Σε λιγότερο από μισή ώρα έχουν έρθει οι πίτσες. Κανονικά ήταν μια για τον κάθε έναν μας αλλά δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη, οπότε καταλήξαμε να φάω εγώ δύο κομμάτια και αυτή γύρο στα δώδεκα. Έχει μεγάλη όρεξη.

Απορώ πώς κρατάει τέτοιο σώμα. Όπως και γιατί αδυνατίζει...

Πήγε να κάνει ένα ντούζ τελικά,
αφού την διαβεβαίωσα κάπου είκοσι
φορές ότι θα είμαι εντάξει μέχρι να γυρίσει.

Τα παυσίπονα έκαναν την δουλειά τους και δεν πονάω τόσο αφόρητα πλέον.

Κάνω για πολλοστή φορά σήμερα μία απόπειρα να σηκωθώ. Ζαλίζομαι λίγο στην αρχή αλλά στιριζόμενος στο κομοδίνο καταφέρνω να σταθώ στα πόδια μου.

Ο ήχος του νερού σταματά και παρατηρώ την Άννα να βγαίνει από
το μπάνιο με μια πετσέτα τυλιγμένη γύρω της και τα μαύρα, κυματιστά μαλλιά της, ελεύθερα στους ώμους
της να στάζουν σε όλο το πάτωμα.

Αμ....

Εεε.....

Εντάξει γαμώτο, εντάξει. Είναι
πανέμορφη.

Ορίστε, το είπα!

Μόλις με βλέπει όρθιο τα μάτια της γουρλώνουν και τρέχει προς το μέρος μου. Με σπρώχνει απαλά πιέζοντας
με το χέρι της ελαφρά το στήθος μου, με αποτέλεσμα να ξανά καθήσω στο κρεβάτι.

Απλά μένω να την κοιτάζω
χάνοντας τα λόγια μου στην θέα
του σχεδόν γυμνού σώματος της
τόσο κοντά σε μένα. Όσο σκέφτομαι πως μόνο μία γαμημένη πετσέτα
με χωρίζει από το κορμί της...

"Άλεξ, μην σηκώνεσαι." Μου Ψυθιρίζει λες και φοβάται μην την ακούσει κανείς.

Αναπνέω πιο βαριά μην ξέροντας για πόσο ακόμα θα αντέξω να μην την αγγίξω.

Δεν πρέπει Άλεξ, θυμίσου ότι..

"Άλεξ, είσαι οκ;" Ρωτάει
κάπως φρικαρισμένη με
την συμπεριφορά μου.

"Τί; Ναι .... ναι μια χαρά" Κουνάω
το κεφάλι μου για να συνέλθω και κλείνω το στόμα μου.

Μου χαμογελάει γλυκά, και αφού μου ξαναλέει να μην τολμήσω κουνηθώ γιατί θα με πάρει ο διάολος, πηγαίνει να ντυθεί.

Πόσο γλυκιά...

Ξεφυσάω ανακουφισμένος που απομακρύνθηκε και μπορώ να αναπνεύσω πάλι φυσιολογικά.

Αλλά σοβαρά τώρα...
Πώς γίνεται να μην καταλαβαίνει;

Καλά, όχι ότι καταλαβαίνω εγώ..

Είναι τόσο αθώα που δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι είναι πουτάνα.

Εκτός αν με δουλεύει..

Γυρίζει φορώντας τα ρούχα της από
το πρωί. Γονατίζει μπροστά μου και
επεξεργάζεται την πληγή η οποία
έχει ματώσει λίγο τον επίδεσμο.

"Πρέπει να αλλάξω γάζες"

"Οκ"

"Μπορεί ... να πονέσει λίγο" Διστάζει και δαγκώνει το κάτω χείλος της.

Μένω μαλάκας για λίγο. Ξύπνα αγόρι μου, ρεζιλεύεσαι!

"Θα είμαι εντάξει" Την διαβεβαιώνω.

Γνέφει συμφωνώντας.

Όσο σκέφτομαι ότι εγώ αυτή την γυναίκα πριν λίγες μέρες πήγα να την...

Φυσικά δεν το έκανα. Πώς θα μπορούσα;

Για λίγο κοιταζόμαστε στα μάτια.

Πολύ ησυχία έχει...

Σκύβω ελάχιστα και πλέον τα πρόσωπα μας απέχουν μερικά εκατοστά. Είναι πολύ όμορφη...

Τα μάτια της γουρλώνουν από
την έκπληξη όταν τα χείλη μου πλησιάζουν τα δικά της.

Hell, πραγματικά δεν έχω ιδέα τι κάνω!

Αρχίζω να την φιλάω απαλά και γλυκά. Η αίσθηση των χειλιών της είναι απερίγραπτη, δεν έχω ξανά νιώσει κάτι τέτοιο. Με ζεσταίνει ολόκληρο.Με εξιτάρει. Αργεί λίγο, αλλά ανταποκρίνεται δειλά.

