Κεφάλαιο 14

Μανχάταν Ν Υόρκη

Λίγο καιρό πριν...

Ένας μήνας πέρασε από εκείνη την Κυριακή που κατεβήκαμε και 'εγκατασταθήκαμε' στο διαμέρισμα του, και η αλήθεια είναι ότι καταλήξαμε σε μία ρουτίνα που μας αρέσει πολύ. Δουλεύουμε πολύ και οι δυο όμως τον ελεύθερο χρόνο μας τον περνάμε μαζί. Συνήθως μένουμε σπίτι βλέπουμε ταινίες μαγειρεύουμε , εγώ δηλαδή εκείνος δουλεύει στον πάγκο της κουζίνας για να μου κάνει παρέα .Έξω έχουμε βγει μερικές φορές μόνο έναν καφέ , μία βόλτα στην china town. Είναι πολύ διακριτικός έχει καταλάβει πως είμαι κλειστός άνθρωπος και πως θέλω τον χρόνο μου για να εμπιστευτώ και να ανοιχτώ και δεν με πιέζει. Δεν με ρωτάει για το παρελθόν την οικογένεια μου και εάν καμία φορά κάνει κάποια ερώτηση που καταλαβαίνει πως δεν θέλω να απαντήσω , αλλάζει συζήτηση αμέσως για να με βγάλει από την δύσκολη θέση. Εκείνος μιλά συχνά για τους γονείς του τα παιδικά του χρόνια και τους φίλους του. Μου έχει πει πολλές φορές να κανονίσει να βγούμε αλλά εγώ προτιμώ την φούσκα μας .

Πλησιάζουν άλλωστε οι καλοκαιρινές διακοπές. Κάθε Αύγουστο και για 10 ημέρες η εταιρία στην ουσία κλείνει , δουλεύει με προσωπικό ασφαλείας και για να γίνει αυτό πρέπει να έχει ρυθμιστεί και η παραμικρή λεπτομέρεια να έχει ελαστοποιηθει και η παραμικρή αστοχία . Φέτος Έξι συγκροτήματα της εταιρίας κάνουν περιοδεία σε Ευρώπη και Αμερική και για το καλό όλων θα πρέπει τις μέρες που θα λείπουμε όλοι να είναι όλα τόσο άρτια οργανωμένα που να μην υπάρξει το παραμικρό πρόβλημα.

Ο Ρόμπερτ δουλεύει πολύ επίσης , δεν μπορώ παρά να τον θαυμάσω. Είναι ένας άνθρωπος που γεννήθηκε μέσα σε πλούσια οικογένεια αλλά δεν επαναπαύτηκε, δουλεύει ποιο σκληρά από τους ποιο σκληρά εργαζόμενους. Ένα ελάττωμα έχει... καπνίζει. Πολύ. Νομίζει ότι δεν τον καταλαβαίνω και προς τιμήν του ποτέ δεν κάπνισε μέσα στο σπίτι αλλά το βράδυ κάποιες φορές που έχω σχεδόν κοιμηθεί καταλαβαίνω πως σηκώνεται από το κρεβάτι και πάει να καπνίσει.

Σήμερα τελείωσα πραγματικά αργά από την εταιρία. Επιστρέφω στο σπίτι την ώρα που θα έπρεπε να έχω ξαπλώσει. Είχαμε όμως σύσκεψη με την ομάδα του marketing για να δούμε το προφίλ που θα χρησιμοποιήσουμε για να λανσάρουμε στην αγορά έναν νέο και πολλά υποσχόμενο τραγουδιστή.

Μπαίνω στο διαμέρισμα και κουνάω τον λαιμό μου αριστερά και δεξιά για να ξεπιαστώ βγάζοντας ένα βογκητό δυσφορίας. Πονάω παντού. Ο Ρόμπερτ έχει κλείσει όλα τα φώτα έκτος από εκείνα του διαδρόμου, έτσι τα μάτια μου προσπαθούν να προσαρμοστούν στο σκοτάδι. Αφαιρώ τις γόβες μου μια μια και προχωρώ στον φωτισμένο διάδρομο με κατεύθυνση την σκάλα. Ανεβαίνω προσεκτικά προσπαθώντας να μην κάνω θόρυβο γιατί δεν θέλω να τον ξυπνήσω εάν κοιμάται και μόλις φτάσω τον επάνω όροφο περπατώ στις μύτες των ποδιών μου για να φτάσω στην κρεβατοκάμαρα.

