειλά η Άννα .

«Μου το είπε χθες η καριολα . Την είδα να κλαίει πάνω από μια φωτογραφία του και μου το είπε . Καλύτερα να μην το μάθαινα ποτέ Άννα ... ο ίδιος μου ο αδερφός ...» ξέσπασε ξανά σε κλάμματα .

«Ηρέμησε ! Πήγαινε σπίτι μου και θα έρθω αύριο να μιλήσουμε !»του είπε δίνοντας του τα κλειδιά .

«Εσυ ;»την ρώτησε .

«Εγώ θα μείνω με τον Άλκη .»του είπε ρίχνοντας μια μάτια στον Άλκη που της χαμογέλασε .

«Αυτος είναι ο ...» είπε δείχνοντας τον και ο Άλκης κρυφογέλασε .

«Άλκης χάρηκα !»του είπε .

«Την αδερφη μου και τα μάτια σου !»τον προειδοποίησε και αυτος . Αγκάλιασε την Άννα και έφυγε περπατώντας προς το σπίτι της χαμένος στην σκέψεις του .

«Άννα μηπως να τον πάμε εμείς ;»πρότεινε η Μελινα .

«Δεν θα δεχτεί . Θέλει να ξεσπάσει , όποτε καλό θα ήταν να μην είμαστε δίπλα του !»του απάντησε καθώς τον ήξερε απέξω και ανακατωτά .

«Ας την κάνουμε και εμείς σιγά σιγά ...» είπε ο Άλκης και οι δυο γυναίκες του χαμογέλασαν προχωρώντας προς το αυτοκίνητο . Επεισοδιακή βραδιά , για πολλούς λόγους ...