Κ.1:Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα...

 Για μια ακόμη φορά έχω ξοδέψει άπειρες ώρες μπροστά σε οθόνες,οι οποίες εναλλάσσονται, συχνά σκεπτόμενη με ποιον τρόπο θα ήθελα να τις έχω περάσει.Πάντα,οκ,τα τελευταία χρόνια,ήθελα να κάνω εμφάνιση...με κάποιο τρόπο να γίνουν μαγικά, να έρθει η καλή νεράιδα και ξαφνικά να γίνω ένα άτομο με σταθερό πρόγραμμα, μια εξαιρετική αξιοζήλευτη προσωπικότητα, ένα υπέροχο σώμα, να έχω δει/διαβάσει τις σειρές,τα βιβλία και τις ταινίες που πάντα ήθελα,να έχω αναλύσει την πλοκή και τις προσωπικότητες και να μπορώ να συζητώ με άτομα που τις αγαπούν επίσης,να έχω μελετήσει την ύλη που με περιμένει με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς,να έχω ασχοληθεί στοιχειοδώς με την κιθάρα που αραχνιάζει και να μπορώ να βγάλω κανα δυό εύκολα τραγούδια και να έχω κατασταλάξει στις παρέες μου,στα άτομα που θέλω να έχω δίπλα μου κι όχι σαν τους τσιγγάνους να αλλάζω παρέα σε κάθε διάλλειμα... με λίγα λόγια να μπορώ να διαμορφώσω το χρόνο μου ώστε μακροχρόνια να μπορώ να παρακολουθώ τους κόπους μου να καρποφορούν... και πάντα το παραμύθι τελειώνει κάπου εδώ.Το πριν είναι σαν σε ομίχλη, ενώ το μετά θεωρούσα πάντα οτι θα ήταν ρόδινο.Και πάντα έλεγα οτι :Ξεκινάω από αύριο...το οποίο, προφανώς δεν εφάρμοσα ποτέ...

 Με αυτές τις σκέψεις καθόμουν παθητικά μπροστά στην οθόνη συνομιλώντας με γνωστά και άγνωστα άτομα -συνήθως τυπικές συνομιλίες-, διαβάζοντας ανέκδοτα και μαντινάδες, τσεκάροντας τις ειδοποιήσεις μου στο wattpad μήπως ανέβει τίποτα που να με ενδιαφέρει ( το οποίο την τρέχουσα περίοδο έπρεπε εκτός των άλλων περιορισμών να είναι και σύντομο γιατί κατά περιόδους κόλλαγα άσχημα και δεν ξεκόλλαγα με τίποτα) ενώ παράλληλα άκουγα παθητικά τους τσακωμούς των αδερφών μου από το μέσα δωμάτιο.Πάντα έλεγα οτι πρέπει να με είχαν υιοθετήσει καθώς δεν τα βρίσκαμε απόλυτα με κανέναν από τους τρεις.Ο αδερφός μου, Κώστας, υπερδραστήριος, προσωμίωνε όλους τους χώρους σε γήπεδα μπάσκετ ή ποδοσφαίρου.Καμιά φορά τον θεωρούσα υπαίτιο της απέχθειάς μου για τον αθλητισμό:άλλωτε στεκόμουν μειωνεκτικά δίπλα του κοιτώντας τα σώματα και άλλωτε θεωρούσα οτι η υπερασχόληση με τη γυμναστική θα είχε παρενέγειες στο εγκέφαλό μου...είχε όμως τους τυπικούς "δύο κολλητούς" που υπάρχουν στα βιβλία και θεωρούνταν "τουμπανάκι" από τους συνομήλικούς του.Με άκουγε όμως και συχνά αποτελούσα τη φωνή της λογικής για αυτόν.Συνήθως έκανε παρέα με εμένα ή την Ίριδα.Η αδερφή μου, η Ίρις, φλύαρη, υπερβολική στις αντιδράσεις της και με μηδενικά ενδιαφέροντα, ήταν το αδερφάκι που μου γεννούσε την μεγαλύτερη απέχθεια.Σπάνια μιλάγαμε λογικά,με θεωρούσε φλώρο και σπασικλάκι και σε συνδυασμό με το ύψος και το βάρος μου (αρνητικό ισοζύγιο) της προκαλούσα μάλλον αηδία. Είχε καλές αναλογίες που δικαιολογούσαν μερικές ατασθαλείες,αλλά ακόμα δεν είχε κατασταλάξει στο τι της πήγαινε και τι όχι κι έτσι απλά κατέστρεφε οικειοθελώς το μαλλί και το σώμα της παρά τις προειδοποιήσεις μας.Ηάλλη μου αδερφή, η Κατερίνα,παρά τη μεγάλη ηλικιακή μας διαφορά ήταν η πιο λογική.Ήμουν όμως,όπως είπαμε λίγο μούχλα και γι'αυτό προτιμούσε συνήθως να παίζει με τους υπόλοιπους....ήταν και λίγο τσαούσα αλλά αυτό δεν θα το κάνουμε θέμα...

Και έτσι όπως ανέλυα τις προσωπικότητες των αδερφών μου,άρχησα να βγάζω συμπεράσματα και για την δική μου:προς το παρόν μούχλα, σπασικλάκι, φλώρος, χοντή, κοντή και θα συνεχίσω ασυχγρόνιστη και απείθαρχη και η λίστα δεν έχει τελειωμό.Αλλά ούτε και νόημα.Μόνο ένα πράγμα θα με βοηθούσε αυτή τη στιγμή:να σηκωθώ.Ασκήσεις ήξερα και μπορούσα να κάνω (δόξα τω Θεώ είμαι υγιέστατη) και έτσι το πήρα απόφαση:θα σηκωνώμουν...δεν ξέρω για πόσο,τι θα κατάφερνα,σε πόσο καιρό θα έβλεπα αποτελέσματα ή οτιδήποτε άλλο παρά μονάχα οτι από 'δω και στο εξής ορίζω εγώ τον εαυτό μου..και ότι προκύψει....



.................................................................................................................................................................

Λοιπόν για όσους μόλις επιβιώσατε αυτό τον βαρετό εσωτερικό μονόλογ,συγνωώμη,δεν θα το ξανακάνω.Θα προσπαθήσω να βάλλω πιο πολύ διάλογο.

Όσες θέλετε/μπορείτε/έχετε χρόνο,επειδή εγώ είμαι άχρηστη θα ήθελα βοήθεια με το εξώφυλλο.Αν ενδιαφέρεστε να το αναλάβεται στείλτε μου προσωπικό μήνυμα ή γράψτε την πρότασή σας κάτω στα σχόλια.Αν έχετε κάποια συμβουλή για το πώς να το κάνω εγώ καλοδεχούμενη.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top