Η πόρτα είναι ανοιχτή και εγώ στηρίζω τον κορμό μου στο κούφωμα της σταυρώνοντας τα χέρια μου κάτω από το στήθος, Θέλοντας να τον παρατηρήσω για λίγο. Έχει μείνει μόνο με το μαύρο του μποξεράκι, στηρίζει την πλάτη του στο δερμάτινο κεφαλάρι και στα γόνατα του έχει ακουμπισμένο το Mac του. Τα γυμνασμένα χέρια του και τα επιδέξια δάχτυλα του κουνούνται με μανία επάνω στο πληκτρολόγιο. Υποθέτω ότι εκμεταλλεύτηκε την απουσία μου για να προορίσει στην δουλειά του και εκείνος .

Με έχει καταλάβει, είμαι σίγουρη από το χαμόγελο που χαράζεται στα χείλη του.

«Σου αρέσει το θέαμα ?»

«Αμέ, πολύ» του λέω ανεβαίνοντας στο κρεβάτι και παραμερίζοντας το Mac του. Με μία απότομη κίνηση με φέρνει από κάτω του και μου δηλώνει κοιτώντας με κατευθείαν μέσα στα μάτια με πάθος «Με έχεις τρελάνει γυναίκα. Σε θέλω . Συνέχεια. Ασταμάτητα »

Οι θηλές μου σκληραίνουν στο άκουσμα της σαγηνευτικής χροιάς της φωνής του. Τα στήθη μου έχουν γίνει Βαριά από τον πόθο και το σουτιέν μου με ενοχλεί.

Κολλάω τα χείλη μου στο λαιμό του και τον φιλώ η γλώσσα μου γλιστράει στην επιδερμίδα του λαιμού του και φτάνει μέχρι την περιοχή πίσω από το αυτί του. Ξέρω ότι αυτό τον ερεθίζει πολύ. Ανατριχιάζει και τρίβει το πέος του πάνω μου. Είναι πέτρα. Τον νιώθω τόσο σκληρό και μεγάλο. Τόσο τέλειο. Προσπαθώ και τα καταφέρνω να βάλω το χέρι μου ανάμεσα στα κορμιά μας και τότε τον χαϊδεύω αργά από την βάση του πούτσου. Ο πόθος που νιώθει ο ένας για τον άλλο είναι το καλύτερο αφροδισιακό. Όσες φορές και αν έχουμε πηδηχτεί αυτές της μέρες μετά την συμφωνία μας το πάθος μας όχι μόνο δεν κοπάζει άλλα γίνεται όλο και ποιο εκρηκτικό.

Τραβάει το μπλουζάκι μου και μου το αφαίρει δευτερόλεπτα μετά προσγειώνεται στο πάτωμα. Την ίδια τύχη έχει και το παντελόνι μου. «Δεν μου αρέσουν τα παντελόνια σου. Εμποδίζουν την άμεση πρόσβαση μου στο μουνάκι σου.» μου παραπονιέται ο θεός που είναι επάνω μου... Σκεπάζει με την μεγάλη παλάμη του το στήθος μου και το μαλάζει. Αφαίρει το σουτιέν και αρχίζει να παίζει με τα ακροδάχτυλα του την μία ρόγα μου. Στην άλλη κάνει επίθεση με την γλώσσα του. Την δαγκώνει προκαλώντας μου πόνο την γλύφει και την φιλάει. Το άλλο του χέρι κατεβαίνει στο αιδοίο μου παραμερίζει το εσώρουχο μου και βυθίζει το ένα του δάχτυλο μέσα μου. Παίρνω μια απότομη εισπνοή και κυρτώνω την πλάτη μου σε τόξο.

«Τόσο γαμημένα έτοιμη για μένα μωρό μου...»