Και ναι, αυτό που κάνω είναι λάθος από κάθε άποψη. Δεν πρέπει να έχω παρτίδες με αυτή την γυναίκα και το ξέρω πολύ καλά.

Αλλά ποιός το χέζει;

Ένα φιλί είναι. Τι μπορεί να πάει στραβά;

Απομακρυνόμαστε μετά από λίγο
για να πάρουμε ανάσα.
Τα κούτελα μας ακουμπούν το ένα
στο άλλο και μπορώ να νιώσω την
ακανόνιστη ανάσα της στο πρόσωπο
μου.

Οκ.. αυτό ήταν έντονο..

Ένα αμυδρό χαμόγελο
ζωγραφίζεται στα πρησμένα χείλη της. Και καταλαβαίνω αμέσως τον λόγο.Σκέφτεται τότε που την φίλησα στο διαμέρισμα της. Απλά το έκανα και έφυγα.

Θυμάμαι που με είχε ρωτήσει όταν με ξανά είδε γιατί μπήκα στο σπίτι της.
Πάλι καλά που δεν με ρώτησε τον λόγο που την φίλησα. Γιατί δεν θα ήξερα τι να της απαντήσω...

Καλά, όχι ότι της είπα ποτέ και τον λόγο που μπήκα, αλλά τέλος πάντων.
Αν της το έλεγα θα φρίκαρε τελείως.

"Σήκω" Προστάζει ξαφνικά βγάζοντας με από τις σκέψεις μου. Την κοιτάζω με ανασηκωμένο το φρύδι. Αυτή δεν επέμενε να μείνω στο κρεβάτι;

"Θα κάνεις μπάνιο" Ανακοινώνει και χαίρομαι. Το χρειάζομαι σίγουρα.

Στηριζόμενος πάνω της καταφέρνω να φτάσω ως την τουαλέτα. Δεν φοράω μπλούζα και τα νωπά ακόμη μαλλιά της υγρένουν τον ώμο και
ένα μέρος της πλάτης μου όσο κινούμαστε.

Βάζει ένα σκαμνί στην μπανιέρα για να μπορέσω να κάτσω και ρυθμίζει την θερμοκρασία του νερού. Αρχίζω να αφαιρώ το λερωμένο και ματωμένο μαύρο τζίν μου και εκείνη στρέφει το βλέμμα της αλλού.

Σοβαρά τώρα;

"Ααα.. ξεκίνα εσύ. Πάω να .... να σου βρω ρούχα" Τραυλίζει.

Μένω άφωνος.

Την προηγούμενη νύχτα που ήμουν εδώ περιφερόταν με τα εσώρουχα
και με το ζόρι κρατιόμουν να μην
την καταβροχθίσω! Πώς μπορεί να αισθάνεται άβολα με μένα με το εσώρουχο; Έχει δει γυμνούς ένα εκατομμύριο άνδρες!

Με δουλεύει, δεν εξηγείται αλλιώς!

Μόλις γδύνομαι σηκώνω το δεξί μου πόδι για να μπω στην μπανιέρα.

Απ' ότι φαίνεται όμως δεν ήταν καλή ιδέα γιατί έτσι η κοιλιά μου μαζεύεται και νιώθω την πληγή να ανοίγει.

Γαμώτο. Προσπαθώ ξανά και
μορφάζω από τον πόνο.

Τελικά παραδίνομαι.

"Εμ.. Άννα, έρχεσαι μία ; "

"Τί έγινε;" Ρωτά ανήσυχα και μπαίνει στο δωμάτιο με φόρα.

Μένει κοκαλωμένη στην θέση της όταν συνειδητοποιεί ότι δεν φοράω ρούχα.

Με κοιτά από πάνω μέχρι κάτω για μερικά δεύτερα με μάτια ορθάνοιχτα και τα ζουμερά της χείλη σχηματίζουν ένα 'Ο'. Ύστερα γυρίζει απότομα το βλέμμα της αλλού και μπλέκει τα μπράτσα της νευρικά.

Τουλάχιστον της άρεσε υποθέτω το θέαμα...

"Άννα;"

"Μμ;" Ακόμα δεν με κοιτάει.

"Μπορείς να με βοηθήσεις να μπω στην μπανιέρα;" Λέω αθώα.

"Να το κάνεις μόνος σου!" Απαντάει απότομα.

"Προσπάθησα"

"Ξαναπροσπάθησε!"

"Άνοιξε η πληγή"

"ΤΊ;;;Γιατί δεν το λες τόσην ώρα;" Πανικόβλητη έρχεται προς το μέρος μου.

