Ξύπνησα το επόμενο πρωί δίπλα στην Κωνσταντίνα που κοιμόταν.

Ηταν γυμνή διπλα μου, το ίδιο και εγω.

Μα τι έκανα...

- Καλημέρα.
Χαιρέτησε όταν άνοιξε τα μάτια της.

- Καλημέρα.
Ψέλλισα κρύβοντας τον εαυτό μου με τα σκεπάσματα.

- Τώρα μου κρύβεσαι; Χθές φώναζες το όνομα μου και ήσουν τόσο υ-

- Σταματα.
Σχεδόν φώναξα και απομακρύνθηκα απο εκεινη.

- Το χθεσινό ηταν ενα λαθος. Δεν ειμαι λεσβία. Μεθυσμένη ήμουν και...

- Το ξερω. Μην ανησυχείς. Απλα... Μην κανεις ετσι. Πίστευα οτι θα μπορούσαμε να επαναλάβουμε το χθεσινό λάθος χωρίς δεσμεύσεις.
Χαμογέλασε κοιτώντας με απο πάνω μεχρι κατω δαγκώνοντας το κατω χείλος της.

- Λάθος νόμιζες. Εγω πρέπει... Πρέπει να βρω την Ηλεκτρα.
Μουρμούρισα και φόρεσα το φόρεμα μου.

Της έδωσα το δικό της και κοίταξα αλλου.

- Δεν θυμάμαι και πολλά απο χθες εξάλλου.
Σχολίασα και άνοιξα την πόρτα.

- Θα τα πουμε μετα.
Είπα και έφυγα κλείνοντας την πόρτα πισω μου.

Χθες το βράδυ ηταν η πρώτη μου φορα με γυναίκα και αισθανόμουν τόσο άσχημα.

Οχι επειδή ηταν γυναίκα.

Επειδή μου άρεσε ο Αντρεας.

Ήδη μου λείπει.

Κατεβηκα τις σκάλες με προσοχή.

Παντού υπήρχαν άδεια ποτήρια και το φως που έμπαινε στο σπίτι μου έδινε εναν καλό πονοκέφαλο.

- Καλημέρα!
Χαιρέτησε η Ηλεκτρα οταν με είδε.

Στο σαλόνι, κάτω και στους καναπέδες έβλεπες παιδιά που κοιμόντουσαν χωρις ενδοιασμούς.

- Καλημέρα.
Χαιρέτησα και εγώ.

- Ήρθες καθολου στο δωματιο σου χθες;

- Οχι γιατι;

- Απλά ρωτάω...
Χαμογέλασα κοιτώντας τριγύρω.

- ΞΥΠΝΗΣΤΕ.
Φώναξα δυνατά και τρία άτομα πετάχτηκαν πάνω.

- Μα τι κάθεστε; Ξεκινήστε να βοηθάτε. Έχετε κανει ενα σπιτι μπάχαλο.
Σχολίασα κοιτώντας τριγύρω και άρπαξα την σακούλα απο τα χέρια της Ηλεκτρας.

- Εχουμε δουλεια.
Εξήγησα και ξεκίνησα να μαζεύω πλαστικά ποτήρια και πιάτα.

- Έγινε κατι;
Ρώτησε η Ηλεκτρα που με ακολουθούσε.

- Απολύτως τιποτα. Οι γονεις σου ομως θα φρικαρουν αν δουν ολα αυτα.
Εξήγησα και τις έδωσα δυο μπουκάλια βότκα.

- Στο μπαρ και γρήγορα.
Διέταξα και εκεινη έγνεψε χτυπώντας το πόδι της κατω.

- Μάλιστα αρχηγέ.
Γέλασε και έφυγε με μπουκάλια στην αγκαλιά της.

- Χαμός γίνεται εδω μέσα.
Μουρμούρισε ο Πέτρος πλησιάζοντας με.

