Σήμερα το πρωί ζυγίστηκα 72.9.Βελτιώνομαι σιγά-σιγά,αλλά παράλληλα φοβάμαι για το τι θα ακολουθήσει το Δεκαπενταύγουστο που είναι σε δύο μέρες.Αυτό το κομμάτι μπορώ να πω ότι βελτιώνεται.Εκεί που υπάρχει σοβαρό πρόβλημα είναι στην ιστορία μου...προς το παρόν έχει ψηφιστεί μόνο  από άτομα που γνωρίζω (είτε από κοντά είτε μέσω wattpad).Γράφω τόσο χάλια και παίρνω ψήφους από την ευσπλαχνία τους και για να διαβάζω τις δικές τους ιστορίες, ή το σύστημα του wattpad είναι τέτοιο που αν δεν έχεις καμιά δεκαριά φίλους να ψηφίσουν τα πρώτα δέκα κεφάλαια, για να δείχνει η ιστορία σου αξιοπρεπής από άποψη ψήφων, είναι αδύνατον να τη βρει κάποιος άγνωστος; Μήπως όμως εμείς σαν αναγνώστες ψάχνουμε μια "πολυψηφισμένη" ιστορία σαν εγγύηση για καλή πλοκή, ενδιαφέρουσα εξέλιξη, προσεγμένη γραμματική, συντακτικό, ορθογραφία κλπ; Τέλος πάντων... Μάλλον απλά εγώ δεν γράφω καλά και πρέπει να αρχίσω να διαβάζω περισσότερο για να διορθωθώ. Κανονικά θα έπρεπε να διαβάζω δοκίμια ή γενικότερα κείμενα που να διορθώνουν την έκφρασή μου, αλλά όπως και να το κάνουμε δεν μου κάνει κέφι. Από την άλλη, ίσως απλά το δείγμα που έχω ανεβάσει να είναι ανεπαρκές για να προκαλεί ενδιαφέρον και η συχνότητα με την οποία ανεβάζω, εξοργιστικά αργή. Τέλος πάντων, ας ανεβάσω ένα ακόμη...τώρα που έχω κέφι για γράψιμο...

"-Ξεκίνα εσύ Δημήτρη,είπε ο ξανθός.

-Λοιπόν, μπορεί εργοδότης σου να είναι ο μπαμπάς, αλλά επειδή λείπει συχνά, τα αφεντικά είμαστε εμείς. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός, είπε και ταυτόχρονα πλησίασε το πρόσωπό του στο δικό μου, αλλά δεν θα σε χρειαστεί μόνο η μικρή.Τα τελευταία του λόγια ακούστηκαν σχεδόν σαν ψίθυρος.

-Για ο,τι σε χρειαστούμε, θα είσαι διαθέσιμη Α-ΜΕ-ΣΑ. Έγινα κατανοητός; ξαναπήρε το λόγο ο ξανθός και ο μελαχρινός απομάκρυνε το πρόσωπό του από το δικό μου.

-Τι βλακείες λέτε ρε στην καινούργια;είπε ο Γρηγόρης, ο πρωτότοκος γιός του αφεντικού μου μπουκάροντας στο δωμάτιο. Έχω γράψει πουθενά: είμαστε ανοικτά 22:00-6:30;Όπως και να έχει,μόλις μπήκε ο τύπος, οι δύο "μικροί"-κάτι ντερέκια μέχρι εκεί πάνω- κατέβασαν τα κεφάλια σαν να περίμεναν σφαλιάρα.Και πράγματι τους έριξε μερικές μέχρι να βγουν έξω από το δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα πίσω τους.

-Και τώρα οι δυό μας.Δεν ξέρω τι στο καλό σου είπανε και έχεις γίνει άσπρη, αλλά μην τους παίρνεις στα σοβαρά. Ο μπαμπάς δεν θα άφηνε ποτέ κανέναν από τους δυό τους υπεύθυνο κατά την απουσία του γιατί, όπως διαπίστωσες, παρά την ηλικία τους είναι ανυπόφοροι. Καταρχάς, να σας ευχηθώ καλή διαμονή και ...καλή τύχη. Κατά δεύτερον, να σας παρακαλέσω να αναλάβετε μια μικρή προετοιμασία του Κυριάκου για το σχολείο, που ξεκινά σε 15 ημέρες, το οποίο μάλλον προσπάθησαν να σας πουν και οι άλλοι δύο αποτυγχάνοντας παταγωδώς. Και, καθώς θα αναλάβετε τη μικρή, τη Βιργινία τέλος πάντων, για όλη τη διάρκεια του έτους, σας έφερα ένα κατάλογο βοηθημάτων που μπορεί να σας ενδιαφέρουν, μερικά δείγματα από αυτά, μερικά παλιά βιβλία και κάτι άλλα που μπορεί να σαςχρειαστούν.Σας παρακαλώ μέχρι το τέλος της εβδομάδας να μου έχετε έτοιμο τον κατάλογο των βιβλίων που θέλετε να σας προμηθεύσω, ώστε να μελετήσουμε τα κόστη και να έχουμε τα βιβλία στα χέρια μας εγκαίρως για να ξεκινήσει η μικρή παράλληλα με τους συνομηλίκους της.

-Θα κάνω ο,τι καλύτερο μπορώ,του απάντησα και σηκώθηκα από το κρεββάτι.