Πέφτει στα γόνατα ακριβώς μπροστά μου και τα μάτια μου γουρλώνουν. Ψηλαφίζει πάνω από τον επίδεσμο
για να δει πόσο μεγάλο
είναι το μέγεθος του ανοίγματος.

"Γαμώτο, μην το κάνεις αυτό.." ψυθιρίζω αλλά δεν φαίνεται να με ακούει.

Θεέ μου, αυτή η γυναίκα θέλει να με βασανίσει δεν εξηγείται αλλιώς.

Κλείνω ερμητικά τα μάτια μου και δαγκώνω δυνατά τα ούλα μου για
να μπορέσω να συγκρατηθώ. Αναπνέω δύσκολα για χιλιοστή φορά σήμερα, ενώ σκέφτομαι πως αυτό είναι χειρότερο μαρτύριο από όποια
δήποτε σφαίρα. Να την έχω μπροστά μου και να μην μπορώ να την αγγίξω. Γιατί έχει για γκόμενο, τον πιο διεστραμμένο, καριόλη, εχθρό μου!

Αυτή πάλι δεν νομίζω να έχει καταλάβει καν ότι βρίσκεται μόλις μερικά εκατοστά μακριά από την στίση μου. Νιώθω την ανάσα της εκεί και νομίζω ότι θα εκραγώ.

"Σήκω πάνω!" Φωνάζω με βραχνή φωνή.

Μόλις συνειδητοποιεί τι έκανε σηκώνεται πάνω αστραπιαία και...

Και...

Κοκκινίζει.

Ό, απλώς κοίτα την! Τα μάγουλα
της, η μυτούλα της..

Εντάξει, τελείωσε. Έχω πάθει στέρηση.

Και πονάω. Πολύ.

Πάει να φύγει εντελώς ντροπιασμένη μα μόλις γυρίζει την πλάτη της σε εμένα την πιάνω από τον καρπό και την πιέζω στο στήθος μου.

Είναι πολύ αργά για να φύγει τώρα.

"Τι... τι κάνεις;" Ρωτάει ανήσυχα

Κι εγώ αυτό αναρωτιέμαι.

Τι κάνω ο μαλάκας;;

Οκ, ένα πήδημα. Δεν θα πέσουμε έξω με ένα πήδημα.

Κάνει να απομακρυνθεί αλλά την ξανα τραβάω, πιο κοντά μου αυτή τη φορά.
Με αυτή μου την κίνηση ο κώλος της τρίβεται στιγμιαία στο σημείο μου και πραγματικά δεν ξέρω για πόσο θα αντέξω.

Την ακούω να αναπνέει βαριά και ακανόνιστα.

"Έλα να κάνουμε μπάνιο. Μαζί." Ψιθυρίζω αισθησιακά στο αυτί της τονίζοντας την τελευταία λέξη.

Μπορεί να μην βλέπω το πρόσωπο της αλλά την νιώθω να τσιτώνεται.
Ανασαίνω επίτηδες κοντά στον λαιμό της καθώς παράλληλα το ένα μου χέρι εισχωρεί κάτω από την μπλούζα της και χαϊδεύει το απαλό, ζεστό δέρμα στην κοιλιά της. Μουγκρίζει ελαφρά, και τρελαίνομαι.

Μόλις υπέγραψε την καταδίκη της

Ορμάω στον λαιμό της όταν..

"Όχι! Άλεξ σταμάτα"

Τι;;;

Φεύγει από τα χέρια μου απότομα, γυρίζει και με κοιτάζει επικριτικά.
Τείνει τον αντίχειρα της απειλητικά μες τα μούτρα μου.

"Είσαι χτυπημένος, και σε καμία περίπτωση εμείς τώρα δεν θα...
δεν θα ... ξέρεις!"

Πάλι κοκκινίζει. Τι έχει πάθει αυτό
το κορίτσι;

"Θα είμαι εντάξει" Της λέω και πάω να την ξανά αγκαλιάσω.

Κάνει δύο βήματα πίσω.

".... και επίσης δεν θέλω!" Συμπληρώνει και μένω μαλάκας
να την κοιτάω ΞΑΝΑ.

Ξεφυσάω και περνάω το χέρι
μου μέσα από τις μπούκλες μου.
Μια λέξη: Αμηχανία

"Δεν...δεν θέλεις. Ωραία οκ, σόρρυ"

Γυρίζω απ' την άλλη να μην την βλέπω. Τέτοια ξεφτίλα..

Πρώτη φορά τρώω άκυρο!

"Έλα να σε βοηθήσω να μπεις στην μπανιέρα" Γυρνάει στο προηγούμενο θέμα σα να μη συνέβη τίποτα. Ειλικρινά θα τη βαρέσω!

Με την βοήθεια της μπαίνω στην μπανιέρα και κάθομαι στο σκαμνί. Αφαιρεί προσεκτικά τον επίδεσμο
από το σώμα μου.