«Ρόμερτ δεν αντέχω άλλο, σε σε παρακαλώ Ρόμερτ θέλω να μπεις μέσα μου τώρα» με τα χέρια μου ψάχνω τον πούτσο του

«Θα μπω όταν γουστάρω εγώ. Εγώ κάνω κουμάντο εδώ » Βυθίζει και δεύτερο δάχτυλο μέσα μου «Ναι ναι εσύ, πηδάμε τώρα»

«Γαμώτο σου ξεροκέφαλη γυναίκα » Αφαίρει με ταχύτητα τα υπόλοιπα εσώρουχα μας και βυθίζεται με άγρια ταχύτητα μέσα μου. Μου κόβεται η ανάσα. Δεν μου δίνει χρόνο να τον συνηθίσω , με τιμωρεί γιατί τόλμησα να προσπαθήσω να του πάρω τον έλεγχο.

«Πρόσεχε» καταφέρνω να πω. Το κάθαρμα όμως δεν ελαττώνει στιγμή την ένταση του

«Ήθελα να σε προετοιμάσω για μένα» ώθηση

«Αλλά το ξερό σου το κεφάλι » ώθηση δυνατή

«Δεν ακούει τίποτα» ώθηση και ξυλιά στα πισινά μου

«Στο μουνί σου οι προσπάθειες μου» ώθηση , ώθηση

«Να μην σε τραυματίσω. Να μην σε πονέσω»

«Γαμω την πουτάνα μου μέσα ξεροκέφαλο θηλυκό» ώθηση που με φέρνει στα πρόθυρα του οργασμού. Το σώμα μου τρέμει και οι πρώτοι σπασμοί με συνταράσουν.

«Τελειώνω, τελειώνω» φωνάζω δυνατά

«Ναι ναι Αλεξάνδρα μου μαζί, μαζί μωρό μου» και νιώθω τον δικό μου οργασμό καθώς και τον πούτσο του που συσπάτε και τελειώνει με μία δυνατή ώθηση.

Καταρρέει πάνω μου. Τυλίγω τα χέρια μου γύρο του και τον χαϊδεύω στην πλάτη. Είναι ακόμα μέσα μου. Μόλις βρίσκουμε της ανάσες μας βγαίνει σιγά σιγα από μέσα μου και μορφάζω από τον πόνο. Με κλείνει στην αγκαλιά του

«Ήμουν πολύ άγριος ? Σε τραυμάτισα?» ρωτά όλο αγωνία

«Όχι είμαι καλά» γουργουρίζω και φωλιάζω καλύτερα στην αγκαλιά του

Ώρα μετά εκείνος τελειώνει κάτι στον υπολογιστή και εγώ χαζεύω στο internet καλοκαιρινούς προορισμούς . Θα έπρεπε να κοιμόμαστε από ώρα αλλά δεν μπορούμε έχουμε υπερένταση.

«Πως σου φαίνεται το Ντουμπάι ?»

«Ζεστό, δώσε μου μισή ώρα και μετά θα σου απαντήσω σε ότι θες »

Λίγα λεπτά μετά...«Ωραία η Αίγυπτος ?»

Με κοιτά στενεύοντας τα μάτια «Γεμάτη βομβιστικές επιθέσεις » κατάλαβα, άκυρη και αυτή

«Ινδονησία? Μπαλί Σιγκαπούρη ?»

«Έχω πάει»

«Με ποιόν?»

Με κοιτά ειρωνικά« Με την μάνα μου» Αι στο διάολο

«Μπανγκόκ» δεν απαντά «Είναι και φτηνά » Επιμένω

«Έχεις οικονομικό πρόβλημα?» Δεν τον δελέασα

«Όχι» όσο περισσότερο διαβάζω τόσο πείθομαι εκεί θα πάμε

«Έχει το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο του κόσμου. Πουλάνε μέχρι αυτοκίνητα μέσα»

«Σου λείπουν τα ψώνια? Δυο βεστιάρια ρούχα έχεις » ξεφυσάω απογοητευμένη

Αφήνει στο κομοδίνο τον υπολογιστή του «Έλα εδώ κοριτσάκι μου γλυκό. Πες μου τι σε έχει πιάσει απόψε γαμώ το στανιό μου που σου λέω δώσε μου μισή ώρα να τελειώσω τη Δουλεία και εσύ ησυχία δεν έχεις.»

