Ο Έκτορας και η Καλλιόπη γυρίζουν προς το σπίτι περνώντας από μια σειρά μαγαζιών.

《Πόσο καιρό η αδερφή σου λείπει;》 Παίρνει το θάρρος να πει η νεαρή κοπέλα.

《Δύο μήνες περίπου. Η αστυνομία όμως δεν μας έχει αφήσει. Αγωνίζεται ακόμα για εμάς, για εκείνη. Σήμερα ήμασταν τόσο κοντά!》 Η ένταση της φωνής του αυξάνεται. 《Πάντα θα ξεφεύγει. Είχε και άλλα θύματα. Η αλήθεια είναι πως είχε περίπου τέσσερα θύματα. Τέσσερις άλυτες υποθέσεις. Ο Αλέξης μας λέει τα πάντα, ευτυχώς δεν μας κρατάει κάτι κρυφό. Τουλάχιστον η μαμά μου και ο μπαμπάς μου δεν ενημερώνονται πολύ. Η Πηνελόπη - η αδερφή μου- πονάει πολύ και έχει χάσει την δυναμικότητα της. Η Ιφιγένεια είναι σαν εσένα. Σε χαρακτήρα δηλαδή.》Εξηγεί καθώς μειώνει την ένταση της φωνής του μετανιωμένα.

《Έκτορα πως αντέχεις με όλα αυτά; Εγώ έχασα την μητέρα μου και ειλικρινά νιώθω κενή, δεν έχω ένα μητρικό παράδειγμα. Αν ήξερα πως γι' αυτό τον λόγο ο μπαμπάς μου με κρατούσε μέσα και μου φώναζε.. θα είχα αλλάξει.》 Ψιθυρίζει λυπημένη και δάκρυα τρέχουν στα μάγουλα της.

《Όλοι κάνουμε λάθη..》Ο νους του Έκτορα γυρίζει στα παλιά. Από το μυαλό του περνούν όλες οι κοπέλες με τις οποίες είχε κοιμηθεί. Μένει όμως σε μία κοπέλα την οποία ανάγκασε να κάνει έκτρωση όταν την άφησε έγκυο. Για την ακρίβεια την ανάγκασε να κοιμηθεί μαζί του για να μην χάσει το στοίχημα.

Αηδιάζει με την σκέψη. Τι στο καλό ήταν. Ήταν ένα τέρας, ένα ζωντανό τέρας σαν αυτά που διαβάζουμε στα παραμύθια, ήταν εγκληματίας. Αλλά μετάνιωσε πραγματικά. Ζήτησε συγχώρεση από τον Θεό και άλλαξε τρόπο ζωής. Δυστυχώς δεν είχε  κατάφερε να βρει την κοπέλα και να την βοηθήσει.. αλλά δεν έχει σταματήσει το ψάξιμο. Ξέρει ότι προκάλεσε στην κοπέλα μεγάλο ψυχικό και σωματικό σοκ, την υπέβαλε σε μια διαδικασία πόνου, τόσο επικίνδυνη που θα μπορούσε να χάσει την ζωή της! Όμως εκείνος νοιαζόταν μόνο για την καλή του φήμη, για την κοινωνική του ζωή και για το τι θα έλεγε ο πατέρας του. Αχ ο πατέρας του! Κι εκείνος άλλαζε τις γυναίκες σαν τα πουκάμισα, δεν τις σεβόταν και τις χτυπούσε. Ο Έκτορας τον είχε δει πολλές φορές με άλλη γυναίκα χωρίς βέβαια αυτός να το γνωρίζει.

《Έκτορα! Πρόσεχε! Πας ευθεία στ.. στο δέντρο..》Φωνάζει αγχωμένα η Καλλιόπη καθώς ταρακουνάει τον Έκτορα του οποίου τα μάτια έχουν σκουρίνει και το σαγόνι του έχει σφιχτεί.

Τελευταία στιγμή ο Έκτορας γυρίζει το τιμόνι και σώζει το αυτοκίνητο από την απόλυτη καταστροφή.
《Έκτορα..》Ψιθυρίζει φοβισμένα η νεαρή κοπέλα ενώ παίρνει ανάσες ξανά και ξανά.
《Συγγνώμη.》Απαντά απολογητικά  ο Έκτορας ενώ παρκάρει το αυτοκίνητο με τα χέρια του να τρέμουν.

Κουνάει πέρα δώθε το κεφάλι του προκειμένου να διώξει κάθε είδους αρνητική σκέψη.
《Ποιο είναι το λάθος σου Έκτορα; Αν μου πεις θα νιώσεις ανακούφιση..》Ψιθυρίζει εμψυχωτικά η κοπέλα σε μια προσπάθεια να τον κάνει να ανοιχτεί.

