18 ώρες μέχρι το τέλος - 21:00 μ.μ.

Ο νεαρός απαγωγέας ανοίγει τα μάτια του και αντικρίζει άσπρους τοίχους. Η κοιλιά του είναι τυλιγμένη με γάζες ενώ την γύμνια του κρύβει ένα υφασμάτινο σορτσάκι. Τα μάτια του βλέπουν θολά και τα χέρια του είναι συνδεδεμένα με ορούς.

Δεν βρίσκεται σε νοσοκομείο και αυτό φαίνεται από την έλλειψη προσωπικού και μηχανημάτων. Από την άλλη κανενός φίλου του το σπίτι δεν μοιάζει με τρελοκομείο.

Διάφορες σκέψεις περνάνε από το μυαλό του αλλά και ερωτήματα που ο ίδιος δεν μπορεί να απαντήσει. Όπως φαίνεται η μικρή βρήκε τελικά το θάρρος να τον αντιμετωπίσει και εκτός από το θάρρος βρήκε και το κρυμμένο του όπλο. Για την ακρίβεια θα ήταν απίθανο να το έβρισκε κάποιος με τόσα λίγα ψυχικά αποθέματα αλλά αυτή η κοπέλα ήταν κάτι μοναδικό. Όμως τι θα γίνει από εδώ και πέρα; Η αστυνομία θα τον κυνηγάει για χρόνια, έτσι το μόνο που τον σώζει είναι να διαφύγει από την χώρα και να πάει στο εξωτερικό.

Η φυγή δεν θα είναι εύκολη. Κινδυνεύει μάλιστα να πιαστεί αλλά οι διασυνδέσεις του είναι πιο ικανές από ένα μάτσο ανίκανους αστυνομικούς. Νομίζουν πως είναι ικανοί να καταφέρουν τα πάντα; Νομίζουν πως μπορούν λύσουν υποθέσεις και να πιάσουν εγκληματίες! Και εν τέλει δικαιολογούν την απραγία τους όταν καταλαβαίνουν ότι οι κακοποιοί είναι εξυπνότεροι. Περιμένουν πως και πως για το παραμικρό λάθος του καθενός  και παράλληλα χρησιμοποιούν αθέμιτα μέσα με σκοπό να πιάσουν τους δολοφόνους.

Η πόρτα ανοίγει και ο Νέιθαν έρχεται αντιμέτωπος με τον πρώτο του συνεργάτη, έναν άνθρωπο τον οποίο σέβεται και εκτιμά. Έναν άνθρωπο που του στάθηκε όταν δεν είχε κανέναν άλλο και του δίδαξε πράγματα άγνωστα. Μέσω αυτού ήρθε αντιμέτωπος με ποικίλους εγκληματίες, ανθρώπους που έμειναν γνωστοί για τα αδικήματα που διέπραξαν.

《Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω φίλε!》 Ψελλίζει ο εγκληματίας και δίνει το χέρι του στον απαγωγέα αφήνοντας τον εμβρόντητο.
《Είμαι στα καλύτερα μου. Είμαι έτοιμος να ρίξω μια έφηβη, νέα κοπέλα. Έχω βάλει στα σχέδια μου να σκοτώσω τον μπαμπά της ενώ έχω κάνει δική μου και την κολλητή της. Όταν με πήρες τηλέφωνο τρόμαξα. Αρχικά πίστευα πως.. πως ήθελες να με χρησιμοποιήσεις και πάλι ή να μαζέψεις πληροφορίες. Όταν σε άκουσα να πονάς κατάλαβα πως ήθελες την βοήθεια μου.》Ο περιβόητος Γιάννης Θεωδορόπουλος κάθεται απέναντι από τον Νέιθαν και του χαμογελάει απαλά.

