Και να η στιγμή που ακούς τα δευτερόλεπτα να περνάνε αργά και βασανίστηκα και δεν κάνεις τίποτα. Από την στιγμή που το χέρι του είχε αφήσει τον ώμο μου είχα κοκαλώσει με το βλέμμα μου κολλημένο στο ξύλινο τραπέζι. Τα παιδιά περίμεναν μια απάντηση, αλλά αυτή η απάντηση που ήθελα να δώσω θα τους απομάκρυνε από εμένα. 

<Λίζααα?> Άκουσα τον Ντέρεκ από δίπλα μου. Δεν μιλούσε κανένας πλέον μόνο η δικιά του φωνή που με ρωτούσε αν είμαι καλά. Δεν ήθελα να δω τα πρόσωπα των παιδιών, ειδικά όταν θα τους ελεγά ότι είναι άντρας μου. Θα με κοιτούσαν σαν εξωγήινο που μόλις κατέβηκε από τον Άρη. 

<Τον λογαριασμό παρακαλώ!> Φώναξε ο Κρίστοφερ.

<Γιατί?> Ρώτησε χαμηλόφωνα ο Ρότζερ, αλλά ήμουν ακριβώς δίπλα του για να τον ακούσω.

<Δεν την βλέπεις πως είναι!> Γρύλισε αλλά χαμηλόφωνα κι αυτός.

<Μια χαρά είμαι> Είπα και σήκωσα το κεφάλι μου. <Είναι ο άντρας μου. Και πριν πείτε οτιδήποτε!> Πρόλαβα να τους πω πριν αρχίσουν να μου κάνουν ερωτήσεις. <Είμαστε σε διάσταση και η ιστορία είναι πολύ μπλεγμένη, οπότε θα παρακαλούσα να συνεχίσουμε να πίνουμε ήρεμα τον χυμό μας> Τελείωσα και πήρα το ποτήρι με τον φυσικό χυμό και ρούφηξα από το καλαμάκι μια μεγάλη ρουφηξιά.

<Μάθατε ότι η Κλάρα πήγε με τον Λίαμ?> Είπε ο Ντέρεκ μόλις τελείωσα για να αλλάξει το θέμα συζήτησης και τα παιδιά να μην μου κάνουν ερωτήσεις. 

Βλέποντας τους πριν, κάποιος θα έβγαζε το συμπέρασμα ότι είναι μια παρέα ανώριμων που μαλώνουν για χαζά πράγματα, όμως αυτήν την στιγμή έδειξαν εντελώς το αντίθετο. Αμέσως ακολούθησαν το θέμα συζήτησης που άνοιξε ο Ντέρεκ και προσπέρασαν τα προηγούμενα γεγονότα σαν να μην έγιναν ποτέ. 

Ίσως σε αυτόυς να ήρθε πάλι το χαμόγελο στα χείλη, αλλά σε εμένα δεν μπορούσε. Ακόμα και στις φιλίες μου ήταν εμπόδιο. Όπου και να πήγαινα αυτός ο γάμος θα με ακολουθούσε ήθελα δεν ήθελα. Μετά από μία ώρα προσποίησης ότι είμαι καλά χαιρέτησα τα παιδιά και βγήκα από το μαγαζί για να πάρω ταξί για το σπίτι.

<Λίζα> Άκουσα το κουδουνάκι της πόρτας του μαγαζιού και γύρισα προς την μεριά του Ντέρεκ. <Θες να σε πάω? Γιατί δεν περνάνε και πολύ συχνά ταξί από αυτόν τον δρόμο> Ήρθε δίπλα μου και είδα τα κλειδιά του αμαξιού του που τα κρατούσε σφιχτά στο χέρι του.

<Ντέρεκ δεν θέλω να σε βάζω σε κόπο τώρα. Κάποια στιγμή θα περάσει ένα...> Με διέκοψε και μου είπε να τον ακολουθήσω. 

Το αμάξι δεν ήταν πολύ μακριά από το μαγαζί που καθόμασταν. Ήταν αρκετά από τα αμάξια που είχα συνηθίσει. Όλη μου την ζωή έμπαινα σε αμάξια που η κατηγορία τους ήταν λιμουζίνα και τώρα είχα την ευκαιρία να παρατηρήσω από μέσα ένα αυτοκίνητο πολύ πιο φθηνό. 

