Συγνώμη για την καθυστέρηση αλλά είχα σοβαρές εξελίξεις στον ελεύθερο χρόνο...λοιπόν στρουμφάκια μου παραθέτω το επόμενο κεφάλαιο...

.........................................................................................................................................

 Με την έναρξη του σχολείου δεν έχω επιχειρήσει καν να ζυγιστώ...το να γυμναστώ, να προσέξω τι θα φάω κλπ είναι πλέον άγνωστες έννοιες...άγνωστες έννοιες έχουν γίνει πλέον και ο ύπνος, η ξεκούραση, το χάζεμα στον υπολογιστή και το κινητό, οι βόλτες με παρέες εκτός σχολείου κοκ. Ακόμα και ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων γίνεται στα κλεφτά...για να γράψω κεφάλαιο πρέπει να το έχω αποφασίσει από την προηγούμενη και να γράφω μία παράγραφο ανάμεσα στο διάβασμα των ενδοσχολικών βιβλίων.Το κεφάλαιο βγήκε κάπως έτσι:

"-Θάλεια, σήκω!!Σε παρακαλώ ξύπνα και σήκω!!Δεν αντέχω άλλο,ξύπνα, μόνο εσύ μπορείς να κάνεις κάτι!!

 Δεν ξέρω πόση ώρα κάποιος απελπισμένος έκλαιγε ψιθυρίζοντας έξω από το δωμάτιό μου, αλλά αν κρίνω από το πόσο βαριά κοιμάμαι μάλλον αρκετή. Τελικά όταν σηκώθηκα, άρπαξα μια ρόμπα (μου την είχαν προμηθεύσει από τον όμιλο Σταυριανίδη γιατί η ένδυσή μου δεν ήταν κατάλληλη) και βγήκα. Έξω από την πόρτα είχε σχεδον καταρρεύσει ο Κυριάκος.Μόλις με είδε έπεσε στην αγκαλιά μου.

-Η Βιργινία έπεσε.Ο Γρηγόρης δεν ξυπνάει.Η μαμά δεν ενδιαφέρεται.Οι υπόλοιποι κοιμούνται.Ο μπαμπάς έχει το κινητό κλειστό,η φωνή του ήταν κοφτή και κάπου στη μέση έβαλε τα κλάμματα.Τον σήκωσα αγκαλιά και έφυγα τρέχοντας προς το δωμάτιο της μικρής.Τη βρήκα ξαπλωμένη στο πάτωμα.Δεν είχε εμφανή αιμορραγία αλλά ούτε και εμφανή δείγματα ζωής.

-Κυριάκο, ξύπνα τον Γρηγόρη πάση θυσία. Κανέναν άλλο.

 Την ίδια στιγμή κάλεσα ασθενοφόρο.Πέντε λεπτά αργότερα ήρθε ο Γρηγόρης.Μόλις την είδε έκανε μερικές γρήγορες κλήσεις και δήλωσε ότι σε πέντε λεπτά θα κατέφθανε το ασθενοφόρο.Ο ίδιος πήγε στην είσοδο για να ανοίξει χωρίς να μάθει τι γίνεται όλο το προσωπικό.

-Θα πεθάνει;ρώτησε ο Κυριάκος...

-Δεν ξέρω...θα μας πουν οι γιατροί.Θα έρθουν σε λίγο.

-Δε θέλω να πάθει κάτι.

-Κανείς δεν θέλει...

 Πάνταήμουν κατά του να παραμυθιάζουμε τα παιδιά όσο μικρά και αν ήταν.Σε λιγότερα από πέντε λεπτά μπήκαν στο δωμάτιο τρεις-τέσσερις νοσοκόμοι-γιατροί; δεν έχω ιδέα, και την πήραν.Τους ακολούθησα ως την έξοδο.

-Θα πάω εγώ μαζί της,δήλωσα στο  Γρηγόρη.

-Δεν υπάρχει πιθανότητα.

-Είσαι με το μποξεράκι.

-Καλά...νίκησες...πήγαινε εσύ.

-Πάρε τον Κυριάκο μαζί σου.Μην τον αφήσεις μόνο του.Και να κοιμηθεί.

 Τότε ακούστηκε η φωνή του οδηγού του ασθενοφόρου.

-Μπείτε μέσα.Μόνο ένας.