-Μισό λεπτό. Πριν φύγω, να σας συστήσω τον Κυριάκο, τον μαθητής σας για 15 μέρες, γιατί το θεωρώ απίθανο να απομνημονεύσατε τα ονόματα.Έλα! φώναξε επιτακτικά και μπήκε μέσα ένα παιδάκι 7-8 χρονών, με τις πιτζάμες του.

-Χαίρω πολύ!είπε και μου έδωσε το χέρι του για χειραψία.Όταν του έδωσα κι εγώ το δικό μου χαμογέλασε,αφήνοντας να φανούν τα "καινούργια δόντια του" ή καλύτερα δύο τρύπες που πιστοποιούσαν την έλλειψή τους.

-Τι τάξη θα πας;ρώτησα.Δεν είναι λίγο λογικό να περιμένω να με έχουν ενημερώσει για τις τάξεις των μαθητών μου, όταν πρόκειται να τους προετοιμάσω γι' αυτές;

-Ααα συγγνώμη, είπε ο μεγάλος, θα πάει Δευτέρα και η μικρή πρώτη.Για ο,τι χρειαστείς να ζητάς το Γρηγόρη, εμένα δηλαδή και αυτοί οι δύο που ήρθαν πριν είναι ο Ευτύχης, ο ξανθός και ο Δημήτρης, ο μελαχρινός.Με αυτούς δεν θα έχεις προβλήματα, ο Δημήτρης έχει περάσει στην Πάτρα και ο Ευτύχης δίνει φέτος.

-Εσείς;

-Εγώ πέρασα στο Μετσόβιο δύο χρόνια πριν.Θα με υποστείτε για όλη τη χρονιά,είπε και χαμογέλασε.Του χαμογέλασα κι εγώ, χαμογελάσαμε ο ένας στον άλλο γενικώς, μέχρι που ο μικρός μας έβαλε στην πραγματικότητα.

- Γρηγόρη, θα της πεις;

-Ναι...Εεε θα μπορούσατε να διαβάζετε και ένα παραμύθι στον Κυριάκο κάθε βράδυ για να τον πάρει ο ύπνος;

 Ωχ Παναγία μου...

-Βρε, Δευτέρα Δημοτικού θα πας και δεν ξέρεις να διαβάζεις;

-Ξέρω, είπε ο μικρός ντροπαλά, αλλά δεν είναι το ίδιο...

-Καλά...θα έρχομαι...απάντησα.

-Από αύριο όμως,βιάστηκε ο μεγάλος. Σήμερα πρέπει να μιλήσουμε για μερικά πράγματα ακόμα, οπότε ζήτα από το Δημήτρη ή τον Ιάσονα να σου διαβάσει...

-Δεν θα μου διαβάσουνε....έκανε με παράπονο ο μικρός...

-Πες στο Θαλή...

-Θα μου πει μια ιστορία από το μυαλό του...

-Εεε τόσο το καλύτερο!Άντε πήγαινε!

-Καλά...είπε ο μικρός και αφού χαιρέτησε βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα.

-Τι άλλο με θέλατε;ρώτησα.

-Τίποτα, απλά θεώρησα ότι θα είστε κουρασμένη από το ταξίδι, οπότε...έχετε δικαίωμα από μια μέρα ξεκούρασης,ψέμματα;

-Ευχαριστώ πολύ!

-Τίποτα, καληνύχτα!είπε και έφυγε κλείνοντας πίσω του την πόρτα...

 Τι καλός που είναι!"

Αποθήκευση, προεπισκόπηση και τέλος δημοσίευση!Ωραία...Μήπως να την έβαζα να μιλάει με καμιά δυό φίλες της για το πώς περνάει; Σε όλες τις ιστορίες υπάρχουν 2 ή 3 κολλητές και ένας παιδικός φίλος, ή κολλητός ή αδερφός ή ξάδερφος με τον οποίο μιλάνε ανοικτά και τις ενθαρρύνει σε κάθε δύσκολη στιγμή. Από την άλλη, είναι μια κατάσταση που δεν την έχω ζήσει. Οι κοπέλες που είμαστε πιο κοντά στο σχολείο, με το ζόρι λένε γειά η μία στην άλλη, είναι σε τελείως διαφορετικές παρέες με καμία από τις δύο παρέες όμως δεν κολλάω εγώ. Και από την άλλη με καμία δεν μιλάμε ή σπάνια μιλάμε για κάτι που πραγματικά με απασχολεί και όχι για άσχετα.Και αυτό είναι ένα από τα πράγματα που ποτέ δεν μου άρεσε στις παρέες. Ό,τι κι αν πεις θα γελοιοποιηθεί με αποτέλεσμα θέματα συζήτησης να αποτελούν τα "φτιαξίματα", οι χωρισμοί και γενικά βλακείες που δεν αφορούν σχεδόν κανένα. Ας βρω πρώτα εγώ τι θα κάνω με τις παρέες μου και βρίσκω μετά παρέα στην πρωταγωνίστρια. Πάντα έλεγα ότι άμα αδυνάτιζα πολύ θα με έκαναν όλοι παρέα. Αλλά δεν ισχύει. Τι να την κάνω εγώ μια παρέα που με θέλει για τα κιλά μου και τι να με κάνει εμένα μια παρέα που σε κουτσομπολιό δεν έχω ποτέ να προσφέρω κάτι...Κάνω λάθος;