《Εγώ, όπως ξέρεις, κυνηγάω κοπέλες, αλλάζω την συμπεριφορά τους, παίζω μαζί τους και έπειτα τις αφήνω. Αυτήν την φορά ήταν κάτι διαφορετικό. Το σκοτάδι μου δεν την διαπερνούσε! Την υπόθεση ανέλαβε ο καλύτερος αστυνομικός και τα περιθώρια στένευαν. Η καλύτερη βοηθός μου με παράτησε! Δεν είναι εύκολο να δουλεύεις μόνος σου. Εν τω μεταξύ το θύμα μου βρήκε ένα ξεχασμένο όπλο που είχα στην αποθήκη και αντιστάθηκε  πυροβολώντας με. Τα υπόλοιπα σου είναι γνωστά. Βρέθηκε και εγώ τώρα πρέπει να ξεφύγω. Πρέπει να βρω έναν τρόπο να φτάσω στα σύνορα πρώτου με βρει ο αρχηγός της αστυνομίας.》 Ο Γιάννης τον ακούει προσεχτικά και χαμογελάει σαρδόνια.

《Γι' αυτό είσαι τυχερός και δεν πρέπει να προβληματίζεσαι. Έχεις εμένα. Μπορώ να σου εξασφαλίσω την έξοδο σου από την πόλη αρκεί να βρεις τα απαραίτητα χρήματα. Η δουλειά του καθηγητή δεν έχει πολλά προνόμια.》Σχολιάζει σαρκαστικά ο Γιάννης και σηκώνεται βιαστικά.
《Σου φαίνομαι να κουβαλάω χρήματα επάνω μου; Ή να έχω κανένα πορτοφόλι;》Φωνάζει ο Νέιθαν καθώς αποσυνδέει τον ορό.

《Θα κάνω κάποια τηλεφωνήματα.》Απαντά αγανακτισμένα ο Γιάννης και πετάει ένα κουστούμι στην πλευρά του Νέιθαν. 《Φόρα αυτό και φρόντισε να δείχνεις όμορφος. Επίσης ξυρίσου και κάνε διαφορετικό χτένισμα. Δεν θέλουμε να σε καταλάβουν κατευθείαν.》Ο Γιάννης αποχωρεί από τον χώρο δίνοντας χρόνο στον Νέιθαν να εφαρμόσει τις εντολές του.

Το σκούρο μπλε πουκάμισο τονίζει το κοκκινωπό χρώμα των μαλλιών του και γλυκαίνει τα μάτια του. Τα κατάμαυρα λουστρίνι παπούτσια δίνουν κομψότητα. Τελειώνοντας τοποθετεί τα φιμέ γυαλιά  για να κρύβει τα χαρακτηριστικά του. Με το ξυραφάκι παίρνει ελάχιστες τρίχες. Επαναλαμβάνει την κίνηση ξανά και ξανά ώσπου αφήνει μόνο το μουστάκι μπροστά του.

Στην μνήμη του έρχεται η Εύη και το μωρό που θα γεννήσει. Ενδιαφέρεται απίστευτα πολύ και μόλις φτάσει στην νέα του πατρίδα θα επικοινωνήσει μαζί της ακόμη και αν αυτό του στερήσει την ελευθερία. Οφείλει να είναι εκεί για την μοναδική γυναίκα που έκανε το ίδιο. Οφείλει να είναι ένας άντρας διαφορετικός από τον πατέρα του.

《Ώρα να πηγαίνουμε Frederick!》
《Ω! Τι απαίσιο όνομα μου βρήκες Γιάννη!》Ο Νέιθαν τον κοιτάζει απειλητικά και βγαίνει από τον χώρο προκαλώντας στον Γιάννη ένα γέλιο διαρκείας.

《Θα πάμε με τα πόδια μέχρι το κέντρο και εκεί θα σε περιμένει μια πολυτελή λιμουζίνα. Είσαι ένας εκατομμυριούχος άντρας, χωρισμένος μία φορά και είχες ένα σοβαρό ατύχημα όταν ήσουν μικρός. Βέβαια κληρονόμησες χρήματα από έναν θείο σου και τώρα είσαι ανεξάρτητος από όλους. Δουλεύεις στο Λονδίνο σε μια τοπική επιχείρηση ως λογιστής.》Του ψιθυρίζει και τον ενημερώνει για την νέα του ζωή.