《Νιώθω καλά μέσα μου. Έχω αλλάξει. Ωστόσο δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου τις κραυγές της, τα δάκρυα της, το αδύναμο σώμα της, τις πληγές που εγώ έκανα στο σώμα της!! Δεν μπορώ να ξεχάσω την λεπτή της φωνή να με παρακαλάει και να κλαίει.. να μου λέει: " Εγώ θέλω να το γεννήσω! Είναι μια αθώα ψυχή.."! Δεν μπορείς να το διανοηθείς!》 Δάκρυα τρέχουν στα μάγουλα του και το πόδι του χτυπάει νευρικά κάτω.

Η Καλλιόπη δεν ξέρει τι να πει. Δεν μπορεί να αρθρώσει καμία λέξη ούτε μπορεί να σκεφτεί τι ταιριάζει στην περίσταση. Το βλέμμα της εξάλλου τα λέει όλα. Λυπάται για τις τύψεις και τον πόνο του Έκτορα και αν μπορούσε να τον βοηθήσει, θα το έκανε με μεγάλη προθυμία. Επίσης τον λυπάται που βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση και μέσα της έχει τρομάξει εξαιτίας της βίαιας συμπεριφοράς του. Δεν θα μπορούσε από μόνη της να μαντέψει αυτό το σκοτεινό παρελθόν. Αν και η πράξη που είχε διαπράξει είναι ασυγχώρητη, η Καλλιόπη προσπαθεί να σκαρφιστεί ένα σωρό δικαιολογίες τις οποίες χρησιμοποιεί σαν ελαφρυντικά της πράξης του. Δεν είναι κακός.. όχι δεν φαίνεται στα μάτια του. Έχει καθαρό βλέμμα και μια ευγενική παρουσία.

《Ήσουν υπό την επήρεια ναρκωτικών;》 Της ξεφεύγει φωναχτά η απορία που βασάνιζε το μυαλό της τα τελευταία δευτερόλεπτα.

《Αν πω ναι υποτίθεται πως το κάνω καλύτερο;》 Απαντά νευρικά ο Έκτορας καθώς βάζει μπρος στο αμάξι. 《Σημασία έχει ότι έγινε κάτι κακό και όχι πως έγινε. Περίμενα εβδομάδες να εμφανιστεί η αστυνομία για να με πάνε φυλακή.. αλλά δεν με κατήγγειλε. Άφησε όλο αυτό να περάσει έτσι. Ξέρεις.. ήταν στην ηλικία που είναι τώρα η Ιφιγένεια και εγώ ήμουν δύο χρόνια μεγαλύτερος δηλαδή δεκαοκτώ. Απλώς σκέφτομαι.. πως εγώ και ο Νέιθαν δεν διαφέρουμε και πολύ. Αυτός τις καταστρέφει και έπειτα κερδίζει την σιωπή τους. Εγώ έκανα το ίδιο. Ποτέ δεν πλήρωσα γι' αυτό. Ποτέ δεν θα χρειαστεί να πληρώσω.. ίσως να μην χρειαστεί και εκείνος.》 Κοιτάζει ευθεία ενώ περνά αργά τον νυχτερινό δρόμο.

《Κάνεις λάθος..》 Τον διορθώνει η Καλλιόπη μεταφέροντας το βλέμμα της επάνω του. 《Εσύ πληρώνεις και με το παραπάνω. Έχεις τύψεις, πονάς, έχεις αναγνωρίσει το λάθος σου. Βέβαια αυτό δεν διορθώνει την πράξη σου και ούτε θα πρέπει να το θεωρείς ασήμαντο.. αλλά διαφέρεις από εκείνο το τέρας. Εσύ προσπαθείς. Αυτός όχι.》

《Μακάρι να έχεις δίκαιο.》 Ψελλίζει αβέβαια ο Έκτορας ενώ συνεχίζει να οδηγάει.

[...]

Ο Αλέξης παρκάρει έξω από το σπίτι του. Εμφανισιακά πρόκειται για ένα μεγάλο σπίτι, με έναν πολύχρωμο κήπο, με πανέμορφο χρώμα. Η Εύη κατεβαίνει από το αυτοκίνητο με τα χέρια της να είναι τυλιγμένα γύρω από την κοιλιά της. Ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στο σπίτι του Αλέξη καταλαβαίνει πως πρόκειται για μια πολύ πλούσια προσωπικότητα.

《Ακολούθησε με.》 Τα βήματα του είναι αργά αλλά μεγάλα γεγονός που αναγκάζει την εγκυμονούσα κοπέλα να κάνει πολλά μικρά βήματα για να μην τον χάσει από τα μάτια της. Την προσοχή της τραβά το μεγάλο μπαλκόνι. Βρίσκεται ψηλά και είναι τόσο μεγάλο που άνετα θα μπορούσε ο Αλέξης να διακρίνει κάθε μέρος της πόλης και με την βοήθεια τηλεσκοπίου θα μπορούσε να κάνει ολόκληρη έρευνα από ένα σπίτι σχεδόν εκτός πόλης.