<Μπορεί να είναι μικρό, αλλά κάνει την δουλειά του> Είπε χαμογελαστά ο Ντέρεκ, καθώς κατάλαβε ότι αυτό το αμάξι ήταν αρκετά πρωτόγνωρο στα μάτια μου.

<Είναι πολύ ωραίο!Σίγουρα θα βρίσκεις εύκολα πάρκινγκ>Μίλησε ο αυθορμητισμός μου και εκείνος γέλασε.

<Ναι βρίσκω σχετικά εύκολα πάρκινγκ> Είπε και σταμάτησε το αμάξι, καθώς το φανάρι έδειξε κόκκινο. <Απορώ ένας τέτοιος άνθρωπος πως παντρεύτηκε εσένα> Κοιταχτήκαμε και όταν ενώθηκαν οι ματιές μας κοίταξα αλλού.

<Όπως είπα και στο τραπέζι ειναι μεγάλη ιστορία> Κοίταξα έξω από το παράθυρο και προσπάθησα να μην αισθάνομαι άβολα, αν και ξέροντας ότι εκείνη την στιγμή με κοιτούσε.

<Και πως δουλεύεις στην εταιρεία του αν είστε σε διάσταση?> Ρώτησε και είδα το φανάρι να δείχνει πράσινο.

<Δεν το ήξερα, ότι εκείνος θα είναι αφεντικό και έκανα το λάθος να υπογράψω. Δεν έγραφε το όνομα του στα χαρτιά> Προσπάθησα να απολογηθώ και ευχόμουν να τρέξει λίγο περισσότερο το αμάξι για να φτάσουμε πιο γρήγορα στο σπίτι και να σταματήσει αυτή η βόλτα που μου είχε προκαλέσει ταχυκαρδιά.

<Ναι γιατί η εταιρεία δεν είναι δικιά του. Είναι του αδερφού της μάνας του. Φέτος ήρθε στην εταιρία πριν κάτι μήνες. Είχε ακουστεί ότι έχασε την μισή περιουσία του και ο θείος του τον έφερε εδώ. Την κάνει καλά την δουλειά του, αλλά είναι αρκετά στριμμένος> Πάτησε λίγο περισσότερο το γκάζι για να περάσει ένα φανάρι που έδειχνε πορτοκαλί και στο επόμενο σταματήσαμε. <Δεν μπορώ να καταλάβω πως έχασε μια τέτοια περιουσία. Ο Κρίστιαν και ο Ρότζερ λένε ότι σίγουρα τα έχασε στον τζόγο. Μπορεί να μην φαίνεται ότι είναι από αυτούς, αλλά από αυτούς να το περιμένεις> Τον άκουγα να μιλάει και ήθελα να ουρλιάξω να του πω να σταματήσει, αλλά δεν μπορούσα. <Εγώ και η Κένεντι είπαμε ότι μάλωσε με τον συνέταιρο του και του τα πήρε όλα. Βέβαια άλλοι λένε ότι τα έφαγε σε κοπέλές, αλλά όχι δεν έδωσε κανένα τέτοιο δικάιωμα όσο καιρό τον έχω αφεντικό. Εμείς νομίζαμε ότι γυναίκα του ήταν μία κυρία Κρίστιν> Με το που άκουσα το όνομα της σήκωσα το δεξί μου χέρι και του έκανα νόημα να σταματήσει.

<Πως είπες?> Και του έκανα νόημανα επαναλάβει ότι είπε.

<Νομίζαμε ότι γυναίκα του ήταν μία Κρίστιν. Από ότι έχω ακούσει αδερφή του πρώην συναίτερου του> Τον διέκοψα με το χέρι μου.

<Πόσες φορές είχε έρθει στην εταιρεία?> Τον ρώτησα και πλέον το συναίσθημα την αμηχανίας είχε αποχωρήσει ενώ μόλις είχε έρθει αυτό το συναίσθημα που ήθελες να τα σπάσεις όλα. Όχι από τα νεύρα, αλλά από κάτι που λεγόταν ζήλεια και περιέργεια.

<Έχει έρθει συνολικά πέντε φορές. Δεν ξέρω αν την γνωρίζεις, αλλά μου φάνηκε πολύ κάπως...> Είπε και αφησε να υπονοηθούν πράγματα που εγώ θα έπρεπε να καταλάβω. 