《Επικοινώνησες με την Εύη; Επιθυμεί να έρθει μαζί μου;》Ο νεαρός άντρας ισιάζει το κουστούμι του και ξεροβήχει.
《Της άφησα πολλά μηνύματα χωρίς καμία ανταπόκριση. Αν έρθει θα έχει και αυτή μια καινούργια ζωή μαζί σου. Για περισσότερες πληροφορίες έχω μια βαλίτσα στην λιμουζίνα η οποία εκτός από ρούχα έχει και απαραίτητα, όπως αυτά.》Ο Νέιθαν του δίνει το χέρι του και έπειτα αγκαλιάζει τον μεγαλύτερο άντρα.

《Σε ευχαριστώ για όλα. Μακάρι να μπορούσα να ανταποδώσω. Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο. Οι φίλοι μου και δικοί σου.  Καλή επιτυχία στην νέα σου υπόθεση. Καλή επιτυχία και στις επόμενες.》
《Να προσέχεις μικρέ. Είσαι αφελής. Άσε αυτήν την ζωή πίσω σου και ξεκίνα μια που σε αντιπροσωπεύει. Δεν είσαι εγκληματίας. Είσαι ένας ερωτευμένος άντρας με πολλές προοπτικές. Με ένα λαμπρό μέλλον. Πήγαινε στην Αγγλία και φτιάξε την ζωή σου. Ζήτα βοήθεια από ειδικούς, ερωτεύσου και κάνε οικογένεια. Δούλεψε τίμια και σωστά. Έχεις ελπίδα. Έχεις μέλλον ακόμα.》Ο Νέιθαν χαμογελάει πλατιά και αποχωρεί από το κτίριο.

Παίρνει μια βαθιά ανάσα και κατεβάζει το κεφάλι. Προχωράει αργά με φυσιολογικά βήματα ενώ μέσα του επαναλαμβάνονται τα λόγια του Γιάννη Θεωδορόπουλου. Ποτέ του δεν είχε ζήτηση μετάνοια, συγχώρεση. Ποτέ του δεν σκέφτηκε μια αλλαγή, μία οικογένεια που θα τον αγαπούσε για αυτό που είναι. Ίσως αυτό να ήταν το μέλλον του. Έτσι να κατάφερνε να σωθεί. Σηκώνει ελαφρώς το κεφάλι του για να αντικρίσει μια τελευταία φορά την πόλη που κατέστρεψε και αφήνει πίσω του. Ανοίγει την πόρτα της λιμουζίνας και χαιρετά τον άγνωστο οδηγό.

《Καλησπέρα σας. Θα ήταν καλό να ξεκινήσουμε άμεσα το ταξίδι μας. Η αστυνομία με αναζητά και ειλικρινά πιστεύω πως δεν θα της περάσει απαρατήρητη μια μαύρη πολυτελή λιμουζίνα. Βέβαια μην τρέχετε στον δρόμο καθώς θα τραβήξουμε περισσότερα βλέμματα.》Ο σοφέρ νεύει καταφατικά και υπακούει τις εντολές του.

《Αν δεις κάποιο αστυνομικό όχημα αγνόησε το. Συνεχίζεις κανονικά και χωρίς να έχεις άγχος. Είσαι σοφέρ ενός φοβερού και τίμιου επιχειρηματία. Καθώς, όμως, οδηγείς θα ήταν καλό να τους χάσεις στην πρώτη ευκαιρία. Εγώ θέλω να φτάσω στο δάσος. Υπάρχει ένα χωματόδρομος που οδηγεί σε μια πεδιάδα όπου έχει ένα ελικόπτερο. Πρέπει να φτάσω ασφαλής σε αυτό. Κατανοητό;》 Ρωτάει ψυχρά ο άντρας και ο σοφέρ νεύει με σιγουριά. Δεν είναι πρωτάρης. 

16 ώρες μέχρι το τέλος - 23:00 μ.μ.