Στο ασθενοφόρο ήμουν καθαρά διασκομητική.Δεν γνώριζα τίποτα για το ιστορικό της κοπέλας,αλλά ήταν αδύνατο να τον αφήσω να έρθει με αυτή την αμφίεση ή να τον περιμένουμε να ντυθεί.Παρακολουθούσα τις ενδείξεις γύρω της,το γιατρό και τους νοσοκόμους να την κοιτούν και να επεμβαίνουν.Δεν ξέρω τι γινόταν.Όταν φθάσαμε την έβαλαν απευθείας στην εντατική.Έξω από την αίθουσα με βρήκε μετά από λίγο ο Γρηγόρης.

-Τι γίνεται;με ρώτησε.

-Δεν ξέρω...δεν μου είπαν τίποτα.Δεν με ρώτησαν κάτι,δεν με ενημέρωσαν... δεν...τίποτα.Με λίγα λόγια ο,τι ξέρεις, ξέρω.

-Κάνεις λάθος ξέρω αρκετά περισσότερα.

-Εεε άρα δεν έχει νόημα να ρωτάς.Αν μου αναγνωρίζεις το δικαίωμα να ξέρω, θα ήθελα πολύ να μάθω τι γίνεται με την υγεία της μαθήτριάς μου,του απάντησα.

-Κοίτα να δεις, το κινητικό της πρόβλημα δεν είναι εκ γενετής.Είχε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα.Οδηγός του αυτοκινήτου ήμουν εγώ.Δεν είχα κάνει κάποια βλακεία ή κάτι,απλά,καθώς την γυρνούσα από ένα μάθημα ενόργανης,ήταν πολύ καλή,στο αγωνιστικό,έπεσε πάνω μας ένα φορτηγό με κοιμησμένο οδηγό.Δεν του κάναμε μύνηση για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θεωρώ ότι φταίνε οι οδηγοί.Είναι λογικό όταν τους βάζουν να οδηγούν συνεχόμενα για πολλές ώρες.Θα έπρεπε να απαγορεύονται οι υπερωρίες.Με τις υπερωρίες και στερούν την εργασία από άλλους και δεν τις πληρώνουν κι όλας πλέον.Όπως και να 'χει,επειδή έπεσε στην πλευρά της μικρής  της προκάλεσε σοβαρό πρόβλημα στα νεύρα της σπονδυλικής στήλης με αποτέλεσμα να μην μπορεί να περπατήσει.Όταν το έμαθε έκλαιγε για μέρες, όχι τόσο γιατί δεν θα μπορούσε να περπατήσει, όσο επειδή ήθελε να πάει στους Ολυμπιακούς.Δεν ξέρω αν θα μπορούσε, αλλά σύμφωνα με την δασκάλα της είχε πιθανότητες.

-Ωχ αυτό πρέπει να πόνεσε πολύ...

-Ναι...μετά να δεις τι έγινε...οι γονείς μου δεν συμμερίζονταν τις απόψεις μου περί υπερωριών και επειδή δεν τους άφηνα να κάνουν μύνηση θεώρησαν ότι εγώ έφταιγα για το ατύχημα.Μέχρι και σήμερα μου το χρεώνουν.Είχα ήδη αναλάβει τη διαχείρηση του σπιτιού και έτσι απλά ψυχράνθηκαν οι σχέσεις μας χωρίς να έχει επίπτωση στον οικονομικό μου τομέα.

-Αυτό σε πείραξε από την όλη κατάσταση;

-Απλά ήταν το μόνο που μου έμεινε για παρηγοριά.Μετά από έναν περίπου χρόνο ο πατέρας μου δέχθηκε,δηλαδή μερικοί από τους οδηγούς φορτηγών του δέχθηκαν,μυνήσεις για τον ίδιο λόγο.Από τότε κατάργησε την υπερωρία στις επιχειρήσεις του (και τις αμοιβόμενες) και μου ζήτησε συγνώμη.Όταν το εμαθε η μητέρα μου,που πάντα ήταν έτσι όπως είναι τώρα,υγιέστατη αλλά κατά φαντασίαν ημιθανής,τσακώθηκε άγρια μαζί του γιατί"της έφαγα το κοριτσάκι της,τον ήλιο της, την ηλιαχτίδα της" κλπ.Για να στηρίξει την όλη ιστορία μεροληπτούσε υπέρ της Βιργινίας στα πάντα:στο χαρτζηλίκι,στις βόλτες, στα δώρα,στα πάρτι σε ότι μπορούσε να κάνει η μικρή.Έτσι τα υπόλοιπα αδέρφια μου πήραν το μέρος μου και το ζεύγος σχεδόν χώρισε.Ο γάμος τους πλέον είναι καθαρά τυπικός.