«Θέλω διακοπές . Κουράστηκα»

«Ναι?»

«Και κοιτώ μέρη, προορισμούς »

«Και βρήκες την Μπανγκόκ?»

«Ε το Μπαλί το πρόλαβε άλλη» ρίχνω το καραφάκι μου

Αλλά είμαι κυρία και δεν το συνεχίζω, περισσότερο λόγο του αυτάρεσκου χαμόγελου που σχηματίζεται στο πρόσωπο του... Μην νομίσει ότι με πείραξε που πήγε με κάποια τρίτο τέταρτη διακοπές .«Δηλαδή δεν σου αρέσει η Μπανγκόκ να ψάξω αλλού? Είχα σχεδόν καταλήξει. Τι προτιμάς? Δώσε μια ηδέα»

«Μαζί θα πάμε ?» Πετάει την βόμβα του

«Ε?» ΤΙ ΝΑ ΠΩ?

«Τι ε? Ρωτάω , μαζί θα πάμε διακοπές ?»

«Ε δηλαδή εγώ σκέφτηκα, συγνώμη απλά νόμισα, δηλαδή λανθασμένα νόμισα, δηλαδή εσύ δεν είπες τίποτα εγώ ευθύνομαι με τις λάθος υποθέσεις μου, μην αισθανθείς άσχημα που μου το ξεκαθάρισες εγώ έκανα λάθος» ΤΙ ΛΕΩ? ΤΙ? ΤΙ ΒΛΑΚΙΕΣ ΤΟΥ ΛΕΩ? ΔΕΝ ΒΓΑΖΟΥΝ ΝΟΗΜΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΩ μου φωνάζει μια φωνή μέσα στο κεφάλι μου...

«Πάψε Αλεξάνδρα, στις 15 Αυγούστου πάμε Χαβάη , έχω κλείσει τα πάντα εδώ και μία εβδομάδα. Άσε με τώρα να δουλέψω»

Έχω γίνει κόκκινη και τα βλέπω όλα κόκκινα. Τόση ώρα με άφησε να ξεφτιλίζομαι...

ΜΠΑΠ το μαξιλάρι προσγειώνεται με δύναμη στο κεφάλι του.

«Τρελάθηκες μωρέ?»

«Ναι γάιδαρε, τρελάθηκα. Αυτάρεσκο γουρούνι που έχει βάλει σκοπό της ζωής σου να με φέρνεις σε δύσκολη θέση»

Με ακινητοποιεί με τα χέρια του και αφού πλησιάσει τα σαρκώδη χίλοι του στο αυτή μου , μου δηλώνει «Λάθος υπόθεση, να σε ανοίξω προσπαθώ, να σε ανοίξω που έχεις κλειστεί σαν στρείδι » και με αφήνει απότομα, και ατάραχος συνεχίζει την δουλεία του

.

.

.

.

Προσπαθώ να μην κάνω θόρυβο καθώς ετοιμάζομαι. Είναι νωρίς και δεν θέλω να τον ξυπνήσω. Περπατώ στις μύτες τον ποδιών μου αλλά λίγο πριν προσπεράσω το κρεβάτι ο διάβολος με την αγγελική μορφή ανοίγει τα μάτια του.

«Τι κάνεις? » με ρωτάει ενώ έχει ξανακλείσει τα μάτια του και τα τρίβει με τα χέρια του

«Ε τίποτα κοιμήσου πάλι, σε ξύπνησα, συγνώμη»

«Ε δεν έγινε και τίποτα το ξυπνητήρι μου θα χτυπούσε έτσι και αλλιώς σε..» κοιτά την ώρα στο ρολόι του κομοδίνου του «Σε μιάμιση ώρα? Τι σκατά Αλεξάνδρα που πας τέτοια ώρα» με κοιτά και παίρνει μια κοφτή ανάσα «Που πας έτσι γυμνή?»