<Τι εννοείς σου φάνηκε πολύ κάπως?> Τον ρώτησα και ένιωσα το μωρό να κλωτσάει. Όταν την είχα γνωρίσει στην αρχή μου φαινόταν ήσυχη, αλλά τώρα είχε φτάσει σε σημείο να με ταράζει και από απόσταση.

<Όταν ήρθε κάτω στο εστιατόριο και της σέρβιρα μου άφησε την κάρτα της και έκλεισε μάτι. Καταλαβαίνεις τι εννοούσε με αυτό!> Πήρε για λίγο τα μάτια του από τον δρόμο και με κοίταξε. <Βέβαια δεν ημούν ο μόνος που το έκανε αυτο. Ακούστηκε ότι πλησίασε τους περισσότερους άντρες της εταιρείας. Αυτό εννοούσα ότι είναι λίγο κάπως> Είπε και γύρισε ξανά στον δρόμο πατώντας το γκάζι γιατί πλέον είχε αρχίσει να νυχτώνει.

<Κατάλαβα> Είπα και κοίταξα ξανά έξω από το παράθυρο.

<Σε απάτησε?> Ρώτησε και κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.

<Την περιουσία που έχασε> Έκανα μια παύση και αναστέναξα. <Εγώ του την έκλεψα> Είπα και γύρισα να δω το βλέμμα του. Αν και περίμενα να είχε μείνει με το στόμα ανοιστό εκείνος πάτησε ελαφρα το φρένο και ευτυχώς που μας κρατούσε η ζώνια, αλλιώς θα είχαμε βρεθεί έξω από το παρμπριζ. 

<Χίλια συγνώμη!> Απολογήθηκε και συνέχισε να οδηγεί κανονικά. <Μου ήρθε λίγο απότομο> Είπε και ηρέμισε. <Θεέ μου!> Χτύπησε τα χέρια του στο τιμόνι και τρόμαξα. <Πως το έκανες αυτό?> Με κοίταξε και εγώ του γύρισα το κεφάλι προς τον δρόμο, γιατί στην κατάσταση που ήταν θα πέφταμε σε κανένα αμάξι. <Και φαινόσουν τόσο αθώα! Αλλά τα σιγανά ποταμάκια πρέπει να φοβάσε!> Είπε και εκεί το ποτήρι ξεχείλισε.

<Άμα σε ανάγκαζαν να παντρευτείς κάποιον που δεν δεν ήξερες και δεν ήθελες θα σου έλεγα εγώ πως θα αντιδρούσες!> Φώναξα και με κοίταξε γουρλώνοντας τα μάτια του. <Έκανα το λάθος να υπογράψω την καταστροφή του και δεν μπορούσε να σταματήσει, όσο και να το ήθελα μετά. Όταν τον γνώριζα ήταν άνθρωπος που έπρεπε να του τα πάρω όλα και να μην του αφήσω ούτε σόβρακο να κυκλοφορεί!> Έβγαλα από μέσα μου ότι κρατούσα τόση ώρα. <Αλλά μετά δεν ξέρω. Όλα άλλαξαν! Σαν να έγινε άλλος άνθρωπος. Όταν τα έχασε όλα έχασα και εγώ τα πάντα! Οι γονείς μου δεν με δέχτηκαν πίσω, αυτός εξαφανίστηκε χωρίς να του εξηγήσω και είχα μείνει μόνη με μία περιουσία που δεν την ήθελα> Όση ώρα του μιλούσα του έδειχνα ταυτόχρονα και που να στρίβει για να φτάσουμε στο σπίτι του Φίλιπ. <Και δεν είναι μόνο αυτό Ντέρεκ. Έμεινα μόνη με ένα παιδί> Είπα και πάλι πάτησε απότομα φρένο.

<Χίλια συγνώμη!> Είπε ξανά και κοίταξε την κοιλιά μου. <Είσαι έγκυος?> Ρώτησε και έμεινε με το στόμα ανοιχτό.

<Σε παρακαλώ μην πατήσεις ξανά φρένο γιατί δεν θα αντέξω άλλο και θα τα βγάλω>Είπα και είδα στο τέλος του δρόμου το σπίτι του Φίλιπ.