-Η μικρή πώς το είχε πάρει;

-Ααα κι αυτή μαζί μας ήταν.Θεωρούσε ότι είναι αδικία που η μαμά δεν την έστειλε αμέσως σε προετοιμασία για την παραολυμπιάδα.Μας έλεγε χαρακτηριστικά:"Ο κουμπαράς μου είναι εκεί.Όποιος θέλι ας πάρει.Εγώ ήθελα ένα καινούργιο κορμάκι αλλά μου είναι άχρηστο.Το ίδιο και το χαλάκι, η δοκός ή οι ζυγοί."

-Το επιχειρήσατε να τη στείλετε;

-Δεν είχε νόημα. Πλέον είναι αρκετά μεγάλη για κάτι τέτοιο.

-Όχι απαραίτητα για την παραολυμπιάδα.Εκεί θα είναι μόνο τέσσερις.Να κάνει, κι ας μην πάρει καμία διάκριση,ας μην πάρει κανένα πιστοποιητικό ή ο,τι άλλο απλά και μόνο επειδή της αρέσει...

  Είχα θυμώσει.Τι είν'αυτό;Ή ολυμπιακοί ή τίποτα;Γιατί τις κόβουν έτσι τα φτερά και τα όνειρα;

-Λες;

 Αααχ, τόση ώρα τα έλεγε τόσο καλά και τώρα κόλλησε.Σοβαρολογεί ότι δεν το είχε σκεφτεί καν σαν ενδεχόμενο;

-Ναι.Ψάξ'το κάπου θα βρεις.Θα δεις θα τις αρέσει, θα πάρει τα πάνω της και θα ασχοληθεί και με άλλα ωραία πράγματα.

 Μιλούσαμε έτσι όλο το βράδυ.Κανένας γιατρός δεν βγήκε για να μας μιλήσει, να μας ενημερώσει για την κατάσταση της μικρής ή ότι άλλο.Έτσι κι εμείς μιλούσαμε σαν να είχε μπει για να ελέγξει την κατάσταση του νοσοκομείου.

 Γύρω στις 7 το πρωί μπήκε τρέχοντας ο κος Σταυριανίδης.

...........................................................................................................................................

-Ο Ραμσής β'....ακούστηκε η γκαριδοφωνάρα του αδερφού μου από το δωμάτιο.

-Σκάσε!του απάντησα από το σαλόνι.

-Άρτεμις,ήξερε ότι από τον Ακενατών βγαίνει η ακενατόνη;ρώτησε μόλις μπήκα στο δωμάτιο.Τον κοίταξα περίεργα.

-Το ασετόν ...που ξεβάφετε τα νύχια...

-Ακετόνη,ηλίθιο όν!Έλεος!Άκου ακενατόνη...τι είναι ρε;Απομεινάρια της στάχτης του...;;

-Σε δοκίμαζα,απάντησε ως βλάκας και συνέχισε να διαβάζει την Ιστορία του.

 Πώς επιβιώνω με αυτό το ον μές το σπίτι μου είνει περίεργο.Θα είναι που δεν με βλέπει και πολύ (το σπίτι πάντα).Το καθημερινό φροντηστήριο που έχω εγώ και οι δικές του προπονήσεις μας επιτρέπουν να βλεπόμαστε λίγη ώρα το βράδυ και λίγη μετά το σχολείο.Θαβλεπόμασταν και το πρωί πριν το σχολείο αλλά εκείνη την ώρα δεν έχω συνέχεια ανοιχτά τα μάτια και στο σχολείο,απλά προσποιούμαστε ότι δεν βλεπόμαστε...αυτά είναι...

.................................................................................................................................................

 Συγνώμη για την καθυστέρηση, αλλά πραγματικά με τρώνε τα μαθήματα.Το κεφάλαιο το έγραψα σε δόσεις, ωστόσο ελπίζω να μην βγήκε τελείως τσαντίρι...Καλή συνέχεια σε όσους περνάνε παρόμοια κατάσταση,ελπίζω να σας άρεσε και τα λέμε στο επόμενο(το οποίο επίσης θα αργήσει)!!!!