Κοιτώ τα ρούχα μου και μετά εκείνον που με αγριοκοιτά και ξανά τα ρούχα μου. «Για τρέξιμο» απαντώ με μια φυσικότητα «Τα λέμε» του λέω και πάω να φύγω

«Περίμενε» ρολάρω τα μάτια μου

«Τι θες πάλι?»

«Άλλαξε ρούχα και μετά φύγε» Το τελευταίο το λέει καθώς έχει ανακαθίσει ποιο στο κρεβάτι και με αγριοκοιτά με δυο θυμωμένες γαλάζιες θάλασσες

«Και τι να βάλω? Μπούρκα ?»

«Αναθεματισμένη γυναίκα. Με έχεις τρελάνει. Περίμενε θα έρθω και εγώ»

«Που? Στο Σέντραλ Παρκ?»

«Όπου πας» γρυλίζει και εξαφανίζεται στο δωμάτιο ντουλάπα για να ντυθεί

«Μα εσύ ποτέ δεν τρέχεις στο πάρκο» επιμένω

«Ναι φαντάζεσαι την ομάδα ασφαλείας μου να με ακολουθεί με τα κουστούμια?» μου εξηγεί την ώρα που εμφανίζετε, αγουροξυπνημένος και τέλειος, θεός, μπροστά μου κρατώντας τα αθλητικά του στο χέρι.

«Ε μην έρχεσαι , εμένα ο Adam με περιμένει ήδη κάτω»

«Δεν θα είσαι με τα καλά σου, που δεν θα έρθω. Προχώρα» μου λέει επιτακτικά και μου ρίχνει μια ξυλιά. Αυτό θα πρέπει κάποια στιγμή ν α το σταματήσει...

Στην είσοδο συναντάμε τον Liam και αφού τον χαιρετάμε ακολουθούμε την γνωστή πλέων σε μένα και τον Liam Διαδρομή .Είμαστε στην διασταύρωση της 5ης λεωφόρου και της 90ης οδού στο Σέντραλ Παρκ κοντά στην εντζινίαρς gate.

«Να ξεκινήσουμε να τρέχουμε?»

«Μετά από εσάς κυρία μου?»

«Άσε τα χαζά, σήμερα επειδή αργήσαμε θα τρέξουμε μικρότερη διαδρομή. Αυτό το σπειροειδές κομμάτι γύρο από την λίμνη είναι ότι πρέπει για εμάς» του εξηγώ και του δείχνω την διαδρομή που θέλω να ακολουθήσουμε για την προπόνηση μας σήμερα.

«Πάμε» με παροτρύνει να ξεκινήσω πρώτη

Τρέχαμε ώσπου κουράστηκα μετά από 45 λεπτά

«Ρόμπερτ, κουράστηκα»

«Ρε μωρό μου πλάκα μου κάνεις? Πρέπει να γυμναστείς »

«Έχω την εντύπωση ότι με γυμνάζεις εσύ» του λέω χαμηλόφωνα ενώ κοιτάω έντρομη γύρο μου μην ακούει κανείς την κουβέντα μας

«Ναι?» με ρωτά χαμογελώντας

«Ναι» του απαντάω και γυρίζω και τον παίρνω αγκαλιά

«Άσε που νομίζω ότι ο μόνος λόγος που ήρθες μαζί μου σήμερα είναι για να χαζέψεις τον κώλο μου καθώς τρέχω» του λέω ενώ πλησιάζω ακόμη περισσότερο το ιδρωμένο σώμα του...

Το σαγηνευτικό σέξι στραβό και αλαζονικό του χαμόγελο καρφώθηκε στα χείλη του

«Τι προσπαθείς να κάνεις τώρα μωρό μου?»

Αντιγύρισα το βλέμμα μου χαμογελώντας του πονηρά

«Εγώ τίποτα» ενώ ταυτόχρονα έτριβα το κορμί μου ενάντια στο δικό του

Πίεσε κτητικά το στόμα μου ενάντια στο δικό του. Τα χέρια του πίεσαν τους γλουτούς μου στους δικούς του με δύναμη, ενώ το φιλί μας γινόταν όλο και ποιο λαίμαργο. Μούγκρισε από επιθυμία ενώ το πέος του τριβόταν επάνω στην κοιλιά μου.