《Δεν ήξερα ότι μένεις εδώ. Πόσο μάλλον ότι είσαι τόσο πλούσιος.》 Απαντά μαγεμένη η κοπέλα καθώς εισέρχονται μέσα στο σπίτι. 

《Δεν έχω φέρει κανέναν εδώ μέσα. Είσαι η πρώτη που το βλέπει επίσημα..》 Ξύνει αμήχανα τον αυχένα του ενώ την οδηγεί προς την κουζίνα.

Ο χώρος είναι γεμάτος από χρυσά και ασημένια διακοσμητικά. Η κουζίνα φαίνεται να είναι φτιαγμένη από χρυσό και γυαλί μαζί. Λάμπει ολόκληρη και μοιάζει σαν αυτές που αρκετοί βλέπουν στον ύπνο τους.

《Είναι σίγουρα δικό σου;》 Ρωτά με χιουμοριστικό τρόπο η κοπέλα καθώς κοιτάζει μαγεμένη τον χώρο.

《Δυστυχώς ναι. Βλέπεις το σπίτι είναι του μπαμπά μου που του το έδωσε ο παππούς μου που-》

《Κατάλαβα κατάλαβα είναι πολλών ετών. Και γιατί δυστυχώς; Εδώ μέσα είναι ο παράδεισος!!》Το χέρι της περνά από τους μαρμάρινους πάγκους και έπειτα κινείται κατά μήκος.

《Νομίζεις.. δεν έχω κανέναν να το μοιραστώ και αυτή την στιγμή η χώρα μας περνά μια μακροχρόνια κρίση. Έξω από εδώ και με μία μικρή βόλτα στην πόλη θα βρεις χιλιάδες ανθρώπους να πεινούν, να αγωνίζονται καθημερινά για μια μερίδα φαγητό, να παλεύουν μεταξύ τους για μια θέση εργασίας, προαγωγής. Εξαιτίας της κρίσης οι άνθρωποι έχουν πονηρέψει! Κοιτούν πως θα σκάψει ο ένας τον λάκκο του άλλου χωρίς να πέσει μέσα ο ίδιος. Προσπαθούν να σπρώξουν τον έναν από την κορυφή του βουνού χωρίς να νιώθουν τύψεις που έκαναν κάτι τόσο απάνθρωπο. Τρέφουν την συνείδηση τους με δικαιολογίες. Και κάποια στιγμή φτάνουν στο σημείο να χρησιμοποιούν την δικαιολογία αυτόματα. Χωρίς να το σκέφτονται, χωρίς να το θέλουν. Αυτό είναι το τελικό στάδιο της κρίσης και της πείνας. Η απανθρωπιά.》

Ο Αλέξης κοιτάζει με απέχθεια το σπίτι του και κινείται προς το ψυγείο ανοίγοντας την πόρτα για να σκεφτεί τι να προσφέρει στην Εύη.

《Ακούγεσαι μίζερος και απαισιόδοξος.》 Απαντά αγανακτισμένα  η Εύη καθώς τον πλησιάζει.

《Είμαι ρεαλιστής και ειλικρινής με τον εαυτό μου.》Της γυρίζει πίσω ενώ βγάζει τα υλικά για κρέπες.

《Είσαι στο μυαλό μου!》 Λέει χαρούμενα η κοπέλα ενώ βγάζει δροσερά φρούτα και πραλίνα φουντουκιού. 

《Χαίρομαι που σε κάνω χαρούμενη.》 Γελάνε ταυτόχρονα και για μια στιγμή κοιτάζονται στα μάτια κάτι που τους κάνει να αισθανθούν αμήχανα και να κοιτάξουν αλλού για λίγα δευτερόλεπτα.

Αυτή η νύχτα ήταν και για τους δυο ξεχωριστή. Ένα σύντομο και ευχάριστο διάλειμμα από όλα αυτά που θα ακολουθούσαν. Γεγονότα που σημάδεψαν τις ζωές τους και τους άλλαξαν ριζικά. 

Όμως μην προτρέχουμε. Ας πάρουμε τα πράγματα με μία σειρά. 

Αυτή ήταν η έκτη μέρα πριν από το τέλος. Τι μπορεί να συμβεί σε εκατόν είκοσι ώρες; 

Αυτό ήταν το κεφάλαιο..

Μάθαμε περισσότερα για τον Αλέξη αλλά και τον Έκτορα.

Θεωρείτε πως ο Έκτορας έχει μετανιωσει;

Θα σας άρεσε η Εύη με τον Αλέξη ως ζευγαρι;

Byee

💞INA💞