<Δεν το ξέρει?> Με ρώτησε και εγώ του κούνησα αρνητικά το κεφάλι. <Δεν θες να το μάθει?> Ξανά κούνησα αρνητικά το κεφάλι. <Φταίς και θα τα κάνεις χειρότερα!> Είπε και του έδειξα το σπίτι του Φίλιπ.

<Όσο φταίω εγώ, άλλο τόσο φταίει και αυτός> Είπα και έβγαλα την ζώνη για να κατέβω.

<Το ξες ότι θα σου κάνει την ζωή κόλαση εεε?> Με ρώτησε όταν σταμάτησε το αμάξι και άνοιξα την πόρτα.

<Αυτό θα το δούμε. Σε ευχαριστώ πολύ!> Του χαμογέλασα.

<Εγώ ευχαριστώ που μου ανοίχτηκες!> Μου έκλεισε το μάτι. 

Έκλεισα την πόρτα του αμαξιού και έφυγε. Μπήκα στο σπίτι και όλα τα φώτα ήταν κλειστά. Κλείδωσα την πόρτα, έβγαλα τα παπούτσια και κάθισα στον καναπέ.

<Άργησες!> Άνοιξε απότομα το φως ο Φίλιπ και ήρθε στο σαλόνι.

<Δεν πας καλά μου φαίνεται!> Είπα τρομαγμένη και χαλάρωσα ξανά στον καναπέ.

<Το κινητό της εταιρείας σου δεν σταματούσε να χτυπάει. Μου σπάσε τα νεύρα!>Είπε και κάθισε απέναντι μου.

<Και τώρα ήρθες να πάρεις εκδίκηση και να σπάσεις τα δικά μου νεύρα?> Τον ρώτησα και σήκωσα το κεφάλι μου για να τον δω.

<Σήκω πρέπει να πας για ύπνο> Σηκώθηκε και ηρθε προς την μεριά μου για να με σηκώσει. 

<Ακόμα δέκα είναι!> Του έδειξα το ρολόι μου, αλλά όταν έτεινε το χέρι του για να με σηκώσει εγώ το έδωσα.

<Αύριο θα σε πάω ένα τέταρτο πιο νωρίς στην δουλειά, γιατί πρέπει να είμαι στην εταιρεία νωρίς> Με οδήγησε στο δωμάτιο κρατώντας με από τους ώμους.

<Ρε τεκνο Βρούτε! Έχω τον άλλον στην δουλειά που θα με ζορίσει αύριο έχω και εσένα!> Παραπονέθηκα, αλλά η αλήθεια ήταν ότι χρειαζόμουν πολλές ώρες ύπνου για να ξεκουραστώ και να αποδόσω αύριο.

<Σταμάτα να παραπονιέσαι και σε μισή ώρα να είσαι στο κρεβάτι σου!> Με έσπρωξε μαλακά στο δωμάτιο μου και έπιασε το χερούλι για να κλείσει την πόρτα.

<Μάλιστα μπαμπά!> Είπα όταν έκλεισε την πόρτα και ξεκίνησα να ξεντύνομαι.

<Αλήθεια ποιος ήταν αυτός που σε έφερε?> Άνοιξε ξανά την πόρτα μου, αλλά του την έκλεισα στα μούτρα.

<Ο μελλοντικός κουμπάρος σου!> Φώναξα και στάθηκα κόντρα στην πόρτα.

<Με τέτοιο τενεκε για αμάξι δεν τον θέλω!> Είπε στον ίδιο τόνο με εμένα και εγώ γέλασα. 

<Καληνύχτα Φίλιπ!!!> Έβγαλα την φόρμα και έπεσα με την μία στο κρεβάτι. <Καληνύχτα Τζονάκο!> Είπα στο μαξιλάρι όπως έλεγα κάθε βράδυ και βολέυτηκα καλύτερα στα σκεπάσματα. <Όνειρα γλυκά μωρό μου> Χάιδεψα την κοιλίτσα μου και έκλεισα τα μάτια για να με πάρει ο ύπνος.

Επίσης ας ρίξουμε και μια ματιά στην πρώτη ιστορία της @She_Valentine  Savagely Yours που κάνει την αρχή της! Φιλιά πολλά και καλή επιτυχία σε όσους γράφουν πανελλήνιες!