«Δεν φοράς εσώρουχα?» παρατήρησε με θυμό

«Όχι δεν φοράω»

«Γαμώτο σου για γυναίκα με τρελαίνεις, θα ερχόσουν σε ένα πάρκο γεμάτο λιγούρηδες να τρέξεις χωρίς εσώρουχα? Τι σκατά σκέφτεσαι? Φεύγουμε τώρα» γρυλίζει εκνευρισμένος και συνεχίζει «Επίτηδες μου επιτέθηκες για να γλυτώσεις το υπόλοιπο τρέξιμο»

Αυτός είναι έξαλλος πραγματικά. Συγκρατώ ένα ένοχο χαμόγελο... Τούρμο σε έκανα Τουρμπο σκέφτομαι

Με σέρνει στην κυριολεξία μέχρι το σπίτι «Περπάτα θέλω να βλέπω το σέξι κωλαράκι σου να περπατάει μέχρι το σπίτι γρήγορα»

.

.

.

Επιτέλους οι πόρτες του ασανσέρ άνοιξαν και το υπέροχο σαλόνι εμφανίστηκε. Κάνω μεταβολή και τρέχω προς την σκάλα που οδηγεί στο επάνω πάτωμα. Τον ακούω να γελάει. Με τρομάζει όμως αυτό το γέλιο του.

Κατευθύνομαι στο μπάνιο και βγάζω το μικροσκοπικό μαύρο μπουστάκι μου ανοίγοντας το φερμουάρ και στην συνέχεια αφαιρώ το μαύρο κολάν μου και αφού ρυθμίσω το νερό μπαίνω μέσα στην ντουζιέρα. Είμαι σίγουρη ότι διαολοστέλνει θεούς και δαίμονες αυτήν την στιγμή και μακαρίζει την τύχη του που βρέθηκα στο δρόμο του...Αλλά τι να κάνουμε τώρα? Εγώ του έτυχα...

Το νερό τρέχει στο κορμί μου και ξεπλένει και το τελευταίο ίχνος ιδρώτα από πάνω μου.

«Σήμερα έπαιξες βρόμικα μωρό μου, με προκάλεσες επίτηδες , νομίζω έφτασε η ώρα να σου δώσω την απάντηση μου.» ψιθυρίζει σαγηνευτικά από πίσω μου, μέσα στο αυτί μου.

Γύρισα τρομαγμένη γιατί δεν τον είχα ακούσει και το θέαμα που αντίκρισα με άφησε για μια ακόμη φορά άφωνη. Ψηλός μυώδης με τέλειους γραμμένους κοιλιακούς , ατίθασα ξανθά μαλλιά, δυο γαλάζιες θάλασσες. Είναι λες και βγήκε από διαφήμιση της Vogue . Μου κόβει την ανάσα, είναι σαν άγγελος . Έκπτωτος . Είναι η αμαρτία προσωποποιημένη...

«Με τρόμαξες »

Συνέχισα να τον θαυμάζω κρυφά. Στέρνο σκληρό σαν πέτρα χέρια γεμάτα φλέβες , Μάτια που έχουν σκουρίνει από τον πόθο του για μένα.

«Μπράβο μωρό μου, το σωστό συναίσθημα έχεις γιατί δεν ξέρεις τι σε περιμένει.»

«Τι θέλεις?» Ρωτάω με μια τόλμη που δεν διαθέτω στην πραγματικότητα

«Έχω βαρεθεί να απαντάω σε ανούσιες ερωτήσεις»

«Είσαι τόσο αλαζόνας θεέ μου»

Με πιέζει επάνω του αναγκάζοντας με να έρθω σε επαφή με την διογκωμένη στύση του.