- Κανε κατι λοιπον! Μάζευε.
Χαμογέλασα και εκείνος έγνεψε.

Πήρε μια μαύρη σακούλα και άρχισε να μαζεύει ποτήρια και πιάτα.

- Βάλε τον κωλο σου κάτω και πιες αυτο.
Ειπε η Ηλεκτρα λιγο πιο μετα και μου έδωσε μια κούπα.

- Τι ειναι αυτο;
Ρώτησα αφήνοντας την σακούλα.

- Καφές. Σκέτος. Τον χρειάζεσαι.
Εξήγησε και εγω χαμογέλασα.

- Αυτο ειναι αλήθεια.
Σχολίασα και ήπια μια γουλιά.

Δεν με πείραζε που ηταν σκέτος. Και εγω ετσι τον έπινα.

Άφησα τον καφε διπλα μου και συνέχισα να μαζεύω.

Ύστερα απο αρκετή ωρα και με την βοήθεια των υπολοίπων ηταν ολα πεντακάθαρα.

Σκουπίσαμε, σφουγγαρισαμε και χυθήκαμε στους καναπέδες εξαντλημένοι.

Η Κωνσταντίνα μου έριχνε συνέχεια πονηρές ματιές και μου χαμογελούσε χωρίς λόγο.

Εγώ την αγνοούσα και κοίταζα αλλου.

- Πως εισαι;
Ρώτησε η Ηλεκτρα.

- Καλύτερα αν και δεν θυμάμαι σχεδόν τιποτα απο χθες το βραδυ.

- Κρίμα.
Χαμογέλασε η Κωνσταντίνα.

Εγω την αγνόησα και κοίταξα την Ηλεκτρα.

- Το πάρτι σου ηταν υπέροχο απο όσο θυμάμαι. Ευχαριστούμε.
Χαμογέλασα εκ μέρους όλων.

- Χαίρομαι που σας αρεσε.
Γέλασε εκεινη και με αγκάλιασε.

- Αν θέλεις να μιλησεις. Εδω ειμαι.
Ψιθύρισε στο αυτί μου

Να μιλήσω;

Για ποιο πραγμα;

Για το οτι το εκανα με μια κοπελα στο κρεβάτι σου;

Για το οτι μάλωσα με τον αντρεα και νιώθω σαν να με σκότωσαν;

Το οτι ειμαι τρελά και αθεράπευτα ερωτευμένη μαζί του;

Για την λίστα μου ή για τον Στέφανο που μάλλον είναι νεκρός μεχρι τωρα;

Σκέφτηκα αλλά έγνεψα χαμογελώντας.

- Θελω να κοιμηθωω.
Φώναξε ο Σάκης πέφτοντας πάνω στο αγόρι του.

- Κοιμόσουν ενα 12ωρο. Πως νυστάζεις;
Ρώτησε ο Πετρος γελώντας.

- Ο ύπνος, φίλε μου, δεν είναι ποτέ αρκετός.
Σχολίασε εκείνος σηκώνοντας το κεφάλι του.

- Μάθατε τι έγινε;
Ρώτησε ξαφνικά η Ρούλα.

- Τι;

- Πέθανε η αδελφή του Αντώνη. Στην τάξη σου δεν ηταν Λυδια; Την βρήκαν στο δωματιο της νεκρή. Αυτοκτόνησε κόβοντας τις φλέβες της.
Απάντησε εκείνη.

Ο Δημήτρης, ο Πέτρος και η Ηλέκτρα με κοίταξαν.

- Όλη η οικογένεια είναι σε πένθος και ο Αντώνης δεν έχει αφήσει το δωματιο του εδω και 5 μέρες.
Συνέχισε η Ρούλα ξεφουρνίζουντας όλες τις πληροφορίες που ειχε.

Η Ρούλα ηταν κατι σαν τον πληροφοριοδότη του σχολείου.