Την παρακολουθώ αμίλητος όσο περνάει το τηλέφωνο πάνω από όλο μου το σώμα και αφήνω το ζεστό νερό να με χαλαρώσει. Δεν πετυχαίνει όμως ιδιαίτερα.

Το πρόσωπο της παραμένει εντελώς απαθές όσο τοποθετεί το τηλέφωνο στην θέση του και μου δίνει το σαμπουάν για να συνεχίσω.

Καλά δε νιώθει τον ηλεκτρισμό;
Κάτι τέλος πάντων;;

"Κάνε το εσύ" Της λέω σε παρακλητικό τόνο.

Τί γίνεται;

Την παρακαλάω κι όλας;

Από την έκφραση της φαίνεται
πως ούτε η ίδια το περίμενε.

Όπως και να έχει πάντως, τελικά παίρνει το μπουκάλι και βάζει μια γενναία ποσότητα στο χέρι της.

Αρχίζει να κάνει μαλάξεις με αυτό ανάμεσα στα μαλλιά μου και η αίσθηση είναι χαλαρωτική. Κλείνω τα μάτια μου και αφήνω τα θαυματουργά χέρια της να συνεχίσουν τον δρόμο τους στους ώμους και την πλάτη μου.
Προσπαθώ να μη μουγκρίσω.
Είναι υπέροχο..

Φτάνει όλο και πιο κάτω στην
κοιλιά μου τώρα και σταματά για
λίγο. Καταλαβαίνω ότι διστάζει
να προχωρήσει.

Δεν ξέρω γιατί συμπεριφέρεται έτσι αλλά δεν αντέχω άλλο. Έχω μεγάλο πρόβλημα και το βλέπει. Γαμώτο, πονάω!

"Άννα" Μουγκρίζω βραχνά

Με κοιτά στα μάτια έντονα.
"Ναί;" Ψυθιρίζει απαλά.

"Συνέχισε" Προστάζω

"Εε..."

"Συνέχισε"

Και το κάνει. Συνεχίζει. Μόλις με πιάνει στα χέρια της τινάζομαι ολόκληρος. Μόνο που μάλλον
δεν κατάλαβε τι της ζητάω τόσο απεγνωσμένα, γιατί μόλις σαπουνίζει το σημείο, με αφήνει και προχωρά στα πόδια μου χωρίς να με κοιτάζει.
Οκ, νομίζω ότι θα κλάψω..

Αρχίζω και εκνευρίζομαι με όλο
αυτό.

Μωρέ, μια χαρά κατάλαβε, απλά κάνει πως δεν κατάλαβε...

Δεν μπορώ να την καταλάβω εγώ όμως. Είναι πουτάνα! Τη πάει λάθος;

Αλλά σωστά! Είναι επί πληρωμής!

Μετά από λίγο πιάνω τον καρπό της σταματώντας την.

"Εντάξει, θα ξεπληθώ μόνος μου"
Λέω όσο πιο ευγενικά μπορώ σ'αυτή τη φάση.

"Σίγουρα;" Ρωτά.

Γνέφω θετικά.

Στο πρόσωπο της χαράζεται ανακούφιση και μια δόση απογοήτευσης.

"Θα σου βρώ ρούχα" Με ενημερώνει και φεύγει κλείνοντας την πόρτα πίσω της.

Μόλις βγαίνει καταριέμαι σιγανά
την τύχη μου.

Μην μπορώντας να αντέξω άλλο το πιάνω στα χέρια μου και αρχίζω να κουνάω γρήγορα.

Κλείνω σφιχτά τα μάτια και φαντάζομαι πως το κάνει αυτή.

Ανεβαίνει από πάνω μου, με φιλάει,
με πηγαίνει πάνω - κάτω γρήγορα και με παίρνει με αυτό το υπέροχο στόμα της. Γλύφει και δαγκώνει. Φυσάει και ρουφάει...

Μ' αυτές τις σκέψεις τελειώνω γρηγορότερα από ότι συνήθως
βογκώντας δυνατά, κάτι που ευτυχώς καλύπτει ο ήχος του τρεχούμενου νερού και γέρνω το κεφάλι μου πίσω,
στα πλακάκια του μπάνιου.

Εντάξει, είμαι για λύπιση...

Γαμώτο σου Άννα ....

.

.

.

.

.

Εμ... γειά!?
Όσοι το διαβάζουν αυτό και με γνωρίζουν προσωπικά, δεν τα γράφω εγώ τα dirty, δεν ξέρω πως βρέθηκε εδώ αυτό!!!😳🙄🤫🤪

🌺 Επίσης εντάξει το τραγούδι στην αρχή δεν κολλάει πολύ αλλά το
αγαπώ💕