Γρυλίζει «Θέλεις να μάθεις τι θέλω? Τι σκέφτομαι? Θέλω να γαμήσω άγρια αυτό το κωλαράκι που είχε το θράσος να κουνιέται χωρίς εσώρουχα μπροστά μου, θέλω να ξεσκίσω δυνατά αυτό το μουνάκι που τόλμησε να μου τριφτεί δημόσια σε ένα πάρκο γεμάτο κόσμο, θέλω να τραβήξω να δαγκώσω και να τιμωρήσω αυτά τα βυζάκια που κυκλοφόρησαν χωρίς σουτιέν για ακόμα μια φορά και τέλος θέλω να σου βουλώσω αυτό το στόμα μπας και πάψει να λέει μαλακίες » δεν τέλειωσε όμως τις δηλώσεις του, έτσι συνεχίζει «Θα σταματήσεις να με προκαλείς ?» ρωτάει δίνοντας μου μια ευκαιρία να σωθώ από ότι σχεδίαζε να μου κάνει

«Ποτέ» απαντώ με πείσμα

«Ω μωρό μου δεν έχεις ιδέα....Τότε σκάσε και σκύψε...Μωρό μου, σε θέλω στα τέσσερα » με διατάζει και δεν μου δίνει περιθώριο για τίποτα άλλο. Γαμώτο τι πάει λάθος με εμένα? Μόλις ακούω την σαγηνευτική του φωνή να μου δίνει οδηγίες υγραίνομαι σε όλα τα σωστά σημεία. Ακολουθώ τις οδηγίες του και δευτερόλεπτα μετά αισθάνομαι το πέος του στην είσοδό μου.

«Θα σε πηδήξω άγρια γιατί πρώτον βγήκες έξω χωρίς εσώρουχα, δεύτερων με προκάλεσες , τρίτων μου τρίφτηκες , αν έχεις το θεό σου, μπροστά σε κάθε λιγούρη στο πάρκο δίνοντας τους το δικαίωμα να σε χαλβαδιάσουν , και τέταρτον διότι δεν το βουλώνεις ποτέ. Δεν έχεις μέτρο» απαρίθμησε όλους τους λόγους ενώ έτριβε το πέος του επάνω μου

Με μια δυνατή κίνηση μπήκε μέσα μου και με γέμισε. Αναστέναξα από ηδονή. Τα χέρια μου ακουμπούσαν στο περβάζι τις ντουζιέρας και με μια κίνηση έμπλεξε τα χέρια μας. Μερικές ωθήσεις ακόμα και οι διεισδύσεις έγιναν γρήγορες και επιτακτικές.

«Γαμώτο Ρόμπερτ θα με πεθάνεις »

«Όταν φωνάζεις με τόσο πάθος το όνομα μου με στέλνεις μωρό μου»

Ξεπλέκει το ένα χέρι του και επιτίθεται στο ένα μου στήθος με μανία. Ο πόνος γρήγορα μετατρέπεται σε άγρια ηδονή και μόλις με φτάνει στο σημείο δίχως γυρισμό το χέρι του ακουμπά τρίβει και μετά μαλάζει την ήδη διογκωμένη κλειτορίδα μου...

«Θα τελειώσω.. Θα ... Θα...Ρόμπερτ»

«Δώστο μου μωρό μου, τελείωσε για μένα μωρό μου» με προστάζει την ώρα που ο ρυθμός του έχει γίνει ,αν είναι δυνατών , ακόμα ποιο γρήγορος. Με δαγκώνει στο αδύναμο μου σημείο στον λαιμού μου.

Με μία δυνατή κραυγή τελειώνω ποιο έντονα από κάθε άλλη φορά. Τρέμω. Χριστέ μου αυτός ο άντρας θα είναι η καταστροφή μου εάν δεν προσέξω. Λίγες ωθήσεις ακόμα και... «Μωρό μου, το μουνάκι σου με έχει τρελάνει. Αλεξάνδρα σε χύνω »

Με τραβάει επάνω του και μένουμε αγκαλιά έτσι μέσα στην ντουζιέρα μέχρι να βρούμε τις ανάσες μας ...

«Αλεξάνδρα?»

«Μμμμ»

«Κάθε μέρα μαζί σου είναι μία περιπέτεια»

Γυρίζω και τον κοιτώ να μου χαμογελάει «Αυτό είναι κακό ή καλό?»

«Καλό μωρό μου. Πάντα καλό.»