Ήξερε ολα τα κουτσομπολιά και αν ήθελες να μάθεις κάτι επρεπε να απευθυνθείς σε εκείνη.

- Ξερει κανεις γιατι αυτοκτόνησε;
Ρώτησε η Κωνσταντίνα.

- Εχει σημασία; Κάποιο λόγο θα είχε.
Πετάχτηκα και όλοι γύρισαν να με κοιτάξουν.

Εγώ σήκωσα τους ώμους μου αδιάφορα και εκείνοι γύρισαν πισω στην Ρούλα.

- Πάντως πιστεύω οτι η αυτοκτονία ειναι βλακεια.
Σχολίασε ο Βασίλης και με δυσκολία δεν μίλησα.

- Γιατι;

- Σκεφτείτε το λίγο. Είχες το προνόμιο να ζεις οταν κάποιοι άλλοι δεν το είχαν και εσυ το χαραμίζεις ετσι.

- Αυτο δεν σημαίνει οτι αυτη η ζωη που μου δόθηκε αξίζει. Δεν θέλουν ολοι να παλέψουν για την ζωη τους. Οι λόγοι μπορει να ειναι διάφοροι και για κάποιων τα αυτιά, αδιάφοροι. Η ουσία ειναι μια. Κατι σου δίνει την δύναμη να πιεις το δηλητήριο, να πάρεις τα χάπια, να κόψεις με το ξυραφάκι και αυτο ειναι αρκετό.
Εξήγησα με λιγο πιο δυνατή φωνή απο οτι έπρεπε.

Όλοι με κοίταζαν και δεν μιλούσαν.

- Ολα καποια στιγμή θα φτιάξουν.

- Ναι σωστά. Πως δεν το είχα σκεφτεί; Παω κι'ολας σπιτι να σκίσω την λίστα μου.
Γέλασα και η Ηλεκτρα με σκούντηξε.

- Μα τι κανεις;
Μουρμούρισε.

- Θέλουν να μάθουν. Δεν το βλέπεις; Πανε γυρεύοντας.
Σχολίασα κοιτάζοντας την.

- Στο σπιτι μου εχω μια λίστα με τρόπους αυτοκτονίας και εχω ηδη δοκιμάσει τους 8 απο αυτούς.
Εξήγησα κοιτώντας τους εναν εναν.

Για λιγο έμειναν σοβαροί και μετα άρχισαν να γελάνε.

- Δεν αστειεύεται. Ειχε μπει και στο νοσοκομείο για κάποιο καιρό γιατι ειχε κόψει τις φλέβες της.
Εξήγησε η Ηλεκτρα και εγω τους έδειξα την ουλή στο χερι μου.

Τοτε ολοι σοβάρεψαν και με κοιτούσαν με τα γνωστά συμπονετικά βλέμματα.

Σε λίγη ωρα θα το μάθαινε ολο το σχολειο.

- Μην προσπαθήσετε να μου πλασάρετε ψυχολόγους. Δεν χρειάζεται.
Σχολίασα και σηκώθηκα πάνω.

- Που πας;
Ρώτησε ο Πετρος.

- Φεύγω. Παω σπιτι. Ποιος ξέρει; Ισως να με περιμένει ο Στέφανος στο σαλόνι.
Χαμογέλασα και πηρα την τσάντα μου.

- Ευχαριστώ για την πρόσκληση. Ηταν πολυ ωραια.
Χαμογέλασα και φίλησα την Ηλεκτρα.

Και η συζήτηση καλύτερη...

I'm lying 'cause I say I am fine.

~Be concerned~
~Twenty one pilots~

Πηρα μια απόφαση. Το επόμενο κεφάλαιο της σειράς θα ανεβει ετσι κι'αλλιως του χρόνου τον Σεπτέμβρη οποτε... Καινούργια κεφάλαια απο εδω και πέρα καθε Τετάρτη και Παρασκευή ❤️ Συγνωμη για τα σκαμπανεβάσματα.