Η μισή διαδρομή ήταν ιδιαίτερα ήσυχη ώσπου το αυτοκίνητο του Αλέξη Παπανικολάου εμφανίζεται από πίσω τους. Τρέχει γρήγορα και τους ακολουθεί με μάτια ερευνητικά. Ο οδηγός του Νέιθαν ακολουθεί τις εντολές του και στην επόμενη στροφή πατάει το γκάζι και χειρίζεται το τιμόνι με ευκολία και εμπειρία. Βέβαια αυτή η κίνηση δεν ξαφνιάζει τον Αλέξη ο οποίος ακολουθεί την μαύρη λιμουζίνα.

《Μόλις φτάσουμε στο δάσος θα βγάλεις το όπλο σου και θα αρχίσεις να πυροβολείς. Δεν θα σε σκοτώσει γιατί είναι έντιμος πολίτης. Ο Γιάννης μετά θα σε βγάλει από την φυλακή. Εγώ θα φύγω όπως είχαμε κανονίσει.》 Έτσι και έγινε.

Ο Νέιθαν έφτασε στο δάσος, ο Αλέξης προσπάθησε να διαφύγει από τον σοφέρ του απαγωγέα. Όμως κάτι απροσδόκητο συνέβη.

《Εύη; Τι κάνεις εσύ εδώ;》Ρωτάει έκπληκτος ο άντρας καθώς αντικρίζει την κοπέλα που τον ερωτεύτηκε όσο τίποτα, να στέκεται με μία μεγάλη βαλίτσα στο χέρι και να κοιτάζει το μικρό ελικόπτερο.

《Νέιθαν σε αγαπάω όσο τίποτα άλλο. Είμαι δεμένη μαζί σου και η καρδιά μου σου ανήκει. Πως θα μπορούσα να σε αφήσω εφόσον επιθυμείς να κάνεις μια καινούργια αρχή; Θέλεις ένα στήριγμα και εγώ πάντοτε θα είμαι μαζί σου. Δεν με νοιάζει τι θα συμβεί, ακόμη και ο κόσμος να χαλάσει εγώ θα είμαι για πάντα μαζί σου. Αυτό θα επιδιώκω. 》Ο Νέιθαν συγκινημένος με τα λόγια της, την αγκαλιάζει και φιλάει απαλά το μέτωπο της.
《Με την βοήθεια των γιατρών θα αλλάξω.》 Απαντά όσο πιο τρυφερά μπορεί και τοποθετεί τις βαλίτσες στην πίσω πλευρά του ελικοπτέρου.

《Πρέπει να βιαστούμε. Ο Αλέξης σε λίγο θα είναι εδώ. 》Η Εύη νεύει καταφατικά και καθώς ετοιμάζεται να ανέβει στο ελικόπτερο ακούει την δυνατή φωνή του αστυνομικού.

《Εύη! Μην του επιτρέψεις να ξεφύγει. Μην του επιτρέψεις να ελευθερωθεί τόσο γρήγορα.》
《Αυτό που δεν καταλαβαίνεις Αλέξη είναι ότι ο Νέιθαν δεν είναι ελεύθερος. Αντιμετωπίζει τους δικούς του δαίμονες και ζει στην δική του κόλαση. Μην την επιτείνεις παραπάνω. Συγγνώμη που βασίστηκες σε εμένα. Η αγάπη μου γι' αυτόν είναι μεγαλύτερη.》Η Εύη ανεβαίνει στο ελικόπτερο, στο οποίο βρίσκεται ήδη ο Νέιθαν και κοιτώντας τον Αλέξη απομακρύνονται άμεσα.

Ο Αλέξης πετάει κάτω το όπλο του και βγάζει μία δυνατή κραυγή απογοήτευσης και θλίψης.

Άραγε αυτός θα βρει ποτέ την ευτυχία;

Τέλος κεφαλαίου
Ελπίζω να σας άρεσε ❤

Αφήστε μου ένα 💬 και μην ξεχάσετε να πατήσετε το 🌟.

Bye❤

🌹 Ίνα 🌹